Μου του είχε αφηγηθεί παλιά ένας φίλος μου που δούλευε.(Σήμερα, ο φίλος μου τα κουτσοβολεύει με τη πενιχρή σύνταξη του πατέρα του και με ένα μικρό εισόδημα που προέρχεται από την ενοικίαση ακινήτου):
Σε ένα διάλειμμα της εργασίας του, ο φίλος μου είχε πάει να φάει μια τυρόπιτα. Την ώρα που βρισκόταν εκεί, υπήρχε ένα πενταμελές κλιμάκιο που έκανε υγειονομικό έλεγχο στο μαγαζί. Ο φίλος μου κάθισε να φάει την τυρόπιτά του και το ίδιο έπραξαν και τα άτομα του κλιμακίου που, όπως φαίνεται, είχαν διεκπεραιώσει την αποστολή τους. Πέντε άνθρωποι παρήγγειλαν και του πουλιού το γάλα. Αποχωρώντας από το μαγαζί, ο ένας απ' αυτούς πλησίασε τον ιδιοκτήτη και τον ρώτησε ""χρωστάμε κάτι;". Η ερώτηση, ομολογουμένως, μου φάνηκε πολύ έξυπνη. Δεν ήταν, ας πούμε, ερώτηση του τύπου " τι χρωστάμε;". Στην πρώτη ερώτηση, είναι σαν να θέλεις να "διευκολύνεις" τον ιδιοκτήτη να σου απαντήσει αρνητικά. Η ερώτηση προδιαθέτει τον ιδιοκτήτη να κεράσει. Στην δεύτερη ερώτηση, αναγνωρίζεις ότι έχεις καταναλώσει κάτι που κοστίζει ένα συγκεκριμένο ποσό. Η ερώτηση αναζητά μια συγκεκριμένη απάντηση και ένα συγκεκριμένο ποσό που πρέπει να καταβληθεί.Η δεύτερη ερώτηση, θέλω να πω, δεν αφήνει πολλά περιθώρια για ελιγμούς και αφήνει στην διακριτική ευχέρεια του ιδιοκτήτη το κέρασμα.
Όπως καλά το φαντάζεστε, όλα ήταν κερασμένα και το κλιμάκιο θα αποχωρούσε από το μαγαζί χωρίς να πληρώσει τίποτα. Συμπέρασμα; Προσέχετε πως διατυπώνετε τις ερωτήσεις σας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου