Zηλεύω την πνευματική του εγρήγορση. Ξαγρυπνάει για όλους εμάς.Ζηλεύω το ερευνητικό του πάθος για τον εντοπισμό και την καταγραφή της πιο ασήμαντης λεπτομέρειας που ,όμως, είναι απαραίτητη για τη συναρμολόγηση των μερών σε όλο.Οι "χειροποίητες ιδέες", η εκπληκτική άνεση και ευχέρεια της γλώσσας είναι αξιοζήλευτα στοιχεία που σφραγίζουν την πνευματική πορεία του λογοτέχνη Πάνου Θεοδωρίδη.Ταπεινά, του αφιερώνω το παρόν ιστολόγιο ως μια μικρή ένδειξη ευγνωμοσύνης.

Δευτέρα 22 Ιουλίου 2013

ΣΤΑ ΚΡΥΦΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΑΡΠΑΧΤΑ!

Το απόγευμα περνούσα έξω από το προαύλιο μιάς εκκλησίας. Εκεί, θα γινόταν η γαμήλια δεξίωση. Νεαρά παιδιά με άσπρα πουκάμισα τακτοποιούσαν τις τελευταίες λεπτομέρειες: τα καλύματα δεμένα στις πλάτες των καρεκλών, τα άσπρα τραπεζομάντηλα στην θέση τους, τα αριθμημένα τραπέζια για τους προσκεκλημένους, τα ποτήρια, τα πιάτα, όλα έπρεπε να είναι στην εντέλεια. Bλέποντας τα νέα παιδιά να χαριεντίζονται και να βγάζουν αναμνηστικές φωτογραφίες, θυμήθηκα μια παλιά βάφτιση. Εκεί, ένας από τους νεαρούς που σέρβιραν, πείνασε και πήρε το πιάτο με το φαγητό για να το φάει πίσω από μια βρυσούλα. Ήταν μεσημέρι, όλοι είχαν εξυπηρετηθεί και υπήρχε μια χαλαρότητα. Ωστόσο, ο νεαρός έπρεπε να φάει στα κρυφά και στα αρπαχτά για να αποφύγει τις επικρίσεις αυτού που τον επέβλεπε. Βλέπετε, ούτε ένα μικρό διάλειμμα για φαγητό δεν προβλεπόταν. Αυτά συνέβαιναν πριν 10 χρόνια,τότε που η κρίση δεν ήταν οικονομική...

Τρίτη 16 Ιουλίου 2013

ΟΙ ΔΥΟ ΕΓΚΕΦΑΛΟΙ!

Περπατώ και άθελά μου στήνω αυτί-κοινώς συγκεντρώνω την προσοχή μου- σε έναν μεσήλικα κύριο που κάθεται στο παγκάκι και συνομιλεί με εναν άλλο κύριο της ίδιας πάνω-κάτω ηλικίας. Να τι ακούω: "Ο άνθρωπος έχει δυο εγκεφάλους". Ακούγοντας κάτι τέτοιο ο φίλος αιφνιδιάζεται και αναμένει με περιέργεια τη συνέχεια: "Υπάρχει ο συνειδητός εγκέφαλος και ο ασυνείδητος. Τον πρώτο τον έχουμε για να σκεφτόμαστε. Με τον δεύτερο εκδηλώνουμε τα ένστικτά μας". Καθώς τον προσπερνώ, τον βλέπω γεμάτο όρεξη να συνεχίζει τα "μαθήματα ανατομίας", ένα από τα  πρωϊνά της Κυριακής που ήδη έχουν γίνει παρελθόν!

ΠΕΡΑΣΜΕΝΕΣ ΦΟΥΣΚΕΣ ΚΑΙ ΔΙΗΓΩΝΤΑΣ ΤΕΣ ΝΑ ΣΚΑΣ!

Οι κοινωνίες των τελευταίων δεκαετιών υπήρξαν φούσκες. Όλοι φουσκώναμε τα στήθη μας από έπαρση και παρουσιάζαμε τους εαυτούς μας υπερτιμημένους. Κάποια στιγμή η φούσκα άρχισε να ξεφουσκώνει. Η κρίση κατέδειξε ότι η απόσταση ανάμεσα στην υπερτίμηση και την υποτίμηση είναι μια πολύ σύντομη διαδρομή! Τώρα, έχοντας καταναλώσει μεγάλες ποσότητες κοπανιστού αέρα, καταντήσαμε ασθενείς με συμπτώματα αεροφαγίας...

ΤΗΛΕΠΑΙΧΝΙΔΙΑ

Στο τηλεοπτικό παιχνίδι "top chef" οι διαγωνιζόμενοι στέκονται αντικριστά από την κριτική επιτροπή και μοιάζουν σαν μελλοθάνατοι που περιμένουν την μοιραία σφαίρα. Ο Χρόνος τους διαρκεί τόσο όσο για να προλάβουν να διατυπώσουν την τελευταία τους επιθυμία, να συνεχίσουν, δηλαδή, το παιχνίδι και να κερδίσουν. Μια γυναίκα λίγο πριν την ετυμηγορία, εκδηλώνει την πρόθεσή της να εγκαταλείψει. Ο λόγος γι'αυτήν την απόφαση είναι η αδυναμία της να απολαύσει την μαγειρική σε ένα σκληρά ανταγωνιστικό περιβάλλον. Η Αποχώρηση της κυρίας πρέπει να ερμηνευτεί ως άρνηση συναίνεσης στην εικονική της εκτέλεση.

Τρίτη 9 Ιουλίου 2013

ΤΟ ΣΟΚΟΛΑΤΑΚΙ-ΔΕΝΕΙΝΑΙΔΙΚΟΜΟΥ

Στο στενό δρομάκι από το οποίο περνάω, βλέπω τον παππού με την μικρούλα εγγονή του. Στο δρόμο γυαλίζει ένα σοκολατάκι με χρυσό περιτύλιγμα. Ο παππούς απεχθάνεται τα σκουπίδια και ζητάει από την εγγονούλα να το μαζέψει. Η υπόδειξη προς το μικρό κοριτσάκι γίνεται σε πολύ αυστηρό τόνο. Συμπεραίνω ότι η διατήρηση ενός καθαρού χώρου αποτελεί σημείο τριβής ανάμεσα τους! Η εγγονούλα, φαίνεται, πως δεν ανήκει σε εκείνα τα παιδιά που δείχνουν ιδιαίτερο ζήλο για τέτοιες δράσεις. Η δυσαρέσκεια από  τις προσταγές του παππού της είναι ολοφάνερη. Για να τον πείσει ισχυρίζεται ότι το πρώην σοκολατάκι και νυν σκουπιδάκι δεν είναι δικό της! Ο παππούς επιμένει και το κοριτσάκι σκύβει, το μαζεύει και πηγαίνει να το ρίξει στον μεγάλο κάδο των απορριμμάτων. Τρία, τέσσερα μέτρα προτού φτάσει και κάνοντας οικονομία κινήσεων, ρίχνει ψιλοκρεμαστά το σοκολατάκι-δενείναιδικόμου στον κάδο...

Δευτέρα 8 Ιουλίου 2013

ΚΑΙ Ο ΚΛΗΡΟΣ ΠΕΦΤΕΙ...

Κάθομαι και βλέπω τα μηνύματα που μού στέλνει η εταιρεία κινητής τηλεφωνίας. Με προσκαλούν, λένε, να συμμετέχω σε κληρώσεις για μεγάλα και ακριβά δώρα. Τον τελευταίο καιρό τα μηνύματα έχουν πυκνώσει. Ανοίγω ένα από αυτά και διαβάζω ότι ο αριθμός του κινητού μου έχει κερδίσει κάποιους πόντους που, αυτομάτως, με θέτουν σε μια πιο προνομιούχα θέση στην κλήρωση. Νιώθω τόσο μα τόσο ξεχωριστός από μια τέτοια διάκριση που αναρωτιέμαι  τι πρέπει να κάνω άλλο για να αυξήσω τις πιθανότητες να είμαι εγώ ο τυχερός της κλήρωσης. Η κινητή τηλεφωνία γνωρίζει την ορμητική μου διάθεση και σπεύδει με ένα δεύτερο μήνυμα να με καθοδηγήσει: Αν απαντήσω σωστά σε κάποιες ερωτήσεις θα εξασφαλίσω περισσότερους πόντους και άρα περισσότερες πιθανότητες και ελπίδες να κερδίσω! Συλλέγω μερικές από τις ερωτήσεις και τις παραθέτω: Ποιός είναι ο πιο δημοφιλής προορισμός για κάποιον που ταξιδεύει προς τα νησιά Σύρο και Τήνο και ενδιαμέσως θέλει να κατέβει κάπου αλλού;  Σε αυτήν την ερώτηση έχω  δύο επιλογές, τα Κύθηρα ή την Μύκονο! Η απάντηση, βεβαίως, είναι πανεύκολη! Στο παιχνίδι, όλοι πρέπει να μείνουν ικανοποιημένοι! Η εταιρεία πρέπει να μαζέψει λεφτά διευκολύνοντας την ροή των απαντήσεων και ο συμμετέχων-συμμετέχουσα θα πρέπει να μην νιώσει σε καμιά περίπτωση κούραση, απογοήτευση και μια μικρούλα υποψία ότι τον θεωρούν ηλίθιο! Άλλη ερώτηση: Να βρεθεί ηθοποιός που το επίθετό του θυμίζει αλλαντικό! Οι επιλογές που έχω είναι δύο, Κλάιν ή Μπέικον! Λέω να προτιμήσω το Ζαμπόν! Σε μια άλλη ερώτηση με ρωτούν να τούς απαντήσω τι ζώδιο θα ήμουν αν είχα γεννηθεί αυτό το διάστημα. Οι επιλογές είναι και πάλι δύο: Καρκίνος ή Λέων. Αν και δυσκολεύομαι να απαντάω σε υποθετικές ερωτήσεις, θα προτιμήσω τον Μινώταυρο! Αν θα μου χρεώσουν έγκυρη την απάντηση, δεν το γνωρίζω. Ωστόσο, αυτό που μπορώ να επιβεβαιώσω είναι ότι  θα μού την χρεώσουν...

Κυριακή 7 Ιουλίου 2013

ΑΝΑΔΙΑΝΟΜΗ ΤΩΝ ΡΟΛΩΝ!

Έξω από την ΔΕΗ στέκονται κάποια άτομα από το κίνημα "Δεν πληρώνω". Ο αγώνας τους αξίζει διπλά γιατί γίνεται για ανθρώπους που βιώνουν μέσα τους αντιφατικές καταστάσεις. Οι καταναλωτές δείχνουν να προσέρχονται στην ΔΕΗ  θυμωμένοι και ταυτόχρονα αποφασισμένοι να πληρώσουν. Στις κολώνες, τα ενεργά μέλη έχουν δέσει ένα μεγάλο πανό με το οποίο προπαγανδίζουν τη συνειδητή άρνηση πληρωμών. Παραπέρα, βρίσκεται αραχτό το πλήρωμα ενός περιπολικού για τον φόβο των Ιουδαίων- όπου Ιουδαίος, σημειώστε, ο μπατίρης! Μέσα στην ΔΕΗ η ουρά των ανθρώπων φτάνει μέχρι έξω στα σκαλοπάτια. Οι περισσότεροι περιμένουν υπομονετικά για να πληρώσουν. Αρκετοί κρατάνε πάκους από λογαριασμούς, απόδειξη της αδυναμίας να τούς εξοφλήσουν στην ώρα τους. Κάποιοι, για να περάσει η ώρα της αναμονής, συζητούν για τα χάλια της σημερινής κατάστασης και ομόθυμα(!!!) καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι "έχουμε τους πολιτικούς που μάς αξίζουν!". Την ίδια ώρα, ένας άλλος πολίτης διαπληκτίζεται με μια γυναίκα που ανήκει στο προσωπικό ασφαλείας. Για κάποιον λόγο, ο πολίτης αυτός δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί και η γυναίκα του ζητάει να αποχωρήσει και να έρθει μια άλλη στιγμή. Ο πολίτης εξανίσταται: "Περιμένω από τις οκτώ το πρωί και εσείς μου λέτε να φύγω και να επιστρέψω πάλι πίσω στην ουρά;". Η έντονη λογομαχία συνεχίζεται για ένα πεντάλεπτο περίπου. Κάποιος από τούς παρευρισκόμενους, έχει την ιδέα να ζητήσει από τον διαπληκτιζόμενο κύριο να έρθει στην σειρά μπροστά από αυτόν! Ωστόσο, μια τέτοια πρόσκληση προκαλεί την αντίδραση ενός άλλου κυρίου που βρίσκεται λίγο πριν το γκισέ. Ο εν λόγω κύριος τον παρατηρεί και τον ρωτάει: "Εσύ θέλεις να είσαι ο καλός της υπόθεσης αλλά ρωτάς τους άλλους αν θέλουν να γίνει έτσι;". Η ατμόσφαιρα είναι ηλεκτρισμένη. Ο κύριος που έχει κάνει την πρόταση για να ηρεμήσει η κατάσταση, δηλώνει απογοητευμένος από την ασυνεννοησία και την έλλειψη καλής θέλησης. Ίσως, λέω εγώ, αν σκεφτόταν να παραχωρήσει την θέση του και να επιστρέψει στο τέλος της ουράς να έκανε κάτι πραγματικά εντυπωσιακό και άξιο λόγου! Μην βιαστείτε, βέβαια, να θεωρήσετε ότι ο υπόλοιπος κόσμος θα ξαφνιαζόταν θετικά! Το πολύ πολύ κάποιοι να απορούσαν με έναν γενναίο συμπολίτη τους που αποφάσιζε να υποδυθεί με τόσο πειστικό τρόπο τον ρόλο του μαλάκα!

Πέμπτη 4 Ιουλίου 2013

ΡΟΥΧΑ ΜΑΖΙ ΠΟΥ ΠΛΥΘΗΚΑΝ ΚΑΙ ΕΧΟΥΝ ΓΙΝΕΙ... ΕΛΛΗΝΑΣ!

Τώρα που καλοκαιριάζει συναντάω όλο και πιο συχνά τσιγγάνους εγχώριους ή προερχόμενους από χώρες της Βαλκανικής, να αλωνίζουν στις συνοικίες και να ψάχνουν μέσα στους κάδους των απορριμμάτων. Προχτές, μια γυναίκα που έσερνε ένα αυτοχέδιο καροτσάκι- μερικές φορές βλέπω μέσα σε αυτά τα καροτσάκια να κουβαλάνε τα παιδιά τους και θυμώνω πολύ- εντόπισε ένα πλυντήριο παρατημένο δίπλα σε ένα κάδο απορριμμάτων. Λόγω του μεγάλου όγκου κα βάρους, πήρε τηλέφωνο με το κινητό της και ζήτησε βοήθεια για να το μεταφέρουν. Εν τω μεταξύ, το πλυντήριο το στάμπαρε και ένας άλλος κύριος που εκμεταλλεύομενος την σωματική του δύναμη πήγε να το μετακινήσει. Καταλαβαίνοντας η γυναίκα τις προθέσεις του, προσπάθησε να τον σταματήσει. Χειροδικία δεν υπήρξε παρά  μόνο φραστικές αντιπαραθέσεις. Η γυναίκα του είπε ότι αυτή το είδε πρώτη και άρα το πλυντήριο δικαιωματικά της ανήκε. Ο χειροδύναμος άντρας δεν συμφώνησε καθόλου και για να επιβάλλει τη δική του άποψη και το δικό του δίκαιο της απευθύνθηκε λέγοντας, "Εγώ είμαι Έλληνας και αυτό το πλυντήριο είναι ελληνικό!!!".*

*Σαν να λέμε ότι τα βρώμικα ρούχα φορέθηκαν από Έλληνες και πλένονται μέσα στον κάδο του πλυντηρίου για να βγουν πεντακάθαρα και να ξαναφορεθούν από Έλληνες! Ωστόσο, τα βρώμικα ρούχα καθαρίζουν. Οι βρώμικες ψυχές ξεπλένονται;