Zηλεύω την πνευματική του εγρήγορση. Ξαγρυπνάει για όλους εμάς.Ζηλεύω το ερευνητικό του πάθος για τον εντοπισμό και την καταγραφή της πιο ασήμαντης λεπτομέρειας που ,όμως, είναι απαραίτητη για τη συναρμολόγηση των μερών σε όλο.Οι "χειροποίητες ιδέες", η εκπληκτική άνεση και ευχέρεια της γλώσσας είναι αξιοζήλευτα στοιχεία που σφραγίζουν την πνευματική πορεία του λογοτέχνη Πάνου Θεοδωρίδη.Ταπεινά, του αφιερώνω το παρόν ιστολόγιο ως μια μικρή ένδειξη ευγνωμοσύνης.

Παρασκευή 26 Ιουνίου 2015

ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΤΟ ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΤΩΝ ΤΙΤΛΩΝ ΚΑΙ ΑΞΙΩΜΑΤΩΝ

Οι τίτλοι για τους ανθρώπους είναι ότι και το βαλσάμωμα για τα ζώα. Η απόκτηση ενός τίτλου άπαξ και η  θλιβερή περιφορά του εδώ και εκεί, συνιστούν τεχνικές για τη συντήρηση ενός νεκρού σώματος ιδεών και βιωμάτων. 

Ο μόνος τίτλος που θα μπορούσε να αναγνωρίσει για τον εαυτό του ένας παλλόμενος από τη  ζωή άνθρωπος,  είναι το Άτιτλο.

Θέλει κότσια και ψυχή για να  υπερασπιζόμαστε το Άτιτλο καθημερινώς!

Τετάρτη 24 Ιουνίου 2015

Ο ΠΟΛΥΣ ΤΙΠΟΤΑΣ!

Βγήκες πάλι να κατηγορήσεις τους συμπατριώτες σου! Ο καταγγελτικός και ανέμπευστος λόγος σου κάνουν πολλές εκδόσεις στην χώρα.Τώρα, πασχίζεις να ακουστείς ως αντιστασιακός του εξωτερικού. Για χρόνια στο προσκήνιο, δεν αντέχεις στην ιδέα να αποσυρθείς! Εξαπολύεις μύδρους εναντίον του σάπιου πολιτικού κατεστημένου, ξεχνώντας σκανδαλωδώς ότι το πολιτικό σύστημα σάπισε επειδή έθρεψε με φήμη, χρήματα και προνόμια κάμποσους σαν και του λόγου σου!

ΤΟ ΑΓΓΙΓΜΑ ΣΤΟ ΜΑΓΟΥΛΟ

Μια κυρία καθάριζε με την σκούπα της την είσοδο της πολυκατοικίας.Εκείνη την ώρα, ερχόταν μια ηλικιωμένη κυρία για να μπει στην πολυκατοικία. Η γιαγιά περπατούσε με αργές και νωχελικές κινήσεις. Μόλις αντιλήφθηκε την καθαρίστρια , την χαιρέτησε χαϊδεύοντας το μάγουλο. Το χέρι της γιαγιάς ήταν ήδη σηκωμένο προτού "αγκαλιάσει" με τόση θέρμη το μάγουλο της καθαρίστριας. 

Τέτοιες εικόνες εγκαρδιότητας στην τρισάθλια αστική τοπογραφία δεν συναντιούνται συχνά!

Παρασκευή 19 Ιουνίου 2015

Η ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ ΤΩΝ ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΩΝ

Ηλικιωμένοι που έχουν την ανάγκη της συντροφικότητας και της φροντίδας πέφτουν θύματα φίλων ή συγγενών που τους πείθουν να παραδώσουν εν λευκώ τις περιουσίες τους. Συντάξεις και σπίτια τα καρπώνονται οι επιτήδειοι . Μέσα στη σύγχυση και την ανασφάλεια, οι ηλικιωμένοι περιμένουν ματαίως το αντίκρυσμα της προσφοράς τους. Αντ' αυτού, εγκαταλείπονται στην μοίρα τους και αργοπεθαίνουν.


Θα έπρεπε να υπάρχει μια σκληρή καταδίκη στο επίπεδο της συνείδησης για όλους αυτούς που εκμεταλλεύονται και ιδιοποιούνται τις περιουσίες ηλικιωμένων, αδιαφορώντας χυδαία για την ψυχική και πνευματική υγεία αυτών των ανήμπορων ανθρώπων. Άραγε πόσο πιο χαμηλά να πέσουν αυτά τα σαρκοβόρα με την ανθρώπινη όψη; Τι άλλο να κάνουν για να σιχαθούν τους εαυτούς τους;

《ΚΑΙ ΤΙ ΕΓΙΝΕ;》


Στα χρόνια του πανεπιστημίου, η Νατάσα ήταν μια όμορφη γυναίκα και με εντυπωσιακό παράστημα. Όταν της υπενθύμιζα την ομορφιά της, μου έλεγε 《 Και τι έγινε Γιάννη;》.Ομολογουμένως, δυσκολευόμουν να βρω απάντηση στην ερώτησή της. Μου προξενούσε μεγάλη εντύπωση η περιφρόνηση που έδειχνε για τα σωματικά της προσόντα και την ομορφιά της. Αργότερα και αφού ενδιαφερόμουν για την μοίρα των ωραίων γυναικών, κατέληξα ότι η ομορφιά δεν βοηθάει τους ανθρώπους να κερδίσουν σε αλήθεια σ'αυτή τη ζωή. 


Είμαι όμορφος, είσαι όμορφος, είναι όμορφος• ακόμη και αν συμφωνούσαμε σε αυτά, τι θα κερδίζαμε σε αλήθεια;

Πέμπτη 18 Ιουνίου 2015

ΑΞΙΕΣ ΚΑΙ ΠΙΣΤΗ

Στη Θεσσαλονίκη αυτή την στιγμή έχει ψιλόβροχο. Είναι μέρα καθημερινή και βλέπω έναν τύπο με μηχανάκι να ανηφορίζει στο γήπεδο της Τούμπας. Κορνάρει συνέχεια και έχει στηριγμένη στο πίσω μέρος της μηχανής του μια μεγάλη σημαία του παοκ. 

Βλέποντας αυτές τις εικόνες αφοσοίωσης και πάθους , σκέφτομαι ότι η πίστη σε αξίες και ιδανικά υπήρξε πάντα η πιο όμορφη τρέλα του ανθρώπου. Ωστόσο, οι αξίες και τα ιδανικά των πολλών ήταν αφηρημένες έννοιες που δεν οδηγούσαν στην απελευθέρωση του ανθρώπου αλλά στην σκλαβιά και στην επικράτηση ενός συστήματος συντηρητικών και αναχρονιστικών ιδεών και αξιών. Θα ' ταν υπέροχο να αντικαθιστούσαμε τις "αξίες" μας με άλλες υψηλότερες που εξευγενίζουν τον άνθρωπο. Αν φώναζα συνθήματα οπαδών θα έλεγα: " Να αλλάξουμε τις αξίες και όχι την πίστη μας"...

Κυριακή 14 Ιουνίου 2015

ΦΑΡΜΑΚΕΙΟΝ 《 Η ΠΙΕΣΙΣ》

Οι λεωφορειόδρομοι σχεδιάστηκαν για να διευκολύνουν την κίνηση των λεωφορείων.Ωστόσο, αρκετά συχνά χρησιμεύουν και ως πάρκινγκ αυτοκινήτων. Προχτές, ένας συμπολίτης μας πάρκαρε το αυτοκίνητο του σε λεωφορειόδρομο σε κεντρική οδό της πόλης. Ήθελε, λέει,  να αγοράσει φάρμακα από ένα φαρμακείο και θεώρησε φυσικό και πρέπον να παρεμποδίζει την κυκλοφορία. Μάλιστα, ακούγοντας την παρατεταμένη κόρνα του λεωφορείου έδειξε να θυμώνει!

Το παραπάνω  γεγονός δείχνει ότι δεν έχουμε απαλλαχτεί από την νοοτροπία εκείνη που ιεραρχεί τα προσωπικά προβλήματα και τις ανάγκες μας σαν τα σπουδαιότερα του κόσμου. Ο 《παρκαδόρος》 στον λεωφορειόδρομο δεν σκέφτηκε ούτε μια στιγμή να μετακινηθεί με τα πόδια και αν μπορούσε να εισέλθει με το αυτοκίνητο μέσα στο φαρμακείο, θα το έκανε. Επίσης, η παραλαβή του φαρμάκου ήταν μια επείγουσα πράξη κατά την οποία οι  επιβάτες του λεωφορείου θα έπρεπε να ταλαιπωρηθούν προκειμένου να δείξουν ότι συμπάσχουν! Χρόνια τώρα, η  ανάγκη του ενός γίνεται η ανάγκη του κόσμου όλου! Νομίζω ότι το παρατραβήξαμε...

Σάββατο 13 Ιουνίου 2015

ΑΠΟ ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ

Στην Βικιπαίδεια διαβάζουμε: 《 Σε κάθε επεισόδιο ο Σκούμπι και η παρέα του, αποτελούμενη από τον Φρέντι Τζόουνς, τη Δάφνη Μπλέικ, τη Βέλμα Ντίνκλι και τον Σάγκι Ρότζερς, ταξιδεύουν στον κόσμο. Κάθε μέρος που επισκέπτονται είναι στοιχειωμένο από ένα τέρας ή φάντασμα, πίσω από το οποίο κρύβεται πάντα κάποιος άνθρωπος》.

Βρίσκομαι στην Λίνδο της Ρόδου το καλοκαίρι του 1994.Οι τουρίστες προχωρούν σημειωτόν στα στενά σοκάκια. Είναι μεσημέρι και μπαίνω σ' ένα στενόχωρο μπαράκι για να πιω μια παγωμένη μπύρα. Το μπαράκι διαθέτει και οθόνη στην οποία προβάλλεται ένα επεισόδιο από τον Σκούμπι Ντου. Έξω από το μπαράκι περνούν δυο έφηβοι Άγγλοι που  αντιλαμβάνονται την προβολή και κάνουν σαν ξετρελαμένοι! Χωρίς δεύτερη σκέψη,  μπουκάρουν στο μαγαζί και καθονται μπροστά στην οθόνη. Παραγγέλνοντας ένα εμφιαλωμένο νερό σε πλαστικό μπουκάλι, κάθονται και παρακολουθούν σαν υπνωτισμένοι το Σκούμπι Ντου. Ίσως, εμπνεόμενοι από τον ήρωα τους, να προσπαθούσαν να ανακαλύψουν το φάντασμα ή το τέρας που κατοικούσε στο όμορφο τοπίο της Λίνδου.Για το ανθρώπινο πρόσωπο, οι έφηβοι θα χρειάζονταν περισσότερο χρόνο να το ανακαλύψουν...

Παρασκευή 12 Ιουνίου 2015

ΤΟ ΕΛΠΙΔΟΦΟΡΟ ΜΗΝΥΜΑ

Καθώς περπατούσα, βρέθηκα αντικριστά με ένα κορίτσι όχι παραπάνω από εφτά χρονών. Φαινόταν ότι μόλις επέστρεφε από την κοντινή παιδική χαρά. Στο χέρι της κρατούσε σφιχτά τον μικρότερο αδελφό της. Στο σημείο στο οποίο συναντηθήκαμε, υπήρχαν παρτέρια με λουλούδια που στένευαν το διάδρομο στο πλακόστρωτο. Κοντοστάθηκα για να περάσουν τα δυο παιδιά. Καθώς το κορίτσι πλησίασε προς το μέρος μου, είπε ένα μεγαλοπρεπέστατο 《 ευχαριστούμε!》.Η αλήθεια είναι ότι ξαφνιάστηκα ευχάριστα, καθώς δεν περίμενα από ένα μικρό κορίτσι να εκτιμήσει την πράξη μου και ούτε, φυσικά, να ανταποδώσει με τέτοια ταχύτητα και αβροφροσύνη.Συνήθως, τα παιδιά αυτής της ηλικίας ντρέπονται τους ενήλικες και λαμβάνουν συγκεκριμένες οδηγίες ώστε να αποφεύγουν τις κουβέντες με τους αγνώστους.Το μικρό κορίτσι αποτελεί για μένα το ελπιδοφόρο μήνυμα ότι κάποια παιδιά μεγαλώνουν με ευγένεια, ορθή κρίση και έλλειψη φόβου.Να το χαίρονται οι γονείς του!

ΟΙ ΣΥΝΤΑΓΕΣ ΤΗΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ

Τα τηλεοπτικά πλάνα ίπτανται αργά και νωχελικά πάνω από επώνυμα είδη των υλικών μαγειρικής που χρησιμοποιεί ο σεφ (ή αυτός που υποδύεται τον σεφ). Ο λογότυπος των υλικών θα πρέπει να εντυπωθεί στο μυαλό των τηεθεατών και εν δυνάμει καταναλωτών. Οι συνταγές που μας πλασάρουν κάθε φορά προκαθορίζονται από τις δυνάμεις της αγοράς. Ο σεφ προσαρμόζει τις συνταγές με βάση τους χορηγούς.της εκπομπής.Τα φαγητά, βεβαίως, παρασκευάζονται μέσα στον τηλεοπτικό χρόνο αλλά είναι μόνο το πρόσχημα. Στην πραγματικότητα, η σκέψη του καταναλωτή εθίζεται στη χρήση συγκεκριμένων υλικών για συγκεκριμένους σκοπούς.Ο βομβαρδισμός και η επανάληψη των επώνυμων υλικών παγιδεύει τον τηλεθεατή στην αίσθηση ότι τα φαγητά που παρασκευάζονται γίνονται ΜΟΝΟ ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΛΛΙΩΣ! Φανταστείτε, λοιπόν, την ενημέρωση που παρέχεται από τους τηλεοπτικούς σταθμούς σαν ένα πρόσχημα για να υπερασπίζονται τα δικά τους οικονομικά συμφέροντα.

Τετάρτη 10 Ιουνίου 2015

ΜΙΚΡΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ

Κάθε φορά που αποκαλύπτεται ένα τραγικό γεγονός( για παράδειγμα, ο προχθεσινός στραγγαλισμός του παιδιού από τον ίδιο τον πατέρα του) οι γείτονες, οι φίλοι και το συγγενικό περιβάλλον αδυνατούν να πιστέψουν το κακό που τους έχει βρει. Οι κακές ειδήσεις πέφτουν σαν τους κεραυνούς εν αιθρία. Δυστυχώς, τα μπουμπουνητά και το ξέσπασμα της καταιγίδας είναι αόρατα από ανθρώπους που μαθαίνουν να ασκούνται στην ρηχή και επιφανειακή παρατήρηση των συμπεριφορών και στάσεων ενός ανθρώπου. Όλοι τους δηλώνουν ότι ο δράστης του στυγερού εγκλήματος δεν είχε δώσει ποτέ του δικαιώματα για να αρχίσουν να σχολιάζουν αρνητικά και να ανησυχούν. Ώρες ώρες, αρχίζω να πιστεύω ότι οι άνθρωποι είναι προτιμότερο να δίνουν στο διάβα της ζωής και του χρόνου τους μικρά δικαιώματα παρά ένα μεγάλο και συγκλονιστικό. Με τα μικρά, οι συνέπειες των πράξεων τους είναι διαχειρίσιμες.Με ένα μεγάλο-φόνος-δεν μπορεί κανείς να επανορθώσει, ξαναφέροντας στη ζωή το δύστυχο εφτάχρονο παιδί.

Δευτέρα 1 Ιουνίου 2015

ΓΡΑΦΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΜΑΣ

Περνούσα προηγουμένως από ένα δρόμο της Τούμπας. Ένας άνθρωπος καθόταν σε ένα παγκάκι.Τα ρούχα ήταν αρκετά φθαρμένα και η γενική του εικόνα ταίριαζε με αυτήν ενός εξαθλιωμένου. Όταν πέρασα από κοντινή απόσταση, ήταν σκυμμένος και περιεργαζόταν κάτι στην περιοχή των γεννητικών οργάνων.Το πέρασμά μου ήταν φευγαλέο και δεν μπορούσα να διακρίνω αν ήταν νεαρός ή νεαρή κοπέλα.Είχε μακριά μαλλιά που σκέπαζαν ολόκληρο σχεδόν το πρόσωπο.Την ώρα που περιεργαζόταν αυτό που είχε στα χέρια του-σαν κάτι να έτριβε- έριχνε λοξές ματιές αν τον παρακολουθεί κανείς.

Εικόνες σαν και την παραπάνω μας δείχνουν ότι κάποιοι συμπολίτες μας είναι εντελώς παρατημένοι και παίζουν καθημερινά με τα όρια του εαυτού τους. Για αυτούς, λίγη σημασία έχει αν είναι σήμερα Δευτέρα και πρωτομηνιά. Η δική τους μέρα ξεκινάει από κει που τελειώνει η χθεσινή. Ο καθένας από αυτούς τους ανθρώπους δίνει τον δικό του προσωπικό αγώνα για να καταφέρει να επιβιώσει ως ύπαρξη, ζώντας απολύτως την δική του ψυχική πραγματικότητα ανεξαρτήτως του χρόνου και των συνθηκών. Αυτή η αυτονόμηση της ύπαρξης μέσα στην ασφάλεια της ομοιογένειας του συνόλου είναι συγκινητική!