Zηλεύω την πνευματική του εγρήγορση. Ξαγρυπνάει για όλους εμάς.Ζηλεύω το ερευνητικό του πάθος για τον εντοπισμό και την καταγραφή της πιο ασήμαντης λεπτομέρειας που ,όμως, είναι απαραίτητη για τη συναρμολόγηση των μερών σε όλο.Οι "χειροποίητες ιδέες", η εκπληκτική άνεση και ευχέρεια της γλώσσας είναι αξιοζήλευτα στοιχεία που σφραγίζουν την πνευματική πορεία του λογοτέχνη Πάνου Θεοδωρίδη.Ταπεινά, του αφιερώνω το παρόν ιστολόγιο ως μια μικρή ένδειξη ευγνωμοσύνης.

Δευτέρα 22 Ιουλίου 2013

ΣΤΑ ΚΡΥΦΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΑΡΠΑΧΤΑ!

Το απόγευμα περνούσα έξω από το προαύλιο μιάς εκκλησίας. Εκεί, θα γινόταν η γαμήλια δεξίωση. Νεαρά παιδιά με άσπρα πουκάμισα τακτοποιούσαν τις τελευταίες λεπτομέρειες: τα καλύματα δεμένα στις πλάτες των καρεκλών, τα άσπρα τραπεζομάντηλα στην θέση τους, τα αριθμημένα τραπέζια για τους προσκεκλημένους, τα ποτήρια, τα πιάτα, όλα έπρεπε να είναι στην εντέλεια. Bλέποντας τα νέα παιδιά να χαριεντίζονται και να βγάζουν αναμνηστικές φωτογραφίες, θυμήθηκα μια παλιά βάφτιση. Εκεί, ένας από τους νεαρούς που σέρβιραν, πείνασε και πήρε το πιάτο με το φαγητό για να το φάει πίσω από μια βρυσούλα. Ήταν μεσημέρι, όλοι είχαν εξυπηρετηθεί και υπήρχε μια χαλαρότητα. Ωστόσο, ο νεαρός έπρεπε να φάει στα κρυφά και στα αρπαχτά για να αποφύγει τις επικρίσεις αυτού που τον επέβλεπε. Βλέπετε, ούτε ένα μικρό διάλειμμα για φαγητό δεν προβλεπόταν. Αυτά συνέβαιναν πριν 10 χρόνια,τότε που η κρίση δεν ήταν οικονομική...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου