Zηλεύω την πνευματική του εγρήγορση. Ξαγρυπνάει για όλους εμάς.Ζηλεύω το ερευνητικό του πάθος για τον εντοπισμό και την καταγραφή της πιο ασήμαντης λεπτομέρειας που ,όμως, είναι απαραίτητη για τη συναρμολόγηση των μερών σε όλο.Οι "χειροποίητες ιδέες", η εκπληκτική άνεση και ευχέρεια της γλώσσας είναι αξιοζήλευτα στοιχεία που σφραγίζουν την πνευματική πορεία του λογοτέχνη Πάνου Θεοδωρίδη.Ταπεινά, του αφιερώνω το παρόν ιστολόγιο ως μια μικρή ένδειξη ευγνωμοσύνης.

Σάββατο 26 Νοεμβρίου 2011

"ΑΝ ΔΕΝ ΗΜΟΥΝ ΚΑΙ ΕΓΩ ΤΙ ΘΑ ΗΣΟΥΝ ΣΤΗΝ ΓΗ;"

Ο κόσμος περιμένει να διεκπεραιώσει τις υποθέσεις του στην τράπεζα. Μια υπάλληλος εξυπηρετεί τους πελάτες ενώ η προϊσταμένη της εντοπίζει ένα έγγραφο που έχει παραλείψει να ελέγξει η υπάλληλος. Η κοπέλα αποδέχεται το λάθος της αλλά, καθώς φαίνεται, αυτό δεν είναι αρκετό για την προϊσταμένη που θέλει να δώσει συνέχεια στο θέμα. Σε χαμηλό αλλά απειλητικό τόνο επαναλαμβάνει αρκετές φορές την φράση «ναι, αλλά να προσέχουμε!». Λογικά, η ίδια δεν θα έπρεπε να συμπεριλαμβάνει τον εαυτό της στους απρόσεκτους αφού ήταν αυτή που είχε ανακαλύψει το λάθος. Βέβαια, η γενίκευση είναι μια συγκαλυμμένη πρόθεση για να ταπεινωθεί η υπάλληλος και απαιτεί μια επίφαση κοσμιότητας και ευγένειας ώστε να μην βρεθεί κανείς να προσάψει στην προϊσταμένη κατάχρηση εξουσίας. Ωστόσο, όλο αυτό το υποκριτικό σκηνικό δεν μπορεί να αντέξει για παραπάνω από λίγα δευτερόλεπτα. Η προϊσταμένη σπεύδει βεβιασμένα να συμπληρώσει, «αν δεν ήμουν κι εγώ δεν θα το βρίσκαμε!». Δυστυχώς, σπανίζουν οι άνθρωποι που χρησιμοποιούν σωστά την εξουσία τους. Το συνεργατικό πνεύμα και ο αλληλοσεβασμός υπονομεύονται από την ακαταμάχητη επιθυμία αυτών που κατέχουν πόστα εξουσίας να ενδυναμώνουν το αρχηγικό και εξουσιαστικό προφίλ τους.

Τετάρτη 16 Νοεμβρίου 2011

ΑΕΡΑΣ ΣΕ ΤΙΜΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑΣ

Δύο νεαρές κοπέλες, ομοιόμορφα ντυμένες, μου αφήνουν δύο καρτελάκια που είναι φτιαγμένα από μαύρο  ιλουστρασιόν χαρτί και έχουν ορθογώνιο σχήμα. Το μέγεθος, το σχήμα και το χρώμα είναι τα πρώτα στοιχεία που παρατηρούμε και μας κάνουν εντύπωση. Ακολουθεί το περιεχόμενο των μηνυμάτων που αναγράφεται στα καρτελάκια. Σε περίοπτη θέση και μέσα σε πλαίσιο, υπάρχει το μήνυμα "Κέρδισε στο άψε-σβήσε"! Αμέσως  το μήνυμα προπαγανδίζει τους δικούς του χρόνους και την δική του ιδεολογία. Ο χρόνος είναι αμείλικτος  και τα κέρδη πρέπει να προκύπτουν εύκολα και γρήγορα σε όλους εμάς.

Για να κερδίσεις, όμως, θα πρέπει τα δώρα να είναι πολλά και ακριβά και η όλη διαδικασία της απόκτησης να σου επιτρέπει να το ονειρευτείς! Οι κληρώσεις προσελκύουν τον κόσμο γιατί δεν αποκλείουν την πιθανότητα να ευνοηθεί κάποιος από την τύχη! Για να φτάσουμε, όμως, στην εύνοια της τύχης και στο πολυπόθητο δώρο χρειάζεται να συμμετέχουμε στην κλήρωση. Η συμμετοχή  στην κλήρωση θα πρέπει να είναι μια απλή και εύκολη διαδικασία. Όλοι χρειάζεται να εξασφαλίζουν "άδεια εισόδου"- είναι σαν εκείνες  τις τηλεοπτικές εκπομπές με τις πανεύκολες ερωτήσεις στις οποίες οι τηλεθεατές καλούνται να απαντήσουν προκειμένου να κερδίσουν τα δώρα- στην Ελπίδα! Αλλά για να είσαι παρών και παρούσα στην κλήρωση, επιβάλλεται να παραλάβεις αυτοπροσώπως το κουπόνι. Για να παραλάβεις το κουπόνι θα πρέπει να πας εσύ ο ίδιος και να καταβάλλεις  πραγματικό χρήμα  για να εξασφαλίσεις την είσοδο. Δίνοντας πραγματικό χρήμα "αγοράζεις" αέρα κοπανιστό!

Σε περσινό άρθρο της εφημερίδας Ελευθεροτυπία διαβάζω: Ολα δείχνουν ότι ο περίφημος «αέρας» που στη χρυσή εποχή του Χρηματιστηρίου έφθανε τα 40 με 50 μηνιάτικα «μπροστά» στην Ερμού και άλλες προβεβλημένες εμπορικές πιάτσες τείνει να εξαφανισθεί. Ο "αέρας", λοιπόν, είναι η προπληρωμή ενός υπαρκτού χώρου-αντικειμένου που η  μελλοντική του χρήση και εκμετάλλευση θα μας επιτρέψει την απόσβεση της επένδυσης αλλά και την κερδοφορία.

Σε μια κλήρωση προπληρώνουμε τον "αέρα" της. Μια κλήρωση για να έχει "μπόλικο αέρα" θα πρέπει να προπαγανδίζει μεγάλα δώρα και άπιαστα όνειρα. Η "χρυσή εποχή" του τζόγου δεν μας εγκατέλειψε ποτέ...