"ΦΥΛΛΑ ΛΕΜΟΝΙΑΣ"

Tα τελευταία δεκατέσσερα χρόνια επισκέπτομαι πολύ συχνά την Τήνο, με την οποία έχω αναπτύξει μια σχέση καθαρά ερωτική.
Μένω στο βόρειο τμήμα του νησιού, στον Πάνορμο, πάντα στο ίδιο σπίτι και στο ίδιο δωμάτιο, από όπου αγναντεύω τονΠλανήτη, ένα μικρό νησάκι, που μου θυμίζει ένα παλιότερο έρωτά μου, τη Μονεμβασιά.
Πολλά απογεύματα ανεβαίνω στον πανέμορφο Πύργο, τριγυρνώ στα δρομάκια του και κάθομαι πολλή ώρα στο νεκροταφείο του.
Το σημείο αυτό του οικισμού άσκησε επάνω μου από την αρχή μια ανεξήγητη γοητεία.Σιγά σιγά η επιθυμία μου να με θάψουν όταν πεθάνω σ' αυτό το ευωδιαστό μέρος ανάμεσα στα νυχτολούλουδα και τα κυπαρίσσια έγινε αβάσταχτη.
Έτσι, πριν από μερικά χρόνια, αγόρασα προς μεγάλη έκπληξη των κατοίκων έναν τάφο, που επισκέπτομαι όποτε φτάνω στο νησί.
Όλη αυτή η ιστορία έγινε διήγημα.Σαν μότο έβαλα τη φράση της Γιουρσενάρ:"Ας προσπαθήσουμε, αν μπορούμε, να περάσουμε στον θάνατο με τα μάτια ανοιχτά".

Με αφορμή το διήγημα "Προσκέφαλο με φύλλα λεμονιάς" ο Αλέξανδρος Ίσαρης μιλάει για την υψηλή αισθητική αξία του νησιού της Τήνου που τον ωθεί στη συγγραφή του βιβλίου. (Η Εφημερίδα των Συντακτών, 9/11/2012 σε επιμέλεια του Μισέλ Φάϊς)