Νομίζω πως ήταν στο "Πολυτεχνίτης και ερημοσπίτης". Ο Βέγγος στην προσπάθεια του να στεριώσει σε μια δουλειά γίνεται διατητής σε έναν πυγμαχικό αγώνα. Το παιχνίδι είναι στημένο. Σαν διαιτητής θα πρέπει να ευνοήσει τον έναν από τους δυο αγωνιζόμενους. Από κάτω οι θεατές το αντιλαμβάνονται και αποφασίζουν να αποδώσουν δικαιοσύνη. Ξυλοκοπούν τον Βέγγο. Στον ξυλοδαρμό συμμετέχει και ο αγωνιζόμενος που θα δεχόταν την εύνοια του διαιτητή ! Την επόμενη μέρα και με εμφανή τα σημάδια του ξυλοδαρμού, ο Βέγγος αφηγείται σε έναν φίλο την περιπέτεια που έζησε.Του αναφέρει πως ανάμεσα σε αυτούς που τον ξυλοκοπούσαν ήταν και ο πυγμάχος που ήθελε να αναδείξει νικητή. Ο φίλος του απορεί και εκπλήσσεται με αυτό το γεγονός.Τον ρωτάει γιατί συνέβει αυτό και ο Βέγγος με αφοπλιστικό τρόπο του εξηγεί πως σαν πυγμάχος δεν είχε ιδιαίτερες ικανότητες και άρα του δινόταν η μοναδική ευκαιρία να δείρει κάποιον!!!
Zηλεύω την πνευματική του εγρήγορση. Ξαγρυπνάει για όλους εμάς.Ζηλεύω το ερευνητικό του πάθος για τον εντοπισμό και την καταγραφή της πιο ασήμαντης λεπτομέρειας που ,όμως, είναι απαραίτητη για τη συναρμολόγηση των μερών σε όλο.Οι "χειροποίητες ιδέες", η εκπληκτική άνεση και ευχέρεια της γλώσσας είναι αξιοζήλευτα στοιχεία που σφραγίζουν την πνευματική πορεία του λογοτέχνη Πάνου Θεοδωρίδη.Ταπεινά, του αφιερώνω το παρόν ιστολόγιο ως μια μικρή ένδειξη ευγνωμοσύνης.
Δευτέρα 25 Ιανουαρίου 2010
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου