Μπορούμε να ζήσουμε μια ζωή με τα ένστικτα
μας, τις μεταφυσικές μας ανησυχίες, τις νευρώσεις, τις ψυχώσεις, την
τρέλα και την κατάθλιψή μας; Ναι, η πράξη μας δείχνει πως μπορούμε να
ζούμε αδιαφορώντας για το εύρος των σκέψεων μας και της βαθύτερης
κατανόησης της συναισθηματικής κατάστασης στην οποία βρισκόμαστε. Η ζωή
είναι περαστική και γι' αυτό δεν είναι απαραίτητο να συναναστρεφόμαστε
τις τέχνες , ούτε να διατυπώνουμε σοβαρούς επιστημονικούς συλλογισμούς,
ούτε,τέλος, να είμαστε ποιητές.
Zηλεύω την πνευματική του εγρήγορση. Ξαγρυπνάει για όλους εμάς.Ζηλεύω το ερευνητικό του πάθος για τον εντοπισμό και την καταγραφή της πιο ασήμαντης λεπτομέρειας που ,όμως, είναι απαραίτητη για τη συναρμολόγηση των μερών σε όλο.Οι "χειροποίητες ιδέες", η εκπληκτική άνεση και ευχέρεια της γλώσσας είναι αξιοζήλευτα στοιχεία που σφραγίζουν την πνευματική πορεία του λογοτέχνη Πάνου Θεοδωρίδη.Ταπεινά, του αφιερώνω το παρόν ιστολόγιο ως μια μικρή ένδειξη ευγνωμοσύνης.
Σάββατο 1 Σεπτεμβρίου 2012
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου