Zηλεύω την πνευματική του εγρήγορση. Ξαγρυπνάει για όλους εμάς.Ζηλεύω το ερευνητικό του πάθος για τον εντοπισμό και την καταγραφή της πιο ασήμαντης λεπτομέρειας που ,όμως, είναι απαραίτητη για τη συναρμολόγηση των μερών σε όλο.Οι "χειροποίητες ιδέες", η εκπληκτική άνεση και ευχέρεια της γλώσσας είναι αξιοζήλευτα στοιχεία που σφραγίζουν την πνευματική πορεία του λογοτέχνη Πάνου Θεοδωρίδη.Ταπεινά, του αφιερώνω το παρόν ιστολόγιο ως μια μικρή ένδειξη ευγνωμοσύνης.

Τρίτη 31 Δεκεμβρίου 2013

ΟΜΑΔΙΚΕΣ ΕΞΟΡΜΗΣΕΙΣ


  1. Φέτος είδα λιγότερα παιδιά να λένε τα κάλαντα μεμονωμένα. Ένα παιδί που τριγυρνάει μόνο του δείχνει ότι διαθέτει περισσότερη αυτοπεποίθηση και θάρρος. Για τα παιδιά, τα κάλαντα είναι ασκήσεις θάρρους. Κι εμείς ως παιδιά νιώθαμε ντροπαλότητα μπροστά σε άγνωστους ενήλικες.Μπορεί να τηρούσαμε το έθιμο, ωστόσο νιώθαμε ότι ζητούσαμε εκβιαστικά τα λεφτά από τους μεγάλους. Ακόμη μπορώ να θυμάμαι τις βαθιές αναπνοές που παίρναμε μπαίνοντας σε καταστήματα. Πάντα μέσα μας υπήρχαν οι φυσικές συστολές ενός μικρού παιδιού που έχει σαν όραμά του να γεμίσει τον κουμπαρά.
  2. Φέτος είδα λιγότερα παιδιά να λένε τα κάλαντα μόνα τους. Είδα περισσότερα να βγαίνουν σε μικρές ομάδες. Ένα παιδί κρύβει καλύτερα την ντροπή του και νιώθει πιο απελευθερωμένο μέσα στην ομάδα. Επίσης, μέσα στην ομάδα νιώθουν περισσότερη ασφάλεια και έλλειψη φόβου. Τα παιδιά που τραγουδάνε τα κάλαντα μοιάζουν με χρηματαποστολές που αναμένουν κάθε στιγμή  τον αιφνιδιασμό από τα κλεφτρόνια που παραμονεύουν για  να βάλουν χέρι στα λιγοστά τους χρήματα.

Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου 2013

ΜΑΓΕΙΡΕΥΤΟ ΚΑΙ ΛΑΧΤΑΡΙΣΤΟ!

Δυο κυρίες περπατούν και μοιράζονται με πάθος το κοινό τους ενδιαφέρον για την μαγειρική. Για κάποιες από τις γυναίκες, η μαγειρική εξακολουθεί να είναι μια διαδικασία που δεν ασκείται καταναγκαστικά αλλά προκαλεί απόλαυση. Οι κυρίες για να επανελθω στο θέμα, μιλούν για τα υλικά που χρησιμοποιούν, για τον τρόπο παρασκευής του φαγητού και για τη δόση των υλικών. Δείχνουν χαρούμενες που μοιράζονται τα μυστικά που έχουν στην κουζίνα τους. Για αυτές τις γυναίκες, η παρασκευή ενός φαγητού είναι μια πράξη κατεξοχήν δημιουργική που προϋποθέτει άσκηση της φαντασίας. Ξέρουν πολύ καλά ότι η συνταγή δεν πετυχαίνει ακόμη και αν εφαρμόζουν κατά γράμμα όλα αυτά που προτείνονται μέσα σ'  αυτή. Τη συνταγή χρειάζεται να την ερμηνεύουν, να την μεταφράζουν μέσα από τον προσωπικό τους κώδικα και να την αναδημιουργούν βάζοντας τη δική τους σφραγίδα. Η ενεργός φαντασία τις βοηθάει  να επινοούν καινούριους συσχετισμούς υλικών και διαφορετικές δοσολογίες.

Είναι σίγουρο ότι η ενασχόληση με την μαγειρική μπορεί να κάνει έναν άνθρωπο να νιώσει δημιουργικός. Αν έχουν πυκνώσει οι εκπομπές μαγειρικής στην τηλεόραση είναι ,ίσως, επειδή αντανακλούν την αδυναμία μας να  νιώσουμε δημιουργικοί μέσα σε μια τέτοια διαδικασία.

Πέμπτη 26 Δεκεμβρίου 2013

ΤΡΑΒΑΤΕ ΜΕ ΚΙ ΑΣ ΚΛΑΙΩ!

Ο πατέρας τραβολογάει από το μανίκι του μπουφάν το παιδί του. Όλη η εικόνα παραπέμπει σε βίαιη προσαγωγή υπόπτου προς εξακρίβωση στοιχείων στο πλησιέστερο αστυνομικό τμήμα. Υποθετικά μιλώντας, καταλαβαίνω τα εξής: Το παιδάκι είναι περίπου στην ηλικία των δέκα ετών και στο χέρι του κρατάει ένα τρίγωνο για τα κάλαντα. Προφανώς, το παράκανε στον χρόνο που είχε στη διάθεσή του να πει τα κάλαντα και ο πατέρας του βγήκε από το σπίτι για  να τον περιμαζέψει.Το παιδί αντιστέκεται σθεναρά στις προθέσεις του πατέρα που θέλει να το μαντρώσει στο σπίτι. Βλέποντας αυτές τις αντιδράσεις, ο πατέρας τον αφήνει και, κάνοντας λίγα βήματα παραπέρα, προσπαθεί να τον δελεάσει με "κάτι" που έχει στο σπίτι και είναι πολύ ενδιαφέρον. Το παιδί, μάλλον, έχει ξαναδεί το έργο αυτό και δεν δείχνει να εμπιστεύεται αυτά που τού λέει ο πατέρας του. Επιμένει στη στάση του και ο πατέρας προκειμένου να τον μεταπείσει αλλάζει μέθοδο. Ανακατεύει εκφοβισμό με απειλές και του λέει πως θα τον εγκαταλείψει στο δρόμο.

Δεν γνωρίζω την εξέλιξη του περιστατικού. Ωστόσο, βλέπω ότι σαν ενήλικες δυσκολευόμαστε να πείσουμε τα παιδιά για ορισμένα ζητήματα που θα έπρεπε να επιλύονται με μεγαλύτερη ευκολία. Το δέλεαρ, η απειλή και ο εκφοβισμός είναι τα συνηθισμένα μέσα που μετέρχονται οι μεγάλοι όταν ο διάλογος δεν φέρνει τα επιθυμητά αποτελέσματα.

Τρίτη 24 Δεκεμβρίου 2013

ΚΑΛΗΝ ΗΜΕΡΑ ΑΡΧΟΝΤΕΣ...

Η μάνα έχει ξαμολήσει τα παιδιά της να πούνε τα κάλαντα. Η μαμά καραδοκεί και,μόλις τα παιδιά αποχωρούν από το μαγαζί που είχαν πει τα κάλαντα, προτάσσει επιτακτικά την ανοικτή παλάμη και ζητάει τα λεφτά. Τα παιδιά χωρίς να χαρούν τα χρήματα ,τα παραδίδουν στην εποπτεύουσα αρχή και ενθαρρύνονται για συνεχόμενες "εξορμήσεις".

Το παραπάνω γεγονός μου θύμισε έναν επιχειρηματία που στις εποχές της ευμάρειας στεκόταν στην είσοδο του μαγαζιού του και μετρούσε, με την πλάτη στους πελάτες και ρίχνοντας κλεφτές ματιές δεξιά και αριστερά, τα χρήματα επιτόπου. Όλη αυτή η εικόνα φανέρωνε έναν άνθρωπο απίστευτα άπληστο!

Φαίνεται ότι το μόνο εθιμοτυπικό για μερικούς ανθρώπους είναι η συλλογή χρημάτων...

Σάββατο 21 Δεκεμβρίου 2013

Ο ΚΟΣΜΟΣ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ...

Όπως τα λεφτά πηγαίνουν στα λεφτά έτσι και ο κόσμος πηγαίνει στον κόσμο. Την προηγούμενη φορά, δύο καλοντυμένες κυρίες μπήκαν στην καφετερία για να πιουν καφέ και να πούνε τα δικά τους. Διάλεξαν ένα τραπέζι και κάθισαν αντικριστά. Μέσα σε δευτερόλεπτα κοίταξαν συνομωτικά η μία την άλλη και αποφάσισαν ακαριαία να σηκωθούν και να εγκαταλείψουν τον καλαίσθητο χώρο της καφετερίας λίγο προτού δώσουν  παραγγελία. Οι κυρίες αποχώρησαν επειδή τη στιγμή της επίσκεψης υπήρχαν ελάχιστες παρέες στο μαγαζί! Θα έλεγα ότι δεν είναι ούτε οι πρώτες αλλά ούτε και οι τελευταίες που συναντώ να αντιδρούν έτσι. Ξέρω αρκετό κόσμο που συμπεριφέρεται με παρόμοιο τρόπο σε ανάλογες περιπτώσεις. Ο αξιοπρεπής χώρος, το καλό σέρβις, το διακριτικό περιβάλλον και η συνεύρεση των φίλων,  φαίνεται πως δεν αρκούν και αφήνουν ανικανοποίητους κάποιους ανθρώπους. Επίσης σκέφτομαι ότι οι δύο γυναίκες της παρέας δεν διαθέτουν αυτάρκεια και μοιάζουν σαν να θέλουν να μετατραπούν σε αντικείμενα παρατήρησης και σχολιασμού μέσα σε ένα περιβάλλον με περισσότερο κόσμο. Θα είχε ενδιαφέρον να μιλήσουμε για τη μοναξιά αυτού του τύπου...

Παρασκευή 20 Δεκεμβρίου 2013

ΟΙ ΕΝΟΧΛΗΤΙΚΕΣ ΑΓΝΩΣΤΕΣ ΛΕΞΕΙΣ!

Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα παρατήρησης μπορούμε να διαπιστώσουμε αρκετά. Δυο φίλες πίνουν τον καφέ τους και μπουχτισμένες από την οικογενειακή ζωή  με το μεγάλωμα και την ανατροφή των παιδιών τους, βιάζονται να πουν όσα γίνεται περισσότερα στον λίγο χρόνο που διαθέτουν. Η μια κυρία έχει μαζί  και τα δυο της παιδιά. Το ένα περιφέρεται ασκόπως στο χώρο του καφέ και το μεγαλύτερο είναι απορροφημένο με ένα τάμπλετ. Τάμπλετ, υπολογιστές, τηλεόραση επιστρατεύονται πάντα από τους ενήλικες που αναζητούν προσωρινώς να κατευθύνουν την προσοχή των παιδιών και , έτσι, να βρουν την ησυχία τους. Ωστόσο, τα παιδιά που απασχολούνται με τα τάμπλετ μπορεί να γίνουν ενοχλητικά και να διακόπτουν την φλυαρία των γονέων τους. Στην προκειμένη περίπτωση, το αγόρι βρίσκει μια άγνωστη λέξη και διακόπτει την μητέρα του ζητώντας αποσαφήνιση. Η μητέρα ακούει και, χωρίς να δείχνει κανέναν ενθουσιασμό να εξηγήσει, συνεχίζει την ομιλία με την φίλη της ρουφώντας δυνατά μια τζούρα από το τσιγάρο της...

Δευτέρα 9 Δεκεμβρίου 2013

ΜΙΑ ΠΡΟΟΔΟΣ ΟΛΟ ΜΕΛΑΝΩΜΑ...

Κάποτε, στην δεκαετία του '70 ας πούμε, μπορούσαμε να καθίσουμε αντίκρυ στον ήλιο και να νιώσουμε την ευεργετική του επίδραση στο νευρικό μας σύστημα. Τότε, η αγαπημένη συνήθεια των ηλικιωμένων ήταν να "μαζεύουν ήλιο"! Όλη αυτή την παρατεταμένη έκθεση στην ηλιακή ακτινοβολία πρόσφερε μια αίσθηση γλυκιάς παράλυσης. Σήμερα, κάτι τέτοιο μοιάζει ανέφικτο. Ακόμα και ελάχιστα δευτερόλεπτα αρκούν για να νιώσουμε το κάψιμο στο δέρμα μας. Τα θλιβερά δελτία ηλιοθεραπείας, τα αντηλιακά με διάφορους δείκτες προστασίας έρχονται να μάς υπενθυμίσουν ότι η αίσθηση της γλυκιάς παράλυσης είναι οριστικά και αμετάκλητα χαμένη. Τυχεροί όσοι πρόλαβαν να την ζήσουν. Οι υπόλοιποι, ας ετοιμάζουν λαϊκά δικαστήρια στον ήλιο...

ΜΠΑΛΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΓΥΡΙΖΕΙ


  1. Αύξησαν τις τιμές των εισιτηρίων στα μέσα μαζικής μεταφοράς και οι Βραζιλιάνοι δεν το άντεξαν και εξαγριωμένοι προκάλεσαν επεισόδια. Επεισόδια στην Βραζιλία ακούγαμε μέχρι τώρα στα γήπεδα και ανάμεσα στους οπαδούς των αντίπαλων ομάδων. Βλέπω στην τηλεόραση έναν Βραζιλιάνο φοιτητή που λέει "Όχι άλλα λεφτά για το ποδόσφαιρο και τις κατασκευαστικές εταιρείες. Περισσότερα λεφτά για νοσοκομεία και σχολεία". Ακόμα κι εκεί που το Ποδόσφαιρο λατρεύεται σαν κάτι το θεόσταλτο, ακόμα και εκεί οι άνθρωποι άρχισαν να καταλαβαίνουν τα παιχνίδια της εξουσίας και απαιτούν καλύτερες συνθήκες ζωής και όχι σφαγής!4

Κυριακή 8 Δεκεμβρίου 2013

ΤΟ ΕΤΟΙΜΟ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΙΟ ΝΟΣΤΙΜΟ

Μια κυρία περπατάει με αργό και νωχελικό βηματισμό. Κάνει τον κυριακάτικο περίπατο συντροφιά με τα δυο της παιδιά. Το ένα είναι αγοράκι των πρώτων τάξεων του δημοτικού και το άλλο έχει την ηλικία ενός νηπίου. Η φωνή της μητέρας μοιάζει να έχει έναν παραπονεμένο τόνο. Κάτι φαίνεται να την έχει πειράξει και θέλει να το μοιραστεί. Καθώς περνάω από κοντά τους, την ακούω να δηλώνει ότι δεν πρόκειται να εγκαταλείψει την προσπάθεια να μαγειρέψει καλύτερο φαγητό από αυτό που παραγγέλνουν από τα  μαγειρεία και τα ταχυφαγεία. Προφανώς, τα παιδιά συγκρίνουν το σπιτικό φαγητό με αυτό που παραγγέλνουν από έξω και βρίσκουν το δεύτερο πιο νόστιμο!Κάτι τέτοιο η  μητέρα είναι αποφασισμένη να μην το ανεχτεί. Δεν αρκεί, ωστόσο, το πείσμα! Αν κρίνω από τα νήπια και τις ιδιοτροπίες τους πάνω σε ζητήματα διατροφής, η μητέρα έχει να ανταγωνιστεί έναν δύσκολο αντίπαλο...

ΠΟΥ ΘΑ ΠΑΜΕ ΤΩΡΑ;

Το είχα πρωτακούσει στα ερτζιανά και στην εκπομπή "Μελωδία της Παρακμής" των Τσιτσόπουλου και Μιχάλη Λεάνη: Ο ορισμός της δυστυχισμένης γυναίκας είναι όταν εξέρχεται από ένα κλαμπ στις τέσσερις το πρωί και ρωτάει την παρέα της, "πού θα πάμε τώρα;" Η εν λόγω ξενυχτισμένη κοπέλα νιώθει τη διασκέδασή της ατελή. Μην βρίσκοντας αυτό που της λείπει, τρέφει ελπίδες πως αυτό θα της αποκαλυφθεί στις λίγες ώρες μέχρι την ανατολή του ήλιου. Νομίζω ότι σε όλους μας υπάρχει αυτό το ατελές της διασκέδασης. Σε κάποιους είναι περισσότερο εμφανές. Οι γυναίκες, αν μιλάμε για αυτές, βιώνουν την βραδινή έξοδο ως μια ιεροτελεστία. Βάφονται, περιποιούνται τον εαυτό τους και βγαίνουν για να "κλέψουν" τα βλέμματα των αντρών και των γυναικών. Μέσα από το βλέμμα των άλλων οι γυναίκες ξαναγεννιούνται! Το ξένο βλέμμα κάνει θρεφτάρι τον ναρκισσισμό τους. Η βραδινή τους έξοδος, λοιπόν, γίνεται ένας αγώνας ταχύτητας για να προλάβουν όσο το δυνατόν περισσότερα βλέμματα.

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΙΣ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΕΣ ΒΛΕΝΝΕΣ

Bρίσκω ιδιαιτέρως συμπαθητικούς εκείνους τους ανθρώπους που πασχίζουν να απεγκλωβίσουν μια ορισμένη ποσότητα βλέννας που έχει παγιδευτεί εντός της ρινικής και στοματικής κοιλότητάς τους(στην Ωτορινολαρυγγολογία υπάρχει ως οπισθορινική έκκριση). Τους βρίσκω ακόμα πιο συμπαθητικούς όταν περνάω από δίπλα τους και αυτοί χωρίς ίχνος διακριτικότητας παίρνουν μια βαθιά εισπνοή και βγάζουν τον γνώριμο μακρόσυρτο ήχο, προμήνυμα για την εκτόξευση ενός πρασινωπού ή κιτρινωπού περιεχομένου που σαν εμφανιστεί φαντάζει σαν μια πρωτότυπη και γλοιώδη εικαστική παρέμβαση στο αντιαισθητικό αστικό περιβάλλον!   

Δευτέρα 2 Δεκεμβρίου 2013

ΒΡΕΧΕΙ;ΝΑΙ, Η ΙΔΕΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ!

Προχτές το βράδυ είχε μια ολιγόλεπτη μπόρα. Οι δρόμοι λαμπύριζαν και  ο ουρανός είχε καθαρίσει πολύ σύντομα. Περπατώντας, συνάντησα μια νεαρή κοπέλα να φοράει σκουφάκι και να κρατάει μια ανοιχτή ομπρέλα για να προστατευτεί από την...ξαστεριά. Προφανώς η κοπέλα, φορώντας σκουφάκι και βλέποντας βρεγμένο το οδόστρωμα, συμπέρανε ότι η βροχή συνέχιζε να πέφτει. Το στιγμιότυπο αυτό είναι μια καλή αφορμή για να αναρωτηθούμε όλοι εμείς πάνω στο κατά πόσο η εικονική πραγματικότητα έχει πλήξει τις αντιληπτικές μας ικανότητες. Αν δεν είμαστε σε θέση να διακρίνουμε τόσο απλές καταστάσεις, τότε ας αρχίσουμε να ανησυχούμε.

Κυριακή 1 Δεκεμβρίου 2013

ΜΙΣΟΛΟΓΑ

Ο ήλιος βυθιζόταν στο βάθος του ορίζοντα και ένα παιδάκι της προσχολικής ηλικίας ένιωθε εντυπωσιασμένο από την εικόνα που αντίκριζε. Ήταν τόσος  ο θαυμασμός του γι' αυτό που έβλεπε  που ήθελε να μοιραστεί τον ενθουσιασμό με την γιαγιά που το ακολουθούσε. Η γιαγιά, ατυχώς, δεν εκμεταλλεύτηκε τη στιγμή για να διεγείρει περισσότερο την φαντασία του εγγονού της και προτίμησε να στρέψει την προσοχή της σε ένα παιχνιδιάρικο κουταβάκι που περνούσε από δίπλα της. Για να είμαστε δίκαιοι, η γιαγιά περιορίστηκε να απαντήσει: Ο ήλιος χάνεται και πηγαίνει στην μητέρα του"! Το ιδανικό για μια τέτοια απάντηση θα ήταν να προκύψει το συμπέρασμα ότι ο ήλιος έχει και αυτός μητέρα. Όταν, λοιπόν, χάνεται από τον ορίζοντα πηγαίνει στην μητέρα του και όταν την ανατολή ξεπροβάλλει φεύγει απ' αυτή. Η ουράνια κάθοδος και άνοδος του ήλιου θα μπορούσε να αποτελεί μια πρόσκαιρη ιστορία αποχωρισμού που θα επιδρούσε ευεργετικά στον ψυχισμό του παιδιού. Γιαγιά, μισές δουλειές... 

Κυριακή 24 Νοεμβρίου 2013

ΠΡΟΣΟΧΗ! ΠΕΦΤΟΥΝ ΣΟΒΑΔΕΣ

Δυο κυρίες που κάνουν τον απογευματινό τους περίπατο κοντοστέκονται και παρατηρούν τις εργασίες που γίνονται στην εξωτερική όψη μιας πολυκατοικίας. Τρεις με τέσσερις εργάτες σοβαντίζουν και, τηρώντας τους κανόνες ασφαλείας,  έχουν ένα προστατευτικό δίχτυ για τους ανθρώπους που περνούν ανυποψίαστοι από τον δρόμο. Οι κυρίες σχολιάζουν αυτά που βλέπουν. Η μία με ύφος περισπούδαστο λέει: "Αυτό το κάνεις εξωτερικά ή εσωτερικά". Δεν ξέρω σε τι ακριβώς αναφέρεται, μπορώ, ωστόσο, να καταλάβω ότι η κριτική της διατυπώνεται ως μομφή. Οι ειδήμονες, σκέφτομαι, είναι πανταχού παρόντες και δύσκολα θα μπορούσαμε να ξεμπλέξουμε από αυτούς.

Τα αυγά πως τηγανίζονται; Υπάρχει κανένας ειδήμονας που να γνωρίζει;   

ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ

Ένας παππούς περπατάει με ένα φίλο του. Στο χέρι του κρατάει μια ομπρέλα που τον προστατεύει από το ψιλόβροχο. Πλησιάζοντας, ακούω καθαρότερα αυτά που λέει στον συνομιλητή του. Αναπαράγει στίχους όπως "Όλα είναι ένα ψέμα, μια ανάσα, μια πνοή" και υποστηρίζει ότι υπάρχουν τραγούδια που έχουν μέσα τους "σοβαρές αλήθειες". Πάνω στο πρόσωπο του ηλικιωμένου μπορείς να διακρίνεις ένα κουρασμένο ύφος που στιγμιαία φωτίζεται από την ανάγκη για αναζήτηση νοημάτων. Φεύγοντας από κοντά του τον ακούω να λέει:"Χωρίς τον θάνατο τίποτα δεν ζει". Ακραιφνής πολιτικός λόγος από έναν πολίτη αυτής της κοινωνίας...

Τετάρτη 20 Νοεμβρίου 2013

ΕΙΣΑΙ Ο...ΚΑΙ ΛΕΓΕΣΑΙ...

"Μιλούσα την άλλη φορά με τον διευθυντή των ΜΑΤ", λέει ο ηλικιωμένος όταν το διακόπτει αιφνιδίως ο συνομιλητής του: "Το όνομά του; Ποιό είναι τ' όνομά του;".Ο ηλικιωμένος κομπιάζει αλλά το θυμάται και του το λέει. "Τώρα μάλιστα!" , σκέφτομαι. Όλοι και όλα λέγονται με το όνομά τους! Υπάρχει βρε παιδί μου μέσα σε κάτι τέτοιο μια αληθοφάνεια που ανθίσταται σθεναρά στο ψεύδος και την υποκρισία. Τ' όνομά μας η ψυχή μας;

Δευτέρα 28 Οκτωβρίου 2013

ΟΙ ΤΑΞΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΤΩΝ ΣΚΥΛΩΝ

Μια κυρία βγαίνει με την κόρη της μέσα από ένα ζαχαροπλαστείο. Η κόρη της κρατάει ένα σκύλο από το λουράκι. Στον απέναντι δρόμο βρίσκονται δύο αδέσποτα σκυλιά που μόλις αντιλαμβάνονται την παρουσία του σκύλου αρχίζουν να του γαβγίζουν. Η μητέρα για να προλάβει τα χειρότερα, απευθύνεται στην κόρη της και την παροτρύνει λέγοντας "Δεν παίρνεις το σκυλί στην αγκαλιά, απέναντι είναι δύο κοπρόσκυλα"! Το σκυλί από εκείνη τη στιγμή φωλιάζει στην αγκαλιά της κόρης και γίνεται το προστατευόμενο μέλος της οικογένειας. Είναι καλοζωϊσμένο και έχει εξασφαλισμένη τροφή, στέγη και φροντίδα. Αντιθέτως, υπάρχουν τα παρείσακτα αυτής της ζωής, τα αδέσποτα που αλητεύουν και τριγυρνούν στους δρόμους της πόλης σαν τις άδικες κατάρες. Γαβγίζουν και μοιάζουν απειλητικά. Σαν να διαισθάνονται γύρω τους ότι ο κόσμος είναι άγριος, αφιλόξενος  και αγενής...

  

Τρίτη 10 Σεπτεμβρίου 2013

TIΠΟΤΕ ΠΙΟ ΛΟΓΙΚΟ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΔΟΞΟ...

Ένα από τα χαρακτηριστικά της παροχής εργασίας στον ιδιωτικό τομέα είναι η ευκολία με την οποία αντικαθίστανται τα άτομα που κρίνονται ότι δεν έχουν ικανοποιητική απόδοση. Στον ιδιωτικό τομέα υπάρχει η φήμη ότι παραμένουν οι πιο ικανοί. Σαν αφελής που είμαι και πιστεύω τόσοοοο πολύ στις φήμες, διαπιστώνω ότι για κάμποσα χρόνια στο πεδίο της ενημέρωσης των ιδιωτικών καναλιών περιφέρονται τα ίδια σχεδόν πρόσωπα. Το συμπέρασμα από μια τέτοια διαπίστωση προκύπτει αβίαστα: Για τα αναντικατάστατα πρόσωπα της ενημέρωσης δεν υπάρχουν άλλοι που θα έκαναν καλύτερα την δουλειά! Υποψιάζομαι ότι κάτι τέτοιοι "μόνιμοι του Ιδιωτικού Τομέα" ανήκουν στην κατηγορία των φανατικών πολέμιων του μόνιμου χαρακτήρα της εργασίας. Εξάλλου, τίποτε ποιο λογικό από το παράδοξο!!!

Δευτέρα 19 Αυγούστου 2013

ΚΑΒΑΛΑΡΗΣ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ!

Ξέγνοιαστε καβαλάρη του νόμου: Την μηχανή σού την παραχωρεί η υπηρεσία για να κάνεις καλύτερα και ασφαλέστερα την δουλειά σου. Η δουλειά σου, θυμίζω, είναι να περιπολείς, να είσαι ακριβοδίκαιος και να εφαρμόζεις τους νόμους. Φορώντας, πιθανόν, τη στολή σου να ξεχνάς ποιά στα αλήθεια πρέπει να είναι η συμπεριφορά σου. Τις προάλλες, έκανες επίδειξη των ικανοτήτων σου να ίπτασαι μαζί με την μηχανή. Στον χωματόδρομο, φαντασιώθηκες ότι βρίσκεσαι σε πίστα ανωμάλου δρόμου και ήθελες να πετάξεις! Κράτησες δυνατά τα χέρια στο τιμόνι, σηκώθηκες όρθιος και έκανες το άλμα. Μετά; Μετά επέστρεψες στους συναδέλφους σου που εκείνη την ώρα έκαναν έλεγχο στα χαρτιά ενός μηχανόβιου εφήβου και σιγά μην σε προβλημάτισε η εντύπωση που έδωσες σ' αυτόν  ως εκπρόσωπος του νόμου.

Τρίτη 13 Αυγούστου 2013

"Ο ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΛΛΟΣ"

Το ενδιαφέρον ενός νηπίου στρέφεται σε κάποιες πολύχρωμες κάρτες που βρίσκονται έξω από ένα βιβλιοπωλείο. Η μητέρα του μπορεί να κοντοστέκεται αλλά δεν αργεί να δείξει την βιασύνη της. Απευθυνόμενη στο παιδί της, λέει: "Η μαμά θα πάει για ψώνια". "Η μαμά θέλει να αγοράσει ψωμάκι". Η μαμά, λοιπόν, γίνεται μέσω της ομιλούμενης  γλώσσας κάποιος "άλλος άνθρωπος". Δικαίως το νήπιο θα διερωτηθεί: Αν ο "άλλος άνθρωπος" έχει την ευχέρεια να πάει να ψωνίσει γιατί εγώ να μην καθίσω με την μητέρα μου και να περιεργαστώ περισσότερη ώρα τις κάρτες;

ΦΙΓΟΥΡΕΣ ΣΕ ΕΥΘΕΙΑ ΓΡΑΜΜΗ

Μια φιγούρα από μακριά:

ποτέ μας δεν μπορούμε να καταλάβουμε αν έρχεται προς το μέρος μας ή αν απομακρύνεται από εμάς...

Δευτέρα 22 Ιουλίου 2013

ΣΤΑ ΚΡΥΦΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΑΡΠΑΧΤΑ!

Το απόγευμα περνούσα έξω από το προαύλιο μιάς εκκλησίας. Εκεί, θα γινόταν η γαμήλια δεξίωση. Νεαρά παιδιά με άσπρα πουκάμισα τακτοποιούσαν τις τελευταίες λεπτομέρειες: τα καλύματα δεμένα στις πλάτες των καρεκλών, τα άσπρα τραπεζομάντηλα στην θέση τους, τα αριθμημένα τραπέζια για τους προσκεκλημένους, τα ποτήρια, τα πιάτα, όλα έπρεπε να είναι στην εντέλεια. Bλέποντας τα νέα παιδιά να χαριεντίζονται και να βγάζουν αναμνηστικές φωτογραφίες, θυμήθηκα μια παλιά βάφτιση. Εκεί, ένας από τους νεαρούς που σέρβιραν, πείνασε και πήρε το πιάτο με το φαγητό για να το φάει πίσω από μια βρυσούλα. Ήταν μεσημέρι, όλοι είχαν εξυπηρετηθεί και υπήρχε μια χαλαρότητα. Ωστόσο, ο νεαρός έπρεπε να φάει στα κρυφά και στα αρπαχτά για να αποφύγει τις επικρίσεις αυτού που τον επέβλεπε. Βλέπετε, ούτε ένα μικρό διάλειμμα για φαγητό δεν προβλεπόταν. Αυτά συνέβαιναν πριν 10 χρόνια,τότε που η κρίση δεν ήταν οικονομική...

Τρίτη 16 Ιουλίου 2013

ΟΙ ΔΥΟ ΕΓΚΕΦΑΛΟΙ!

Περπατώ και άθελά μου στήνω αυτί-κοινώς συγκεντρώνω την προσοχή μου- σε έναν μεσήλικα κύριο που κάθεται στο παγκάκι και συνομιλεί με εναν άλλο κύριο της ίδιας πάνω-κάτω ηλικίας. Να τι ακούω: "Ο άνθρωπος έχει δυο εγκεφάλους". Ακούγοντας κάτι τέτοιο ο φίλος αιφνιδιάζεται και αναμένει με περιέργεια τη συνέχεια: "Υπάρχει ο συνειδητός εγκέφαλος και ο ασυνείδητος. Τον πρώτο τον έχουμε για να σκεφτόμαστε. Με τον δεύτερο εκδηλώνουμε τα ένστικτά μας". Καθώς τον προσπερνώ, τον βλέπω γεμάτο όρεξη να συνεχίζει τα "μαθήματα ανατομίας", ένα από τα  πρωϊνά της Κυριακής που ήδη έχουν γίνει παρελθόν!

ΠΕΡΑΣΜΕΝΕΣ ΦΟΥΣΚΕΣ ΚΑΙ ΔΙΗΓΩΝΤΑΣ ΤΕΣ ΝΑ ΣΚΑΣ!

Οι κοινωνίες των τελευταίων δεκαετιών υπήρξαν φούσκες. Όλοι φουσκώναμε τα στήθη μας από έπαρση και παρουσιάζαμε τους εαυτούς μας υπερτιμημένους. Κάποια στιγμή η φούσκα άρχισε να ξεφουσκώνει. Η κρίση κατέδειξε ότι η απόσταση ανάμεσα στην υπερτίμηση και την υποτίμηση είναι μια πολύ σύντομη διαδρομή! Τώρα, έχοντας καταναλώσει μεγάλες ποσότητες κοπανιστού αέρα, καταντήσαμε ασθενείς με συμπτώματα αεροφαγίας...

ΤΗΛΕΠΑΙΧΝΙΔΙΑ

Στο τηλεοπτικό παιχνίδι "top chef" οι διαγωνιζόμενοι στέκονται αντικριστά από την κριτική επιτροπή και μοιάζουν σαν μελλοθάνατοι που περιμένουν την μοιραία σφαίρα. Ο Χρόνος τους διαρκεί τόσο όσο για να προλάβουν να διατυπώσουν την τελευταία τους επιθυμία, να συνεχίσουν, δηλαδή, το παιχνίδι και να κερδίσουν. Μια γυναίκα λίγο πριν την ετυμηγορία, εκδηλώνει την πρόθεσή της να εγκαταλείψει. Ο λόγος γι'αυτήν την απόφαση είναι η αδυναμία της να απολαύσει την μαγειρική σε ένα σκληρά ανταγωνιστικό περιβάλλον. Η Αποχώρηση της κυρίας πρέπει να ερμηνευτεί ως άρνηση συναίνεσης στην εικονική της εκτέλεση.

Τρίτη 9 Ιουλίου 2013

ΤΟ ΣΟΚΟΛΑΤΑΚΙ-ΔΕΝΕΙΝΑΙΔΙΚΟΜΟΥ

Στο στενό δρομάκι από το οποίο περνάω, βλέπω τον παππού με την μικρούλα εγγονή του. Στο δρόμο γυαλίζει ένα σοκολατάκι με χρυσό περιτύλιγμα. Ο παππούς απεχθάνεται τα σκουπίδια και ζητάει από την εγγονούλα να το μαζέψει. Η υπόδειξη προς το μικρό κοριτσάκι γίνεται σε πολύ αυστηρό τόνο. Συμπεραίνω ότι η διατήρηση ενός καθαρού χώρου αποτελεί σημείο τριβής ανάμεσα τους! Η εγγονούλα, φαίνεται, πως δεν ανήκει σε εκείνα τα παιδιά που δείχνουν ιδιαίτερο ζήλο για τέτοιες δράσεις. Η δυσαρέσκεια από  τις προσταγές του παππού της είναι ολοφάνερη. Για να τον πείσει ισχυρίζεται ότι το πρώην σοκολατάκι και νυν σκουπιδάκι δεν είναι δικό της! Ο παππούς επιμένει και το κοριτσάκι σκύβει, το μαζεύει και πηγαίνει να το ρίξει στον μεγάλο κάδο των απορριμμάτων. Τρία, τέσσερα μέτρα προτού φτάσει και κάνοντας οικονομία κινήσεων, ρίχνει ψιλοκρεμαστά το σοκολατάκι-δενείναιδικόμου στον κάδο...

Δευτέρα 8 Ιουλίου 2013

ΚΑΙ Ο ΚΛΗΡΟΣ ΠΕΦΤΕΙ...

Κάθομαι και βλέπω τα μηνύματα που μού στέλνει η εταιρεία κινητής τηλεφωνίας. Με προσκαλούν, λένε, να συμμετέχω σε κληρώσεις για μεγάλα και ακριβά δώρα. Τον τελευταίο καιρό τα μηνύματα έχουν πυκνώσει. Ανοίγω ένα από αυτά και διαβάζω ότι ο αριθμός του κινητού μου έχει κερδίσει κάποιους πόντους που, αυτομάτως, με θέτουν σε μια πιο προνομιούχα θέση στην κλήρωση. Νιώθω τόσο μα τόσο ξεχωριστός από μια τέτοια διάκριση που αναρωτιέμαι  τι πρέπει να κάνω άλλο για να αυξήσω τις πιθανότητες να είμαι εγώ ο τυχερός της κλήρωσης. Η κινητή τηλεφωνία γνωρίζει την ορμητική μου διάθεση και σπεύδει με ένα δεύτερο μήνυμα να με καθοδηγήσει: Αν απαντήσω σωστά σε κάποιες ερωτήσεις θα εξασφαλίσω περισσότερους πόντους και άρα περισσότερες πιθανότητες και ελπίδες να κερδίσω! Συλλέγω μερικές από τις ερωτήσεις και τις παραθέτω: Ποιός είναι ο πιο δημοφιλής προορισμός για κάποιον που ταξιδεύει προς τα νησιά Σύρο και Τήνο και ενδιαμέσως θέλει να κατέβει κάπου αλλού;  Σε αυτήν την ερώτηση έχω  δύο επιλογές, τα Κύθηρα ή την Μύκονο! Η απάντηση, βεβαίως, είναι πανεύκολη! Στο παιχνίδι, όλοι πρέπει να μείνουν ικανοποιημένοι! Η εταιρεία πρέπει να μαζέψει λεφτά διευκολύνοντας την ροή των απαντήσεων και ο συμμετέχων-συμμετέχουσα θα πρέπει να μην νιώσει σε καμιά περίπτωση κούραση, απογοήτευση και μια μικρούλα υποψία ότι τον θεωρούν ηλίθιο! Άλλη ερώτηση: Να βρεθεί ηθοποιός που το επίθετό του θυμίζει αλλαντικό! Οι επιλογές που έχω είναι δύο, Κλάιν ή Μπέικον! Λέω να προτιμήσω το Ζαμπόν! Σε μια άλλη ερώτηση με ρωτούν να τούς απαντήσω τι ζώδιο θα ήμουν αν είχα γεννηθεί αυτό το διάστημα. Οι επιλογές είναι και πάλι δύο: Καρκίνος ή Λέων. Αν και δυσκολεύομαι να απαντάω σε υποθετικές ερωτήσεις, θα προτιμήσω τον Μινώταυρο! Αν θα μου χρεώσουν έγκυρη την απάντηση, δεν το γνωρίζω. Ωστόσο, αυτό που μπορώ να επιβεβαιώσω είναι ότι  θα μού την χρεώσουν...

Κυριακή 7 Ιουλίου 2013

ΑΝΑΔΙΑΝΟΜΗ ΤΩΝ ΡΟΛΩΝ!

Έξω από την ΔΕΗ στέκονται κάποια άτομα από το κίνημα "Δεν πληρώνω". Ο αγώνας τους αξίζει διπλά γιατί γίνεται για ανθρώπους που βιώνουν μέσα τους αντιφατικές καταστάσεις. Οι καταναλωτές δείχνουν να προσέρχονται στην ΔΕΗ  θυμωμένοι και ταυτόχρονα αποφασισμένοι να πληρώσουν. Στις κολώνες, τα ενεργά μέλη έχουν δέσει ένα μεγάλο πανό με το οποίο προπαγανδίζουν τη συνειδητή άρνηση πληρωμών. Παραπέρα, βρίσκεται αραχτό το πλήρωμα ενός περιπολικού για τον φόβο των Ιουδαίων- όπου Ιουδαίος, σημειώστε, ο μπατίρης! Μέσα στην ΔΕΗ η ουρά των ανθρώπων φτάνει μέχρι έξω στα σκαλοπάτια. Οι περισσότεροι περιμένουν υπομονετικά για να πληρώσουν. Αρκετοί κρατάνε πάκους από λογαριασμούς, απόδειξη της αδυναμίας να τούς εξοφλήσουν στην ώρα τους. Κάποιοι, για να περάσει η ώρα της αναμονής, συζητούν για τα χάλια της σημερινής κατάστασης και ομόθυμα(!!!) καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι "έχουμε τους πολιτικούς που μάς αξίζουν!". Την ίδια ώρα, ένας άλλος πολίτης διαπληκτίζεται με μια γυναίκα που ανήκει στο προσωπικό ασφαλείας. Για κάποιον λόγο, ο πολίτης αυτός δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί και η γυναίκα του ζητάει να αποχωρήσει και να έρθει μια άλλη στιγμή. Ο πολίτης εξανίσταται: "Περιμένω από τις οκτώ το πρωί και εσείς μου λέτε να φύγω και να επιστρέψω πάλι πίσω στην ουρά;". Η έντονη λογομαχία συνεχίζεται για ένα πεντάλεπτο περίπου. Κάποιος από τούς παρευρισκόμενους, έχει την ιδέα να ζητήσει από τον διαπληκτιζόμενο κύριο να έρθει στην σειρά μπροστά από αυτόν! Ωστόσο, μια τέτοια πρόσκληση προκαλεί την αντίδραση ενός άλλου κυρίου που βρίσκεται λίγο πριν το γκισέ. Ο εν λόγω κύριος τον παρατηρεί και τον ρωτάει: "Εσύ θέλεις να είσαι ο καλός της υπόθεσης αλλά ρωτάς τους άλλους αν θέλουν να γίνει έτσι;". Η ατμόσφαιρα είναι ηλεκτρισμένη. Ο κύριος που έχει κάνει την πρόταση για να ηρεμήσει η κατάσταση, δηλώνει απογοητευμένος από την ασυνεννοησία και την έλλειψη καλής θέλησης. Ίσως, λέω εγώ, αν σκεφτόταν να παραχωρήσει την θέση του και να επιστρέψει στο τέλος της ουράς να έκανε κάτι πραγματικά εντυπωσιακό και άξιο λόγου! Μην βιαστείτε, βέβαια, να θεωρήσετε ότι ο υπόλοιπος κόσμος θα ξαφνιαζόταν θετικά! Το πολύ πολύ κάποιοι να απορούσαν με έναν γενναίο συμπολίτη τους που αποφάσιζε να υποδυθεί με τόσο πειστικό τρόπο τον ρόλο του μαλάκα!

Πέμπτη 4 Ιουλίου 2013

ΡΟΥΧΑ ΜΑΖΙ ΠΟΥ ΠΛΥΘΗΚΑΝ ΚΑΙ ΕΧΟΥΝ ΓΙΝΕΙ... ΕΛΛΗΝΑΣ!

Τώρα που καλοκαιριάζει συναντάω όλο και πιο συχνά τσιγγάνους εγχώριους ή προερχόμενους από χώρες της Βαλκανικής, να αλωνίζουν στις συνοικίες και να ψάχνουν μέσα στους κάδους των απορριμμάτων. Προχτές, μια γυναίκα που έσερνε ένα αυτοχέδιο καροτσάκι- μερικές φορές βλέπω μέσα σε αυτά τα καροτσάκια να κουβαλάνε τα παιδιά τους και θυμώνω πολύ- εντόπισε ένα πλυντήριο παρατημένο δίπλα σε ένα κάδο απορριμμάτων. Λόγω του μεγάλου όγκου κα βάρους, πήρε τηλέφωνο με το κινητό της και ζήτησε βοήθεια για να το μεταφέρουν. Εν τω μεταξύ, το πλυντήριο το στάμπαρε και ένας άλλος κύριος που εκμεταλλεύομενος την σωματική του δύναμη πήγε να το μετακινήσει. Καταλαβαίνοντας η γυναίκα τις προθέσεις του, προσπάθησε να τον σταματήσει. Χειροδικία δεν υπήρξε παρά  μόνο φραστικές αντιπαραθέσεις. Η γυναίκα του είπε ότι αυτή το είδε πρώτη και άρα το πλυντήριο δικαιωματικά της ανήκε. Ο χειροδύναμος άντρας δεν συμφώνησε καθόλου και για να επιβάλλει τη δική του άποψη και το δικό του δίκαιο της απευθύνθηκε λέγοντας, "Εγώ είμαι Έλληνας και αυτό το πλυντήριο είναι ελληνικό!!!".*

*Σαν να λέμε ότι τα βρώμικα ρούχα φορέθηκαν από Έλληνες και πλένονται μέσα στον κάδο του πλυντηρίου για να βγουν πεντακάθαρα και να ξαναφορεθούν από Έλληνες! Ωστόσο, τα βρώμικα ρούχα καθαρίζουν. Οι βρώμικες ψυχές ξεπλένονται;  

Τετάρτη 26 Ιουνίου 2013

ΣΥΝΕΝΝΟΗΣΗ

Έχει αρκετά φανάρια στους δρόμους της πόλης που είναι καμμένα. Αν είσαι ακινητοποιημένος, μάταια θα περιμένεις να δεις το πράσινο για να ξεκινήσεις. Αντί για πράσινο να περιμένεις το μαύρο του φαναριού. Χρώμα εκκίνησης το μαύρο, συνεννοηθήκαμε;

ΗΛΙΟΣ ΤΙΜΩΡΟΣ!

Κάποτε, στην δεκαετία του '70 ας πούμε, μπορούσαμε να καθίσουμε αντίκρυ στον ήλιο και να νιώσουμε την ευεργετική του επίδραση στο νευρικό μας σύστημα. Τότε, η αγαπημένη συνήθεια των ηλικιωμένων ήταν να "μαζεύουν ήλιο"! Όλη αυτή η παρατεταμένη έκθεση στην ηλιακή ακτινοβολία πρόσφερε μια αίσθηση γλυκιάς παράλυσης. Σήμερα, κάτι τέτοιο μοιάζει ανέφικτο. Ακόμα και ελάχιστα δευτερόλεπτα αρκούν για να νιώσουμε το κάψιμο στο δέρμα μας. Τα θλιβερά δελτία ηλιοθεραπείας και τα αντηλιακά με διάφορους δείκτες προστασίας έρχονται να μάς υπενθυμίσουν ότι η αίσθηση της γλυκιάς παράλυσης είναι οριστικά και αμετάκλητα χαμένη. Τυχεροί όσοι πρόλαβαν να την ζήσουν. Οι υπόλοιποι, ας ετοιμάζουν λαϊκά δικαστήρια στον ήλιο...

ΠΩΣ ΑΛΛΑΖΟΥΝ ΟΙ ΚΑΙΡΟΙ!

H περιώνυμη φυλακή του Αλκατράζ, τόπος όπου ο φυλακισμένος θα μπορούσε να αφήσει τα κόκαλά του, υπήρξε μια από τις μεγαλύτερες ντροπές του σωφρονιστικού συστήματος στις ΗΠΑ. Στις 21 Μαρτίου 1963 το Αλκατράζ θα έκλεινε όχι γιατί είχε ιδρώσει το αυτί των Αμερικανών από τις συνεχόμενες εκκλήσεις του κόσμου, αλλά για οικονομικούς λόγους. Το Αλκατράζ είχε πολλές λειτουργικές ανάγκες και αυξημένα έξοδα συντήρησης. Το ασύμφορο της συντήρησης, λοιπόν, έκανε την αμερικανική κυβέρνηση να κλείσει το Αλκατράζ. Με λίγη προπαγάνδα, το σφράγισμα των φυλακών θα μπορούσε να περάσει στην κοινή γνώμη ότι είχε γίνει για ανθρωπιστικούς λόγους. Τώρα, το Αλκατράζ αποτελεί μέρος του θεάματος και προσελκύει τα πλήθη των τουριστών. Τα έσοδα από την επισκεψιμότητα των τουριστών είναι μια πολύτιμη εισροή χρημάτων στην αμερικανική οικονομία.

Παρασκευή 15 Φεβρουαρίου 2013

ΤΟ ΜΕΤΕΩΡΟ ΒΗΜΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ

Ο ασυνήθιστος επισκέπτης έγινε θρύψαλα στην γήινη ατμόσφαιρα, τραυματίζοντας καμιά χιλιάδα ανυποψίαστων συνανθρώπων μας. Με αφορμή το σημερινό γεγονός της πτώσης του μετεωρίτη, ο καθηγητής Νανόπουλος τονίζει την ανάγκη να αποδεχτούμε την ασημαντότητά μας μέσα στο σύμπαν. Αν μπορούσαμε να καταλάβουμε ότι σε μια στιγμή και μόνο μπορούν να χαθούν τα πάντα, πιθανόν να αλλάζαμε τη φιλοσοφία της ζωής μας!
Αν κατανοήσουμε την ασημαντότητά μας θα έχουμε κάνει το πρώτο μας βήμα. Το δεύτερο βήμα θα ήταν να καταλάβουμε το πόσο σημαντικό είναι το πέρασμά μας απ' αυτήν τη ζωή. Πρώτα ασήμαντοι και έπειτα σημαντικοί. Το τρίτο βήμα που θα ακολουθούσε δεν θα ήταν μετέωρο...

Πέμπτη 7 Φεβρουαρίου 2013

ΚΑΡΕ ΜΠΑΣΤΟΥΝΙ

Ο καθείς και τα όπλα του! Χτες, στην διανομή των οπωροκηπευτικών έξω από το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης τα χέρια των ανθρώπων ήταν υψωμένα και περίμεναν καρτερικά μια σακούλα από τα χέρια των παραγωγών. Κάποιος από αυτούς που δεν βρισκόταν κοντά, επινόησε ένα τρόπο για να... επιμηκύνει το χέρι του! Επιστρατεύοντας το μπαστούνι του -είναι και της μόδας οι επιστρατεύσεις-  μεταμόρφωσε την λαβή σε κρεμαστάρι παραλαβής της σακούλας. Η κίνηση ήταν έξυπνη αλλά ηθικά επιλήψιμη καθώς παρέκαμπτε και προκαλούσε όλους τους υπόλοιπους! Στο τηλεοπτικό πλάνο που βλέπουμε,  ο παμπόνηρος φαίνεται να παραλαμβάνει την σακούλα ψιλοκρεμαστά αλλά δεν προλαβαίνει να χαρεί με το τέχνασμά του. Κάποιος θυμωμένος που στριμώχνεται με τον υπόλοιπο κόσμο επιβάλλει δικαιοσύνη, αρπάζοντας την σακούλα. Να, κάτι τέτοια με φτιάχνουν!!!

Κυριακή 27 Ιανουαρίου 2013

"OXI TΩΡΑ, ΤΟ ΠΡΩΙ"

Tην Παρασκευή 25 Ιανουαρίου 2013 δημοσιεύτηκε στην Ελευθεροτυπία και σε άλλες εφημερίδες, η περίπτωση της δασκάλας Δήμητρας Ματάλα που πέθανε μέσα στις φυλακές του Ελεώνα στην Θήβα. Η δασκάλα εξέτιε ποινή για κατοχή ναρκωτικών. Ο εισαγγελέας, διαβάζω, δεν είχε αναγνωρίσει ότι ήταν τοξικομανής και έτσι της είχε απαγγείλει κατηγορίες για "αγορά και κατοχή παρά μη τοξικομανούς". Η δασκάλα είχε σπουδές στην Ελλάδα και την Ολλανδία, είχε αποκτήσει διδακτορικό και ενδιαφερόταν να δώσει  έκφραση στα ανθρώπινα δράματα της φυλακής μέσα από τη συμμετοχή της σε θεατρικές παραστάσεις. Έπασχε από χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια. Δεν θα αναφέρω όλο το ρεπορτάζ παρά μόνο αυτό:

"Το βράδυ πριν πεθάνει , χτυπούσε το κουδούνι. Έπειτα από ώρα, όπως καταγγέλλει ο συνήγορός της, πήγε ο αρχιφύλακας, από τον οποίο ζητούσε επίμονα τα χάπια της γιατί δεν ένιωθε καλά."Όχι τώρα, το πρωί", φέρεται να ήταν η απάντησή του(...)

Διαβάζω αυτές τις καταγγελίες και, αν αληθεύουν, σκέφτομαι πόσο ανατριχιαστικό είναι να υπάρχει μια ανθρώπινη ψυχή που είναι έρμαιο των στιγμιαίων διαθέσεων και της ικανότητας κάποιου να κρίνει τη σοβαρότητα μιας κατάστασης. Σκεφτείτε κι εσείς: Είναι σαν να είμαστε ανήμποροι και να αποφασίζει κάποιος άλλος για τη ζωή και το θάνατό μας!

Δευτέρα 21 Ιανουαρίου 2013

ΜΑΡΙΑ ΚΑΛΛΑΣ

Σύμφωνα με μια φίλη της, η Μαρία Κάλλας-πρόσφατο αφιέρωμα στην τηλεόραση του σκαϊ-  αναζητούσε τον έρωτα για τον οποίο άξιζε να θυσιαστεί! Αυτόν τον έρωτα τον βρήκε στο πρόσωπο του Ωνάση. Στην αγκαλιά του ήταν σαν έτοιμη από καιρό να πέσει! Την συγκινούσε, λέει, η προσωπικότητα του εφοπλιστή που, όπως και αυτή, ήταν αυτοδημιούργητος! Τα πλούτη , τα μεγαλεία και η κοσμική ζωή ξελόγιασαν την Κάλλας. Έμενε η επισημοποίηση της σχέσης με έναν πολυτελέστατο γάμο που θα αποτελούσε σούπερ κοσμικό γεγονός. Ο Ωνάσης όμως σκέφτηκε και έδρασε διαφορετικά:  την εγκατέλειψε και την πλήρωσε με το ίδιο νόμισμα που και η ντίβα μας είχε πληρώσει τον πρώην άντρα της, Μενεγκίνι. Η Κάλλας βυθίζεται στην κατάθλιψη. Η κατάθλιψη, ωστόσο, δεν είναι μάθημα πιάνου. Ούτε άριες του Μπετόβεν και του Ροσίνι και ούτε μαθήματα υποκριτικής και ορθοφωνίας στα οποία η Κάλλας μεγαλουργούσε. Η κατάθλιψη ζητούσε από την σοπράνο να αναζητήσει τι ακριβώς είχε θυσιάσει για να κάνει όλη αυτήν την μεγαλειώδη καριέρα. Ο  ανεκπλήρωτος έρωτας που ενσαρκωνόταν  ως απόλυτη ιδέα  στο πρόσωπο του Ωνάση και η   ατεκνία  της ήταν αυτά που την έκαναν να νιώθει απέραντη μοναξιά. Το δυστύχημα με την Κάλλας ήταν πως είχε θέσει ως υψηλότερο σκοπό της ζωής της την θυσία από την μεταμόρφωση. Στο πρώτο χάνεσαι, στο δεύτερο αλλάζεις!   

Κυριακή 20 Ιανουαρίου 2013

ΣΤΟΥΣ "ΛΕΙΜΩΝΕΣ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ"

Κάθε έφηβος που πεθαίνει είναι αδικοχαμένος! Ο 16χρονος Άγγελος Τσιπούρας πέθανε ξαφνικά ένα συνηθισμένο πρωί και καθώς ετοιμαζόταν να πάει στο σχολείο. Στον σημερινό αγώνα του Άρη με την Αεκ, οι σημαίες στο "Κλεάνθης Βικελίδης" κυματίζουν μεσίστιες. Οι οπαδοί του Άρη  κρατούν αναμμένα κεριά για να δείξουν πως η ζωή ενός ανθρώπου είναι ένα κερί που καίγεται και λιώνει- σε μερικούς ανθρώπους είναι κερί που καίγεται και από τις δυο μεριές (Δημήτρης Αναστασόπουλος). Στα κιγκλιδώματα του γηπέδου δεν υπάρχουν πανό για την ομάδα αλλά μόνο πανό για τον Άγγελο Τσιπούρα. Στο σύντομο βίο του, ο Άγγελος  φεύγει σαν "μαχητής και πρωταθλητής". Όλοι οι φίλαθλοι του εύχονται "καλό παράδεισο". Οι παίκτες και οι παράγοντες των δύο ομάδων καταθέτουν στεφάνια και λουλούδια στην μνήμη του νεαρού ποδοσφαιριστή. Στη συνέχεια, οι ποδοσφαιριστές και των δύο ομάδων στέκονται αντικριστά στο κέντρο του γηπέδου. Τηρείται ενός λεπτού σιγή. Παράλληλα, με απόφαση της ΠΑΕ Αρης αποσύρεται για φέτος η φανέλα με το νούμερο «3» από τα τμήματα υποδομών, που φορούσε ο νεαρός αθλητής.

Πέμπτη 17 Ιανουαρίου 2013

ΑΙΤΗΜΑ ΑΠΌ ΤΟ ΜΠΑΛΚΟΝΙ

Πιο μπροστά περνούσα από μια πολυκατοικία και κοιτάζοντας στον πρώτο όροφο, είδα να αναβοσβήνουν χριστουγεννιάτικα λαμπιόνια. Είναι προφανές ότι ο ένοικος του σπιτιού δείχνει μια άρνηση να συμβιβαστεί με την ιδέα ότι η περίοδος των γιορτών έχει παρέλθει. Κοιτάζοντας προσεκτικότερα, είδα πλησίον του λαμπερού αστεριού και του Άγιου Βασίλη- αυτός  συνελήφθη επ'αυτοφώρω να μπουκάρει στο συγκεκριμένο σπίτι και ,έκτοτε, παραμένει όμηρος-  μια ελληνική σημαία! Αμέσως σκέφτηκα ότι στο μπαλκόνι η εθνική επέτειος του ΟΧΙ γιορτάζεται σε χριστουγεννιάτικο ντεκόρ! Προεκτείνοντας τις σκέψεις μου, θα ήταν μια καλή ιδέα να τοποθετηθούν στο μπαλκόνι αποκριάτικες μάσκες , ένα μαγιάτικο στεφάνι καθώς και δυο-τρεις εντυπωσιακές λαμπάδες με αρωματικά λουλούδια που θα μας θύμιζαν τα πάθη του Χριστού και τα εξαίσια αρώματα του Επιταφίου! Αυτός ο παρατεταμένος χριστουγεννιάτικος και εθνικος-πατριωτικός διάκοσμος με ολίγον Αποκριές και Πάσχα αποδεικνύει ότι μπορούμε να περάσουμε στο αμέσως επόμενο βήμα, τη συγχώνευση του χρόνου...

ΣΑΝ ΝΑ ΜΗΝ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΤΙΠΟΤΑ!

O βολλεϋμπολίστας Νίκος Σαμαράς ένιωσε ένα δυνατό πονοκέφαλο  και εξέπνευσε από ανεύρυσμα εγκεφάλου. Η οικογένεια, τα κοντινά του πρόσωπα και όλος ο κόσμος της ελληνικής πετοσφαίρισης δυσκολεύτηκαν να αποδεχτούν τον αναπάντεχο χαμό ενός ανθρώπου νέου και γυμνασμένου. Το γεγονός, ωστόσο, ήταν αληθινό και ο νεκρός ήταν πράγματι νεκρός! Όλοι οι αθλητές θέλησαν να πενθήσουν την απώλεια εκδηλώνοντας την επιθυμία να αναβληθεί η αγωνιστική του βόλλευ. Ωστόσο, η  Ενωση Σωματείων Αμειβόμενων Πετοσφαιριστών θεώρησε ότι δεν συντρέχει λόγος αναβολής και δεν πήρε καμιά απόφαση για κάτι τέτοιο! Αυτή η σκληρή και αμετακίνητη στάση της ΕΣΑΠ δείχνει και εκφράζει την κυρίαρχη τάση πάνω σε ζητήματα πένθους! Ευτυχώς που υπήρξαν ομάδες και παίκτες που δεν πειθάρχησαν και έπραξαν με βάση το θυμικό τους. Τέτοιες συμπεριφορές και στάσεις τις εκτιμώ πολύ!

Κυριακή 13 Ιανουαρίου 2013

ΓΚΟΛ ΚΑΙ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ

Υπάρχουν παίκτες ποδοσφαιρικών ομάδων που τις εγκαταλείπουν ως φίλοι. Το διαπιστώνεις αυτό από την θερμή υποδοχή των φιλάθλων που δεν τους ξεχνούν όταν επιστρέφουν ως αντίπαλοι στην παλιά τους ομάδα. Υπάρχουν παίκτες που αποχωρίζονται τις ομάδες τους με τον χειρότερο τρόπο. Τα άσχημα βιώματά τους, οι κακές σχέσεις με τους συμπαίκτες ή την διοίκηση, η αθέτηση των συμφωνημένων για τις οικονομικές τους απολαβές, όλα κάνουν τους παίκτες αυτούς να αποχωρούν και να ρίχνουν μαύρη πέτρα πίσω τους. Γίνονται ορκισμένοι εχθροί της προηγούμενης ομάδας τους και περιμένουν διακαώς τη στιγμή που θα αναμετρηθούν μαζί της ως αντίπαλοι! Η εκδίκηση είναι ένα και περισσότερα γκολάκια από τα πόδια τους μέχρι να ταπεινώσουν την πρώην ομάδα τους και να αποδείξουν ότι αξίζουν ακόμη!

Υ.Γ Το έγραψα αυτό, βλέποντας τους πανηγυρισμούς ενός σκόρερ στο σημερινό ματς ΟΦΗΡΗΣ.

H AYΛΑΙΑ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ

Ο στίχος του Χριστόφορου Μαρίνου που είδα στο περιοδικό "Δυτικές Ινδίες"(2002) λέει τα εξής: H Ποίηση συνδιαλέγεται με την Πολιτική όπως ο Κώλος με το Βρακί. Άναυδος και έκπληκτος από τη διατύπωση και επειδή ο  στίχος δεν ήταν και τόσο κατατοπιστικός, κατέφυγα στον έγκυρο ποιητή Κάμμινγκς για να μπορέσω να προσδιορίσω ποιός είναι ο κώλος και ποιό το βρακί -άφησα κατά μέρος το σπουδαίο πόνημα του Θεόδωρου Ιωαννίδη γιατί επιζητούσα γρήγορη και άμεση απάντηση στο μέγα ερώτημα που είχε ενσκήψει. Λίαν συντόμως, η αναζήτησή μου θα είχε το αποτέλεσμα που προσδοκούσα! Σε κάποιους από τους στίχους του ο Κάμμινγκς μου έδωσε την απάντηση και με λύτρωσε από το βασανιστικό ερώτημα: "πολιτικος είν ενας πισινος που πανω του ο καθενας εχει κάτσει εκτός από άνθρωπος"(e.e cummings-115 ποιήματα, μετάφραση σωκρατης λ. σκαρτσης, εκδ. Οδυσσέας). Μέσα από αυτόν τον στίχο κατανόησα ότι η πολιτική ταυτίζεται με τον  κώλο και το βρακί -για τους κομψευόμενους, εσώρουχο- με την ποίηση. Συμπέρασμα; Τα μεταξωτά ποιήματα θέλουν και επιδέξιους πολιτικούς! Μετά; Μετά η αυλαία της Μεταπολίτευσης έπεσε συνοδευόμενη τόσο από τον μελωδικό στίχο "χίλιοι κώλοι όλοι και όλοι μας ρημάξανε την πόλη"(Άγαμοι Θύται) όσο και από τα άσπρα εσώρουχα που υψώνονταν ψηλά και δήλωναν ανακωχή και συμβιβασμό...

ΤΑ ΠΑΤΑΤΑΚΙΑ

Χτες ήμουν σε ένα μνημόσυνο εκτός Θεσσαλονίκης. Στο προαύλιο της εκκλησίας, ένα κοριτσάκι νηπιακής ηλικίας κρατούσε στο χέρι του ένα μεγάλο σακουλάκι με πατατάκια που έτρωγε με βουλιμία. Ένας παππούς που έβγαινε τη στιγμή εκείνη από τον ναό, παρατήρησε την εικόνα και θέλησε να υποβάλλει σε δοκιμασία το μικρό κοριτσάκι. Βλέποντας το να καταβροχθίζει τα πατατάκια, άπλωσε το χέρι του και παρακάλεσε να φάει κι αυτός. Το κοριτσάκι χωρίς να διστάσει, έκανε την κίνηση να του προσφέρει. Η κίνηση της προσφοράς αυτομάτως σήμαινε και το τέλος της δοκιμασίας! Ο παππούς αρνήθηκε την προσφορά και χαμογέλασε! Εκείνη τη στιγμή σκέφτηκε ότι η προσφορά σ' έναν άγνωστο και η επιθυμία του παιδιού να διαμοιράσει την απόλαυση, υπήρξε μια σπουδαία πράξη. Αυτό που ίσως διέφευγε του παππού ήταν να φανταστεί το μέλλον και τη συμπεριφορά αυτού του μικρού παιδιού. Άραγε αυτό, θα εξακολουθούσε να διατηρεί την παιδική αφέλεια και γενναιοδωρία στην ενήλικη ζωή του ή θα έσπευδε να "υφαρπάξει αυτό που δεν λαχταρά από τον άλλον;". Θέτω αυτό το ερώτημα επειδή πιστεύω ότι ολόκληρος ο "πολιτισμός" της καταναλωτικής υστερίας στηρίχτηκε στην ανάγκη του ανθρώπου να ιδιοποιηθεί την "επιθυμία του άλλου για κατοχή". Στην ικανοποίηση αυτής της ανάγκης τα αντικείμενα της επιθυμίας μας ήταν πάντα τα προσχήματα.

Κυριακή 6 Ιανουαρίου 2013

ΚΑΛΗ ΜΑΣ ΟΡΕΞΗ

Η οικοδέσποινα της τηλεοπτικής εκπομπής μας προϊδεάζει με το πομπώδες «μαγειρεύουμε την αιώνια νεότητα»! Με τα φθαρτά υλικά η παρουσιάστρια και οι συνεργάτες της εκπομπής ορθώνουν την αντιοξειδωτική άμυνα του οργανισμού! Ναι, υπάρχει γενετική προδιάθεση να γερνάμε. Ωστόσο, μπορούμε να παρέμβουμε και να ισχυροποιήσουμε το ανοσοποιητικό σύστημα καθυστερώντας τη γήρανση των κυττάρων! Αν τρώμε καλά, είναι δυνατόν να καταπολεμήσουμε καρκίνους και άλλες αρρώστιες. Συνδυάζοντας τρόφιμα μπορούμε να παραμένουμε νέοι και να διατηρούμε τις ζωτικές μας δυνάμεις. Το δέος από τις θαυματουργές τροφές ορθώνεται επιβλητικό μπροστά στην μπερδεψοδουλειά που ονομάζεται "συμβολική κατάποση όλων αυτών που συνιστούν απώλειες στη ζωή μας" !...

ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ

Αν νιώθω κουρασμένος από τις παντός είδους αναγνώσεις μου, στρέφομαι στα διηγήματα του Επαμεινώνδα Χ. Γονατά για να ξεκουραστώ! Τα διηγήματα του Γονατά είναι σαν αιφνίδιες εκπομπές λάμψης σ' ένα θεοσκότεινο δωμάτιο. Διαβάζοντας τα διηγήματά του είναι σαν να πατάω τον διακόπτη και μέσα στην αναλαμπή να ανακαλύπτω κάθε φορά μια διαφορετική διάταξη των αντικειμένων στο σκοτεινό δωμάτιο! Οι πολλαπλές εικόνες συσσωρεύονται μέσα μου σαν την καλύτερη εισαγωγή στο παράδοξο σύμπαν του Γονατά. Ναι, την παραδοξολογία δια χειρός του συγκεκριμένου συγγραφέα την αγαπώ με πάθος!

Σάββατο 5 Ιανουαρίου 2013

ΚΑΛΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ!

Με τον καινούριο χρόνο πήρα ένα ημερολόγιο για να κρατάω τις σημειώσεις της ημέρας. Τώρα, πέντε ημέρες από τον ερχομό του 2013, διαπιστώνω ότι η μία σελίδα που είχα βάλει ως στόχο για να γράφω δεν μου αρκεί. Αυτή τη στιγμή βρίσκομαι στα μισά της σελίδας που αντιστοιχεί στις 13 Ιανουαρίου. Δεν γράφω τα πάντα και φροντίζω να παραλείπω λεπτομέρειες τις οποίες κρίνω ότι δεν χρειάζονται. Δημιουργώ λοιπόν ένα κάλπικο ημερολόγιο με τα γεγονότα να καταγράφονται και να είναι χρονολογικά πρωθύστερα ή μεταγενέστερα της ημερομηνίας που έχουν συμβεί. Είναι σαν να καταγράφω ανελλιπώς και χωρίς να ενδιαφέρομαι για το αυστηρώς καθορισμένο πλαίσιο του συμβατικού χρόνου. Τέτοια, σκέφτομαι, είναι η περιπέτεια της αφήγησης! Μας συνεπαίρνει και δημιουργεί τους δικούς της χρόνους που δεν είναι απαραίτητο να ταυτίζονται με τον ημερολογιακό χρόνο. Η αφήγηση προϋπάρχει μέσα μας. Η γραφή είναι τα υλικά ίχνη μιας αφήγησης που γίνεται αντιληπτή αναδρομικά!

ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΙΔΙΚΟ ΚΑΛΑΝΤΑΡΙ

Tα χρόνια που ήμασταν παιδιά και παίρναμε σβάρνα τις γειτονιές για να πούμε τα κάλαντα, έπρεπε να κάνουμε έναν εκ των προτέρων σχεδιασμό. Ο σχεδιασμός αυτός επιβαλλόταν επειδή έπρεπε να εφαρμόσουμε στην πράξη τον νόμο της μικρότερης προσπάθειας που εξασφαλίζει τα μεγαλύτερα δυνατά οφέλη. Κανείς δεν μπορούσε να πείσει την παρέα ότι ο εξαντλητικός ποδαρόδρομος και οι περισσότερες επισκέψεις στα σπίτια θα μας απέφεραν και μεγαλύτερα χρηματικά ποσά! Εκ του προχείρου, προέκυπτε ένα δίκτυο πληροφόρησης. Οι άλλες  παρέες που λειτουργούσαν ανταγωνιστικά με εμάς, έλεγαν τα κάλαντα και κινούνταν αδιάκοπα. Αν το ήθελαν, γίνονταν οι καλύτεροι πληροφοριοδότες μας! Μας ενημέρωναν για τις "ψόφιες" και "γαλαντόμες" γειτονιές! Με αυτόν τον τρόπο προσανατολιζόμασταν και εξοικονομούσαμε χρόνο. Πηγαίναμε εκ του ασφαλούς και βασιζόμενοι σε πληροφορίες των άλλων παιδιών! Αν οι πληροφορίες αυτές ήταν αξιόπιστες, θα το διαπιστώναμε στην πράξη! Τα θυμήθηκα όλα αυτά σήμερα που έβλεπα κάποια παιδιά, σαφώς λιγότερα από τις γιορτές των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς, να λένε τα κάλαντα για την αυριανή γιορτή των Θεοφανείων!

Παρασκευή 4 Ιανουαρίου 2013

ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΟΥ ΣΟΛΟΜΟΥ!

Έβλεπα την προηγούμενη εβδομάδα ένα ντοκιμαντέρ για όλον αυτόν τον κύκλο της ζωής του σολομού. Εκπληκτικές εικόνες, συλλήψεις της στιγμής από ανθρώπους με κάμερα που περιμένουν υπομονετικά για μήνες και χρόνια για να περατώσουν ένα ντοκιμαντέρ. Μέσα από την παραπάνω "ταινία τεκμηρίωσης" έμαθα για τη διαφορά ανάμεσα στους σολομούς του Ατλαντικού και του Ειρηνικού ωκεανού. Οι σολομοί του Ειρηνικού γυρνάνε κάθε τέσσερα χρόνια πίσω στον χώρο όπου γεννήθηκαν. Η επιστροφή τους είναι ένα κοπιαστικό ταξίδι μέσα στα ορμητικά νερά των ποταμών-το πέταγμα που κάνουν οι σολομοί όταν πηγαίνουν κόντρα στο ρεύμα του ποταμού, ισοδυναμεί με ανθρώπινο άλμα πάνω από τετραώροφη πολυκατοικία! Οι πεινασμένες αρκούδες παραφυλάνε σε διάφορα σημεία των ποταμών και πιάνουν τους σολομούς. Κάποιοι σολομοί θυσιάζονται για τον υπέρτατο σκοπό που είναι η επιστροφή του κοπαδιού στο μέρος που γεννήθηκε. Οι σολομοί έχουν να αντιμετωπίσουν τις απρόβλεπτες καιρικές συνθήκες. Όταν δεν βρέχει, η στάθμη των ποταμών πέφτει και μειώνεται η ποσότητα του οξυγόνου μέσα στο νερό. Αυτή η έλλειψη δυσχεραίνει την κίνηση των ψαριών. Στις μεγάλες βροχοπτώσεις έχουμε απότομη αύξηση της στάθμης του νερού και ορμητικούς χειμάρρους που δυσκολεύουν, επίσης, τη ζωή των σολομών. Ο δρόμος για τους σολομούς είναι μονόδρομος. Στον τελικό τους προορισμό θα αφήσουν τα αυγά τους και θα προετοιμάσουν την έλευση μιας καινούριας γενιάς που θα κάνει ακριβώς το ίδιο. Η διαιώνιση του είδους είναι πάνω από το ένστικτο της αυτοσυντήρησης και της ατομικής επιβίωσης. Οι σολομοί κατάκοποι και εξουθενωμένοι θα πεθάνουν στο τέλος της διαδρομής και θα γίνουν εύκολη λεία για τις αρκούδες. Τα κουφάρια των ψαριών θα γίνουν λίπασμα για τα δάση δίπλα στα ποτάμια. Τέλος, οι σολομοί του Ατλαντικού δεν έχουν παρόμοια συμπεριφορά. Επιστρέφουν, αν κατάλαβα καλά, στους τόπους αναπαραγωγής τους κάθε χρόνο και χωρίς να θυσιάζονται!