Zηλεύω την πνευματική του εγρήγορση. Ξαγρυπνάει για όλους εμάς.Ζηλεύω το ερευνητικό του πάθος για τον εντοπισμό και την καταγραφή της πιο ασήμαντης λεπτομέρειας που ,όμως, είναι απαραίτητη για τη συναρμολόγηση των μερών σε όλο.Οι "χειροποίητες ιδέες", η εκπληκτική άνεση και ευχέρεια της γλώσσας είναι αξιοζήλευτα στοιχεία που σφραγίζουν την πνευματική πορεία του λογοτέχνη Πάνου Θεοδωρίδη.Ταπεινά, του αφιερώνω το παρόν ιστολόγιο ως μια μικρή ένδειξη ευγνωμοσύνης.

Τετάρτη 26 Αυγούστου 2015

ΤΗΝ ΕΥΧΗ ΜΑΣ ΝΑ ΕΧΕΤΕ!

Στην Δήμητρα

Ο πατέρας της υπήρξε ένας άσημος μπογιατζής.Στην νεανική του ηλικία, τότε που η πείνα θέριζε τα άδεια στομάχια των ανθρώπων, περιπλανιόταν σε ταβέρνες και τις έβαφε ή έκανε ζωγραφικές παραστάσεις για να τις παραδώσει ομορφότερες. Οι μαγαζάτορες του εξασφάλιζαν ένα πιάτο φαγητό και στέγη για να κοιμηθεί. Ο άσημος μπογιατζής ασχολιόταν και με τις αγιογραφίες. Ο διάκοσμος των  εκκλησιών ήταν γεμάτος με δικές του δουλειές. Ματαίως,  περίμενε ανταμοιβή. Οι ιερείς του έδειχναν τα άδεια παγκάρια και του έδιναν τις ευχές τους...

ΕΣΥ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙΣ!

Κατά τη διάρκεια της συζήτησης, μια φίλη μου δασκάλα αναφέρθηκε σε ένα παλιότερο περιστατικό σε ταβέρνα της Μυτιλήνης. Την ώρα που έτρωγε και γλεντούσε ο κόσμος, μπήκε στο μαγαζί ο ταραγμένος οδηγός μιας μηχανής. Η μηχανή του έβγαζε καπνούς και κινδύνευε να αρπάξει φωτιά. Στην ταραχή της στιγμής, ο οδηγός μπήκε στο μαγαζί να ζητήσει βοήθεια. Την στιγμή που ο κόσμος κατάλαβε περί τίνος πρόκειται, άδειασε ακαριαία το μαγαζί. Αυτό συνέβη επειδή στο πάρκινγκ του μαγαζιού είχαν τα αυτοκίνητά τους και φοβήθηκαν μια πιθανή ανάφλεξή τους.

Το περιστατικό για το οποίο μιλάμε έχει διδακτική αξία. Την ώρα της έκτακτης ανάγκης μετράει περισσότερο η διαφύλαξη της προσωπικής περιουσίας από την άμεση βοήθεια προς αυτόν που έχει την ανάγκη. Στα δευτερόλεπτα που διαρκεί η λήψη της απόφασης, πολύς κόσμος θα αποφασίσει με γνώμονα την προάσπιση του ατομικού συμφέροντος.

Δευτέρα 24 Αυγούστου 2015

ΣΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ

Το ποτό προκαλεί μέθεξη σε ανθρώπους που έχουν καλή διάθεση. Αντιθέτως, πνίγει τους ανθρώπους που έχουν κακή διάθεση και βρίσκουν στο ποτό μια διέξοδο για να απαλλαγούν από τα προβλήματά τους. Ένας άνθρωπος που είναι στουπί στο μεθύσι είναι ακατάλληλος και επικίνδυνος να οδηγήσει.Πάνω στο τιμόνι του αυτοκινήτου μπορεί να αποκοιμηθεί, να ανάψει αλάρμ στο αντίθετο ρεύμα, να κινηθεί σε μονόδρομο, να μην σταματάει στο σινιάλο του αυτοκινήτου που κινείται κανονικά, να συνεχίζει να πατάει γκάζι δίνοντας την αίσθηση ότι θέλει να συγκρουστεί και πιθανόν να αυτοκτονήσει. Αν δεν σκοτώνει κάποιον ανυποψίαστο και την γλιτώνει με υλικές ζημιές σε σταθμευμένα αυτοκίνητα, οφείλεται καθαρά στην Τύχη!

Αυτός ο άνθρωπος λοιπόν, ζει επικίνδυνα για τον εαυτό του αλλά και για τους άλλους. Βγαίνοντας από το αυτοκίνητο με μεγάλη προσπάθεια , μπορεί να βρίζει και να ασχημονεί προς τον κόσμο που τον αποδοκιμάζει και είναι έτοιμος να τον λιντσάρει. Αν διερωτάται και αν νιώθει ότι δεν έκανε κάτι άσχημο, είναι επειδή δεν έχει συναίσθηση όλων αυτών που έχει διαπράξει.Ο αστυνομικός που προσπαθεί να συνεννοηθεί με τον μεθυσμένο οδηγό του αυτοκινήτου, βλέποντας την ομαδική αποδοκιμασία και την χλεύη των παρευρισκομένων, ζητάει ευγενικά να αποχωρήσουν.《Γίνατε όλοι δικαστές》, λέει και παίρνει παράμερα τον μεθυσμένο οδηγό...

Δευτέρα 17 Αυγούστου 2015

ΖΩΗ ΣΕ ΛΟΓΟΥ ΜΑΣ!

Πολλές φορές και  καθώς περπατάω, διακρίνω πεταμένα κάτω τα αγγελτήρια μνημοσύνων ή κηδειών που υπάρχουν στις κολώνες. Τα χαρτιά φαίνεται να έχουν υποστεί μια βίαιη αποκόλληση. Πολύ πιθανόν, κάποιοι να αντιδρούν ακόμη και στη θέα τους.

Χτες, παρακολουθούσα έναν κύριο πάνω από τα πενήντα να ξεκολλάει από τις στάσεις των λεωφορείων χαρτιά που αφήνουν απόφοιτοι πανεπιστημίων που θέλουν να κάνουν φροντιστήρια κατ'οίκον.Ο εν λόγω κύριος ήταν τόσο μεθοδικός στην εργασία του που θα τον ζήλευαν ακόμη και οι υπάλληλοι του δήμου που έχουν επιφορτιστεί να μας απαλλάξουν από όλα αυτά τα αυτοκόλλητα , τα χαρτιά και τις αφίσες που επικολλούνται ακόμη και στα πιο απίθανα σημεία της πόλης. Ο κύριος διέθετε και ένα μικρό σουγιαδάκι για να ξύνει το χαρτί και να παραδίδει καθαρή την επιφάνεια. Όσο δούλευε, έριχνε και κλεφτές ματιές μπας και τον παρατηρεί κανένας.

Οι κοινωνίες μας εδώ και πολλά χρόνια  έχουν δώσει το σύνθημα για έναν γενικευμένο ανταγωνισμό ανευ προηγουμένου. Ο κύριος που ξεκολλάει τα χαρτιά το πρωί της Κυριακής και με 32 βαθμούς θερμοκρασία, σίγουρα έχει κάποιο συμφέρον  και δρα ανταγωνιστικά. 

Ο δημόσιος χώρος υποφέρει αληθινά  από την πάση θυσία προάσπιση του ατομικού συμφέροντος και τον σκληρό ανταγωνισμό.Το γνωστό ευφυολόγημα 《 Αν έρθεις στην κηδεία μου θα έρθω κι εγώ στη δική σου》 το λέμε για να αποδείξουμε ότι είμαστε κυρίαρχοι αυτού του ανταγωνιστικού και άθλιου παιχνιδιού. Ζωή σε λόγου μας...

Τετάρτη 12 Αυγούστου 2015

ΟΙ ΣΤΙΓΜΕΣ ΤΗΣ ΔΙΑΥΓΕΙΑΣ

Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που είναι ψυχικά διαταραγμένοι και εξωτερικεύουν τις ασυνάρτητες σκέψεις τους. Οι άνθρωποι που παραμιλάνε στο δρόμο,  είναι μια όλο και πιο συχνή εικόνα. Μ' αυτούς που φέρνω στο μυαλό, διακρίνω την εμμονή να επαναλαμβάνουν συνεχώς κάποιες λέξεις ή φράσεις. Για παράδειγμα, ένας νεαρός που ορισμένες φορές τον έχω δει να κρατάει τα πέδιλά του και να κυκλοφορεί ξυπόλητος(αρκετές φορές κρατάει στο χέρι του ένα κουτάκι αναψυκτικού) επαναλαμβάνει συνεχώς την λέξη 《πολλά》. Μια φορά ήμουν παρών όταν ρώτησε τους θαμώνες ενός καφέ εάν τα 130 χρόνια ζωής είναι πολλά. Ο κόσμος τού απάντησε και ο νεαρός αποχώρησε εμφανώς ικανοποιημένος από την ανταπόκριση του κόσμου.Μόλις προχτές, είδα έναν νέο άντρα να έχει κρεμασμένο ένα ταγάρι και να παραμιλάει στο δρόμο λέγοντας ,《 ξυπνήστε ρε, σας κοροϊδεύουν》! 

Οι στιγμές διαύγειας ενός ψυχικά διαταραγμένου ανθρώπου είναι απείρως πιο ενδιαφέρουσες από ενός ανθρώπου που θεωρούμε κανονικό.

Τρίτη 11 Αυγούστου 2015

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΘΕΡΟΥΣ

Όταν ήμασταν παιδιά, το άθλημα του καλοκαιριού ονομαζόταν "μπάνια στη θάλασσα".Υπήρχε ένας σκληρός ανταγωνισμός. Το κάθε παιδί έπρεπε να προσμετρήσει τα μπάνια του και να καταθέσει ενώπιον της παρέας τον συνολικό άριθμό. Βασιζόμασταν στην ειλικρίνεια. Κανείς δεν μπορούσε να επιβεβαιώσει τον ακριβή αριθμό των θαλασσινών μπάνιων που έκανε κάποιος τους θερινούς μήνες. Τους ψεύτες, τους φαντασμένους τούς γνωρίζαμε εκ των προτέρων  και αναλόγως βγάζαμε τα συμπεράσματά μας. Εκεί που δυσκολευόμασταν να κρίνουμε  ήταν με τους φίλους και τις φίλες που πάλευαν ανάμεσα στην ειλικρίνεια και την επιθυμία να φτάσουν στο απόγειο της δόξας και της αποδοχής. Η συγκεκριμένη κατηγορία πάσχιζε να τα έχει καλά με τη συνείδησή της αλλά επιδίωκε, ταυτόχρονα, την καταξίωση στην παρέα. Ένα από τα τεχνάσματα των παιδιών  για να ισορροπούν ανάμεσα στο συνειδησιακό πρόβλημα και την φιλοδοξία του νικητή, ήταν να προσμετρούν τον αριθμό των μπάνιων κάθε φορά που  έμπαιναν στη θάλασσα. Έτσι όμως, καταστρατηγούσαν το βασικό κριτήριο που δεν ήταν άλλο από το κολύμπι που αντιστοιχούσε σε μια ημέρα• δεν ήταν οι πολλές φορές που μπαίναμε στη θάλασσα την μια ημέρα, αλλά η μια φορά που μπαίναμε μέσα  σ' αυτήν την ημέρα. Με αυτό το τέχνασμα, ορισμένοι πολλαπλασίαζαν τον αριθμό των μπάνιων και ορκίζονταν ότι λένε την αλήθεια.

Γοητευτικά και άκρως διδακτικά για την μετέπειτα ζωή μας,  τα μαθήματα του θέρους.Τότε, που θερίζαμε την οργιώδη παιδική φαντασία για να καρπίσουμε την αλήθεια...

Σάββατο 8 Αυγούστου 2015

ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ

Στο καφέ παρακολουθούσα  έναν έφηβο ρομά που πήγαινε από τραπέζι σε τραπέζι και ζητιάνευε. Σε κάθε παρέα έβγαζε ένα μακρόσυρτο 《πεινάωωωω》 αλλά δεν έπειθε κανέναν! Οι κινήσεις του είχαν μια έντονη θεατρικότητα. Περισσότερο έδινε την εντύπωση ότι έκανε ...προπόνηση και λιγότερο αποσκοπούσε στο να μαζέψει λεφτά. Σε μια παρέα με κοπέλες ήταν πιο επίμονος επειδή η μία του άρεσε. Οι κοπέλες τον έδιωχναν λέγοντας ότι κι αυτές είναι άνεργες και δεν μπορούν να του προσφέρουν τίποτα. Χωρίς να πτοείται, εγκατέλειψε το καφέ και πήγε στην στάση του λεωφορείου. Προτού ανεβεί, φόρεσε μέσα στην νύχτα γυαλιά ηλίου, έκανε χορευτικές κινήσεις σαν ράπερ και έστειλε πολλά φιλιά στην γυναικοπαρέα. Το λεωφορείο είχε έρθει. Η συνέχεια της παράστασης εντός του λεωφορείου...

Πέμπτη 6 Αυγούστου 2015

ΤΥΠΩΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΑΣΦΑΛΤΟ...

Τώρα που ερημώνουν οι πόλεις οι αρουραίοι κόβουν βόλτες. Καμιά φορά, οι βόλτες τους γίνονται οι τελευταίες. Ένα αυτοκίνητο που περνάει και ο αρουραίος μετασχηματίζεται σε μια άμορφη μάζα με τα εντόσθια έξω. Τα ίδια συμβαίνουν και με τα μικρά γατάκια που με μειωμένη  αίσθηση κινδύνου δεν μπορούν να αποφύγουν τις ρόδες των αυτοκινήτων.

Περπατώντας, περνάω συχνά από δυο δρόμους που υπήρχαν σκοτωμένα ένα ποντίκι και μια γάτα. Το θέαμα και στις δυο περιπτώσεις άκρως αποκρουστικό. Τώρα και με τις ζέστες, πάνω από τα δυο ψοφίμια πετούσαν μύγες και διάφορα άλλα έντομα. Τα δυο ψοφίμια παρέμειναν αρκετό καιρό μέχρι που εγιναν χαλκομανίες και ένα με την άσφαλτο.

Κάποτε θα βρισκόταν ένας θαρραλέος πολίτης που θα τα μάζευε από το οδόστρωμα ή θα ειδοποιούσε ένα συνεργείο του δήμου που θα τακτοποιούσε το θέμα. Βλέπετε, τα ζώα σκοτώθηκαν σε δημόσιο χώρο όπου κανέναν μας δεν αφορά!