Κάποτε και σε μια παραμεθόριο περιοχή της χώρας μας, ήταν ένας αξιωματικός του πυροβολικού που ζούσε και ανέπνεε για τη στιγμή που "ο ουρανός θα γεμίσει μολύβι".Όσοι από εμάς υπηρέτησαν τη στρατιωτική τους θητεία, γνώρισαν από κοντά διάφορους λεοντόκαρδους της στρατιωτικής ιεραρχίας που δεν έχαναν την ευκαιρία να διατυμπανίζουν πόσο ατρόμητοι και έτοιμοι είναι σε περίπτωση γενικευμένης πολεμικής σύρραξης. Βέβαια, ξέραμε καλά! Στην πρώτη μπαταριά θα ήταν οι πρώτοι που θα εγκατέλειπαν την εμπόλεμη ζώνη και το πεδίο της μάχης.
Η φυγάδευση χρηματικών κεφαλαίων στο εξωτερικό θα μπορούσε να αποτελεί τον προπομπό και μια καλή άσκηση ετοιμότητας για την διαφυγή όλων των συμπατριωτών μας που αγαπούν την χώρα μας, αρκεί αυτή να μην βρίσκεται σε συνθήκες κρίσης. Όλη αυτή η αγωνιώδη εκροή κεφαλαίων μου θυμίζει τους μεγιστάνες του πλούτου που αναζητούν κάποιο βιώσιμο περιβάλλον του γαλαξία μας σε περίπτωση που κάτι στραβώσει στην ταλαιπωρημένη γη μας.
Υπάρχουν συμπατριώτες μας που ζουν και αναπνέουν για τη μέρα που θα πουν το ΜΕΓΑΛΟ ΟΧΙ.Προτού το πουν, δεν ξεχνούν τα κλειδιά από τα σπίτια που διαθέτουν στο Λονδίνο, στο Παρίσι και τις Βρυξέλλες.Με καταχωνιασμένα τα λεφτά τους δέκα μέτρα μέσα στη γη και σε θυρίδες προστατευμένες από τα καλύτερα συστήματα ασφαλείας, μπορούν να λένε ό,τι θέλουν.
Ωστόσο, το αληθινό ΟΧΙ το έλεγαν πάντα αυτοί που δεν είχαν στον ήλιο μοίρα.Θυμηθείτε: Όσο πολλαπλασιάζονται οι απελπισμένοι, τόσο θα αυξάνονται και τα λεφτά που καταχωνιάζονται σε κρύπτες και δεν θα έχουν στον ήλιο μοίρα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου