Θυμάμαι πως φεύγαμε από ένα νησί του Ανατολικού Αιγαίου για τις χριστουγεννιάτικες διακοπές μας.Είχαμε ξεκινήσει με θαλασσοταραχή.Το Ικάριο πέλαγος, βέβαια, ήταν και είναι φημισμένο για τα ανήσυχα νερά του! Μια συναδέλφισσα είχε προλάβει να φάει ένα τόστ πάνω στο καράβι.Σε μια στιγμή εκεί που ήμασταν μια μεγάλη παρέα και μιλούσαμε την βλέπω να βγάζει ήρεμα και ωραία ένα φύλλο εφημερίδας και να εναποθέτει τον εμετό της μέσα! Χωρίς καμιά δόση ταραχής την βλέπω να σκουπίζει το στόμα της, να τυλίγει το εφημεριδόχαρτο και να το πετάει στο καλάθι! Ήταν μια απίστευτη σκηνή και εγώ έκανα μεγάλη προσπάθεια να μην γελάσω! Η απάθεια και η ηρεμία της κοπέλας υπήρξε σε τέτοιο βαθμό παραδοξότητα που να αναρωτιέται κάποιος αν ο εμετός δύναται να είναι ιεροτελεστία...
Zηλεύω την πνευματική του εγρήγορση. Ξαγρυπνάει για όλους εμάς.Ζηλεύω το ερευνητικό του πάθος για τον εντοπισμό και την καταγραφή της πιο ασήμαντης λεπτομέρειας που ,όμως, είναι απαραίτητη για τη συναρμολόγηση των μερών σε όλο.Οι "χειροποίητες ιδέες", η εκπληκτική άνεση και ευχέρεια της γλώσσας είναι αξιοζήλευτα στοιχεία που σφραγίζουν την πνευματική πορεία του λογοτέχνη Πάνου Θεοδωρίδη.Ταπεινά, του αφιερώνω το παρόν ιστολόγιο ως μια μικρή ένδειξη ευγνωμοσύνης.
Τρίτη 26 Ιανουαρίου 2010
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Εσένα σου 'ρχεται άλλη εικόνα, φαντάζομαι: Πάρτι, ποτό, μέθη, τουαλέτα σε κακή κατάσταση και κάποια να σου τονίζει ότι είσαι πολύ γλυκός σ' αυτή την κατάσταση... ε; :Ρ:Ρ:Ρ
ΑπάντησηΔιαγραφή