Zηλεύω την πνευματική του εγρήγορση. Ξαγρυπνάει για όλους εμάς.Ζηλεύω το ερευνητικό του πάθος για τον εντοπισμό και την καταγραφή της πιο ασήμαντης λεπτομέρειας που ,όμως, είναι απαραίτητη για τη συναρμολόγηση των μερών σε όλο.Οι "χειροποίητες ιδέες", η εκπληκτική άνεση και ευχέρεια της γλώσσας είναι αξιοζήλευτα στοιχεία που σφραγίζουν την πνευματική πορεία του λογοτέχνη Πάνου Θεοδωρίδη.Ταπεινά, του αφιερώνω το παρόν ιστολόγιο ως μια μικρή ένδειξη ευγνωμοσύνης.

Παρασκευή 18 Ιουλίου 2014

ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΛΥΚΟΦΩΣ

Έχει σουρουπώσει και μια μητέρα κατευθύνεται στην παιδική χαρά με το νήπιο αγοράκι της. Το αγοράκι πρέπει να έχει μια φοβία με τα φαντάσματα. Το ακούω να λέει ότι το φάντασμα έχει την μορφή πουλιού.Η μητέρα του προσπαθεί να διασκεδάσει την φοβία του, λέγοντας ότι αυτά τα έχουν συζητήσει και πρέπει να νιώθει ήσυχο. Σε δευτερόλεπτα, το παιδί αναθαρρεύει και τρέχει μπροστά. Η μητέρα του φωνάζει να σταματήσει και να μείνει κοντά του. Η ανησυχία της μοιάζει αδικαιολόγητη. Στον συγκεκριμένο χώρο δεν υπάρχουν δρόμος ,αυτοκίνητα ή κάτι άλλο που να δικαιολογεί την φοβία της μητέρας από την απομάκρυνση του γιου.

Συνεχίζουν να περπατούν και βλέπω το παιδάκι να είναι ανήσυχο και να αναρωτιέται αν στην παιδική χαρά βρει παρέα. Σαν να επιζητά περισσότερη ασφάλεια. Φαίνεται ότι η παρουσία της μητέρας δεν του εγγυάται κάτι τέτοιο...


Τετάρτη 16 Ιουλίου 2014

ΑΓΡΑΦΟΙ ΚΑΙ ΓΡΑΠΤΟΙ ΝΟΜΟΙ

"Νταηλίκι", φωνάζει ο θυμωμένος καταναλωτής μέσα στο κατάστημα. Είναι η στιγμή που έχει εισβάλλει ομάδα πολιτών που αντιδρά στην καταστρατήγηση της κυριακάτικης αργίας. "Με το νταηλίκι θα μού απαγορεύσετε να ψωνίσω;", απεθύνεται στην ομάδα. Είναι Ιούλιος, είναι Κυριακή και ο περισσότερος κόσμος έχει φύγει για κοντινές και μακρινές παραλίες. Επιπλέον, οι καταστηματάρχες έχουν αποφασίσει σχεδόν ομόφωνα ότι τα μαγαζιά πρέπει να παραμένουν κλειστά τις Κυριακές.

Το παραπάνω γεγονός είναι κάτι ανάλογο με αυτό που συμβαίνει και με το κάπνισμα. Ο καπνιστής διαμαρτύρεται επειδή του στερούν το δικαίωμα να καπνίζει παντού, χωρίς, ωστόσο, να τού αφαιρούν το δικαίωμα να καπνίζει. Παρομοίως, ο καταναλωτής δυσανασχετεί επειδή του στερούν το δικαίωμα να αγοράζει την Κυριακή, αλλά χωρίς να του απαγορεύουν να καταναλώνει τις υπόλοιπες ημέρες της εβδομάδας.

Όπως θα διαπιστώσατε από τα προλεγόμενα, πάντα προτάσσουμε την απεριόριστη άσκηση των δικαιωμάτων μας, υπονομεύοντας,ταυτόχρονα, ένα αναγκαίο πλαίσιο υποχρεώσεων. Δεν υπάρχουν δικαιώματα που να μην συνοδεύονται από υποχρεώσεις. Αν μιλάμε για απεριόριστη άσκηση των δικαιωμάτων, μοιραία θα πρέπει να μιλήσουμε και για απεριόριστη τήρηση των υποχρεώσεων. Αυτό το τελευταίο, μάλλον, θα μας κάτσει βαρύ...


Για μεγαλύτερη διερεύνηση του θέματος, αναφέρω τα λήμματα "υποχρέωση" και "δικαίωμα" από την Πύλη για την Ελληνική Γλώσσα:

υποχρέωση:ό,τι επιβάλλει ο νόμος ή μια νομικής φύσης συνθήκη ή συμφωνία

δικαίωμα: απαίτηση, αξίωση που την επιτρέπει ένας άγραφος νόμος ή που την κατοχυρώνει ένας γραπτός νόμος, σε αντιδιαστολή προς την υποχρέωση ή το καθήκον:

Σάββατο 12 Ιουλίου 2014

ΑΛΛΑΓΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ

Συνήθως η καλύτερη συμβουλή  για έναν μπουχτισμένο από την καθημερινότητα άνθρωπο είναι να πάει καπου αλλού για να αλλάξει παραστάσεις. Πλέον, αρχίζω να δυσπιστώ για την ορθότητα αυτής της συμβουλής. Εξηγώ: Μια τέτοια συμβουλή καταδικάζει τον άνθρωπο μέσα στο σχήμα Ερέθισμα-Αντίδραση. Η ρουτίνα για την οποία μιλάμε είναι το ερέθισμα. Αντίδραση είναι η αλλαγή και αντικατάσταση όλων των παραστάσεων της κουραστικής  καθημερινότητας με κάποιες άλλες. Ωστόσο, ξέρουμε ότι ανάμεσα στο ερέθισμα και την αντίδραση μεσολαβεί ο συμβολικός κόσμος του ανθρώπου που επιδρά άμεσα στο ερέθισμα. Αρχίζω να πιστεύω ότι όσο πιο φτωχός παρουσιάζεται αυτός ο κόσμος, τόσο το μυαλό μας στρέφεται στην φυγή και στην 《αλλαγή παραστάσεων》.

Τετάρτη 2 Ιουλίου 2014

ΠΙΝΑΚΙΔΕΣ ΒΑΔΙΣΜΑΤΟΣ

Έβλεπα το πρωί στην τηλεόραση ένα ρεπορτάζ για τις "πινακίδες βαδίσματος"εδώ στη Θεσσαλονίκη. Μια δέσμη από μικρές πινακίδες που δείχνουν προς διάφορες οδούς. Πάνω στις πινακίδες υπάρχουν χιλιομετρικές αποστάσεις, χρόνος ενδεικτικός που χρειάζεται για να τις διανύσουμε και, τέλος, ο αριθμός των θερμίδων που καταναλώνουμε κατά το περπάτημα. 

Είχα ακούσει και πιο παλιά για τις πινακίδες βαδίσματος που υποτίθεται θα λειτουργούσαν ως κίνητρο στους πολίτες για να αρχίσουν να περπατούν. Δεν ξέρω κατά πόσο όλη αυτή η υπερβολική ανάλυση και η χρήση των αριθμών θα μπορούσε να κινητοποιήσει τους συμπολίτες μας για να αλλάξουν τις συνήθειες τους. Ωστόσο, αυτό που διαπιστώνω είναι μια στρατηγική τροποποίησης των συμπεριφορών που βασίζεται σε αριθμούς που φημίζονται ότι λένε πάντα την Αλήθεια. Την λένε;