Zηλεύω την πνευματική του εγρήγορση. Ξαγρυπνάει για όλους εμάς.Ζηλεύω το ερευνητικό του πάθος για τον εντοπισμό και την καταγραφή της πιο ασήμαντης λεπτομέρειας που ,όμως, είναι απαραίτητη για τη συναρμολόγηση των μερών σε όλο.Οι "χειροποίητες ιδέες", η εκπληκτική άνεση και ευχέρεια της γλώσσας είναι αξιοζήλευτα στοιχεία που σφραγίζουν την πνευματική πορεία του λογοτέχνη Πάνου Θεοδωρίδη.Ταπεινά, του αφιερώνω το παρόν ιστολόγιο ως μια μικρή ένδειξη ευγνωμοσύνης.

Κυριακή 27 Ιανουαρίου 2013

"OXI TΩΡΑ, ΤΟ ΠΡΩΙ"

Tην Παρασκευή 25 Ιανουαρίου 2013 δημοσιεύτηκε στην Ελευθεροτυπία και σε άλλες εφημερίδες, η περίπτωση της δασκάλας Δήμητρας Ματάλα που πέθανε μέσα στις φυλακές του Ελεώνα στην Θήβα. Η δασκάλα εξέτιε ποινή για κατοχή ναρκωτικών. Ο εισαγγελέας, διαβάζω, δεν είχε αναγνωρίσει ότι ήταν τοξικομανής και έτσι της είχε απαγγείλει κατηγορίες για "αγορά και κατοχή παρά μη τοξικομανούς". Η δασκάλα είχε σπουδές στην Ελλάδα και την Ολλανδία, είχε αποκτήσει διδακτορικό και ενδιαφερόταν να δώσει  έκφραση στα ανθρώπινα δράματα της φυλακής μέσα από τη συμμετοχή της σε θεατρικές παραστάσεις. Έπασχε από χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια. Δεν θα αναφέρω όλο το ρεπορτάζ παρά μόνο αυτό:

"Το βράδυ πριν πεθάνει , χτυπούσε το κουδούνι. Έπειτα από ώρα, όπως καταγγέλλει ο συνήγορός της, πήγε ο αρχιφύλακας, από τον οποίο ζητούσε επίμονα τα χάπια της γιατί δεν ένιωθε καλά."Όχι τώρα, το πρωί", φέρεται να ήταν η απάντησή του(...)

Διαβάζω αυτές τις καταγγελίες και, αν αληθεύουν, σκέφτομαι πόσο ανατριχιαστικό είναι να υπάρχει μια ανθρώπινη ψυχή που είναι έρμαιο των στιγμιαίων διαθέσεων και της ικανότητας κάποιου να κρίνει τη σοβαρότητα μιας κατάστασης. Σκεφτείτε κι εσείς: Είναι σαν να είμαστε ανήμποροι και να αποφασίζει κάποιος άλλος για τη ζωή και το θάνατό μας!

Δευτέρα 21 Ιανουαρίου 2013

ΜΑΡΙΑ ΚΑΛΛΑΣ

Σύμφωνα με μια φίλη της, η Μαρία Κάλλας-πρόσφατο αφιέρωμα στην τηλεόραση του σκαϊ-  αναζητούσε τον έρωτα για τον οποίο άξιζε να θυσιαστεί! Αυτόν τον έρωτα τον βρήκε στο πρόσωπο του Ωνάση. Στην αγκαλιά του ήταν σαν έτοιμη από καιρό να πέσει! Την συγκινούσε, λέει, η προσωπικότητα του εφοπλιστή που, όπως και αυτή, ήταν αυτοδημιούργητος! Τα πλούτη , τα μεγαλεία και η κοσμική ζωή ξελόγιασαν την Κάλλας. Έμενε η επισημοποίηση της σχέσης με έναν πολυτελέστατο γάμο που θα αποτελούσε σούπερ κοσμικό γεγονός. Ο Ωνάσης όμως σκέφτηκε και έδρασε διαφορετικά:  την εγκατέλειψε και την πλήρωσε με το ίδιο νόμισμα που και η ντίβα μας είχε πληρώσει τον πρώην άντρα της, Μενεγκίνι. Η Κάλλας βυθίζεται στην κατάθλιψη. Η κατάθλιψη, ωστόσο, δεν είναι μάθημα πιάνου. Ούτε άριες του Μπετόβεν και του Ροσίνι και ούτε μαθήματα υποκριτικής και ορθοφωνίας στα οποία η Κάλλας μεγαλουργούσε. Η κατάθλιψη ζητούσε από την σοπράνο να αναζητήσει τι ακριβώς είχε θυσιάσει για να κάνει όλη αυτήν την μεγαλειώδη καριέρα. Ο  ανεκπλήρωτος έρωτας που ενσαρκωνόταν  ως απόλυτη ιδέα  στο πρόσωπο του Ωνάση και η   ατεκνία  της ήταν αυτά που την έκαναν να νιώθει απέραντη μοναξιά. Το δυστύχημα με την Κάλλας ήταν πως είχε θέσει ως υψηλότερο σκοπό της ζωής της την θυσία από την μεταμόρφωση. Στο πρώτο χάνεσαι, στο δεύτερο αλλάζεις!   

Κυριακή 20 Ιανουαρίου 2013

ΣΤΟΥΣ "ΛΕΙΜΩΝΕΣ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ"

Κάθε έφηβος που πεθαίνει είναι αδικοχαμένος! Ο 16χρονος Άγγελος Τσιπούρας πέθανε ξαφνικά ένα συνηθισμένο πρωί και καθώς ετοιμαζόταν να πάει στο σχολείο. Στον σημερινό αγώνα του Άρη με την Αεκ, οι σημαίες στο "Κλεάνθης Βικελίδης" κυματίζουν μεσίστιες. Οι οπαδοί του Άρη  κρατούν αναμμένα κεριά για να δείξουν πως η ζωή ενός ανθρώπου είναι ένα κερί που καίγεται και λιώνει- σε μερικούς ανθρώπους είναι κερί που καίγεται και από τις δυο μεριές (Δημήτρης Αναστασόπουλος). Στα κιγκλιδώματα του γηπέδου δεν υπάρχουν πανό για την ομάδα αλλά μόνο πανό για τον Άγγελο Τσιπούρα. Στο σύντομο βίο του, ο Άγγελος  φεύγει σαν "μαχητής και πρωταθλητής". Όλοι οι φίλαθλοι του εύχονται "καλό παράδεισο". Οι παίκτες και οι παράγοντες των δύο ομάδων καταθέτουν στεφάνια και λουλούδια στην μνήμη του νεαρού ποδοσφαιριστή. Στη συνέχεια, οι ποδοσφαιριστές και των δύο ομάδων στέκονται αντικριστά στο κέντρο του γηπέδου. Τηρείται ενός λεπτού σιγή. Παράλληλα, με απόφαση της ΠΑΕ Αρης αποσύρεται για φέτος η φανέλα με το νούμερο «3» από τα τμήματα υποδομών, που φορούσε ο νεαρός αθλητής.

Πέμπτη 17 Ιανουαρίου 2013

ΑΙΤΗΜΑ ΑΠΌ ΤΟ ΜΠΑΛΚΟΝΙ

Πιο μπροστά περνούσα από μια πολυκατοικία και κοιτάζοντας στον πρώτο όροφο, είδα να αναβοσβήνουν χριστουγεννιάτικα λαμπιόνια. Είναι προφανές ότι ο ένοικος του σπιτιού δείχνει μια άρνηση να συμβιβαστεί με την ιδέα ότι η περίοδος των γιορτών έχει παρέλθει. Κοιτάζοντας προσεκτικότερα, είδα πλησίον του λαμπερού αστεριού και του Άγιου Βασίλη- αυτός  συνελήφθη επ'αυτοφώρω να μπουκάρει στο συγκεκριμένο σπίτι και ,έκτοτε, παραμένει όμηρος-  μια ελληνική σημαία! Αμέσως σκέφτηκα ότι στο μπαλκόνι η εθνική επέτειος του ΟΧΙ γιορτάζεται σε χριστουγεννιάτικο ντεκόρ! Προεκτείνοντας τις σκέψεις μου, θα ήταν μια καλή ιδέα να τοποθετηθούν στο μπαλκόνι αποκριάτικες μάσκες , ένα μαγιάτικο στεφάνι καθώς και δυο-τρεις εντυπωσιακές λαμπάδες με αρωματικά λουλούδια που θα μας θύμιζαν τα πάθη του Χριστού και τα εξαίσια αρώματα του Επιταφίου! Αυτός ο παρατεταμένος χριστουγεννιάτικος και εθνικος-πατριωτικός διάκοσμος με ολίγον Αποκριές και Πάσχα αποδεικνύει ότι μπορούμε να περάσουμε στο αμέσως επόμενο βήμα, τη συγχώνευση του χρόνου...

ΣΑΝ ΝΑ ΜΗΝ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΤΙΠΟΤΑ!

O βολλεϋμπολίστας Νίκος Σαμαράς ένιωσε ένα δυνατό πονοκέφαλο  και εξέπνευσε από ανεύρυσμα εγκεφάλου. Η οικογένεια, τα κοντινά του πρόσωπα και όλος ο κόσμος της ελληνικής πετοσφαίρισης δυσκολεύτηκαν να αποδεχτούν τον αναπάντεχο χαμό ενός ανθρώπου νέου και γυμνασμένου. Το γεγονός, ωστόσο, ήταν αληθινό και ο νεκρός ήταν πράγματι νεκρός! Όλοι οι αθλητές θέλησαν να πενθήσουν την απώλεια εκδηλώνοντας την επιθυμία να αναβληθεί η αγωνιστική του βόλλευ. Ωστόσο, η  Ενωση Σωματείων Αμειβόμενων Πετοσφαιριστών θεώρησε ότι δεν συντρέχει λόγος αναβολής και δεν πήρε καμιά απόφαση για κάτι τέτοιο! Αυτή η σκληρή και αμετακίνητη στάση της ΕΣΑΠ δείχνει και εκφράζει την κυρίαρχη τάση πάνω σε ζητήματα πένθους! Ευτυχώς που υπήρξαν ομάδες και παίκτες που δεν πειθάρχησαν και έπραξαν με βάση το θυμικό τους. Τέτοιες συμπεριφορές και στάσεις τις εκτιμώ πολύ!

Κυριακή 13 Ιανουαρίου 2013

ΓΚΟΛ ΚΑΙ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ

Υπάρχουν παίκτες ποδοσφαιρικών ομάδων που τις εγκαταλείπουν ως φίλοι. Το διαπιστώνεις αυτό από την θερμή υποδοχή των φιλάθλων που δεν τους ξεχνούν όταν επιστρέφουν ως αντίπαλοι στην παλιά τους ομάδα. Υπάρχουν παίκτες που αποχωρίζονται τις ομάδες τους με τον χειρότερο τρόπο. Τα άσχημα βιώματά τους, οι κακές σχέσεις με τους συμπαίκτες ή την διοίκηση, η αθέτηση των συμφωνημένων για τις οικονομικές τους απολαβές, όλα κάνουν τους παίκτες αυτούς να αποχωρούν και να ρίχνουν μαύρη πέτρα πίσω τους. Γίνονται ορκισμένοι εχθροί της προηγούμενης ομάδας τους και περιμένουν διακαώς τη στιγμή που θα αναμετρηθούν μαζί της ως αντίπαλοι! Η εκδίκηση είναι ένα και περισσότερα γκολάκια από τα πόδια τους μέχρι να ταπεινώσουν την πρώην ομάδα τους και να αποδείξουν ότι αξίζουν ακόμη!

Υ.Γ Το έγραψα αυτό, βλέποντας τους πανηγυρισμούς ενός σκόρερ στο σημερινό ματς ΟΦΗΡΗΣ.

H AYΛΑΙΑ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ

Ο στίχος του Χριστόφορου Μαρίνου που είδα στο περιοδικό "Δυτικές Ινδίες"(2002) λέει τα εξής: H Ποίηση συνδιαλέγεται με την Πολιτική όπως ο Κώλος με το Βρακί. Άναυδος και έκπληκτος από τη διατύπωση και επειδή ο  στίχος δεν ήταν και τόσο κατατοπιστικός, κατέφυγα στον έγκυρο ποιητή Κάμμινγκς για να μπορέσω να προσδιορίσω ποιός είναι ο κώλος και ποιό το βρακί -άφησα κατά μέρος το σπουδαίο πόνημα του Θεόδωρου Ιωαννίδη γιατί επιζητούσα γρήγορη και άμεση απάντηση στο μέγα ερώτημα που είχε ενσκήψει. Λίαν συντόμως, η αναζήτησή μου θα είχε το αποτέλεσμα που προσδοκούσα! Σε κάποιους από τους στίχους του ο Κάμμινγκς μου έδωσε την απάντηση και με λύτρωσε από το βασανιστικό ερώτημα: "πολιτικος είν ενας πισινος που πανω του ο καθενας εχει κάτσει εκτός από άνθρωπος"(e.e cummings-115 ποιήματα, μετάφραση σωκρατης λ. σκαρτσης, εκδ. Οδυσσέας). Μέσα από αυτόν τον στίχο κατανόησα ότι η πολιτική ταυτίζεται με τον  κώλο και το βρακί -για τους κομψευόμενους, εσώρουχο- με την ποίηση. Συμπέρασμα; Τα μεταξωτά ποιήματα θέλουν και επιδέξιους πολιτικούς! Μετά; Μετά η αυλαία της Μεταπολίτευσης έπεσε συνοδευόμενη τόσο από τον μελωδικό στίχο "χίλιοι κώλοι όλοι και όλοι μας ρημάξανε την πόλη"(Άγαμοι Θύται) όσο και από τα άσπρα εσώρουχα που υψώνονταν ψηλά και δήλωναν ανακωχή και συμβιβασμό...

ΤΑ ΠΑΤΑΤΑΚΙΑ

Χτες ήμουν σε ένα μνημόσυνο εκτός Θεσσαλονίκης. Στο προαύλιο της εκκλησίας, ένα κοριτσάκι νηπιακής ηλικίας κρατούσε στο χέρι του ένα μεγάλο σακουλάκι με πατατάκια που έτρωγε με βουλιμία. Ένας παππούς που έβγαινε τη στιγμή εκείνη από τον ναό, παρατήρησε την εικόνα και θέλησε να υποβάλλει σε δοκιμασία το μικρό κοριτσάκι. Βλέποντας το να καταβροχθίζει τα πατατάκια, άπλωσε το χέρι του και παρακάλεσε να φάει κι αυτός. Το κοριτσάκι χωρίς να διστάσει, έκανε την κίνηση να του προσφέρει. Η κίνηση της προσφοράς αυτομάτως σήμαινε και το τέλος της δοκιμασίας! Ο παππούς αρνήθηκε την προσφορά και χαμογέλασε! Εκείνη τη στιγμή σκέφτηκε ότι η προσφορά σ' έναν άγνωστο και η επιθυμία του παιδιού να διαμοιράσει την απόλαυση, υπήρξε μια σπουδαία πράξη. Αυτό που ίσως διέφευγε του παππού ήταν να φανταστεί το μέλλον και τη συμπεριφορά αυτού του μικρού παιδιού. Άραγε αυτό, θα εξακολουθούσε να διατηρεί την παιδική αφέλεια και γενναιοδωρία στην ενήλικη ζωή του ή θα έσπευδε να "υφαρπάξει αυτό που δεν λαχταρά από τον άλλον;". Θέτω αυτό το ερώτημα επειδή πιστεύω ότι ολόκληρος ο "πολιτισμός" της καταναλωτικής υστερίας στηρίχτηκε στην ανάγκη του ανθρώπου να ιδιοποιηθεί την "επιθυμία του άλλου για κατοχή". Στην ικανοποίηση αυτής της ανάγκης τα αντικείμενα της επιθυμίας μας ήταν πάντα τα προσχήματα.

Κυριακή 6 Ιανουαρίου 2013

ΚΑΛΗ ΜΑΣ ΟΡΕΞΗ

Η οικοδέσποινα της τηλεοπτικής εκπομπής μας προϊδεάζει με το πομπώδες «μαγειρεύουμε την αιώνια νεότητα»! Με τα φθαρτά υλικά η παρουσιάστρια και οι συνεργάτες της εκπομπής ορθώνουν την αντιοξειδωτική άμυνα του οργανισμού! Ναι, υπάρχει γενετική προδιάθεση να γερνάμε. Ωστόσο, μπορούμε να παρέμβουμε και να ισχυροποιήσουμε το ανοσοποιητικό σύστημα καθυστερώντας τη γήρανση των κυττάρων! Αν τρώμε καλά, είναι δυνατόν να καταπολεμήσουμε καρκίνους και άλλες αρρώστιες. Συνδυάζοντας τρόφιμα μπορούμε να παραμένουμε νέοι και να διατηρούμε τις ζωτικές μας δυνάμεις. Το δέος από τις θαυματουργές τροφές ορθώνεται επιβλητικό μπροστά στην μπερδεψοδουλειά που ονομάζεται "συμβολική κατάποση όλων αυτών που συνιστούν απώλειες στη ζωή μας" !...

ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ

Αν νιώθω κουρασμένος από τις παντός είδους αναγνώσεις μου, στρέφομαι στα διηγήματα του Επαμεινώνδα Χ. Γονατά για να ξεκουραστώ! Τα διηγήματα του Γονατά είναι σαν αιφνίδιες εκπομπές λάμψης σ' ένα θεοσκότεινο δωμάτιο. Διαβάζοντας τα διηγήματά του είναι σαν να πατάω τον διακόπτη και μέσα στην αναλαμπή να ανακαλύπτω κάθε φορά μια διαφορετική διάταξη των αντικειμένων στο σκοτεινό δωμάτιο! Οι πολλαπλές εικόνες συσσωρεύονται μέσα μου σαν την καλύτερη εισαγωγή στο παράδοξο σύμπαν του Γονατά. Ναι, την παραδοξολογία δια χειρός του συγκεκριμένου συγγραφέα την αγαπώ με πάθος!

Σάββατο 5 Ιανουαρίου 2013

ΚΑΛΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ!

Με τον καινούριο χρόνο πήρα ένα ημερολόγιο για να κρατάω τις σημειώσεις της ημέρας. Τώρα, πέντε ημέρες από τον ερχομό του 2013, διαπιστώνω ότι η μία σελίδα που είχα βάλει ως στόχο για να γράφω δεν μου αρκεί. Αυτή τη στιγμή βρίσκομαι στα μισά της σελίδας που αντιστοιχεί στις 13 Ιανουαρίου. Δεν γράφω τα πάντα και φροντίζω να παραλείπω λεπτομέρειες τις οποίες κρίνω ότι δεν χρειάζονται. Δημιουργώ λοιπόν ένα κάλπικο ημερολόγιο με τα γεγονότα να καταγράφονται και να είναι χρονολογικά πρωθύστερα ή μεταγενέστερα της ημερομηνίας που έχουν συμβεί. Είναι σαν να καταγράφω ανελλιπώς και χωρίς να ενδιαφέρομαι για το αυστηρώς καθορισμένο πλαίσιο του συμβατικού χρόνου. Τέτοια, σκέφτομαι, είναι η περιπέτεια της αφήγησης! Μας συνεπαίρνει και δημιουργεί τους δικούς της χρόνους που δεν είναι απαραίτητο να ταυτίζονται με τον ημερολογιακό χρόνο. Η αφήγηση προϋπάρχει μέσα μας. Η γραφή είναι τα υλικά ίχνη μιας αφήγησης που γίνεται αντιληπτή αναδρομικά!

ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΙΔΙΚΟ ΚΑΛΑΝΤΑΡΙ

Tα χρόνια που ήμασταν παιδιά και παίρναμε σβάρνα τις γειτονιές για να πούμε τα κάλαντα, έπρεπε να κάνουμε έναν εκ των προτέρων σχεδιασμό. Ο σχεδιασμός αυτός επιβαλλόταν επειδή έπρεπε να εφαρμόσουμε στην πράξη τον νόμο της μικρότερης προσπάθειας που εξασφαλίζει τα μεγαλύτερα δυνατά οφέλη. Κανείς δεν μπορούσε να πείσει την παρέα ότι ο εξαντλητικός ποδαρόδρομος και οι περισσότερες επισκέψεις στα σπίτια θα μας απέφεραν και μεγαλύτερα χρηματικά ποσά! Εκ του προχείρου, προέκυπτε ένα δίκτυο πληροφόρησης. Οι άλλες  παρέες που λειτουργούσαν ανταγωνιστικά με εμάς, έλεγαν τα κάλαντα και κινούνταν αδιάκοπα. Αν το ήθελαν, γίνονταν οι καλύτεροι πληροφοριοδότες μας! Μας ενημέρωναν για τις "ψόφιες" και "γαλαντόμες" γειτονιές! Με αυτόν τον τρόπο προσανατολιζόμασταν και εξοικονομούσαμε χρόνο. Πηγαίναμε εκ του ασφαλούς και βασιζόμενοι σε πληροφορίες των άλλων παιδιών! Αν οι πληροφορίες αυτές ήταν αξιόπιστες, θα το διαπιστώναμε στην πράξη! Τα θυμήθηκα όλα αυτά σήμερα που έβλεπα κάποια παιδιά, σαφώς λιγότερα από τις γιορτές των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς, να λένε τα κάλαντα για την αυριανή γιορτή των Θεοφανείων!

Παρασκευή 4 Ιανουαρίου 2013

ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΟΥ ΣΟΛΟΜΟΥ!

Έβλεπα την προηγούμενη εβδομάδα ένα ντοκιμαντέρ για όλον αυτόν τον κύκλο της ζωής του σολομού. Εκπληκτικές εικόνες, συλλήψεις της στιγμής από ανθρώπους με κάμερα που περιμένουν υπομονετικά για μήνες και χρόνια για να περατώσουν ένα ντοκιμαντέρ. Μέσα από την παραπάνω "ταινία τεκμηρίωσης" έμαθα για τη διαφορά ανάμεσα στους σολομούς του Ατλαντικού και του Ειρηνικού ωκεανού. Οι σολομοί του Ειρηνικού γυρνάνε κάθε τέσσερα χρόνια πίσω στον χώρο όπου γεννήθηκαν. Η επιστροφή τους είναι ένα κοπιαστικό ταξίδι μέσα στα ορμητικά νερά των ποταμών-το πέταγμα που κάνουν οι σολομοί όταν πηγαίνουν κόντρα στο ρεύμα του ποταμού, ισοδυναμεί με ανθρώπινο άλμα πάνω από τετραώροφη πολυκατοικία! Οι πεινασμένες αρκούδες παραφυλάνε σε διάφορα σημεία των ποταμών και πιάνουν τους σολομούς. Κάποιοι σολομοί θυσιάζονται για τον υπέρτατο σκοπό που είναι η επιστροφή του κοπαδιού στο μέρος που γεννήθηκε. Οι σολομοί έχουν να αντιμετωπίσουν τις απρόβλεπτες καιρικές συνθήκες. Όταν δεν βρέχει, η στάθμη των ποταμών πέφτει και μειώνεται η ποσότητα του οξυγόνου μέσα στο νερό. Αυτή η έλλειψη δυσχεραίνει την κίνηση των ψαριών. Στις μεγάλες βροχοπτώσεις έχουμε απότομη αύξηση της στάθμης του νερού και ορμητικούς χειμάρρους που δυσκολεύουν, επίσης, τη ζωή των σολομών. Ο δρόμος για τους σολομούς είναι μονόδρομος. Στον τελικό τους προορισμό θα αφήσουν τα αυγά τους και θα προετοιμάσουν την έλευση μιας καινούριας γενιάς που θα κάνει ακριβώς το ίδιο. Η διαιώνιση του είδους είναι πάνω από το ένστικτο της αυτοσυντήρησης και της ατομικής επιβίωσης. Οι σολομοί κατάκοποι και εξουθενωμένοι θα πεθάνουν στο τέλος της διαδρομής και θα γίνουν εύκολη λεία για τις αρκούδες. Τα κουφάρια των ψαριών θα γίνουν λίπασμα για τα δάση δίπλα στα ποτάμια. Τέλος, οι σολομοί του Ατλαντικού δεν έχουν παρόμοια συμπεριφορά. Επιστρέφουν, αν κατάλαβα καλά, στους τόπους αναπαραγωγής τους κάθε χρόνο και χωρίς να θυσιάζονται!