ΚΑΛΠΑΣΜΟΣ ΕΝ ΚΡΑΝΙΩ

Ο πεζός άντρας περίμενε να διασχίσει καθέτως τον δρόμο. Στα είκοσι μέτρα από το σημείο που κοντοστεκόταν, υπήρχε ένα φανάρι.Έλεγξε δεξιά και αριστερά την κίνηση των αυτοκινήτων και ένιωσε ότι είναι η κατάλληλη στιγμή για να περάσει το δρόμο. Την στιγμή που πήγε να το κάνει, ένα αυτοκίνητο βρέθηκε από το πουθενά και του 'κοψε την φόρα. Ο νεαρός οδηγός ήταν αλήθεια πως έδινε γκαζιές στο αμάξι•το έκανε ακόμη και όταν στα είκοσι μέτρα το φανάρι έδειχνε κόκκινο. Ο πεζός άντρας ταράχτηκε από το συμβάν και φώναξε με όλη του τη δύναμη "Βρε ζώο πού τρέχεις αφού θα σταματήσεις σε λίγο;". Ο νεαρός συνεπαρμένος από τις γκαζιές , δεν φάνηκε να ακούει τα κοσμητικά επίθετα. Πολύ πιθανόν, να ήθελε να επιταχύνει την ταχύτητα του αυτοκινήτου προκειμένου να διαπιστώσει την λειτουργία των φρένων και τον χρόνο που θα χρειαζόταν για να ακινητοποιηθεί το αυτοκίνητο. Όπως διαφαίνεται, άλλοι καταναλώνουν φαιά ουσία στον εγκέφαλο και άλλοι νομίζουν ότι ο εγκέφαλος είναι μια μηχανή που την ισχύ του την υπολογίζουν σε ιπποδύναμη. .

Καλούς καλπασμούς σε όλους!

ΠΑΡΚΑΡΟΝΤΑΣ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ

Γνωρίζω τρεις τουλάχιστον ανθρώπους που είναι υπερβολικά προσηλωμένοι με τα αυτοκίνητά τους. Η εμμονή τους δεν αφορά την μάρκα , την καθαριότητα ή την πολυτέλεια που αυτά εκπέμπουν, αλλά το μέρος που θα τα έχουν παρκαρισμένα. Τα αυτοκίνητά τους θεωρούνται συνηθισμένα και μικρομεσαία και τα θέλουν κεντραρισμένα μπροστά από τα μπαλκόνια τους, ώστε να μπορούν να τα ελέγχουν. Φαντάζομαι ότι τις μέρες κατά τις οποίες δεν βρίσκουν παρκάρισμα στο ποθητό σημείο, οι ψυχές τους υποφέρουν λες και υπομένουν τα βασανιστήρια της κόλασης, εκεί που "καίγονται από την φωτιά και το θειάφι". Σαν συνταξιούχοι χασομέρηδες, παραφυλάνε πίσω από τις γρίλιες των παραθύρων.Οι ψυχές τους αναζητούν την λύτρωση. Μόλις δουν ένα αυτοκίνητο να ξεπαρκάρει, τρέχουν με τα σώβρακα για να προλάβουν να παρκάρουν το δικό τους.Όπως διαπιστώνετε, η κατάληψη μιας θέσης στον "Παράδεισο" απαιτεί μια κάποια αγρυπνία...

ΣΥΝΩΜΟΤΕΣ ΣΤΟ ΣΥΜΠΑΝ

Είχε συμβεί πριν καμιά εικοσαριά χρόνια, αλλά διατηρώ ζωηρή την ανάμνησή του. Τότε, έβαζα την μηχανή σε ένα υπαίθριο πάρκινγκ κοντά στο σπίτι μου και αφού είχα εξασφαλίσει τη σύμφωνη γνώμη των περισσοτέρων ιδιοκτητών της πολυκατοικίας. Ο χώρος ήταν μεγάλος και η μηχανή ήταν σαν να μην υπήρχε. Ωστόσο, πάντα θα υπάρχει σε ένα σύνολο ανθρώπων κάποιος για τον οποίο δεν θα περνάς απαρατήρητος εσύ και η μηχανή σου! Ήταν τότε, λοιπόν, που με πλησίασε ένας κύριος από την πολυκατοικία για να μου εκφράσει την ανησυχία του για την  μηχανή μου που  γειτνίαζε με το δικό του αυτοκίνητο. Όπως καταλαβαίνετε, φοβόταν πολύ την πιθανή πτώση της δικής μου μηχανής και τις ενδεχόμενες φθορές στο δικό του  αμάξι. Εξηγώντας  ότι με τον ορθοστάτη να στηρίζει την μηχανή ένα τέτοιο ατύχημα φάνταζε αδύνατο , αυτός είχε αποφασίσει ότι έπρεπε να ανησυχεί! Θέλοντας να αποδείξει το βάσιμο των φόβων του είχε προβεί στην παράθεση μιας απίστευτης λογικής αλληλουχίας γεγονότων που ειλικρινά με είχαν αφήσει άναυδο! Σύμφωνα μ' αυτήν, θα βρισκόταν μια γάτα που θα ανέβαινε στο κλαδί του δέντρου και το κλαδί θα έσπαζε από το βάρος της γάτας και το κλαδί θα έπεφτε στην παρκαρισμένη μηχανή μου και αυτή με τη σειρά της θα έπεφτε στο διπλανό αμάξι και θα προκαλούσε ζημιές. Ειλικρινά, με έναν τέτοιο μεγαλειώδη συλλογισμό  ο κύριος αυτός είχε ξεπεράσει και τις διάσημες μπουρδολογίες κατά τις οποίες, "όταν θέλουμε κάτι,  όλο το σύμπαν συνωμοτεί για να το πετύχουμε". Το μακρινό 1996 ξέχασα να ζητήσω και αυτόγραφο..