Διαβάζω στο άρθρο της Βάλιας Δημητρακοπούλου (Καθημερινή, 30/3/2014) για τον φωτογράφο Ενρί Καρτιέ Μπρεσόν και για το μεγάλο του πάθος τη ζωγραφική. Όταν ήταν μικρό παιδί, ο φωτογράφος ζωγράφιζε ορισμένες ημέρες της εβδομάδας, τις Πέμπτες και τις Κυριακές. Τις υπόλοιπες ημέρες ονειρευόταν ότι ζωγράφιζε.
Διαβάζοντας τα παραπάνω, σκέφτηκα ότι το πάθος έχει ανάγκη από τις πράξεις αλλά και τα όνειρα που συνοδεύουν αυτές τις πράξεις. Μια πράξη παραμένει κενή, όταν δεν έχουμε χρόνο να στοχαστούμε, να ονειροπολήσουμε και να ανασυνθέσουμε το ακριβές της περιεχόμενο.
Αφιερωμένο σε όλους αυτούς που πιστεύουν ότι πρέπει να παστώνουμε τον Χρόνο με πράξεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου