Zηλεύω την πνευματική του εγρήγορση. Ξαγρυπνάει για όλους εμάς.Ζηλεύω το ερευνητικό του πάθος για τον εντοπισμό και την καταγραφή της πιο ασήμαντης λεπτομέρειας που ,όμως, είναι απαραίτητη για τη συναρμολόγηση των μερών σε όλο.Οι "χειροποίητες ιδέες", η εκπληκτική άνεση και ευχέρεια της γλώσσας είναι αξιοζήλευτα στοιχεία που σφραγίζουν την πνευματική πορεία του λογοτέχνη Πάνου Θεοδωρίδη.Ταπεινά, του αφιερώνω το παρόν ιστολόγιο ως μια μικρή ένδειξη ευγνωμοσύνης.

Τρίτη 26 Ιανουαρίου 2010

ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΟΥ ΚΡΥΜΜΕΝΟΥ ΘΗΣΑΥΡΟΥ

Το λέει πολύ όμορφα και ο Ελύτης: Από το τίποτα γίνεται ο παράδεισος. Από μικρές καθημερινές στιγμές που φαινομενικά είναι ασήμαντες, αλλά που στο βάθος κουβαλούν πολύ ενέργεια και ένταση. Αυτήν την ενέργεια προσπαθούμε να μετουσιώσουμε σε αληθινή δημιουργία! Για να κάνουμε τους άλλους να νιώσουν όμορφα, για να τους δείξουμε πως το παιχνίδι του κρυμμένου θησαυρού έχει άπειρες διαδρομές. Κάθε μια από αυτές τις διαδρομές είναι και ένας καινούριος αόρατος κόσμος που μας περιμένει να του δώσουμε μορφή!

Ο κρυμμένος θησαυρός βρίσκεται εντός μας! Αν το καταλάβουμε αυτό, τότε θα πάψουμε να είμαστε κακόκεφοι και βαριεστημένοι! Η ζωή είναι ΕΔΩ και μας καλεί στην κάθε της στιγμή!

ΤΑ "ΕΣΩΨΥΧΑ"


Θυμάμαι πως φεύγαμε από ένα νησί του Ανατολικού Αιγαίου για τις χριστουγεννιάτικες διακοπές μας.Είχαμε ξεκινήσει με θαλασσοταραχή.Το Ικάριο πέλαγος, βέβαια, ήταν και είναι φημισμένο για τα ανήσυχα νερά του! Μια συναδέλφισσα είχε προλάβει να φάει ένα τόστ πάνω στο καράβι.Σε μια στιγμή εκεί που ήμασταν μια μεγάλη παρέα και μιλούσαμε την βλέπω να βγάζει ήρεμα και ωραία ένα φύλλο εφημερίδας και να εναποθέτει τον εμετό της μέσα! Χωρίς καμιά δόση ταραχής την βλέπω να σκουπίζει το στόμα της, να τυλίγει το εφημεριδόχαρτο και να το πετάει στο καλάθι! Ήταν μια απίστευτη σκηνή και εγώ έκανα μεγάλη προσπάθεια να μην γελάσω! Η απάθεια και η ηρεμία της κοπέλας υπήρξε  σε τέτοιο βαθμό παραδοξότητα που να αναρωτιέται κάποιος αν ο εμετός  δύναται να είναι ιεροτελεστία...

Δευτέρα 25 Ιανουαρίου 2010

ΣΤΟ ΚΑΝΑΒΑΤΣΟ

Νομίζω πως ήταν στο "Πολυτεχνίτης και ερημοσπίτης". Ο Βέγγος στην προσπάθεια του να στεριώσει σε μια δουλειά γίνεται διατητής σε έναν πυγμαχικό αγώνα. Το παιχνίδι είναι στημένο. Σαν διαιτητής θα πρέπει να ευνοήσει τον έναν από τους δυο αγωνιζόμενους. Από κάτω οι θεατές το αντιλαμβάνονται και αποφασίζουν να αποδώσουν δικαιοσύνη. Ξυλοκοπούν τον Βέγγο. Στον ξυλοδαρμό συμμετέχει και ο αγωνιζόμενος που θα δεχόταν την εύνοια του διαιτητή ! Την επόμενη μέρα και με εμφανή τα σημάδια του ξυλοδαρμού, ο Βέγγος αφηγείται σε έναν φίλο την περιπέτεια που έζησε.Του αναφέρει πως ανάμεσα σε αυτούς που τον ξυλοκοπούσαν ήταν και ο πυγμάχος που ήθελε να αναδείξει νικητή. Ο φίλος του απορεί και εκπλήσσεται με αυτό το γεγονός.Τον ρωτάει γιατί συνέβει αυτό και ο Βέγγος με αφοπλιστικό τρόπο του εξηγεί πως σαν πυγμάχος δεν είχε ιδιαίτερες ικανότητες και άρα του δινόταν η μοναδική ευκαιρία να δείρει κάποιον!!!

Σάββατο 23 Ιανουαρίου 2010

"ΤΗΣ ΙΝΤΙΑΣ ΤΑ ΦΑΝΑΡΙΑ"

H δουλειά είναι θρησκεία. Δουλεύουνε, δουλεύουνε μέχρι να πεθάνουνε.Μετά τούς περιμένει η μετεμψύχωση. Ανάλογα με τις καλές τους πράξεις και την αφοσίωσή τους θα μεταμορφωθούν σε σεβάσμιες μορφές της πανίδας κατά την επιστροφή τους στην γη.Ο μύθος της μετεμψύχωσης καθησυχάζει τους ανθρώπους και συμβάλει στην διατήρηση της κοινωνικής συνοχής.Φαντάζεστε την πολυπληθή Ινδία να μην πιστεύει στην μετεμψύχωση;

ΝΥΧΤΕΡΙΝΗ ΑΣΚΗΣΗ

Το σύμπτωμα της νυχτερινής ενούρησης λύνεται με τον καλύτερο τρόπο! Προχτές, ένας φίλος και συμφοιτητής μου στο Παιδαγωγικό Τμήμα Νηπιαγωγών μου έλεγε για το κοριτσάκι ενός γνωστού του που παρουσίαζε το παραπάνω σύμπτωμα. Μόλις οι γονείς αγόρασαν εσώρουχα με την στάμπα της Μπάρμπι το πρόβλημα λύθηκε.Ε όχι και να κατουράμε την Μπάρμπι, αυτό πάει πολύ!!!

Παρασκευή 22 Ιανουαρίου 2010

ΠΑΡΑΣΙΤΑ

Περπατούσα προχτές σε έναν μικρό δρόμο στην δυτική πλευρά της πόλης και είδα έναν ηλικιωμένο να κάθεται στο περβάζι ενός μαγαζιού που ήταν κλειστό. Ο παππούς, σχεδόν ρακένδυτος, είχε ένα μικρό τρανζιστοράκι με σηκωμένη την κεραία.Πάλευε να βρει κάποιον σταθμό.Ήθελε κάτι να ακούσει, ήθελε να νιώσει την επαφή ανάμεσα στον πομπό και τον δέκτη. Πάει καιρός που χάθηκε αυτή η επαφή. Διαισθάνομαι πως το τρανζιστοράκι αποτελούσε δωρεά κάποιου ανθρώπου που είχε συγκινηθεί με την μοναχικότητα του παππού.

Πέμπτη 21 Ιανουαρίου 2010

ΧΑΡΤΟΠΟΛΤΟΣ

Αγαπώ τον χαρτοπολτό γιατί είναι εύπλαστος.

Έτσι πρέπει να είναι και οι λέξεις!

Να ζυμώνονται εύκολα και να στεγνώνουν με το πέρασμα του χρόνου.

Να παλιώνουν τα σχήματα τους σαν από χαρτοπολτό και να αναζητούν άλλα καλούπια για την καινούρια τους φόρμα.