Zηλεύω την πνευματική του εγρήγορση. Ξαγρυπνάει για όλους εμάς.Ζηλεύω το ερευνητικό του πάθος για τον εντοπισμό και την καταγραφή της πιο ασήμαντης λεπτομέρειας που ,όμως, είναι απαραίτητη για τη συναρμολόγηση των μερών σε όλο.Οι "χειροποίητες ιδέες", η εκπληκτική άνεση και ευχέρεια της γλώσσας είναι αξιοζήλευτα στοιχεία που σφραγίζουν την πνευματική πορεία του λογοτέχνη Πάνου Θεοδωρίδη.Ταπεινά, του αφιερώνω το παρόν ιστολόγιο ως μια μικρή ένδειξη ευγνωμοσύνης.

Παρασκευή 25 Απριλίου 2014

ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΙΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ!

Μου του είχε αφηγηθεί παλιά ένας φίλος μου που δούλευε.(Σήμερα, ο φίλος μου τα κουτσοβολεύει με τη πενιχρή σύνταξη του πατέρα του και με ένα μικρό εισόδημα που προέρχεται από την ενοικίαση ακινήτου):

Σε ένα διάλειμμα της εργασίας του, ο φίλος μου είχε πάει να φάει μια τυρόπιτα. Την ώρα που βρισκόταν εκεί, υπήρχε ένα πενταμελές κλιμάκιο που έκανε υγειονομικό έλεγχο στο μαγαζί. Ο φίλος μου κάθισε να φάει την τυρόπιτά του και το ίδιο έπραξαν και τα άτομα του κλιμακίου που, όπως φαίνεται, είχαν διεκπεραιώσει την αποστολή τους. Πέντε άνθρωποι παρήγγειλαν και του πουλιού το γάλα. Αποχωρώντας από το μαγαζί, ο ένας απ' αυτούς πλησίασε τον ιδιοκτήτη και τον ρώτησε ""χρωστάμε κάτι;". Η ερώτηση, ομολογουμένως, μου φάνηκε πολύ έξυπνη. Δεν ήταν, ας πούμε, ερώτηση του τύπου " τι χρωστάμε;". Στην πρώτη ερώτηση, είναι σαν να θέλεις να "διευκολύνεις" τον ιδιοκτήτη να σου απαντήσει αρνητικά. Η ερώτηση προδιαθέτει τον ιδιοκτήτη να κεράσει. Στην δεύτερη ερώτηση, αναγνωρίζεις ότι έχεις καταναλώσει κάτι που κοστίζει ένα συγκεκριμένο ποσό. Η ερώτηση αναζητά μια συγκεκριμένη απάντηση και ένα συγκεκριμένο ποσό που πρέπει να καταβληθεί.Η δεύτερη ερώτηση, θέλω να πω, δεν αφήνει πολλά περιθώρια για ελιγμούς και αφήνει στην διακριτική ευχέρεια του ιδιοκτήτη το κέρασμα. 

Όπως καλά το φαντάζεστε, όλα ήταν κερασμένα και το κλιμάκιο θα αποχωρούσε από το μαγαζί χωρίς να πληρώσει τίποτα. Συμπέρασμα; Προσέχετε πως διατυπώνετε τις ερωτήσεις σας...

Τετάρτη 23 Απριλίου 2014

ΤΑΞΙΔΙ ΕΙΝΑΙ , ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ

Βλέπω τη διαφήμιση που παίζει στην τηλεόραση το τελευταίο διάστημα. Στο υποφωτισμένο περιβάλλον ενός λεωφορείου ο επιβάτης περνάει την ώρα του κάνοντας χρήση του τάμπλετ. Λίγο μακρύτερα, ένας άλλος μοναχικός επιβάτης τον πλησιάζει και χωρίς να τον ρωτήσει κάθεται δίπλα του. Ο κάτοχος του τάμπλετ είναι ένας άνθρωπος χαμηλών τόνων που, προφανώς, σέβεται και τους συνεπιβάτες-κάποιοι απ' αυτούς κοιμούνται. Ο επιβάτης που τον πλησιάζει είναι θορυβώδης και επιθυμεί κάτι ανάλογο από το τάμπλετ. Η επιθυμία του, ωστόσο, δεν ικανοποιείται. Σε μια επίδειξη αδιακρισίας και έλλειψης τακτ, δυσφορεί με τις επιλογές του συνεπιβάτη και του αρπάζει το τάμπλετ μέσα από τα χέρια του. Οι μουσικές προτιμήσεις και τα ενδιαφέροντα του είναι σίγουρο ότι δεν ταυτίζονται με αυτά του συνεπιβάτη που διατηρεί μια παροιμιώδη ψυχραιμία. Η οριστική ρήξη έρχεται όταν ο αναιδής επιβάτης διαπιστώνει πως ο κάτοχος του τάμπλετ δεν είναι ποδοσφαιρόφιλος και αγνοεί τους "μπέμπηδες". Θυμώνει και απομακρύνεται. Κατά την αποχώρηση, μιλάει με υποτιμητικά λόγια και ενοχοποιεί τον συνεπιβάτη του για την κακή χρήση του τάμπλετ. Όπως μας διδάσκει η διαφήμιση, τα ταξίδια με τα μέσα συγκοινωνίας μπορούν να γίνουν ταξίδια αυτογνωσίας χάρη στους μπουμπούνες που κυκλοφορούν ανάμεσά μας...

Τρίτη 22 Απριλίου 2014

ΕΠΙΣΚΕΨΕΙΣ ΣΤΟ ΚΟΙΜΗΤΗΡΙΟ

Μια χαροκαμένη μάνα επισκέπτεται καθημερινά τον οικογενειακό τάφο.
Μέσα του βρίσκονται θαμμένοι ο σύζυγος και ο γιος.
Κάθε μέρα και συγκεκριμένη ώρα, ανηφορίζει στο νεκροταφείο για να περιποιηθεί το μνήμα.
Καθαρίζει, συγυρίζει και αφήνει λουλούδια που έχει κόψει από τις αυλές των γειτόνων της.
Επιστρέφει στο σπίτι. 
Ο κήπος της είναι ολάνθιστος και ευωδιαστός...

Κυριακή 20 Απριλίου 2014

Η ΑΝΩΣΗ ΤΩΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ

Ο κύριος που μασουλούσε με τιμές αρχηγού του τραπεζιού, πρόσταξε σ' όλους τους συνδαιτυμόνες να υψώσουν τα ποτήρια τους και να πιουν για να πάνε κάτω τα φαρμάκια. Ωστόσο, όλα τα φαρμάκια που αλλιώς ονομάζονται προβλήματα και βυθίζονται μέσα στο αλκοόλ, εμφανίζουν φορά αντίθετη προς εκείνη της βαρύτητας. Τα προβλήματα, ως γνωστόν, έχουν άνωση και επιστρέφουν στην επιφάνεια...

Σάββατο 19 Απριλίου 2014

ΠΩΛΟΥΝΤΑΙ ΟΜΠΡΕΛΕΣ

Το έχω δει κατ' επανάληψη σε δημοσιογράφους που κάνουν ρεπορτάζ τις ημέρες που έχει κακοκαιρία. Προκειμένου οι δημοσιογράφοι να παρουσιάσουν με τον πιο αναπαραστατικό τρόπο τα έκτακτα καιρικά φαινόμενα και την βροχή, αποφεύγουν να χρησιμοποιήσουν ομπρέλες, αδιάβροχα ή, τέλος πάντων, κουκούλες. Αντ' αυτού, προτιμούν να βρίσκονται εκτεθειμένοι και να λούζονται από το βρόχινο νερό. Ανάμεσα στις ερμηνείες που προσπαθώ να βρω είναι και  η ανάγκη των δημοσιογράφων να αποδείξουν ότι είναι μάχιμοι και ότι δεν πτοούνται από τις δύσκολες συνθήκες του ρεπορτάζ. Πιθανόν, το φιλοθεάμον κοινό να απαιτεί τον μέγιστο βαθμό συμμετοχής από τον δημοσιογράφο που σκαρφίζεται τα πιο ευφάνταστα για να δείξει ότι βρίσκεται στην "καρδιά των γεγονότων". Αν κάτι  λείπει γενικώς, δεν είναι τόσο ο ρόλος του δημοσιογράφου σε μια δραματοποιημένη είδηση όσο η ψύχραιμη και αποστασιοποιημένη ματιά του στο γεγονός.

Τετάρτη 16 Απριλίου 2014

ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΛΙΣΤΑ ΤΩΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΩΝ

Υπάρχουν άνθρωποι που νιώθουν μια αφόρητη και πληκτική ζωή. Που αναζητούν κάτι πολύ δραστικό που θα τούς ταρακουνούσε. Το σενάριο για το τέλος του κόσμου νομίζω ότι γράφεται από τέτοιους ανθρώπους. Διάβαζα στην Ελευθεροτυπία (14/9/2013) ότι το καλύτερο επιστημονικό προσωπικό στην Βρετανία έχει πέσει με τα μούτρα για να συντάξει μια λίστα με όλες τις πιθανές καταστροφές που θα μπορούσαν να σημάνουν το τέλος του κόσμου. Για το σκοπό αυτό έχει δημιουργηθεί ένα κέντρο μελετών στο οποίο θα ανακοινώνονται κάθε τόσο τα πορίσματα και οι εκθέσεις των επιστημόνων.Αγαπώ πολύ αυτήν την πρόνοια, την μεθοδικότητα και το οργανωτικό πνεύμα των επιστημόνων που προσφέρουν σ' όλους εμάς μια καλή ευκαιρία για να επιλέξουμε από το μενού των καταστροφών.Σχεδόν, αισθάνομαι μια βαθιά ευγνωμοσύνη που θα καταστραφούμε με τόσο οργανωτικό τρόπο...