Zηλεύω την πνευματική του εγρήγορση. Ξαγρυπνάει για όλους εμάς.Ζηλεύω το ερευνητικό του πάθος για τον εντοπισμό και την καταγραφή της πιο ασήμαντης λεπτομέρειας που ,όμως, είναι απαραίτητη για τη συναρμολόγηση των μερών σε όλο.Οι "χειροποίητες ιδέες", η εκπληκτική άνεση και ευχέρεια της γλώσσας είναι αξιοζήλευτα στοιχεία που σφραγίζουν την πνευματική πορεία του λογοτέχνη Πάνου Θεοδωρίδη.Ταπεινά, του αφιερώνω το παρόν ιστολόγιο ως μια μικρή ένδειξη ευγνωμοσύνης.

Κυριακή 24 Νοεμβρίου 2013

ΠΡΟΣΟΧΗ! ΠΕΦΤΟΥΝ ΣΟΒΑΔΕΣ

Δυο κυρίες που κάνουν τον απογευματινό τους περίπατο κοντοστέκονται και παρατηρούν τις εργασίες που γίνονται στην εξωτερική όψη μιας πολυκατοικίας. Τρεις με τέσσερις εργάτες σοβαντίζουν και, τηρώντας τους κανόνες ασφαλείας,  έχουν ένα προστατευτικό δίχτυ για τους ανθρώπους που περνούν ανυποψίαστοι από τον δρόμο. Οι κυρίες σχολιάζουν αυτά που βλέπουν. Η μία με ύφος περισπούδαστο λέει: "Αυτό το κάνεις εξωτερικά ή εσωτερικά". Δεν ξέρω σε τι ακριβώς αναφέρεται, μπορώ, ωστόσο, να καταλάβω ότι η κριτική της διατυπώνεται ως μομφή. Οι ειδήμονες, σκέφτομαι, είναι πανταχού παρόντες και δύσκολα θα μπορούσαμε να ξεμπλέξουμε από αυτούς.

Τα αυγά πως τηγανίζονται; Υπάρχει κανένας ειδήμονας που να γνωρίζει;   

ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ

Ένας παππούς περπατάει με ένα φίλο του. Στο χέρι του κρατάει μια ομπρέλα που τον προστατεύει από το ψιλόβροχο. Πλησιάζοντας, ακούω καθαρότερα αυτά που λέει στον συνομιλητή του. Αναπαράγει στίχους όπως "Όλα είναι ένα ψέμα, μια ανάσα, μια πνοή" και υποστηρίζει ότι υπάρχουν τραγούδια που έχουν μέσα τους "σοβαρές αλήθειες". Πάνω στο πρόσωπο του ηλικιωμένου μπορείς να διακρίνεις ένα κουρασμένο ύφος που στιγμιαία φωτίζεται από την ανάγκη για αναζήτηση νοημάτων. Φεύγοντας από κοντά του τον ακούω να λέει:"Χωρίς τον θάνατο τίποτα δεν ζει". Ακραιφνής πολιτικός λόγος από έναν πολίτη αυτής της κοινωνίας...

Τετάρτη 20 Νοεμβρίου 2013

ΕΙΣΑΙ Ο...ΚΑΙ ΛΕΓΕΣΑΙ...

"Μιλούσα την άλλη φορά με τον διευθυντή των ΜΑΤ", λέει ο ηλικιωμένος όταν το διακόπτει αιφνιδίως ο συνομιλητής του: "Το όνομά του; Ποιό είναι τ' όνομά του;".Ο ηλικιωμένος κομπιάζει αλλά το θυμάται και του το λέει. "Τώρα μάλιστα!" , σκέφτομαι. Όλοι και όλα λέγονται με το όνομά τους! Υπάρχει βρε παιδί μου μέσα σε κάτι τέτοιο μια αληθοφάνεια που ανθίσταται σθεναρά στο ψεύδος και την υποκρισία. Τ' όνομά μας η ψυχή μας;