Zηλεύω την πνευματική του εγρήγορση. Ξαγρυπνάει για όλους εμάς.Ζηλεύω το ερευνητικό του πάθος για τον εντοπισμό και την καταγραφή της πιο ασήμαντης λεπτομέρειας που ,όμως, είναι απαραίτητη για τη συναρμολόγηση των μερών σε όλο.Οι "χειροποίητες ιδέες", η εκπληκτική άνεση και ευχέρεια της γλώσσας είναι αξιοζήλευτα στοιχεία που σφραγίζουν την πνευματική πορεία του λογοτέχνη Πάνου Θεοδωρίδη.Ταπεινά, του αφιερώνω το παρόν ιστολόγιο ως μια μικρή ένδειξη ευγνωμοσύνης.

Τετάρτη 26 Μαρτίου 2014

ΠΛΑΣΤΟΓΡΑΦΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

Προχτές, ένας μελαμψός πωλητής με ξενική προφορά πουλούσε είδη καθαριότητας εκτός των ορίων της λαϊκής αγοράς. Δύο κυρίες στέκονταν μπροστά του και προσπαθούσαν να τον πείσουν ότι το δεκάευρο που τού είχαν δώσει, ήταν γνήσιο. Ο πωλητής επέμενε ότι το χαρτονόμισμα ήταν πλαστό. Οι κυρίες του έλεγαν ότι το είχαν προμηθευτεί από τον φούρνο λίγο πριν και αυτός το σήκωνε ψηλά στο φως του ήλιου για να δει το υδατογράφημά του. Επίσης, το ψαχούλευε για να εντοπίσει τα ανάγλυφα σημεία του. Γύρω τους είχαν κάνει κλοιό οι περίεργοι που πάντα δηλώνουν σε ανάλογες περιπτώσεις την παρουσία τους. Μάλιστα κάποιοι απ' αυτούς, έδειξαν προθυμία να αναλάβουν το ρόλο του εμπειρογνώμονα .Οι διχογνωμίες έδιναν και έπαιρναν. Μετά από κανένα πεντάλεπτο,  ξαναπέρασα από το συγκεκριμένο σημείο και είδα ότι η παρεξήγηση είχε λυθεί. Οι δύο κυρίες λάμβαναν από τον πωλητή τα ρέστα τους. Δεν ξέρω πώς στα αλήθεια διευθετήθηκε το ζήτημα, ωστόσο, θυμήθηκα ότι τις τελευταίες μέρες παίζουν ρεπορτάζ στην τηλεόραση που κάνουν λόγο για πλαστά χαρτονομίσματα που έχουν κατακλύσει την αγορά. Σίγουρα, ο ξένος πωλητής είχε παρακολουθήσει τα σχετικά ρεπορτάζ στα δελτία ειδήσεων ή τον είχαν προειδοποιήσει οι φίλοι του να ελέγχει και να είναι ιδιαίτερα προσεκτικός στις συναλλαγές του. Η τηλεόραση, αν καταλαβαινόμαστε, δίνει το σύνθημα για αυτό με το οποίο θα ασχολούμαστε κατά καιρούς. Ωστόσο, μια υγιώς σκεπτόμενη κοινωνία θα απαρτιζόταν από μέλη που θα διαμόρφωναν την δική τους επικαιρότητα.

Τρίτη 25 Μαρτίου 2014

ΟΙ ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΙ

Περπατούσα δίπλα από μια εκκλησία σήμερα το πρωί. Ηλικιωμένες κυρίες, ντυμένες επίσημα, προσέρχονταν στην εκκλησία για την λειτουργία του ευαγγελισμού της θεοτόκου. Στο δρόμο απέναντι, ήταν τρία σκυλιά που ήταν ξαπλωμένα και σε ήρεμη κατάσταση. Ξαφνικά, ακούστηκε ο δυνατός ήχος της καμπάνας που προσκαλούσε τους πιστούς στην εκκλησία. Τα σκυλιά ταράχτηκαν τόσο πολύ που σηκώθηκαν και ούρλιαζαν με ένα παρατεταμένο "ουου" όπως ακριβώς κι οι λύκοι. Η εικόνα αυτού του πρωινού είχε για μένα έναν δυνατό συμβολισμό και θα μπορούσε να αποτελεί πλάνο σε ταινία μικρού μήκους. Ώρες ώρες σκυλομετανιώνω που δεν κουβαλάω πάνω μου την καμερούλα...

Δευτέρα 24 Μαρτίου 2014

ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ

Κατέβαινα από ένα δρόμο στην περιοχή Χαριλάου. Στο δρόμο ήταν σταματημένο ένα περιπολικό. Μέσα από αυτό, έβγαιναν δύο αστυνομικοί. Ο ένας από αυτούς, συνέστησε στον συνάδελφό του να φορέσει γαντάκια μιας χρήσης. Το περιπολικό είχε σταθμεύσει δίπλα σε ένα πρακτορείο Προπό. Μέσα σ' αυτό,  οι πελάτες κατέθεταν τα δελτία τους. Σε κάποια γωνιά του μαγαζιού βρισκόταν ένας άνδρας που κοιμόταν πάνω στο τραπέζι. Προφανώς , ο ιδιοκτήτης είχε ζητήσει τη συνδρομή της αστυνομίας για να επιληφθεί του ζητήματος και να απομακρύνει τον άγνωστο άνδρα. Οι αστυνομικοί φαινόταν να δυσανασχετούν για το περιστατικό. Έλαβαν τις απαραίτητες προφυλάξεις και απομάκρυναν τον άνδρα. Ο άνδρας πιθανόν να ήταν μεθυσμένος ή να είχε κάνει χρήση ουσιών. 

Με ανάλογα περιστατικά, ποτέ δεν θα μπορούσα να σταθώ επικριτικά ως ένας άλλος μέγας και αυστηρός δικαστής που ηθικολογεί με πάθος. Επίσης, δεν θα  μπορούσα και ούτε θα μπορέσω να ειρωνευτώ τέτοιες καταστάσεις. Αν συμβαίνει κάτι τέτοιο, είναι επειδή οι άνθρωποι που βιώνουν οριακές καταστάσεις είναι σαν τα δελφίνια που αποτελούν δείκτες καθαρότητας των θαλάσσιων υδάτων. Είναι σαν αυτοί οι άνθρωποι να αποτελούν τα πιο ευαίσθητα τμήματα ενός πληθυσμού που μας προειδοποιεί για μια κοινωνία που βρωμίζει.

Τρίτη 11 Μαρτίου 2014

ΚΑΘΡΕΦΤΗ ΚΑΘΡΕΦΤΑΚΙ ΜΟΥ, ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΙΟ ΨΕΥΤΙΚΟΣ;

Όταν βλέπουμε έναν άνθρωπο στην τηλεόραση, βλέπουμε το είδωλό του. Όταν τον συναντάμε αυτοπροσώπως, τον πλησιάζουμε με το βλέμμα κάποιου που προσπαθεί να διαπιστώσει αν είναι από σάρκα και οστά. Ακόμη και αν βλέπουμε ότι ο άνθρωπος της τηλεόρασης είναι σάρκινος και ολόιδιος με εμάς, δυσκολευόμαστε να το πιστέψουμε.Κατά βάθος, δεν θελουμε να καταστρέφουμε τους μύθους που με τόσες ψευδαισθήσεις τούς χορτάσαμε.Στην πύλη για την ελληνική γλώσσα το είδωλο είναι η εικόνα του νου, η καθρεφτισμένη εικόνα. Με προσοχή τις απομυθοποιήσεις.Λένε πως όταν σπάνε οι καθρέφτες είναι γρουσουζιά!

Κυριακή 2 Μαρτίου 2014

ΜΠΑΛΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΓΥΡΙΖΕΙ

Κατέβαινα προχτές από ένα δρομάκι της Τούμπας. Ενας πιτσιρικάς είχε μια μπάλα ποδοφαίρου και , ελλείψει συμπαίκτη, την χτυπούσε στο τοιχάκι μιας πολυκατοικίας. Κλωτσούσε την μπάλα και αυτή επέστρεφε σ'αυτόν. Η ώρα ήταν 6 παρά τέταρτο. Μια κυρία από το ισόγειο, βγήκε στο μπαλκόνι και άρχισε να του λέει σε έντονο ύφος ότι το παιχνίδι του είναι ενοχλητικό. Το παιδί αντέδρασε και λογομάχησαν. Η κυρία το στόλισε με λέξεις του στυλ "κωλόπαιδο", "ηλίθιο" και του ζήτησε να απομακρυνθεί. Το παιδί επικαλέστηκε το επιχείρημα ότι η ώρα της κοινής ησυχίας είχε παρέλθει και ,καθώς απομακρυνόταν , ζητούσε από την κυρία να κρατήσει τις βρισιές για το παιδί της.

Όλο το παραπάνω γεγονός μού ξαναθύμισε τον μεσημεριανό ύπνο που έκαναν οι εργαζόμενοι τα παλιότερα χρόνια και την ώρα της κοινής ησυχίας που εξακολουθεί να υφίσταται. Μού θύμισε τους αλλόκοτους χωμάτινους δρόμους στην πόλη της Θεσσαλονίκης λίγο προτού ασφαλτοστρωθούν και τις ατέλειωτες ώρες του παιχνιδιού έξω από τα σπίτια μας. Συνήθως, παίζαμε ποδόσφαιρο και ξεσηκώναμε τον κόσμο. Όποτε περνούσε αυτοκίνητο, κάναμε στην μπάντα-μπορεί να έκανε και μια ώρα να περάσει αυτοκίνητο. Οι οικογένειες και το σχολείο μάς ζητούσαν να είμαστε προσεκτικοί και να μην τρέχουμε να πιάσουμε την μπάλα χωρίς να ελέγχουμε τον δρόμο. Δεν μπορώ να θυμηθώ κάποια σοβαρή λογομαχία εκείνα τα χρόνια. Παρεμπιπτόντως, παίζαμε σε δρόμους ενώ είχαμε άφθονο ελεύθερο χώρο.

Σάββατο 1 Μαρτίου 2014

ΧΡΥΣΟΧΕΡΑ ΦΕΒΡΩΝΙΑ!

Οι διαφημίσεις που μάς πλασσάραν κατά τη διάρκεια της χούντας και λίγο μετά την πτώση της, ήταν διαφημίσεις για γέλια και για κλάματα. Ήταν διαφημίσεις που γίνονταν και απευθύνονταν σε τηλεθεατές χαμηλότατης νοημοσύνης. Φαίνεται ότι την εποχή εκείνη υπήρχε μια αλαφράδα και αστοχασιά που έβρισκε έκφραση και στο πεδίο της διαφήμισης. Κάθε φορά που τυγχάνει να ξαναβλέπω διαφημίσεις εκείνης της εποχής , αναζητώ τα αίτια της κακογουστιάς τους.
Το τελευταίο διάστημα στην τηλεόραση, παίζει μια διαφήμιση για ένα τυρί που είναι ιδανικό για τοστ. Η παρακολούθησή της μου προκαλεί μια απίστευτη θυμηδία. Η διαφήμιση μιμείται την εκπομπή "Κυριακή στο χωριό". Ένας δαιμόνιος ρεπόρτερ προσεγγίζει με το μικρόφωνο την πλατεία ενός χωριού. Εκεί, είναι συγκεντρωμένες κάποιες γυναίκες που παρουσιάζουν εδέσματα της τοπικής κοινωνίας. Η κυρα Φεβρωνία, είναι κάτι σαν "πρεσβευτής της καλής γεύσης". Εκπροσωπεί τις υπόλοιπες κυρίες και μάς παρουσιάζει το μυστικό της επιτυχίας ενός τοστ! Ένας κύριος με μαύρα γυαλιά την περιστοιχίζει και εκτελεί την εντολή της να προθερμάνει την τοστιέρα. Κατόπιν, το φημισμένο κίτρινο τυρί μπαίνει ενδιάμεσα σε δύο φέτες ψωμιού και προτού "πρεσαριστεί" από τις θερμαινόμενες πλάκες, σταυρώνεται τρεις φορές! Η συνέχεια είναι σε όλους σας γνωστή. Το τυρί λιώνει και το τοστ παραδίδεται στις ορέξεις του δαιμόνιου ρεπόρτερ. Ανάμεσα σε ήχους από κλαρίνα και κελαρυστό νεράκι, το τοστ γίνεται ένα πεντανόστιμο έδεσμα.
Γειά στα χέρια σου, κυρα Φεβρωνία!!!