Στο καφέ παρακολουθούσα έναν έφηβο ρομά που πήγαινε από τραπέζι σε τραπέζι και ζητιάνευε. Σε κάθε παρέα έβγαζε ένα μακρόσυρτο 《πεινάωωωω》 αλλά δεν έπειθε κανέναν! Οι κινήσεις του είχαν μια έντονη θεατρικότητα. Περισσότερο έδινε την εντύπωση ότι έκανε ...προπόνηση και λιγότερο αποσκοπούσε στο να μαζέψει λεφτά. Σε μια παρέα με κοπέλες ήταν πιο επίμονος επειδή η μία του άρεσε. Οι κοπέλες τον έδιωχναν λέγοντας ότι κι αυτές είναι άνεργες και δεν μπορούν να του προσφέρουν τίποτα. Χωρίς να πτοείται, εγκατέλειψε το καφέ και πήγε στην στάση του λεωφορείου. Προτού ανεβεί, φόρεσε μέσα στην νύχτα γυαλιά ηλίου, έκανε χορευτικές κινήσεις σαν ράπερ και έστειλε πολλά φιλιά στην γυναικοπαρέα. Το λεωφορείο είχε έρθει. Η συνέχεια της παράστασης εντός του λεωφορείου...
Zηλεύω την πνευματική του εγρήγορση. Ξαγρυπνάει για όλους εμάς.Ζηλεύω το ερευνητικό του πάθος για τον εντοπισμό και την καταγραφή της πιο ασήμαντης λεπτομέρειας που ,όμως, είναι απαραίτητη για τη συναρμολόγηση των μερών σε όλο.Οι "χειροποίητες ιδέες", η εκπληκτική άνεση και ευχέρεια της γλώσσας είναι αξιοζήλευτα στοιχεία που σφραγίζουν την πνευματική πορεία του λογοτέχνη Πάνου Θεοδωρίδη.Ταπεινά, του αφιερώνω το παρόν ιστολόγιο ως μια μικρή ένδειξη ευγνωμοσύνης.
Σάββατο 8 Αυγούστου 2015
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου