Zηλεύω την πνευματική του εγρήγορση. Ξαγρυπνάει για όλους εμάς.Ζηλεύω το ερευνητικό του πάθος για τον εντοπισμό και την καταγραφή της πιο ασήμαντης λεπτομέρειας που ,όμως, είναι απαραίτητη για τη συναρμολόγηση των μερών σε όλο.Οι "χειροποίητες ιδέες", η εκπληκτική άνεση και ευχέρεια της γλώσσας είναι αξιοζήλευτα στοιχεία που σφραγίζουν την πνευματική πορεία του λογοτέχνη Πάνου Θεοδωρίδη.Ταπεινά, του αφιερώνω το παρόν ιστολόγιο ως μια μικρή ένδειξη ευγνωμοσύνης.

Κυριακή 30 Δεκεμβρίου 2012

ΤΟ ΛΑΘΟΣ ΜΗΝΥΜΑ

Μετά από τη σφαγή στο σχολείο του Κονέκτικατ, υπήρξαν κάποιοι Αμερικανοί που ευαισθητοποιήθηκαν και σκέφτηκαν να παραδώσουν τα όπλα τους. Ένα από τα κίνητρα για την παράδοση των όπλων υπήρξε η ανταλλαγή με  φρούτα και λαχανικά. Δεν μπορώ να το ισχυριστώ με βεβαιότητα αλλά, πιθανόν, οι πολίτες που κατέφυγαν σε αυτές τις  κινήσεις εντυπωσιασμού να έδιναν από αυτά που τούς περίσσευαν! Ναι, η κίνηση παράδοσης των όπλων υπήρξε ένα πρώτο βήμα  χωρίς, ωστόσο, να το θεωρώ και στέρεο. Πρώτα απ' όλα η αμερικανική κοινωνία παίρνει το λανθασμένο μήνυμα ότι τα όπλα εξισώνονται με ένα απλό καταναλωτικό προϊόν! Ανταλλάσσοντας όπλα με τρόφιμα είναι σαν νομιμοποιούμε την ανταλλακτική τους αξία ! Τα όπλα σε καμιά περίπτωση δεν είναι αγαθά που κάποιος μπορεί να τα αλλάξει με κάτι άλλο! Οι κάτοχοι  μπορούν να πιστεύουν στη αξία χρήσης των όπλων καθώς αυτά προσφέρουν ένα αίσθημα ασφαλείας. Μια ελπιδοφόρα κίνηση θα ήταν να τα παραδώσουν οι Αμερικανοί οικειοθελώς, ακυρώνοντας στην πράξη τόσο την ανταλλακτική αξία όσο και την αξία χρήσης τους. Αν μπορούν τα όπλα να ανταλλάσσονται με κάτι, αυτό είναι η αχρηστία τους!   

ΛΑΧΕΙΟΦΟΡΟΣ ΑΓΟΡΑ

Κάθομαι και παρακολουθώ έναν λαχειοπώλη. Σήμερα είναι η μέρα που όλοι οι λαχειοπώλες βγαίνουν για να πουλήσουν την ελπίδα στους απελπισμένους της οικονομικής κρίσης. Σε αντίθεση με όλους τους κλασικούς λαχειοπώλες που βρίσκονται σε διαρκή κινητικότητα και μπαινοβγαίνουν στα μαγαζιά, αυτός κάθεται ακίνητος και περιμένει τους υποψήφιους αγοραστές των λαχνών του. Στο κεφάλι του φοράει ένα σκουφάκι αγιοβασιλιάτικο και ψεύτικα ολόασπρα γένια. Ακόμη, χρησιμοποιεί ένα μικρό χριστουγεννιάτικο δέντρο στο οποίο κρεμάει με μανταλάκια τα λαχεία. Οι λαχνοί βρίσκονται σε περίοπτη θέση και δεν είναι λίγοι αυτοί που σταματούν και αγοράζουν! Ο λαχειοπώλης χωρίς να το γνωρίζει, δημιουργεί μέσα από συνηθισμένα υλικά  μια καινούρια και πρωτότυπη αφήγηση. Υποδύεται τον Άγιο Βασίλη που προσέρχεται γεμάτος δώρα. Το χριστουγεννιάτικο δέντρο είναι στην πραγματικότητα το δέντρο των ευχών. Οι λαχνοί που κρέμονται είναι οι αντεστραμμένες ευχές για την πολυπόθητη εύνοια της τύχης! Ο λαχειοπώλης, άθελά του, συμπλέκει μύθους διεκολύνει την κίνηση του φαντασιακού των ανθρώπων και γίνεται ο καλός αγωγός της ελπίδας για πλούσια κέρδη...

Σάββατο 29 Δεκεμβρίου 2012

ΚΑΠΝΙΣΜΕΝΕΣ ΠΟΛΕΙΣ

Στην ταχύτατα αναπτυσσόμενη οικονομία της Κίνας, το Πεκίνο φοράει τα «γιορτινά του» έχοντας μια ατμόσφαιρα αποπνικτική. Οι Κινέζοι πολίτες διαμαρτύρονται αλλά το επίσημο κράτος καθησυχάζει ότι τα όργανα μέτρησης των ατμοσφαιρικών ρύπων δεν δείχνουν κάτι το ανησυχητικό.Όλα βαίνουν καλώς ακόμη κι αν τα όργανα μέτρησης εντοπίζουν επιλεκτικά τα χοντρά αιωρούμενα σωματίδια. Τα λεπτά αιωρούμενα σωματίδια που είναι ιδιαιτέρως επιβλαβή, παραμένουν αόρατα και μη ανιχνεύσιμα! Το επίσημο κράτος προσπαθεί να κερδίσει χρόνο. Ζητάει από τον κόσμο να κάνει υπομονή μέχρι το 2016 που θα ασχοληθεί πιο σοβαρά με το πρόβλημα της δημόσιας υγείας! Προς το παρόν, το ενδιαφέρον εστιάζεται στην αύξηση των δισεκατομμυριούχων και στην εξάπλωση και κυριαρχία της κινεζικής οικονομίας σε παγκόσμιο επίπεδο. Τα δακρυσμένα από την μόλυνση ματάκια, κοιτάζουν  με δέος το «κινεζικό θαύμα»…

Υ.Γ Τις επόμενες ημέρες στην πόλη μας θα πραγματοποιηθεί συγκέντρωση στο πλακόστρωτο της παραλίας. Ο συγκεντρωμένος κόσμος θα πάρει μια βαθιά ανάσα, θα φουσκώσει τα πνευμόνια του και θα φυσήξει δυνατά ώστε να εκδιώξει την αιθαλομίχλη από τα καυσαέρια και την καύση των ξύλων. Για όσους βρεθούν στην παραλία, θα υπάρχουν κι άλλα happenings. Η Θεσσαλονίκη θα "αδελφοποιηθεί" με το Πεκίνο. Επίσης, προβλέπονται μαγικο-θρησκευτικές τελετές, με τις οποίες θα αποτραπούν τα φαινόμενα της Θερμοκρασιακής Αναστροφής και της  Άπνοιας!

Παρασκευή 28 Δεκεμβρίου 2012

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΔΙΑΛΕΞΕΙΣ

Σήμερα τα ξημερώματα σε τηλεοπτικό κανάλι τοπικής εμβέλειας, είδα το τέλος μιας διάλεξης. Κεντρική ομιλήτρια ήταν μια ψυχολόγος και κεντρικό θέμα, αν κατάλαβα καλά,  οι νευροεκφυλιστικές αρρώστιες και κυρίως το αλτσχάιμερ. Η ομιλούσα διέθετε συμπληρωματικά και πτυχίο θεολογίας και το ακροατήριο ήταν, ως επί το πλείστον, άνθρωποι ηλικιωμένοι. Στο τέλος της διάλεξης δόθηκε η ευκαιρία στο κοινό που παρακολουθούσε, να διατυπώσει ερωτήσεις και να ζητήσει περαιτέρω διευκρινίσεις για αυτά που είχε ακούσει και δεν καταλάβαινε. Παρεμπιπτόντως, έχω παρακολουθήσει πολλές συζητήσεις και έχω βγάλει το συμπέρασμα ότι οι άνθρωποι που κάνουν μια ερώτηση αναλώνονται σε μακρόσυρτες τοποθετήσεις μέσα από τις οποίες δεν γίνεται σαφές το ακριβές περιεχόμενο της ερώτησης. Συνήθως, οι ερωτήσεις που κάνουν είναι τοποθετήσεις που πλατειάζουν και κάνουν το υπόλοιπο ακροατήριο να χασμουριέται ή να προσπαθεί να μαντέψει την ερώτηση. Οι υπερφίαλοι είναι σαν να επιζητούν  τον πρωταγωνιστικό ρόλο και την θέση του κεντρικού ομιλητή στη συζήτηση. Επανερχόμενος στην διάλεξη λοιπόν, μια κυρία που είχε το κεφάλι της καλυμμένο με μαντήλα πήρε το λόγο και διατύπωσε την ερώτησή της . Διατύπωσε, τρόπος του λέγειν! Στην πραγματικότητα αυτό που έκανε ήταν να δημοσιοποιήσει το δύσκολο πρόβλημα υγείας -διάγνωση καρκίνου. Αναπτύσσοντας τη σκέψη της, αντιλαμβανόσουν καλά πως προσπαθούσε να πείσει το ακροατήριο πως θεράπευσε τον καρκίνο χάρη στη δύναμη του θεού και της «πρέσβειρας και μεσίτριας αγίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου»! Όπως καταλαβαίνετε, η δήθεν ερώτηση εξελίχτηκε σε έναν μακρόσυρτο μονόλογο , σαν μια προσευχή στον μεγαλοδύναμο! Δικαίως κάποιος από το ακροατήριο τη διέκοψε φωνάζοντας δυνατά «την ερώτηση θέλουμε!».  Απάντηση, φυσικά, δεν πήρε…

Τετάρτη 26 Δεκεμβρίου 2012

ΠΑΛΕΤΑ, ΚΟΜΜΑΤΙ ΣΥΛΛΕΚΤΙΚΟ!

Με μια μικρή επιφύλαξη, θυμάμαι μια παλιά εκπομπή του εκκεντρικού ζωγράφου Bob Ross στην τηλεόραση της ΕΤ3. Ο ζωγράφος προτού πιάσει τα πινέλα και τα χρώματα, απαντούσε μέσα από την εκπομπή του σε απορίες και ερωτήσεις των τηλεθεατών. Μία από αυτές τις απορίες ήταν η γυαλισμένη παλέτα του. Κάποιος από τους τηλεθεατές είχε επιλέξει να αγοράσει την ίδια ακριβώς παλέτα αλλά ο δύσμοιρος δεν είχε αντιληφθεί ότι η παλέτα του δεν γυάλιζε όσο του Ross. Αυτό θεωρήθηκε από τον τηλεθεατή θέμα άξιο σχολιασμού και ζήτησε διευκρινίσεις από τον ζωγράφο. Ο Ross θέλοντας προφανώς να τον παρηγορήσει, τού εξήγησε ότι η γυαλάδα προέρχονταν από την αντανάκλαση που προκαλούσαν τα φώτα στο στούντιο. Όλο αυτό το γεγονός που σας περιγράφω είναι ενδεικτικό της δύναμης που διαθέτει η τηλεόραση. Ο τηλεθεατής φαντασιωνόταν ότι χρησιμοποιώντας τα ίδια υλικά και εργαλεία με τον ζωγράφο θα γινόταν σαν αυτόν. Αν τα γράφω αυτά είναι γιατί διαβάζω στο εκπαιδευτικό δίκτυο alfavita ότι "το αυτόματο που χρησιμοποίησε ο Άνταμ Λάνζα για να σκοτώσει τα παιδιά και τους δασκάλους τους, το AR-15, είναι πλέον το πιο δημοφιλές όπλο στις ΗΠΑ, σύμφωνα με τους εμπόρους". Μου μένει να διερωτηθώ αν η τηλεόραση γέννησε την ηλιθιότητα ή η ηλιθιότητα γέννησε την τηλεόραση;

Δευτέρα 24 Δεκεμβρίου 2012

TO TOΞΟ

Τις προηγούμενες μέρες έξω από τις τράπεζες και τα μηχανήματα αυτόματης ανάληψης, έβλεπα τον κόσμο να σχηματίζει ουρές για να πάρει χρήματα ή να εξοφλήσει λογαριασμούς. Η διάταξη ήταν σε ευθεία γραμμή. Σήμερα η διάταξη άλλαξε! Λόγω του αυξημένου αριθμού των ανθρώπων μεταβλήθηκε σε σχηματισμό τόξου! Τα βέλη είναι φαρμακερά και στέλνονται προς πάσα κατεύθυνση...

Κυριακή 16 Δεκεμβρίου 2012

ΟΙ ΣΦΑΙΡΕΣ ΜΕΤΡΗΘΗΚΑΝ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ 100!

Πως να μιλήσεις για τη σφαγή δεκάδων μικρών παιδιών; Αν είσαι ο πρόεδρος των ΗΠΑ χρειάζεται να υπολογίσεις τις αναπνοές σου, το ύφος, την λιτότητα και τη σαφήνεια του λόγου σου. Ξέρεις πολύ καλά ότι η εικόνα σου θα παίξει παγκοσμίως σε όλα τα μέσα ενημέρωσης. Σε παρακολουθώ από τον τηλεοπτικό δέκτη να έχεις μπροστα σου αυτό το τσαμπί με τα μικρόφωνα και να είσαι αμήχανος και να χάνεις τα λόγια σου δικαιολογημένα! Οι στιγμές ειναι συγκλονιστικές και δεν κρύβεις τη συγκίνηση. Δεν μπορείς να παρηγορήσεις μολονότι είσαι ο πρόεδρος των παντοδύναμων ΗΠΑ! Μιλάς όχι για τα αποτρόπαια εγκλήματα και τις αιτίες τους αλλά για τα δολοφονημένα παιδιά που δεν θα ζήσουν για να αποφοιτήσουν, να ερωτευτούν και να αφήσουν τους δικούς τους απογόνους. Άραγε  θα μπορούσες να μας μιλήσεις για τη συνεισφορά της πολεμικής βιομηχανίας στην ανόρθωση της αμερικανικής οικονομίας ή αυτό είναι ταμπού; Υπάρχει περίπτωση ένας πρόεδρος ή έστω κάποιος αξιωματούχος να επιβάλλει αφοπλισμό στις μάζες που συγκροτούν μια τέτοια φοβική και υστερική κοινωνία; Τέλος, πώς καθοδηγήθηκαν οι ανθρώπινες κοινωνίες σε τέτοιες πρωτόγονες καταστάσεις; 

ΤΑ ΚΟΛΑΡΙΣΤΑ ΧΑΡΤΟΝΟΜΙΣΜΑΤΑ

Άλλο να πιάνεις στα χέρια σου κολαριστά χαρτονομίσματα και άλλο μεταχειρισμένα. Τα πρώτα είναι καθαρά και αμόλυντα και είναι σαν να κρατάς την παρθενιά τους στα χέρια σου! Τα κολαριστά χαρτονομίσματα σε προδιαθέτουν να τα κρατήσεις για πάντα κοντά σου. Τα διατηρείς ανέπαφα και ούτε μια στιγμή δεν σκέφτεσαι να τα θέσεις στην κυκλοφορία. Τα μεταχειρισμένα χαρτονομίσματα είναι βρώμικα, γραμμένα, κολλημένα με κολλητικές ταινίες, τσαλακωμένα και γεμάτα μικρόβια. Η κοινή τους χρήση από τόσα χέρια τα κάνει αποκρουστικά στην όψη και την αφή.

Προσφάτως, διάβασα στην Εφημερίδα των Συντακτών για μια έρευνα που είχαν εκπονήσει επιστήμονες στο εξωτερικό. Σύμφωνα με αυτήν την έρευνα οι άνθρωποι ξεφορτώνονται με μεγαλύτερη ευκολία τα φθαρμένα χαρτονομίσματα. Οι υπεύθυνοι της έρευνας ισχυρίστηκαν πως αν γέμιζε η Αγορά με "σιδερωμένα"  χαρτονομίσματα ο τζίρος της κατανάλωσης θα μειωνόταν αρκετά και αυτό επειδή οι παραδόπιστοι καταναλωτές θα δυσκολεύονταν να αποχωριστούν αυτά τα άψογα χαρτονομίσματα. Ενθυμούμενος αρχές της δεκαετίας του 1980 τον κυρ-Ηλία που έψαχνε μέσα στο πορτοφόλι να βρει το πιο φθαρμένο κατοστάρικο να μου χαρίσει, οι επιστήμονες πρέπει να έχουν δίκιο. Φαντάζομαι πως το ίδιο συμβαίνει και με τα ελαφρώς σκουριασμένα κέρματα!

Παρασκευή 7 Δεκεμβρίου 2012

Η ΑΠΟΣΤΑΣΗ

Τις προηγούμενες μέρες στο καφέ, μπήκε ένα ζευγάρι. Η γυναίκα που ήταν αλλοδαπή κουβαλούσε ένα κουταβάκι που το είχε τοποθετημένο μέσα σε μια χαρτόκουτα. Η γυναίκα πρέπει να ήταν Αγγλίδα και ο άντρας Έλληνας. Η γυναίκα όταν μπήκε στο καφέ πήγε στην τουαλέτα. Ευελπιστώ πως αυτό το έκανε γιατί ήθελε να πλύνει τα χέρια της! Ο άντρας χάϊδευε για αρκετή ώρα το συμπαθητικό σκυλάκι και μετά το άφησε να ρίξει ένα σουλάτσο μέσα στο συνοικιακό καφέ. Ο ίδιος έστριψε ένα τσιγάρο και έπιασε το στόμα του αρκετές φορές με τα χέρια του. Στο μεταξύ, η ιδιοκτήτρια του μαγαζιού έπιασε κουβέντα με την γυναίκα. Αν και από απόσταση μπορούσα να καταλάβω ότι το θέμα συζήτησης ήταν τα σκυλάκια. Οι λιγοστοί θαμώνες του καφέ κοιτούσαν το σκυλάκι που περπατούσε με δυσκολία και το βλέμμα τους έσταζε μέλι-κάποιος μάλιστα το κάλεσε κοντά του λέγοντας "come on baby"! Από το μέλι του βλέμματος στο δηλητήριο του στόματος η απόσταση είναι μεγάλη;

Δευτέρα 3 Δεκεμβρίου 2012

ΠΑΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ "ΓΚΡΙΝΙΑΡΗ"

H φτώχεια θέλει γκρίνια για να γίνει ακόμη πιο φτωχή.
 Σε ένα κατάστημα που έχει αναδουλειά, ο ιδιοκτήτης ψάχνει να βρει εναγωνίως αυτούς που φταίνε. Στην αρχή ξεκινάει από τους υπαλλήλους. Ο ένας είναι τεμπέλης, ο άλλος αδιάφορος και ο τελευταίος να κλείνει την πόρτα! Ο ιδιοκτήτης μένει μόνος και σειρά παίρνουν οι πελάτες. Ο ένας είναι απαιτητικός, ο άλλος αντιπαθητικός και ο τελευταίος καταναλώνει ελάχιστα. Όλοι ανεξαιρέτως στηρίζουν οικονομικά το μαγαζί αλλά όλοι ανεξαιρέτως μπορεί να αποτελούν την πηγή της κακοδαιμονίας!
Η φτώχεια θέλει γκρίνια για να γίνει ακόμη πιο φτωχή!

Τρίτη 27 Νοεμβρίου 2012

"ΦΥΛΛΑ ΛΕΜΟΝΙΑΣ"

Tα τελευταία δεκατέσσερα χρόνια επισκέπτομαι πολύ συχνά την Τήνο, με την οποία έχω αναπτύξει μια σχέση καθαρά ερωτική.
Μένω στο βόρειο τμήμα του νησιού, στον Πάνορμο, πάντα στο ίδιο σπίτι και στο ίδιο δωμάτιο, από όπου αγναντεύω τονΠλανήτη, ένα μικρό νησάκι, που μου θυμίζει ένα παλιότερο έρωτά μου, τη Μονεμβασιά.
Πολλά απογεύματα ανεβαίνω στον πανέμορφο Πύργο, τριγυρνώ στα δρομάκια του και κάθομαι
πολλή ώρα στο νεκροταφείο του.
Το σημείο αυτό του οικισμού άσκησε επάνω μου από την αρχή μια ανεξήγητη γοητεία.Σιγά σιγά η επιθυμία μου να με θάψουν όταν πεθάνω σ' αυτό το ευωδιαστό μέρος ανάμεσα στα νυχτολούλουδα και τα κυπαρίσσια έγινε αβάσταχτη.
Έτσι, πριν από μερικά χρόνια, αγόρασα προς μεγάλη έκπληξη των κατοίκων έναν τάφο, που επισκέπτομαι όποτε φτάνω στο νησί.
Όλη αυτή η ιστορία έγινε διήγημα.Σαν μότο έβαλα τη φράση της Γιουρσενάρ:"Ας προσπαθήσουμε, αν μπορούμε, να περάσουμε στον θάνατο με τα μάτια ανοιχτά".

Με αφορμή το διήγημα "Προσκέφαλο με φύλλα λεμονιάς" ο Αλέξανδρος Ίσαρης μιλάει για την υψηλή αισθητική αξία του νησιού της Τήνου που τον ωθεί στη συγγραφή του βιβλίου. (Η Εφημερίδα των Συντακτών, 9/11/2012 σε επιμέλεια του Μισέλ Φάϊς)

Κυριακή 25 Νοεμβρίου 2012

ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΑ

Περπατούσα το απόγευμα και συνάντησα μια τετραμελή οικογένεια. Από μακριά, τουλάχιστον, έτσι φαινόταν. Πλησιάζοντας, άκουσα και είδα το αντρόγυνο να διαπληκτίζεται. Η γυναίκα ήταν σε έξαλλη κατάσταση και κατηγορούσε "την κωλόγρια την πεθερά που κατάφερε να τους χωρίσει". Ο άντρας φαινόταν να διατηρεί την ψυχραιμία του και της ζητούσε να χαμηλώσει τον τόνο της φωνής της! Η γυναίκα του ζητούσε να χαθεί από μπροστά της και αδιαφορούσε για τον κόσμο που περνούσε από κοντά τους. Το λυπηρό, ωστόσο, ήταν ότι αγνοούσε τη ζημιά και το κακό που προξενούσαν αυτές οι σκηνές του διαπληκτισμού μπροστά στα μάτια των δύο παιδιών της! Το μικρότερο παιδάκι έκλαιγε. Το λίγο μεγαλύτερο έμοιαζε σαν αλλήθωρο που με το ένα μάτι του κοιτούσε την μητέρα του και με το άλλο κοιτούσε τις αντιδράσεις του πατέρα του. Ήδη τα παιδιά είχαν γίνει μέρος του προβλήματος και γι΄αυτό είχαν αποφασίσει οι ενήλικες γονείς τους...

Η ΑΡΙΘΜΟΛΑΓΝΕΙΑ

Κατά καιρούς η ελληνική αστυνομία ενημερώνει τους πολίτες για τις δράσεις της πάνω στην πάταξη της παραβατικής συμπεριφοράς σε πανελλαδικό επίπεδο. Στις ανακοινώσεις ακούγονται αριθμοί που προκύπτουν από τη στατιστική επεξεργασία όλων των περιπτώσεων που αφορούν την παραβίαση του νόμου και βγαίνουν συμπεράσματα για την κοινωνία και τις διαστάσεις της εγκληματικότητας. Όλα παρουσιάζουν μια αυξητική τάση. Οι ανθρωποκτονίες, οι κλοπές, οι διαρρήξεις και η μικροπαραβατικότητα φαίνεται να απασχολούν τις διωκτικές αρχές που έχουν να αντιμετωπίσουν και τα διαφορετικά ποιοτικά χαρακτηριστικά σε όλες αυτές τις συμπεριφορές -όπως η αστυνομία εκσυγχρονίζεται έτσι και οι καταδιωκόμενοι κάνουν το ίδιο. Ωστόσο, η απλή παράθεση αριθμητικών δεδομένων μπορεί να είναι παραπλανητική και να αλλοιώνει την εικόνα που εδραιώνεται κάθε φορά για τις αυξομειώσεις των παραβατικών συμπεριφορών. Διαβάζοντας για παράδειγμα το αστυνομικό ρεπορτάζ και τις εξιχνιάσεις, διαπιστώνω ότι λίγοι κάνουν πολλά. Κάτι τέτοιο δείχνει ότι στους παραβάτες του νόμου αντιστοιχούν περισσότερες από μία πράξεις παραβίασης του ποινικού κώδικα. Το ανησυχητικό θα ήταν οι πολλοί να κάνουν λίγα...     

ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΦΕΓΓΑΡΟΛΟΥΣΤΗ

Αν κάποιος έχει διατελέσει υπουργός για ένα φεγγάρι-πάντα η πολιτική σε αυτήν την χώρα ήταν υπόθεση της νύχτας- εξακολουθεί να είναι υπουργός για όλο το διάστημα της ζωής του. Μια τέτοια διαπίστωση είναι εύκολο να γίνει στα πάνελ των συζητήσεων όπου καλούνται πρώην υπουργοί να μιλήσουν για την κατάντια της χώρας μας. Οι δημοσιογράφοι δεν αγαπούν ιδιαίτερα την έκπτωση των αξιωμάτων και αποφεύγουν να τούς προσφωνούν με την πραγματική τους ιδιότητα. Για τους δημοσιογράφους, ο πρώην υπουργός είναι για πάντα υπουργός και κάθε υποβιβασμός θεωρείται αγένεια σε βάρος του καλεσμένου που ανταποκρίνεται με θέρμη στην πρόσκληση. Επίσης, για γέλια και για κλάματα είναι οι προσφωνήσεις των υφυπουργών που προβιβάζονται πάντα σε υπουργούς. Η γλώσσα των δημοσιογράφων κομπιάζει να αποκαλέσει τον υφυπουργό ως έχει επειδή αυτή η διατύπωση είναι άκομψη και μειώνει το κύρος του προσκεκλημένου που θα χρειαστεί κι άλλες φορές να γεμίσει τον "πολύτιμο τηλεοπτικό χρόνο" (κοτσάνα ολκής)! Τέλος, είναι μόνο για γέλια οι συνομιλίες των δημοσιογράφων με "κορυφαία κυβερνητικά στελέχη" που υποδηλώνουν την μεγάλη ικανότητα διείσδυσης των δημοσιογράφων στους πρωτογενείς χώρους παραγωγής των ειδήσεων -πάντα με την προϋπόθεση ότι οι κυβερνήσεις δημιουργούν ειδήσεις- και την ξεκάθαρη σχέση εξάρτησης αυτών των δημοσιογράφων με τα "κορυφαία" στελέχη μιας κυβέρνησης. Ακόμα και η διάκριση σε "κορυφαία μέλη μιας κυβέρνησης" δείχνει την λατρεία των επαγγελματιών της ενημέρωσης για την ιεραρχία και την βαθμιαία αλλοτρίωσή τους μέσα στις εξουσιαστικές δομές.

Τετάρτη 21 Νοεμβρίου 2012

H OYΡΑ ΤΟΥ ΑΧΛΑΔΙΟΥ

Αγαπώ τις διαφημίσεις γιατί στριμώχνουν τον λόγο και του ζητούν να είναι περιεκτικός και σαφής προς το καταναλωτικό κοινό. Υπάρχουν διαφημίσεις ποιήματα αλλά και διαφημίσεις αβάσταχτες. Παρατηρώ ότι κάποιες ξεκινούν με μεγαλύτερη διάρκεια που σταδιακά βαίνει μειούμενη. Η απλή εξήγηση είναι ότι ο διαφημιστικός χρόνος στα μέσα μαζικής ενημέρωσης κοστίζει. Ακόμη και η παραμικρή αφαίρεση χρόνου εξοικονομεί χρήμα σε αυτούς που διαφημίζουν. Η διαφήμιση που έχω στο μυαλό μου έχει να κάνει με ένα ζευγάρι που παρατηρεί μια ασυνήθιστη δραστηριότητα στο απέναντι σπίτι. Οι γείτονες τους φαίνεται να αδειάζουν τις τσέπες τους σε κάποιον άγνωστο και όλο αυτό μοιάζει με διάπραξη ληστείας. Το βιαστικό ζευγάρι παίρνει αμέσως τηλέφωνο την αστυνομία για να επέμβει. Ο αστυνομικός που τούς απαντάει φαίνεται ότι έχει αντιμετωπίσει και άλλες τέτοιες περιπτώσεις και γι' αυτό, προτού δώσει σήμα για επέμβαση, ρωτάει τον κύριο να τού διευκρινίσει μήπως τα "δίνουν όλα να πάρουν πετρέλαιο;". Πράγματι, δίπλα βρίσκεται ένα βυτιοφόρο που ετοιμάζεται να παραδώσει πετρέλαιο. Τότε, ο αυτόπτης μάρτυρας πιστοποιεί στον αστυνομικό πως κάτι τέτοιο συμβαίνει. Ξαναβλέποντας τη διαφήμιση, διαπιστώνω πως η κλήση στον αστυνομικό παραλείπεται. Το νόημα, λοιπόν, μπορεί να αναδυθεί και χωρίς αυτήν την κλήση. Ωστόσο, κάνοντας μια μικρή έρευνα στο διαδίκτυο διάβασα τα εξής:"Καταδικαστική για τη διαφήμιση της εταιρίας φυσικού αερίου Αττικής ήταν η απόφαση της Πρωτοβάθμιας Επιτροπής Ελέγχου Επικοινωνίας, που εμφάνιζε τους πωλητές πετρελαίου θέρμανσης ως… «ληστές». Πίσω από τις κολοβές διαφημίσεις,λοιπόν, έχει "η αχλάδα την ουρά της"...

Σάββατο 17 Νοεμβρίου 2012

ΣΥΖΗΤΩΝΤΑΣ, Ο ΧΡΟΝΟΣ ΕΠΑΝΕΡΧΕΤΑΙ!

Μου αρέσουν οι άνθρωποι που ερμηνεύουν την πραγματικότητα έχοντας φιλοσοφική διάθεση. Μου αρέσουν όλοι αυτοί που ακόμα και στους χώρους εργασίας, μέρη κατεξοχήν αφιλόξενα για τις περιπέτειες της σκέψης (περιπέτειες: απρόοπτα συμβάντα που συνεπάγονται την εναλλαγή καλής και κακής τύχης, μας φέρνουν αντιμέτωπους με κίνδυνο και μας ταλαιπωρούν, αλλά και μας συγκινούν έντονα-Πύλη για την Ελληνική Γλώσσα), εκδηλώνουν την κλίση τους αυτή. Ένας φίλος που είχε επισκεφτεί το καλοκαίρι την Κρήτη, είδε στην πρόσοψη ενός εστιατορίου-καφέ την επιγραφή: "Ο πλούτος επανέρχεται, η υγεία σπανίως και ο χρόνος ποτέ". Επίσης, στο ίδιο μέρος φωτογράφισε την επιγραφή "Μην έρχεσαι να παίρνεις, όταν έχεις και δεν δίνεις". Νομίζω πως μικρές φράσεις, γνωμικά και παροιμίες βγαλμένες μέσα από τις προσωπικές εμπειρίες ή τις εμπειρίες της κοινότητας αποτελούν καλές αφορμές για έναρξη συζητήσεων. Οι συζητήσεις είναι το καλύτερο συνοδευτικό του φαγητού, του κρασιού και του καφέ! 

ΕΦΗΒΟΣ...ΜΝΕΙΑ!

Mια έφηβη κοπέλα χτύπησε το ηλιοκαμένο και βελούδινο πόδι της κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών διακοπών. Καθώς καθόταν και περιεργαζόταν το μελάνιασμα, απευθύνθηκε στη φίλη της και αστειευόμενη της είπε: Μέχρι να παντρευτώ θα μου έχει φύγει. Αλλά κι αν ακόμη δεν παντρευτώ, δεν χάνω και τίποτα"!

"ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΠΕΝΘΟΥΣ"

Στις 31 Ιουλίου 1978 ο Ρολάν Μπάρτ σημειώνει στο ημερολόγιό του την εξής φράση: "Δεν επιθυμώ τίποτε άλλο παρά να κατοικώ την θλίψη μου". Με το ημερολόγιο αυτό, ο Μπαρτ καταγράφει τις βαθύτερες συναισθηματικές καταστάσεις του πένθους και της θλίψης από την απώλεια της μητέρας του. Το Ημερολόγιο Πένθους- μετάφραση Κατερίνα Σχινά, εκδόσεις Πατάκη- αξίζει να το διαβάσετε!

ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΜΥΧΕΣ ΣΤΟ ΔΕΡΜΑ

Ακόμα και οι ξένοι κράζουν την εγχώρια τάξη των πολιτικών για την κακή παράσταση που παίζεται! Ακόμα και αυτοί δεν μπορούν να χωνέψουν την κατάφωρη αδικία και λεηλασία σε βάρος των μικρομεσαίων στρωμάτων της κοινωνίας και οργίζονται με την αδυναμία επιβολής φορολόγησης των πλούσιων πολιτών της χώρας μας. Σιγά που το μαχαίρι θα φτάσει στο κόκαλο! Το πολύ πολύ να προκαλέσει μικρά γδαρσίματα στο δέρμα!Κατά τα άλλα, το κλίμα γίνεται καλύτερο για τη χώρα μας στο εξωτερικό!Εμένα μου λες;

AΠΛΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΝΟΗΤΑ!!!

Φίλοι και φίλες, τα πράγματα στη ζωή μας είναι απλά όσο και το μήνυμα που εκπέμπει μια διαφήμιση που βλέπω τον τελευταίο καιρό. Σε αυτήν την τηλεοπτική διαφήμιση, λοιπόν, προπαγανδίζεται η αναγκαιότητα για την εκμάθηση της αγγλικής γλώσσας. Μια δασκάλα εξηγεί στα παιδιά τον λόγο που αυτά θα έπρεπε να μάθουν να μιλούν μια άλλη γλώσσα εκτός της μητρικής τους. Οι μαθήτριες ρωτάνε "γιατί πρέπει να μάθουμε αγγλικά;" κι η δασκάλα απαντά "γιατί όλοι μιλούν αγγλικά". Την απάντηση, ομολογουμένως, την βρήκα αρκετά απλοϊκή, παιδαριώδη αλλά και δημοφιλή σε μια κοινωνία που έχει εθιστεί σε τέτοιου είδους απαντήσεις. Λογικό και αναμενόμενο, λοιπόν, να μην απορήσει κάποιος/κάποια που κάνοντας την ερώτηση "γιατί είμαστε ανόητοι και ξεφτιλισμένοι;" λάβει την απάντηση "γιατί όλοι είναι ανόητοι και ξεφτιλισμένοι". Με τέτοια συμπεράσματα όλα μπαίνουν σε μια τάξη και οι πολύπλοκοι συλλογισμοί ανήκουν πια στο παρελθόν...

Παρασκευή 26 Οκτωβρίου 2012

"Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ"

H μάνα μου πέρασε τη ζωή της μέσα από μια βελόνα. Μικρή δεν έκοβε άνθη στούς κήπους. Έβγαζε κάτι μακρόσυρτα τραγούδια από το στόμα της. Έμενε ακίνητη ώρες. Συχνά τις νύχτες ήταν δέκα χρονώ κι είχε πεθάνει η μάνα της. Δεν έκλαιγε. Οι συγγενείς τής έλεγαν να πάει κοντά της. Όχι, έλεγε. Την άλλη μέρα, όταν την κατεβάζανε, άκουγε το χώμα και το φτυάρι να ξηλώνει χώμα, άνοιξε το δρόμο και βγήκε μπροστά. Καθότανε και κοίταγε. Είδε τη μάνα της να κλαίει δίπλα της και να οδύρεται, κορίτσι μου, κοριτσάκι μου.

Θάνος Σταθόπουλος, Η ιστορία της Μουσικής, εκδ.Ίκαρος

"ΟΙ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ ΤΟΥ ΜΑΥΡΟΥ"

Κινείται γύρω μου η ζωή
λάσπη πανάρχαια
που ξέρει τη δουλειά της.
Με χτίζει λίγο λίγο και 
με κλείνει από παντού
μέχρι να βγει το αρχέτυπο καλούπι
για να 'ρθει ύστερα ο θάνατος
και να το σπάσει
να βγάλει από κει το αντίγραφό μου
και να το οδηγήσει, πάλι απ' την αρχή
σε άλλο τόπο.


Νίκος Χουλιαράς,Οι λεπτομέρειες του μαύρου,εκδ.Νεφέλη,1993

"ΕΝΘΥΜΙΟΝ"

Φυτέψαμε κυπαρίσσια και μεγάλωσαν γρήγορα.

Το πένθος που μας βρήκε ξαφνικά
μας ξανάσμιξε όλους
τώρα θα πρέπει να βλεπόμαστε
ξεχασμένα ξαδέρφια μακρινές θείες
κάποτε τούς είχαμε δει ντυμένους νύφες και γαμπρούς
χρόνια περασμένα σε φωτογραφίες
το σημερινό πένθος μάς ξανάσμιξε
ο θάνατος
μάς ζωντάνεψε είμαστε όλοι μαζί.

Φυτέψαμε κυπαρίσσια και μεγάλωσαν γρήγορα.

Είναι πια πολλές οι φορές έρχονται και φεύγουν
δίπλα μας μέσα μας
πρόσωπα που δε γελούν ή γελούν ψεύτικα
δίκαιοι και αμαρτωλοί και πένητες
το πένθος είναι του καθενός και στρατιώτες
παρουσιάζουν όπλα σε ζωντανούς και πεθαμένους.
Μουσική  περνά σε κρυμμένους καθρέφτες.
Χρώματα φωνές πέτρες πουλιά.

Ουρανέ.

Νίκος Καρύδης, Ενθύμιον, εκδόσεις Ίκαρος, Μάρτιος 1972

Πέμπτη 25 Οκτωβρίου 2012

ΤΟ ΤΡΕΜΟΥΛΟ ΤΗΣ ΓΡΑΦΗΣ

"Γράφουμε γιατί φοβόμαστε τον θάνατο. Γράφουμε γιατί θέλουμε να προκαλέσουμε τον θάνατο. Γράφουμε γιατί, πιθανόν, θέλουμε να επιστρέψουμε στην μήτρα της μητέρας μας. Κυρίως γράφουμε γιατί ολόκληρη η ζωή δεν μας φτάνει"....Κάπως έτσι τα έλεγε ο Αντόνιο Ταμπούκι στην εκπομπή "Οι Κεραίες της Εποχής μας".

Τρίτη 2 Οκτωβρίου 2012

ΓΙΑΓΜΑ ΟΙ ΔΟΣΕΙΣ

Έψαχνα να βρω το πολίτευμα της χώρας μου και κατέληξα στο συμπέρασμα πως αυτό μπορεί να είναι ένα μείγμα κοινοβουλευτικής δημοκρατίας του λαϊκισμού μαζί με μια τηλεοπτική σοσιαλδημοκρατία. Πολιτικοί, δημοσιογράφοι, συνδικαλιστές-αναφέρω κυρίως ανθρώπους που ασκούν προπαγάνδα και χειραγωγούν την κοινή γνώμη- συναγωνίζονταν σε μια χυδαία επίδειξη λαϊκισμού! Όσο περισσότερο έδειχναν να επικαλούνται τα συμφέροντα του λαού τόσο περισσότερο αγωνίζονταν για τα προσωπικά τους συμφέροντα! Δεκαετίες το ίδιο παιχνίδι και οι ίδιες πρακτικές! Αργότερα, θα μιλούσαμε για κανονική επέλαση της τηλεόρασης σε τέτοιο βαθμό που η κοινοβουλευτική δημοκρατία του λαϊκισμού θα συγχωνευόταν με την γαλαντόμα και γενναιόδωρη tv που μοίραζε λεφτά και δώρα στους τηλεθεατές. Κανονικά για τις διαπραγματεύσεις με την τρόϊκα θα έπρεπε να εξουσιοδοτηθεί η κ.Αννίτα Πάνια που οι εκπομπές της ήταν "λαϊκό προσκύνημα" αλλά και, επιπλέον, γιατί ήξερε να μοιράζει τα λεφτά στον κόσμο. "Αννίτα", "γλυκιά μας Αννίτα", τίναξε τα μαλλάκια σου μπροστά στους ανέραστους λογιστές της τρόϊκας και έχουμε κερδίσει την επόμενη δόση. Προτείνω για την συνέχιση των διαπραγματεύσεων την "Αννίτα μας".

Τετάρτη 26 Σεπτεμβρίου 2012

MEΡΕΣ ΤΟΥ 1950

Μου το αφηγήθηκε συγγενικό μου πρόσωπο που υπηρετούσε τη στρατιωτική του θητεία στην Κεφαλλονιά αρχές του μακρινού 1953: 
 Ένας στρατιώτης καραγκιοζοπαίκτης ζήτησε από τον διοικητή την άδεια για να πραγματοποιήσει μια παράσταση καραγκιόζη. Για τον διοικητή ο καραγκιόζης δεν ήταν φορέας κομμουνιστικών ιδεών και αξιών και έτσι δεν θα υπήρχε κανένα εμπόδιο για να δώσει την άδεια στον στρατιώτη να ψυχαγωγήσει τους υπόλοιπους του στρατοπέδου. Η παράσταση έγινε και όλοι την είχαν απολαύσει! Ο φαντάρος καραγκιοζοπαίκτης έβγαλε το κράνος και βγήκε για να μαζέψει χρήματα που προαιρετικώς και με καλή καρδιά θα έδιναν οι υπόλοιποι φαντάροι. Το κράνος ωστόσο θα γέμιζε όχι με χρήματα αλλά με κουμπιά που θα έκοβαν οι στρατιώτες θεατές από τα χιτώνια τους. Ανάμεσα στα κουμπιά υπήρχε και ένα κέρμα που όπως διαπιστώθηκε ήταν ξένο νόμισμα. Ο καραγκιοζοπαίκτης ενδιαφέρθηκε να μάθει για την αξία αυτού του κέρματος...

Δευτέρα 24 Σεπτεμβρίου 2012

OI ΠΡΙΓΚΙΠΙΣΣΕΣ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ;

Παρατηρώ δύο νήπια που παίζουν. Παραπέρα είναι οι γονείς τους που δεν τα αφήνουν ούτε στιγμή από τα μάτια τους. Τα παιδιά όπως είναι λογικό δεν κάθονται σε ησυχία.Το αγοράκι είναι περισσότερο κινητικό και σκανταλιάρικο. Μετακινεί καρέκλες, τσιρίζει, κινείται σαν σβούρα. Κάποια στιγμή η μητέρα τους σηκώνεται και τα παίρνει κοντά τους. Το κορίτσι αντιδρά γιατί καθώς λέει, "θέλω να δουλέψω". Εκείνη τη στιγμή το μικρό κορίτσι νιώθει να δουλεύει. Ωστόσο,αυτό που είναι εντυπωσιακό είναι ότι το κοριτσάκι υποδύεται την πριγκίπισσα και πιστεύει πως οι πριγκίπισσες δουλεύουν. Η μητέρα της για να την καθησυχάσει και να την φέρει κοντά της λέει πως οι πριγκίπισσες δεν δουλεύουν. Μήπως πρέπει να προσεχουμε τι λέμε στα παιδιά;Τίποτα δεν είναι αθώο και όλα είναι φορτισμένα με τα δικά τους νοήματα!

Δευτέρα 17 Σεπτεμβρίου 2012

"ΤΟΥ ΟΚΤΑΩΡΟΥ ΠΕΣΟΝΤΕΣ ΑΥΝΑΝΙΖΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΣΟΝΤΕΣ"


Ήρθε ένα e-mail, λένε, που έγραφε , λένε, για το πενθήμερο, λένε, πως πρέπει να καταργηθεί, λένε...


Έτρωγε τυρόπιτα και κάθε τόσο σκούπιζε με τα χέρια του τα υπολείμματα της τυρόπιτας απ' το στόμα. Με τα λιγδιασμένα χέρια του χάιδευε το πέος του για να προκαλέσει υπεραιμία και να το δει να διεγείρεται. Ματαίως! Το πέος καθόταν ακίνητο και ατάραχο. Με τα λιγδιασμένα χέρια πάλι, άρχισε να πληκτρολογεί ένα ηλεκτρονικό μήνυμα στο οποίο συμβούλευε τους νοικοκυραίους να εργάζονται οκτώ ημέρες την εβδομάδα- και πώς να γίνει αυτό; είναι αδύνατο! Και πάλι με τα βουτυρωμένα χέρια έκλεισε τον υπολογιστή. Είχε κοπιάσει αρκετά για να ολοκληρώσει τη συγγραφή και την αποστολή του μηνύματος. Έπειτα, έβαλε τα δάχτυλά του στον πρωκτό και ένιωσε στιγμιαία να ερεθίζεται. Η στιγμή ήταν πολυπόθητη και κάλεσε τους φίλους κτηνοβάτες για να συμμετάσχουν σε ομαδικές πράξεις σοδομισμού...

Παρασκευή 7 Σεπτεμβρίου 2012

ΜΟΝΑ ΧΑΝΕΙΣ, ΖΥΓΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΧΑΝΕΙΣ!


Έβλεπα προχτές την εκπομπή ΜΟΝΑ-ΖΥΓΑ. Η Φωτεινή Τσαλίκογλου μαζί με την σκηνοθέτρια Πένυ Παναγιωτοπούλου παρουσίαζαν την περίπτωση ενός ανθρώπου που είναι οροθετικός, τραβεστί και χρήστης ναρκωτικών. Η στάση αυτού του ανθρώπου που εξομολογείται δημοσίως την τραγική προσωπική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει, ήταν ομολογουμένως αξιοθαύμαστη! Για την κοινωνία μας αυτός ο άνθρωπος είναι πολλαπλώς στιγματισμένος. Κάποια στιγμή, καθώς μιλάει για τις εμπειρίες του, χάνει τα λόγια του! Η συγκίνηση είναι μεγάλη. Στην συνέντευξη διαλέγει ως φόντο το μισογκρεμισμένο πατρικό του σπίτι και χαίρεται που έχει απομείνει κάτι που να συντηρεί τις αναμνήσεις. Μιλάει στη συνέχεια για τους γιατρούς και νοσοκόμους που τον είχαν σε απόσταση και για τα σκεύη της μίας χρήσης με τα οποία τού έδιναν το φαγητό. Όταν, συνεχίζει, είχε διαμαρτυρηθεί για αυτό το γεγονός, ένας γιατρός του ανακοίνωνε ορθά κοφτά και χωρίς περιστροφές πως αυτό γινόταν επειδή ήταν φορέας του AIDS. Το σοκ από τις κουβέντες του γιατρού ήταν τόσο ισχυρό που εξομολογείται πως σκέφτηκε εκείνη τη στιγμή να πηδήξει από τον δέκατο όροφο του νοσοκομείου. Αλήθεια, ποιό σύστημα δίνει πτυχία και άδειες άσκησης του ιατρικού επαγγέλματος σε τέτοιους ανθρώπους; Ειλικρινά αναρωτιέμαι!

NA MHN ΣΑΣ ΜΑΤΙΑΞΩ!

To ζευγάρι των ηλικιωμένων ήταν περήφανοι για την ποντιακή τους καταγωγή! Μόλις είχαν αποχωρήσει από την ύπαίθρια λαϊκή αγορά και στο δρόμο σταμάτησαν σε έναν παρείσακτο μικροπωλητή που είχε στήσει τα προϊόντα σε σημείο εκτός της λαϊκής. Ο μικροπωλητής πουλούσε σταφύλια, πατάτες, πιπεριές, σκόρδα και ρίγανη. Η γιαγιά σκέφτηκε πως της έλειπαν τα σκόρδα από το τραπέζι και παρήγγειλλε ένα κιλό. Ο μικροπωλητής εντυπωσιάστηκε με την ποσότητα της παραγγελίας και αμέσως έκανε να την εξυπηρετήσει. Ζύγισε ένα κιλό σκόρδα και της είπε το ποσό που κόστιζε. Η γιαγιά το θεώρησε υπερβολικό και του ξαναζήτησε σκόρδα αλλά αυτή τη φορά  ένα. Η αλλαγή από το ένα κιλό σκόρδα στο ένα μόλις σκόρδο ήταν ομολογουμένως εντυπωσιακή χωρίς, ωστόσο, ο μικροπωλητής να χάσει την ψυχραιμία του. Τα πράγματα βέβαια θα ζόριζαν πιο πολύ! Η γιαγιά στάμπαρε-ο παππούς είχε έναν παθητικό ρόλο- ένα σκόρδο από το οποίο του έλειπαν 2-3 σκελίδες και ζήτησε να το πάρει χωρίς βέβαια να το πληρώσει. Το ήθελε, λέει, για να το φυτέψει! Ο μικροπωλητής της εξήγησε πως το σκόρδο είναι για φάγωμα και πως αργότερα που τα σκόρδα θα έβγαζαν τη πράσινη φύτρα θα ήταν κατάλληλα για φύτεμα.Για να μην τα πολυλογώ, η γιαγιά έλαβε το δωράκι της και αποχώρησε εμφανώς ικανοποιημένη. Ο μικροπωλητής μου είπε επί λέξει "το έκανα για τις ψυχούλες των γονιών μου! Δεν βαριέσαι". Καθώς τον άκουγα, σκέφτηκα πως το πένθος των ανθρώπων είναι στενά συνδεδεμένο με την προσφορά. Σας αφήνω, λοιπόν, να αναρωτηθείτε ΠΟΙΟΙ ασκούν ασφυκτικό έλεγχο στο ατομικό και συλλογικό βίωμα του πένθους.  

H ΦΑΜΠΡΙΚΑ ΤΩΝ "ΝΑΙ"

Υπάρχει μια ύποπτη βιασύνη και μια ταχύτητα που αιφνιδιάζει τον αντίπαλο. Για τον άθλιο κόσμο των αγορών και των τοκογλύφων οι λαοί αντιμετωπίζονται ως αντίπαλοι και εχθροί. Μια από τις στρατηγικές επιλογές των περίφημων αγορών είναι η διασπορά φημών. Είναι τέτοια η ταχύτητα, που οι φήμες προτού γίνουν φήμες αποκτούν το χαρακτήρα του οριστικού και τελεσίδικου. Οι φήμες και ο προϊδεασμός φαίνεται να εξουδετερώνουν τις αντιστάσεις των ανθρώπων καθώς τους εντάσσουν, σκοπίμως, σε ένα περιβάλλον συζητήσεων που αφορά φήμες και όχι πραγματικά γεγονότα. Έτσι, στήνεται μια φάμπρικα των "ΝΑΙ' και των "yes sir" ένας "βιομηχανικός' τρόπος αποδοχής και μια μοιρολατρική αντιμετώπιση όλων αυτών που μας πλασσάρουν.

Πέμπτη 6 Σεπτεμβρίου 2012

ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΑ

Ένας δρόμος τις χωρίζει. Οι δύο γυναίκες βρίσκονται σε αντικριστά μαγαζιά. Περνώντας, τις βλέπω να "μιλάνε" μεταξύ τους. Μιλάνε, τρόπος του λέγειν! Η μια υπάλληλος είναι μέσα από την βιτρίνα ενώ η άλλη έχει περισσότερο θάρρος και μιλάει απ' έξω από το μαγαζί. Με κινήσεις και νοήματα προσπαθούν να δώσουν η μία στην άλλη να καταλάβει. Το γεγονός αυτό μού φέρνει στο νου, την γνώριμη σε όλους, εικόνα κάποιου που βρίσκεται μέσα σε ένα λεωφορείο και με κλειστά παράθυρα προσπαθεί να χαιρετήσει ένα φίλο που βλέπει έξω από το λεωφορείο! Συνήθως, αυτός που κάνει νεύματα τα συνοδεύει και με φωνή γνωρίζοντας πως ο άλλος δεν υπάρχει περίπτωση να τον ακούσει! Αυτό τα στιγμιότυπα τα παραλληρίζω με την επικοινωνία των ανθρώπων. Μιλάμε αλλά δεν μας ακούνε! Τουλάχιστον να μάντευαν τις κινήσεις των χειλιών μας...

ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΑ

Περπατάει η γιαγιά μαζί με τον εγγονό. Κάποια στιγμή, το παιδάκι προσέχει ένα πλατύφυλλο κάτω στο πεζοδρόμιο. Με τα πόδια του προσπαθεί να το πατήσει. θέλει να βιώσει και να συνειδητοποιήσει το μέγεθος του φύλλου και έτσι να λάβει ανατροφοδότηση πάνω στο γνωστικό σχήμα του σώματός του! Η πράξη του είναι αθώα και κοστίζει μόλις λίγα δευτερόλεπτα διακοπή στην κίνηση της γιαγιάς! Η γιαγιά, ωστόσο, τον τραβάει για να φύγουν! Από τις στιγμές που παρατηρώ καθως περπατώ στους δρόμους της πόλης!

Σάββατο 1 Σεπτεμβρίου 2012

ΤΗ ΓΛΩΣΣΑ ΜΟΥ ΄ΔΩΣΑΝ... ΖΩΝΤΑΝΗ

Έβλεπα την προηγούμενη φορά στην εκπομπή της ΕΤ3 "Ελλήνων Δρώμενα" να υποστηρίζει κάποιος κύριος -αν δεν κάνω λάθος ήταν δάσκαλος- πως η τσακωνική διάλεκτος ακολουθεί την μοίρα των γλωσσών που ανοίγονται στην κοινωνία και φθίνουν. Σύμφωνα με την πεποίθηση αυτή, η εσωστρέφεια και η περιχαράκωση της γλώσσας διασφαλίζει την αυθεντική χρήση της αλλά αποκλείει -είναι αναμφισβήτητο αυτό- τον εμπλουτισμό της με στοιχεία άλλων γλωσσών -υπάρχει άραγε γλώσσα που δεν έχει υποστεί μετάλλαξη στο βάθος του χρόνου; Ευτυχώς ή δυστυχώς, οι γλώσσες ακολουθούν την πορεία ενός ζωντανού οργανισμού που υπόκειται στον νόμο της φθοράς και της αναγέννησης.

ΓΙΑ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ

Μπορούμε να ζήσουμε μια ζωή με τα ένστικτα μας, τις μεταφυσικές μας ανησυχίες, τις νευρώσεις, τις ψυχώσεις, την τρέλα και την κατάθλιψή μας; Ναι, η πράξη μας δείχνει πως μπορούμε να ζούμε αδιαφορώντας για το εύρος των σκέψεων μας και της βαθύτερης κατανόησης της συναισθηματικής κατάστασης στην οποία βρισκόμαστε. Η ζωή είναι περαστική και γι' αυτό δεν είναι απαραίτητο να συναναστρεφόμαστε τις τέχνες , ούτε να διατυπώνουμε σοβαρούς επιστημονικούς συλλογισμούς, ούτε,τέλος, να είμαστε ποιητές.

Παρασκευή 31 Αυγούστου 2012

ΤΑ ΓΡΑΠΤΑ ΜΕΝΟΥΝ

Ολόκληρη η ζωή των ανθρώπων 

είναι μια ιστορία Πένθους

που γράφεται από ανιστόρητους! 

Δευτέρα 27 Αυγούστου 2012

ΣΤΟΥΣ ΔΥΟ ΤΡΙΤΟΣ ΔΕΝ ΧΩΡΕΙ

Tο μήλο κάτω από την μηλιά θα πέσει! Ο πατέρας του ανθρώπου που κατηγορείται για τους εμπρησμούς στην Χίο ήταν δασοπυροσβέστης πενταετούς υποχρέωσης. Κληρονομικώ τω τρόπω, αυτό θα έπρεπε να περάσει και στον γιο. Ο γιος δεν προσελήφθη ως πυροσβέστης και προκειμένου να δείξει πόσο αναγκαία και απαραίτητη ήταν η πρόσληψή του άρχισε να βάζει φωτιές πρωτοστατώντας στην κατάσβεσή τους! Τον πρωτόγονο ψυχισμό αυτού του ανθρώπου τον έχω ονομάσει και άλλοτε-στο ιστολόγιο Μεσόκοσμος- ως γινάτι ρωμέϊκο. Αυτό το γινάτι μας έσωζε όταν έπρεπε να μας σώσει και μας κατέστρεφε όταν έπρεπε να μας καταστρέψει.

Σάββατο 21 Απριλίου 2012

ΣΚΕΨΕΙΣ

Ακούς μια φράση από τον Γιώργο Αριστηνό και είναι σαν να λούζεσαι στο φως και στο νόημα. Την προηγούμενη φορά τον έβλεπα στην τηλεόραση να συζητά με τον Μάνο Στεφανίδη για τον συγγραφέα Μαλρώ. Ο Μαλρώ, σύμφωνα με τον Αριστηνό, συμπυκνώνει τη συγγραφική του δράση γύρω από μια κεντρική ιδέα, αυτήν του θανάτου. Ο θάνατος, θα πει ο Αριστηνός, νοηματοδοτεί τη ζωή καθώς "μας εισάγει στο παράλογο". Εγώ πάλι πιστεύω ότι η γέννηση ως "συντελεσμένος θάνατος" μας εισάγει περισσότερο στο παράλογο. Έχω την εντύπωση πως η αίσθηση του παραλόγου γίνεται πιο ισχυρή όταν σκεφτόμαστε ότι οι αιώνες της ανυπαρξίας μας διεμβολίζονται από κάποιες δεκάδες χρόνια της ύπαρξης μας!    

Κυριακή 19 Φεβρουαρίου 2012

ΑΝΑΛΗΨΗ ΣΚΕΨΗΣ

Τα στιγμιότυπα της καθημερινότητάς μας είναι άκρως διδακτικά αρκεί να θέλουμε να διδαχτούμε απ' αυτά. Από το ειδικό και το συγκεκριμένο πηγαίνουμε στο πιο γενικό και αφηρημένο. Προχτές, σε μια τράπεζα που διέθετε δύο μηχανήματα αυτόματης ανάληψης βρισκόταν κόσμος που περίμενε να κάνει ανάληψη χρημάτων. Τα δύο μηχανήματα είναι δίπλα το ένα στο άλλο και σε περίοδο αιχμής σχηματίζονται δύο παράλληλες σειρές ανθρώπων που περιμένουν να κάνουν ανάληψη . Προχτές, λοιπόν, υπήρχε μόνο μια σειρά με καμιά δεκαριά ανθρώπους να περιμένουν υπομονετικά. Κάποια στιγμή, πλησιάζει μια γυναίκα και ρωτάει αν το διπλανό μηχάνημα λειτουργεί. Στην ερώτησή της απαντά ένας κύριος « Δεν ξέρω. Για να μην πηγαίνει κανείς, δεν θα λειτουργεί!». Η κυρία, λοιπόν, δεν μένει ικανοποιημένη από την απάντηση και σπεύδει από μόνη της να διαπιστώσει την λειτουργία του άλλου μηχανήματος. Πράγματι, το μηχάνημα δεν παρουσιάζει κάποιο πρόβλημα και η κυρία παραλαμβάνει τα χρήματά της και τελειώνει σύντομα την δουλειά.

Για το παραπάνω περιστατικό θα μπορούσαμε να αδιαφορήσουμε και να το προσπεράσουμε χωρίς να του αποδώσουμε ιδιαίτερη σημασία. Ωστόσο, ένα τέτοιο γεγονός είναι μια καλή αφορμή για την διατύπωση προβληματισμών και διαπιστώσεων σχετικά με την ανάληψη δράσης , με τα κίνητρα των συμπεριφορών μας και την παθητικότητα της κοινωνίας μας. Εξηγούμαι: Στο περιστατικό που περιγράφω έχουμε την ουρά δέκα ανθρώπων που απλά επαναλαμβάνουν αυτό που κάνει ο προηγούμενος. Κοινώς, ακολουθούν την πεπατημένη. Κανείς δεν μπαίνει στον κόπο να κοιτάξει την λειτουργία του διπλανού μηχανήματος ίσως επειδή «οι πολλοί έχουν πάντα δίκιο και δεν σφάλλουν ποτέ». Έλα, όμως, που μια γυναίκα αναλαμβάνει δράση και άθελά της γκρεμίζει το ιδεολόγημα της ευθυκρισίας των πολλών. Οι πολλοί βαριούνται και αναπαράγουν μηχανιστικά τις κυρίαρχες αντιλήψεις χωρίς να μπαίνουν στην διαδικασία να κρίνουν και να αφιερώσουν χρόνο στην προσωπική διερεύνηση. Προτιμότερη είναι η αγελαία κατάσταση από τις μεμονωμένες δράσεις. Προτιμότερη η ασφάλεια και η προστασία του κοπαδιού από τον μοχθηρό λύκο που παραμονεύει τους θαρραλέους  που θα ξεμυτίσουν από το κοπάδι.

 Το μπούγιο που υπερτερεί αριθμητικά καθορίζει τις τρέχουσες πολιτικές εξελίξεις και, δυστυχώς, ακόμη δεν έχουν εφευρεθεί τα μηχανήματα αυτόματης ανάληψης  της σκέψης…    

Παρασκευή 6 Ιανουαρίου 2012

ΠΟΥΡΜΠΟΥΑΡ

Η παράδοση ενός καφέ ελαφρώς χυμένου στο σερβίτσιο, φανερώνει μια μικρή απειρία από πλευράς αυτών που σερβίρουν. Στην πλειονότητά τους, οι σερβιτόροι και οι σερβιτόρες σπεύδουν να συγκαλύψουν την αδεξιότητά τους λέγοντας το γνωστό κλισεδάκι «θα πάρετε λεφτά». Αυτοί που έχουν αναπτύξει περισσότερη οικειότητα με τους πελάτες λένε αστειευόμενοι, «θέλουμε και ποσοστά». Τα λεφτά, βέβαια, δεν έρχονται ποτέ ακόμη κι αν χύνουμε δεκάδες καφέδες την ημέρα! Αντιθέτως, τον καφέ τον πληρώνουμε. Μέχρι πρότινος, τον χρυσοπληρώναμε!

Την ώρα της πληρωμής υπάρχουν εργοδότες που παρακινούν και ενθαρρύνουν τους σερβιτόρους να λειτουργούν με χρονοκαθυστέρηση στην επιστροφή των ρέστων. Οι εργοδότες, αν δεν είναι παχύδερμα, νιώθουν ένοχοι για τις μικρές απολαβές των σερβιτόρων και επιθυμούν τα πουρμπουάρ να αποτελούν ένα μικρό συμπλήρωμα, κάτι σαν  υποκατάστατο της κουτσουρεμένης αμοιβής που δίνουν στους υπαλλήλους τους. Να, «μισό λεπτό περιμένετε», να «μόλις κάνω ρέστα θα σας τα δώσω», κάτι άσχετες κουβέντες για τον «καιρό που αγρίεψε και θα χιονίσει στα ορεινά» και οι υπάλληλοι επιλέγουν στρατηγικές αυτού του είδους για να καθυστερήσουν να παραδώσουν τα ρέστα και να κάνουν τους πελάτες να αποχωρήσουν βιαστικά.

Τα φιλοδωρήματα βασίζονται στην γενναιοδωρία και την καλή διάθεση των πελατών και όχι στην κουτοπονηριά αυτών που τα εκβιάζουν! Θυμηθείτε: από τα απλά και καθημερινά χτίζονται πολυσύνθετες κοινωνικές πραγματικότητες αλλά και «εθνικά σχέδια σωτηρίας» που αποτελούν το αντίπαλο δέος στην επαπειλούμενη κατάρρευση της εικονικής και πραγματικής Οικονομίας . Τώρα, νομίζω, έγινα πιο σαφής…