Zηλεύω την πνευματική του εγρήγορση. Ξαγρυπνάει για όλους εμάς.Ζηλεύω το ερευνητικό του πάθος για τον εντοπισμό και την καταγραφή της πιο ασήμαντης λεπτομέρειας που ,όμως, είναι απαραίτητη για τη συναρμολόγηση των μερών σε όλο.Οι "χειροποίητες ιδέες", η εκπληκτική άνεση και ευχέρεια της γλώσσας είναι αξιοζήλευτα στοιχεία που σφραγίζουν την πνευματική πορεία του λογοτέχνη Πάνου Θεοδωρίδη.Ταπεινά, του αφιερώνω το παρόν ιστολόγιο ως μια μικρή ένδειξη ευγνωμοσύνης.

Σάββατο 26 Δεκεμβρίου 2015

"ΑΣΤΟ ΤΟ ΡΗΜΑΔΙ"!

《Άστο το ρημάδι!》.Η πασίγνωστη ρήση απευθύνεται  από τους ενηλίκους στο παιδί , όταν οι ενήλικες διαισθάνονται ότι το αντικείμενο που κατέχει το παιδί  θα καταλήξει λίαν συντόμως στο καλάθι των αχρήστων! Η φράση για την οποία μιλάμε, επιβεβαιώνει την τάση των παιδιών να επιλέγουν το αντικείμενο της προσκόλλησης με απώτερο στόχο να του αλλάξουν τα φώτα (αντικείμενο της προσκόλλησης, όλα ΕΔΩ πληρώνονται) ! Ο μπουχτισμένος ενήλικας, ωστόσο, βιάζεται να προλάβει το απευκταίο αποδίδοντας τον χαρακτηρισμό "ρημάδι" σε κάτι που εξακολουθεί να παραμένει άφθαρτο. Αν  αγαπάς κάτι,  διάβαζα παλιότερα, το φέρνεις στα όρια του! "Άστο το ρημάδι" ακούγεται , όταν τη στιγμή εκείνη το παιδί δοκιμάζει τις αντοχές του αντικειμένου αλλά και του ενηλίκου...

Πέμπτη 24 Δεκεμβρίου 2015

Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ...

Τις χρονιές που χρησιμοποιούσαμε στις συναλλαγές μας την δραχμή, ένας καλός φίλος μου ανέφερε ένα περιστατικό που μου άρεσε πολύ. Ο φίλος μου στα τέλη της δεκαετίας του '90 εργαζόταν εκτός Θεσσαλονίκης και αναγκαζόταν κατά την μετακίνησή του, να μένει για λίγη ώρα έξω από το ψυχιατρικό ίδρυμα της Σταυρούπολης. Όπως καταλαβαίνει κανείς, τις πρώτες πρωινές ώρες ο φίλος μου γινόταν αυτόπτης μάρτυρας διαφόρων γεγονότων στα οποία εμπλέκονταν και τρόφιμοι του ψυχιατρείου. Εκείνο τον καιρό, υπήρχε ένας ψυχικά δισταραγμένος που ήταν νεαρής ηλικίας και τριγυρνούσε ανάμεσα στον κόσμο που περίμενε για να πάει στην εργασία του. Αρκετοί από τους εργαζομένους τον γνώριζαν και του έδιναν κάποια χρήματα για να αγοράσει τυρόπιτες ή κουλούρια. Τα μικροποσά δίνονταν σε κέρματα ή χαρτονομίσματα. Όταν ο νεαρός παραλάμβανε χαρτονομίσματα, τα τσαλάκωνε και θυμωμένος τα πετούσε κάτω. Εκεί που αληθινά ένιωθε ευτυχισμένος ήταν στα κέρματα. Όταν του πρόσφεραν κέρματα, η χούφτα του γέμιζε. Καθώς τα κρατούσε μέσα στις παλάμες του, τα ανεβοκατέβαζε σαν να ήθελε να διαπιστώσει το βάρος τους. Ένα χαρτονόμισμα μεγαλύτερης αξίας ήταν ανάλαφρο και δεν μετρούσε καθόλου μπροστά σε μια χούφτα  βαριά κέρματα μικρότερης αξίας.  Ο ψυχικά πάσχων άνθρωπος και οι προτιμήσεις του, μου έφεραν στο νου τις μεταρρυθμίσεις του Λυκούργου στην αρχαία Σπάρτη. Μια από αυτές, προέβλεπε και την χρήση σιδερένιων κερμάτων που εξαιτίας του βάρους τους  δυσκόλευαν τους Σπαρτιάτες στην μεταφορά τους! Σκέφτομαι ότι καλύτερα το βάρος να το έχουμε στην τσέπη μας παρά στην ψυχή μας...

Σάββατο 19 Δεκεμβρίου 2015

ΑΛΛΟΣ;

Έχει ένα συνοικιακό μαγαζί που κάνει αρκετή κατανάλωση λόγω των καλών προϊόντων που πουλάει. Οι υπάλληλοι που έρχονται σε επαφή με τους πελάτες είναι γρήγοροι και εξυπηρετικοί. Ωστόσο, προτού καν τελειώσουν την εκτέλεση μιας παραγγελίας κάνουν την αγωνιώδη ερώτηση "άλλο;". Ο πελάτης  ,ασυναίσθητα, νιώθει ότι πρέπει να χορτάσει το θεριό της κατανάλωσης  και αισθάνεται σχεδόν  ανεπαρκής από την ασθενική καταναλωτική του δύναμη. Τη στιγμή εκείνη, ο καταναλωτής αισθάνεται ότι δεν αγοράζει αρκετά και θα έπρεπε να παραγγείλει και κάτι άλλο που δεν είχε προγραμματίσει. Αν σκέφτομαι κάτι από τα παραπάνω είναι ότι η ερώτηση "άλλο;" υπήρξε χαρακτηριστική μιας εποχής όπου καταβροχθίσαμε τα πάντα μέσα στην καταναλωτική μας μανία. Τώρα η ερώτηση "άλλο;" αντικαταστάθηκε με την ερώτηση "άλλος;"...

Δευτέρα 7 Δεκεμβρίου 2015

Ο ΧΑΡΟΣ ΠΑΝΩ ΣΕ ΤΡΟΧΟΥΣ

Σήμερα, περίμενα με την μηχανή στο φανάρι για να ανάψει το πράσινο. Από το πεζοδρόμιο με ρώτησε μια ηλικιωμένη κυρία αν θα προλάβαινε να περάσει τη διάβαση. Η ηλικιωμένη κυρία, βέβαια, ήθελε να εξασφαλίσει ότι δεν θα ξεκινούσα σε περίπτωση που δεν θα προλάβαινε να περάσει. Μου έχει συμβεί κι άλλες φορές κάτι ανάλογο. Σκέφτομαι με πόση μεγσλη ανασφάλεια κινούνται οι ηλικιωμένοι άνθρωποι και ότι αρκετοί από αυτούς αποφεύγουν τις μετακινήσεις εξαιτίας αυτής της ανασφάλειας. Θυμάμαι κάποιον στο Πανόραμα να βγαίνει στο δρόμο και να κάνει σινιάλο με τα χέρια του προκειμένου οι οδηγοί των αυτοκινήτων να ανακόψουν ταχύτητα και να τον διευκολύνουν να περάσει το άτομο που συνόδευε.Αυτή η τελευταία εικόνα μου είχε φανεί αρκούντως τριτοκοσμική!

Τρίτη 17 Νοεμβρίου 2015

ΤΟ ΛΑΪΚΌ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ

Το σκυλί είχε ένα πεντακάθαρο και λαμπερό τρίχωμα. Το βλέμμα του ήταν καλοσυνάτο και είχε μια μουσούδα που μας παρέπεμπε στην εικόνα ενός μικρού λύκου. Είμαι τελείως ανίδεος στις ράτσες των σκύλων αλλά κάπως σχετικός με τις φυλές των ανθρώπων. Το συμπαθέστατο σκυλάκι, λοιπόν, απολάμβανε την αγκαλιά της κοπέλας στον εξωτερικό χώρο ενός καφέ. Στο κοινό διάστημα της παρουσίας μας, το σκυλί έγινε κάτι σαν αντικείμενο λαϊκού προσκυνήματος. Αρκετοί περαστικοί κοντοστέκονταν για να το παρατηρήσουν, μικρές και μεγάλες κοπέλες του μιλούσαν με τρυφερά λόγια και το χάιδευαν•συνοδοί άλλων σκύλων άφηναν τα σκυλιά τους να γαβγίσουν και να παίξουν με το συγκεκριμένο σκυλί, αναζητώντας πληροφορίες από την κοπέλα.Ομολογουμένως, τέτοιο γλυκοκοίταγμα, ενδιαφέρον και τρυφερότητα-προβληματισμένος κάνω αυτή τη διαπίστωση- δεν έχω δει τα τελευταία χρόνια ανάμεσα στους ανθρώπους. Προφανώς, σιχαθήκαμε τόσο πολύ τη συνύπαρξη με τους συνανθρώπους μας που στραφήκαμε στα ζώα. Μπορεί να λέω κάτι λάθος, αλλά μπορεί να γράφω και το σωστό.

Κυριακή 11 Οκτωβρίου 2015

ΤΟ ΣΗΜΑ ΚΙΝΔΥΝΟΥ

Τα καφέ είναι χώροι ανοιχτοί για όλους (ας μην επικεντρώσουμε στην πολιτική του αποκλεισμού που εφαρμόζουν κάποιοι ιδιοκτήτες τους). Τα καφέ είναι, κυρίως, χώροι εκτεθειμένοι σε ανθρώπους ψυχικά πάσχοντες( όλοι είμαστε ψυχικά πάσχοντες, απλά μερικοί δεν μπορούν να εξασφαλίσουν μια στοιχειώδη ισορροπία μέσα τους). Τρία περιστατικά: Ένας νεαρός με φθαρμένα ρούχα πίνει τον καφέ του ή, ακριβολογώντας, πίνει το νερό του. Στο διάστημα που είμαι, ζητάει και τρίτο μπουκάλι νερού!Ελάχιστες γουλιές καφέ και τσιγάρο το ένα πίσω από το άλλο. Έχει ανοιχτές μπροστά του τις σελίδες της Καινής Διαθήκης αλλά δεν φαίνεται να διαβάζει.Το ποτήρι με το νερό ανεβοκατεβαίνει στο τραπέζι με κρότο. Δεύτερο περιστατικό: Μια κυρία με παγερό βλέμμα που παραπέμπει σε χρήση ψυχοφαρμάκων( είναι η αίσθηση που μας δίνει η εικόνα ενός ανθρώπου και όχι οι γνώσεις μας για να τον κατατάξουμε κάπου) ρωτάει με επιτακτικό τρόπο να μάθει εάν στο μαγαζί λένε τον καφέ. Όταν εισπράττει αρνητική απάντηση, αποχωρεί.Τρίτο περιστατικό: Μια λιπόσαρκη ηλικιωμένη κυρία που η εικόνα της παραπέμπει σε μια υπάκουη μαθήτρια του κατηχητικού, μπαίνει στο καφέ,βγάζει ένα ντοσιέ και δείχνει σαν να θέλει να πλασσάρει κάτι στους θαμώνες. Σε δευτερόλεπτα, ξαναβάζει το ντοσιέ στην τσάντα και αποχωρεί λέγοντας, "Με ενοχλεί ο τρόπος που σκέφτονται". 

Γράφω για τα τρία περιστατικά όχι για να προκαλέσω το γέλιο ή την ειρωνική διάθεση. Αν τα  γράφω, είναι επειδή πιστεύω ότι οι άνθρωποι που εκδηλώνουν ψυχοπαθολογικές συμπεριφορές είναι τα πιο ευαίσθητα τμήματα του κόσμου και μας προειδοποιούν όπως ακριβώς τα δελφίνια πιστοποιούν με την παρουσία τους για την καθαρότητα των νερών. Ο πολλαπλασιασμός των ψυχικά διαταραγμένων ανθρώπων είναι η ασφαλής και αξιόπιστη ένδειξη ότι οι διαπροσωπικές σχέσεις ορίζονται και αναπτύσσονται μέσα στην απάθεια, στο απάνθρωπο ανταγωνιστικό πνεύμα  και στην έλλειψη ενός βαθύτερου ανθρωπισμού.

Κυριακή 20 Σεπτεμβρίου 2015

ΔΙΧΟΤΟΜΩΝΤΑΣ ΤΙΣ ΨΗΦΟΥΣ!

Στον Βαγγέλη

Ένας φίλος μου  εργάζεται σκληρά έξι ημέρες την εβδομάδα. Θυσίασε την κυριακάτικη αργία για να παραστεί ως αναπληρωματικό μέλος της εφορευτικής επιτροπής που έγινε βασικό επειδή δεν παρέστησαν αυτοί που έπρεπε να το κάνουν! Του έδωσα αληθινά συγχαρητήρια επειδή αποτελεί υπόδειγμα πολίτη που ενδιαφέρεται για τα κοινά, όσο και αν αυτά  δεν αξίζουν για κάτι τέτοιο. Μιλούσαμε, λοιπόν, και μού ανέφερε για την περίπτωση ενός άκυρου ψηφοδελτίου κατά την καταμέτρηση των ψήφων. Το ψηφοδέλτιο που ακυρώθηκε ανήκε στον Σύριζα κατά το ήμισυ! Ο/η ψηφοφόρος χρησιμοποίησε τον χαρτοκόπτη για να κόψει το ψηφοδέλτιο σε δυο ίσα μέρη και το  τοποθέτησε μέσα στον φάκελο. Νομίζω ότι ισχυρότερο συμβολικό μήνυμα δεν θα μπορούσε να υπάρξει. Άντε να δούμε πόσοι θα μπορέσουν να αποκωδικοποιήσουν ένα τέτοιο μήνυμα!

Τετάρτη 26 Αυγούστου 2015

ΤΗΝ ΕΥΧΗ ΜΑΣ ΝΑ ΕΧΕΤΕ!

Στην Δήμητρα

Ο πατέρας της υπήρξε ένας άσημος μπογιατζής.Στην νεανική του ηλικία, τότε που η πείνα θέριζε τα άδεια στομάχια των ανθρώπων, περιπλανιόταν σε ταβέρνες και τις έβαφε ή έκανε ζωγραφικές παραστάσεις για να τις παραδώσει ομορφότερες. Οι μαγαζάτορες του εξασφάλιζαν ένα πιάτο φαγητό και στέγη για να κοιμηθεί. Ο άσημος μπογιατζής ασχολιόταν και με τις αγιογραφίες. Ο διάκοσμος των  εκκλησιών ήταν γεμάτος με δικές του δουλειές. Ματαίως,  περίμενε ανταμοιβή. Οι ιερείς του έδειχναν τα άδεια παγκάρια και του έδιναν τις ευχές τους...

ΕΣΥ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙΣ!

Κατά τη διάρκεια της συζήτησης, μια φίλη μου δασκάλα αναφέρθηκε σε ένα παλιότερο περιστατικό σε ταβέρνα της Μυτιλήνης. Την ώρα που έτρωγε και γλεντούσε ο κόσμος, μπήκε στο μαγαζί ο ταραγμένος οδηγός μιας μηχανής. Η μηχανή του έβγαζε καπνούς και κινδύνευε να αρπάξει φωτιά. Στην ταραχή της στιγμής, ο οδηγός μπήκε στο μαγαζί να ζητήσει βοήθεια. Την στιγμή που ο κόσμος κατάλαβε περί τίνος πρόκειται, άδειασε ακαριαία το μαγαζί. Αυτό συνέβη επειδή στο πάρκινγκ του μαγαζιού είχαν τα αυτοκίνητά τους και φοβήθηκαν μια πιθανή ανάφλεξή τους.

Το περιστατικό για το οποίο μιλάμε έχει διδακτική αξία. Την ώρα της έκτακτης ανάγκης μετράει περισσότερο η διαφύλαξη της προσωπικής περιουσίας από την άμεση βοήθεια προς αυτόν που έχει την ανάγκη. Στα δευτερόλεπτα που διαρκεί η λήψη της απόφασης, πολύς κόσμος θα αποφασίσει με γνώμονα την προάσπιση του ατομικού συμφέροντος.

Δευτέρα 24 Αυγούστου 2015

ΣΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ

Το ποτό προκαλεί μέθεξη σε ανθρώπους που έχουν καλή διάθεση. Αντιθέτως, πνίγει τους ανθρώπους που έχουν κακή διάθεση και βρίσκουν στο ποτό μια διέξοδο για να απαλλαγούν από τα προβλήματά τους. Ένας άνθρωπος που είναι στουπί στο μεθύσι είναι ακατάλληλος και επικίνδυνος να οδηγήσει.Πάνω στο τιμόνι του αυτοκινήτου μπορεί να αποκοιμηθεί, να ανάψει αλάρμ στο αντίθετο ρεύμα, να κινηθεί σε μονόδρομο, να μην σταματάει στο σινιάλο του αυτοκινήτου που κινείται κανονικά, να συνεχίζει να πατάει γκάζι δίνοντας την αίσθηση ότι θέλει να συγκρουστεί και πιθανόν να αυτοκτονήσει. Αν δεν σκοτώνει κάποιον ανυποψίαστο και την γλιτώνει με υλικές ζημιές σε σταθμευμένα αυτοκίνητα, οφείλεται καθαρά στην Τύχη!

Αυτός ο άνθρωπος λοιπόν, ζει επικίνδυνα για τον εαυτό του αλλά και για τους άλλους. Βγαίνοντας από το αυτοκίνητο με μεγάλη προσπάθεια , μπορεί να βρίζει και να ασχημονεί προς τον κόσμο που τον αποδοκιμάζει και είναι έτοιμος να τον λιντσάρει. Αν διερωτάται και αν νιώθει ότι δεν έκανε κάτι άσχημο, είναι επειδή δεν έχει συναίσθηση όλων αυτών που έχει διαπράξει.Ο αστυνομικός που προσπαθεί να συνεννοηθεί με τον μεθυσμένο οδηγό του αυτοκινήτου, βλέποντας την ομαδική αποδοκιμασία και την χλεύη των παρευρισκομένων, ζητάει ευγενικά να αποχωρήσουν.《Γίνατε όλοι δικαστές》, λέει και παίρνει παράμερα τον μεθυσμένο οδηγό...

Δευτέρα 17 Αυγούστου 2015

ΖΩΗ ΣΕ ΛΟΓΟΥ ΜΑΣ!

Πολλές φορές και  καθώς περπατάω, διακρίνω πεταμένα κάτω τα αγγελτήρια μνημοσύνων ή κηδειών που υπάρχουν στις κολώνες. Τα χαρτιά φαίνεται να έχουν υποστεί μια βίαιη αποκόλληση. Πολύ πιθανόν, κάποιοι να αντιδρούν ακόμη και στη θέα τους.

Χτες, παρακολουθούσα έναν κύριο πάνω από τα πενήντα να ξεκολλάει από τις στάσεις των λεωφορείων χαρτιά που αφήνουν απόφοιτοι πανεπιστημίων που θέλουν να κάνουν φροντιστήρια κατ'οίκον.Ο εν λόγω κύριος ήταν τόσο μεθοδικός στην εργασία του που θα τον ζήλευαν ακόμη και οι υπάλληλοι του δήμου που έχουν επιφορτιστεί να μας απαλλάξουν από όλα αυτά τα αυτοκόλλητα , τα χαρτιά και τις αφίσες που επικολλούνται ακόμη και στα πιο απίθανα σημεία της πόλης. Ο κύριος διέθετε και ένα μικρό σουγιαδάκι για να ξύνει το χαρτί και να παραδίδει καθαρή την επιφάνεια. Όσο δούλευε, έριχνε και κλεφτές ματιές μπας και τον παρατηρεί κανένας.

Οι κοινωνίες μας εδώ και πολλά χρόνια  έχουν δώσει το σύνθημα για έναν γενικευμένο ανταγωνισμό ανευ προηγουμένου. Ο κύριος που ξεκολλάει τα χαρτιά το πρωί της Κυριακής και με 32 βαθμούς θερμοκρασία, σίγουρα έχει κάποιο συμφέρον  και δρα ανταγωνιστικά. 

Ο δημόσιος χώρος υποφέρει αληθινά  από την πάση θυσία προάσπιση του ατομικού συμφέροντος και τον σκληρό ανταγωνισμό.Το γνωστό ευφυολόγημα 《 Αν έρθεις στην κηδεία μου θα έρθω κι εγώ στη δική σου》 το λέμε για να αποδείξουμε ότι είμαστε κυρίαρχοι αυτού του ανταγωνιστικού και άθλιου παιχνιδιού. Ζωή σε λόγου μας...

Τετάρτη 12 Αυγούστου 2015

ΟΙ ΣΤΙΓΜΕΣ ΤΗΣ ΔΙΑΥΓΕΙΑΣ

Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που είναι ψυχικά διαταραγμένοι και εξωτερικεύουν τις ασυνάρτητες σκέψεις τους. Οι άνθρωποι που παραμιλάνε στο δρόμο,  είναι μια όλο και πιο συχνή εικόνα. Μ' αυτούς που φέρνω στο μυαλό, διακρίνω την εμμονή να επαναλαμβάνουν συνεχώς κάποιες λέξεις ή φράσεις. Για παράδειγμα, ένας νεαρός που ορισμένες φορές τον έχω δει να κρατάει τα πέδιλά του και να κυκλοφορεί ξυπόλητος(αρκετές φορές κρατάει στο χέρι του ένα κουτάκι αναψυκτικού) επαναλαμβάνει συνεχώς την λέξη 《πολλά》. Μια φορά ήμουν παρών όταν ρώτησε τους θαμώνες ενός καφέ εάν τα 130 χρόνια ζωής είναι πολλά. Ο κόσμος τού απάντησε και ο νεαρός αποχώρησε εμφανώς ικανοποιημένος από την ανταπόκριση του κόσμου.Μόλις προχτές, είδα έναν νέο άντρα να έχει κρεμασμένο ένα ταγάρι και να παραμιλάει στο δρόμο λέγοντας ,《 ξυπνήστε ρε, σας κοροϊδεύουν》! 

Οι στιγμές διαύγειας ενός ψυχικά διαταραγμένου ανθρώπου είναι απείρως πιο ενδιαφέρουσες από ενός ανθρώπου που θεωρούμε κανονικό.

Τρίτη 11 Αυγούστου 2015

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΘΕΡΟΥΣ

Όταν ήμασταν παιδιά, το άθλημα του καλοκαιριού ονομαζόταν "μπάνια στη θάλασσα".Υπήρχε ένας σκληρός ανταγωνισμός. Το κάθε παιδί έπρεπε να προσμετρήσει τα μπάνια του και να καταθέσει ενώπιον της παρέας τον συνολικό άριθμό. Βασιζόμασταν στην ειλικρίνεια. Κανείς δεν μπορούσε να επιβεβαιώσει τον ακριβή αριθμό των θαλασσινών μπάνιων που έκανε κάποιος τους θερινούς μήνες. Τους ψεύτες, τους φαντασμένους τούς γνωρίζαμε εκ των προτέρων  και αναλόγως βγάζαμε τα συμπεράσματά μας. Εκεί που δυσκολευόμασταν να κρίνουμε  ήταν με τους φίλους και τις φίλες που πάλευαν ανάμεσα στην ειλικρίνεια και την επιθυμία να φτάσουν στο απόγειο της δόξας και της αποδοχής. Η συγκεκριμένη κατηγορία πάσχιζε να τα έχει καλά με τη συνείδησή της αλλά επιδίωκε, ταυτόχρονα, την καταξίωση στην παρέα. Ένα από τα τεχνάσματα των παιδιών  για να ισορροπούν ανάμεσα στο συνειδησιακό πρόβλημα και την φιλοδοξία του νικητή, ήταν να προσμετρούν τον αριθμό των μπάνιων κάθε φορά που  έμπαιναν στη θάλασσα. Έτσι όμως, καταστρατηγούσαν το βασικό κριτήριο που δεν ήταν άλλο από το κολύμπι που αντιστοιχούσε σε μια ημέρα• δεν ήταν οι πολλές φορές που μπαίναμε στη θάλασσα την μια ημέρα, αλλά η μια φορά που μπαίναμε μέσα  σ' αυτήν την ημέρα. Με αυτό το τέχνασμα, ορισμένοι πολλαπλασίαζαν τον αριθμό των μπάνιων και ορκίζονταν ότι λένε την αλήθεια.

Γοητευτικά και άκρως διδακτικά για την μετέπειτα ζωή μας,  τα μαθήματα του θέρους.Τότε, που θερίζαμε την οργιώδη παιδική φαντασία για να καρπίσουμε την αλήθεια...

Σάββατο 8 Αυγούστου 2015

ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ

Στο καφέ παρακολουθούσα  έναν έφηβο ρομά που πήγαινε από τραπέζι σε τραπέζι και ζητιάνευε. Σε κάθε παρέα έβγαζε ένα μακρόσυρτο 《πεινάωωωω》 αλλά δεν έπειθε κανέναν! Οι κινήσεις του είχαν μια έντονη θεατρικότητα. Περισσότερο έδινε την εντύπωση ότι έκανε ...προπόνηση και λιγότερο αποσκοπούσε στο να μαζέψει λεφτά. Σε μια παρέα με κοπέλες ήταν πιο επίμονος επειδή η μία του άρεσε. Οι κοπέλες τον έδιωχναν λέγοντας ότι κι αυτές είναι άνεργες και δεν μπορούν να του προσφέρουν τίποτα. Χωρίς να πτοείται, εγκατέλειψε το καφέ και πήγε στην στάση του λεωφορείου. Προτού ανεβεί, φόρεσε μέσα στην νύχτα γυαλιά ηλίου, έκανε χορευτικές κινήσεις σαν ράπερ και έστειλε πολλά φιλιά στην γυναικοπαρέα. Το λεωφορείο είχε έρθει. Η συνέχεια της παράστασης εντός του λεωφορείου...

Πέμπτη 6 Αυγούστου 2015

ΤΥΠΩΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΑΣΦΑΛΤΟ...

Τώρα που ερημώνουν οι πόλεις οι αρουραίοι κόβουν βόλτες. Καμιά φορά, οι βόλτες τους γίνονται οι τελευταίες. Ένα αυτοκίνητο που περνάει και ο αρουραίος μετασχηματίζεται σε μια άμορφη μάζα με τα εντόσθια έξω. Τα ίδια συμβαίνουν και με τα μικρά γατάκια που με μειωμένη  αίσθηση κινδύνου δεν μπορούν να αποφύγουν τις ρόδες των αυτοκινήτων.

Περπατώντας, περνάω συχνά από δυο δρόμους που υπήρχαν σκοτωμένα ένα ποντίκι και μια γάτα. Το θέαμα και στις δυο περιπτώσεις άκρως αποκρουστικό. Τώρα και με τις ζέστες, πάνω από τα δυο ψοφίμια πετούσαν μύγες και διάφορα άλλα έντομα. Τα δυο ψοφίμια παρέμειναν αρκετό καιρό μέχρι που εγιναν χαλκομανίες και ένα με την άσφαλτο.

Κάποτε θα βρισκόταν ένας θαρραλέος πολίτης που θα τα μάζευε από το οδόστρωμα ή θα ειδοποιούσε ένα συνεργείο του δήμου που θα τακτοποιούσε το θέμα. Βλέπετε, τα ζώα σκοτώθηκαν σε δημόσιο χώρο όπου κανέναν μας δεν αφορά!

Παρασκευή 31 Ιουλίου 2015

ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΟΥ 2000

Τον Ιούλιο του 2000 ήμουν στη Σάμο. Στην μία εβδομάδα της παραμονής μου και με μια μηχανή που είχα νοικιάσει, προσπαθούσα να δω όλο και περισσότερα μέρη. Το νησί είχε τοποθεσίες απίστευτης ομορφιάς. Θυμάμαι ότι έμενα μέσα στο Βαθύ και σε ένα ξενοδοχείο που ήταν πρώην καθολικό μονααστήρι. Ο ιδιοκτήτης ή ο υπεύθυνος για την λειτουργία του ξενοδοχείου, ήταν κάποιος που τού άρεσε να διαβάζει. Ένα κυριακάτικο πρωινό, είχα σηκωθεί νωρίς για να ξεκινήσω την περιήγηση στο νησί. Τον καλημέρισα και τον είδα να έχει μπροστά του δυο κυριακάτικες εφημερίδες. Δεν έφυγα αμέσως. Αρχίσαμε την κουβέντα για τα άρθρα και τη δημοσιογραφική ύλη των εφημερίδων. Εύκολα μπορούσε να καταλάβει κανείς ότι ήταν απαιτητικός αναγνώστης των εφημερίδων .Έμενε πολύ στις φράσεις των άρθρων και προσπαθούσε να τις ερμηνεύσει και να τις κωδικοποιήσει στο δικό του σύστημα σκέψης. Τον χαιρέτησα και αποχώρησα. Εγώ όπως και τόσοι άλλοι τουρίστες, θα είχαμε το μυαλό μας στις ομορφιές του νησιού. Ήταν θερμό καλοκαίρι, η Σάμος είχε αρκετό τουρισμό , τα μαγαζιά ήταν γεμάτα και κάπου υπήρχε ένας 《Χώρος και Χρόνος》 για λίγο προβληματισμό. Η σκέψη και οι προβληματισμοί του συγκεκριμένου ανθρώπου υπήρξαν το αντίβαρο στην ελαφρότητα και την ανεμελιά του καλοκαιριού...

Τετάρτη 29 Ιουλίου 2015

ΝΟΜΙΜΟΦΡΟΝΕΣ ΚΑΙ ΝΟΜΟΤΑΓΕΙΣ

Κάποιες σκέψεις πρόχειρα διατυπωμένες)
Υπάρχει μια θεμελιώδης διαφορά ανάμεσα στους νομιμόφρονες και τους νομοταγείς.Οι νομιμόφρονες παρουσιάζουν μια αυστηρή προσήλωση στο γράμμα του Νόμου. Τους ενδιαφέρει να διεκπεραιώνουν το τυπικό μέρος που βασίζεται σε άνωθεν εντολές.Οι νομιμόφρονες λατρεύουν την ιεραρχία και εντυπωσιάζονται με όλους αυτούς που εξελίσσονται στην πυραμίδα αυτής της ιεραρχίας.
Οι νομοταγείς ενδιαφέρονται περισσότερο για το πνεύμα του Νόμου.Ό,τι προέρχεται από τις ανώτερες βαθμίδες της ιεραρχίας δεν σημαίνει απαραίτητα ότι είναι και το ορθό.Οι νομοταγείς αγαπούν την κουλτούρα διαλόγου, εμβαθύνουν και αναζητούν την ουσία κόντρα στο τυπολατρικό πνεύμα των νομιμοφρόνων.
Ερώτηση: Από ποιούς νομίζετε ότι έχουμε πήξει περισσότερο;

Τρίτη 28 Ιουλίου 2015

ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΥΠΟ ΣΚΙΑΝ!

Μας αρέσει να βράζουμε στα τσιμέντα της πόλης. Σε συνθήκες καύσωνα, γινόμαστε βραστεροί και εύπεπτοι για τα στομάχια όλων αυτών που αναζητούν 《μια ανάσα δροσιάς》 εξω από την τσιμεντούπολη. Σχεδόν στα όρια τη παραβατικότητας, δεν υπακούμε στις εντολές και κυκλοφορούμε ασκόπως στο κέντρο της πόλης. Μας αρέσουν οι ίσκιοι των δέντρων που δροσίζουν και όχι τα ψυχρά ρεύματα των κλιματιστικών. Πίνουμε νερό για να ξεδιψάσουμε. Αν αγοράζουμε μικρά εμφιαλωμένα νερά είναι για να προσφέρουμε αφειδώς πλάνα στους τηλεοπτικούς σταθμούς που έχουν ταυτίσει τέτοιες εικόνες με την μεγάλη άνοδο της θερμοκρασίας(στο ξεροβόρι και την παγωνιά δεν πίνουμε νερό και αφυδατώνουμε τον οργανισμό μας!). Ολόκληρες πόλεις μετατρέπονται σε πόλεις-φαντάσματα επειδή η τηλεόραση μας υποβάλλει σε κάτι τέτοιο. Κάποτε, δηλώναμε εξαπατημένοι από την παραδοχή και τη συνείδηση ότι είχαμε 《φάει αρκετό πρόλογο》. Σήμερα, αυτό έχει αντικατασταθεί από το 《φάγαμε αρκετή τηλεόραση》. 


Το σημείωμα αυτό, διαβάζεται μόνο από αυτούς που φοράνε ανοιχτόχρωμα ρούχα...

Τετάρτη 15 Ιουλίου 2015

ΟΙ ΚΡΥΑΔΕΣ

Ολοένα και περισσότερο, βρίσκω αντιαισθητικές και κακόγουστες τις εξυπνάδες με τις οποίες οι χρήστες του διαδικτύου θέλουν να αποδώσουν χιουμοριστικό τόνο σε διάφορα σοβαρά ζητήματα. Κοντά σ' όλους αυτούς, θα έλεγα ότι υπάρχει μια μειοψηφία που κάνει αληθινό χιούμορ ααδεικνύοντας τις αθέατες πλευρές των ζητημάτων και προβληματίζοντας τους αποδέκτες αυτής της χιουμοριστικής διάθεσης. Όταν διαβάζω αυτά τα ολιγόλογα tweets, νιώθω να παθαίνω μια ψυχρολουσία. Κατά τα άλλα , εκφραζόμαστε ελευθέρως και με σεβασμό στην διαφορετική άποψη των άλλων!

Κυριακή 5 Ιουλίου 2015

ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟ ΝΑΙ ΚΑΙ ΟΧΙ

Ο φίλος μου σπούδαζε για χρόνια στην Γαλλία και είχε δημιουργήσει φιλίες εκεί. Ερχόμενος στην Ελλάδα, χρειάστηκε να επιστρέψει στην Γαλλία. Εκεί, τον φιλοξένησε ένας από τους παλιούς του φίλους .Στο σπίτι του έμεινε για έναν ολόκληρο μήνα. Αυτό που του προξένησε μεγάλη εντύπωση ήταν ότι το τηλέφωνο του οικοδεσπότη χτύπησε μια και μοναδική  φορά!

Πιστεύω ότι οι ευρωπαίοι με εξαίρεση τους μεσογειακούς λαούς, βιώνουν μεγαλύτερη αποξένωση. Αντιστεκόμαστε στην αποξένωση όταν παθιαζόμαστε  μέσα από την Συζήτηση για την αναζήτηση της αλήθειας.Να θυμάστε: Ανάμεσα στο ΝΑΙ και το ΟΧΙ της ζωής χωράει πολλή κουβέντα!

Τετάρτη 1 Ιουλίου 2015

ΜΕΝΟΥΤΙΣΤΑΣ ΕΥΡΩΠΑ-ΠΑΝ

Οι Μενουτίστας Ευρωπά-παν ανταποκρίθηκαν με θέρμη και ενθουσιασμό στο προσκλητήριο στην πλατεία Συντάγματος.Τους βλέπουμε να κυματίζουν τις ελληνικές σημαίες μαζί με τις άλλες, τις αστεράτες της Ευρώπης.Όλα είναι ήρεμα μέχρι που κάποιοι αποφασίζουν να ανεβούν πιο ψηλά στο κοινοβούλιο. Μια διμοιρία των Ματ τους φράζει το δρόμο.Ακολουθεί πανδαιμόνιο! Βρισιές, σπρωξιές και το μανικιούρ μιας κυρίας σπάει. Απευθύνεται με οργισμένο ύφος στον επικεφαλής(sorry mister mpampiniotis για το λάθος) της διμοιρίας. Του ζητάει τα στοιχεία προκειμένου να υποβάλει μήνυση και να διεκδικήσει αποζημίωση για το σπασμένο νύχι. Παραδίπλα, ένας κύριος αποχωρεί από το πεδίο της μάχης, έχοντας έναν τεράστιο λεκέ στην μπλούζα του. Ο λεκές προήλθε κατά τη διάρκεια των αντεγκλήσεων και των αναταράξεων του κυπέλλου με το το φραπόγαλο. Τέλος, μια κυρία άρτι αφιχθείσα από το κομμωτήριο έχει στοχοποιήσει έναν άνδρα των Ματ που ανακάτεψε τα μαλλιά της. Η εν λόγω κυρία ωρύεται αναμαλλιασμένη!

Στο κάτω μέρος της πλατείας υπάρχει πάθος και παλμός. Προκειμένου η αστυνομία να έχει υπό τον έλεγχό της τους παρευρισκόμενους, χρησιμοποιεί υπερσύγχρονα εναέρια μέσα που ψεκάζουν τους διαδηλωτές με μικρές ποσότητες χημικών. Οι διαδηλωτές αντιστέκονται και ανοίγουν τις ομπρέλες τους για να προστατευτούν. Οι Μενουτίστας Ευρωπά-παν εξαγριώνονται με αυτήν την αναίτια και, αψυχολόγητα, επιθετική στάση της αστυνομίας. Φωνάζουν συνθήματα όπως 《 Η τρομοκρατία δεν θα περάσει》 και 《Η Δημοκρατία θα θριαμβεύσει》!

Συλλήψεις και βασανιστήρια των διαδηλωτών δεν αναφέρθηκαν!

Παρασκευή 26 Ιουνίου 2015

ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΤΟ ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΤΩΝ ΤΙΤΛΩΝ ΚΑΙ ΑΞΙΩΜΑΤΩΝ

Οι τίτλοι για τους ανθρώπους είναι ότι και το βαλσάμωμα για τα ζώα. Η απόκτηση ενός τίτλου άπαξ και η  θλιβερή περιφορά του εδώ και εκεί, συνιστούν τεχνικές για τη συντήρηση ενός νεκρού σώματος ιδεών και βιωμάτων. 

Ο μόνος τίτλος που θα μπορούσε να αναγνωρίσει για τον εαυτό του ένας παλλόμενος από τη  ζωή άνθρωπος,  είναι το Άτιτλο.

Θέλει κότσια και ψυχή για να  υπερασπιζόμαστε το Άτιτλο καθημερινώς!

Τετάρτη 24 Ιουνίου 2015

Ο ΠΟΛΥΣ ΤΙΠΟΤΑΣ!

Βγήκες πάλι να κατηγορήσεις τους συμπατριώτες σου! Ο καταγγελτικός και ανέμπευστος λόγος σου κάνουν πολλές εκδόσεις στην χώρα.Τώρα, πασχίζεις να ακουστείς ως αντιστασιακός του εξωτερικού. Για χρόνια στο προσκήνιο, δεν αντέχεις στην ιδέα να αποσυρθείς! Εξαπολύεις μύδρους εναντίον του σάπιου πολιτικού κατεστημένου, ξεχνώντας σκανδαλωδώς ότι το πολιτικό σύστημα σάπισε επειδή έθρεψε με φήμη, χρήματα και προνόμια κάμποσους σαν και του λόγου σου!

ΤΟ ΑΓΓΙΓΜΑ ΣΤΟ ΜΑΓΟΥΛΟ

Μια κυρία καθάριζε με την σκούπα της την είσοδο της πολυκατοικίας.Εκείνη την ώρα, ερχόταν μια ηλικιωμένη κυρία για να μπει στην πολυκατοικία. Η γιαγιά περπατούσε με αργές και νωχελικές κινήσεις. Μόλις αντιλήφθηκε την καθαρίστρια , την χαιρέτησε χαϊδεύοντας το μάγουλο. Το χέρι της γιαγιάς ήταν ήδη σηκωμένο προτού "αγκαλιάσει" με τόση θέρμη το μάγουλο της καθαρίστριας. 

Τέτοιες εικόνες εγκαρδιότητας στην τρισάθλια αστική τοπογραφία δεν συναντιούνται συχνά!

Παρασκευή 19 Ιουνίου 2015

Η ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ ΤΩΝ ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΩΝ

Ηλικιωμένοι που έχουν την ανάγκη της συντροφικότητας και της φροντίδας πέφτουν θύματα φίλων ή συγγενών που τους πείθουν να παραδώσουν εν λευκώ τις περιουσίες τους. Συντάξεις και σπίτια τα καρπώνονται οι επιτήδειοι . Μέσα στη σύγχυση και την ανασφάλεια, οι ηλικιωμένοι περιμένουν ματαίως το αντίκρυσμα της προσφοράς τους. Αντ' αυτού, εγκαταλείπονται στην μοίρα τους και αργοπεθαίνουν.


Θα έπρεπε να υπάρχει μια σκληρή καταδίκη στο επίπεδο της συνείδησης για όλους αυτούς που εκμεταλλεύονται και ιδιοποιούνται τις περιουσίες ηλικιωμένων, αδιαφορώντας χυδαία για την ψυχική και πνευματική υγεία αυτών των ανήμπορων ανθρώπων. Άραγε πόσο πιο χαμηλά να πέσουν αυτά τα σαρκοβόρα με την ανθρώπινη όψη; Τι άλλο να κάνουν για να σιχαθούν τους εαυτούς τους;

《ΚΑΙ ΤΙ ΕΓΙΝΕ;》


Στα χρόνια του πανεπιστημίου, η Νατάσα ήταν μια όμορφη γυναίκα και με εντυπωσιακό παράστημα. Όταν της υπενθύμιζα την ομορφιά της, μου έλεγε 《 Και τι έγινε Γιάννη;》.Ομολογουμένως, δυσκολευόμουν να βρω απάντηση στην ερώτησή της. Μου προξενούσε μεγάλη εντύπωση η περιφρόνηση που έδειχνε για τα σωματικά της προσόντα και την ομορφιά της. Αργότερα και αφού ενδιαφερόμουν για την μοίρα των ωραίων γυναικών, κατέληξα ότι η ομορφιά δεν βοηθάει τους ανθρώπους να κερδίσουν σε αλήθεια σ'αυτή τη ζωή. 


Είμαι όμορφος, είσαι όμορφος, είναι όμορφος• ακόμη και αν συμφωνούσαμε σε αυτά, τι θα κερδίζαμε σε αλήθεια;

Πέμπτη 18 Ιουνίου 2015

ΑΞΙΕΣ ΚΑΙ ΠΙΣΤΗ

Στη Θεσσαλονίκη αυτή την στιγμή έχει ψιλόβροχο. Είναι μέρα καθημερινή και βλέπω έναν τύπο με μηχανάκι να ανηφορίζει στο γήπεδο της Τούμπας. Κορνάρει συνέχεια και έχει στηριγμένη στο πίσω μέρος της μηχανής του μια μεγάλη σημαία του παοκ. 

Βλέποντας αυτές τις εικόνες αφοσοίωσης και πάθους , σκέφτομαι ότι η πίστη σε αξίες και ιδανικά υπήρξε πάντα η πιο όμορφη τρέλα του ανθρώπου. Ωστόσο, οι αξίες και τα ιδανικά των πολλών ήταν αφηρημένες έννοιες που δεν οδηγούσαν στην απελευθέρωση του ανθρώπου αλλά στην σκλαβιά και στην επικράτηση ενός συστήματος συντηρητικών και αναχρονιστικών ιδεών και αξιών. Θα ' ταν υπέροχο να αντικαθιστούσαμε τις "αξίες" μας με άλλες υψηλότερες που εξευγενίζουν τον άνθρωπο. Αν φώναζα συνθήματα οπαδών θα έλεγα: " Να αλλάξουμε τις αξίες και όχι την πίστη μας"...

Κυριακή 14 Ιουνίου 2015

ΦΑΡΜΑΚΕΙΟΝ 《 Η ΠΙΕΣΙΣ》

Οι λεωφορειόδρομοι σχεδιάστηκαν για να διευκολύνουν την κίνηση των λεωφορείων.Ωστόσο, αρκετά συχνά χρησιμεύουν και ως πάρκινγκ αυτοκινήτων. Προχτές, ένας συμπολίτης μας πάρκαρε το αυτοκίνητο του σε λεωφορειόδρομο σε κεντρική οδό της πόλης. Ήθελε, λέει,  να αγοράσει φάρμακα από ένα φαρμακείο και θεώρησε φυσικό και πρέπον να παρεμποδίζει την κυκλοφορία. Μάλιστα, ακούγοντας την παρατεταμένη κόρνα του λεωφορείου έδειξε να θυμώνει!

Το παραπάνω  γεγονός δείχνει ότι δεν έχουμε απαλλαχτεί από την νοοτροπία εκείνη που ιεραρχεί τα προσωπικά προβλήματα και τις ανάγκες μας σαν τα σπουδαιότερα του κόσμου. Ο 《παρκαδόρος》 στον λεωφορειόδρομο δεν σκέφτηκε ούτε μια στιγμή να μετακινηθεί με τα πόδια και αν μπορούσε να εισέλθει με το αυτοκίνητο μέσα στο φαρμακείο, θα το έκανε. Επίσης, η παραλαβή του φαρμάκου ήταν μια επείγουσα πράξη κατά την οποία οι  επιβάτες του λεωφορείου θα έπρεπε να ταλαιπωρηθούν προκειμένου να δείξουν ότι συμπάσχουν! Χρόνια τώρα, η  ανάγκη του ενός γίνεται η ανάγκη του κόσμου όλου! Νομίζω ότι το παρατραβήξαμε...

Σάββατο 13 Ιουνίου 2015

ΑΠΟ ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ

Στην Βικιπαίδεια διαβάζουμε: 《 Σε κάθε επεισόδιο ο Σκούμπι και η παρέα του, αποτελούμενη από τον Φρέντι Τζόουνς, τη Δάφνη Μπλέικ, τη Βέλμα Ντίνκλι και τον Σάγκι Ρότζερς, ταξιδεύουν στον κόσμο. Κάθε μέρος που επισκέπτονται είναι στοιχειωμένο από ένα τέρας ή φάντασμα, πίσω από το οποίο κρύβεται πάντα κάποιος άνθρωπος》.

Βρίσκομαι στην Λίνδο της Ρόδου το καλοκαίρι του 1994.Οι τουρίστες προχωρούν σημειωτόν στα στενά σοκάκια. Είναι μεσημέρι και μπαίνω σ' ένα στενόχωρο μπαράκι για να πιω μια παγωμένη μπύρα. Το μπαράκι διαθέτει και οθόνη στην οποία προβάλλεται ένα επεισόδιο από τον Σκούμπι Ντου. Έξω από το μπαράκι περνούν δυο έφηβοι Άγγλοι που  αντιλαμβάνονται την προβολή και κάνουν σαν ξετρελαμένοι! Χωρίς δεύτερη σκέψη,  μπουκάρουν στο μαγαζί και καθονται μπροστά στην οθόνη. Παραγγέλνοντας ένα εμφιαλωμένο νερό σε πλαστικό μπουκάλι, κάθονται και παρακολουθούν σαν υπνωτισμένοι το Σκούμπι Ντου. Ίσως, εμπνεόμενοι από τον ήρωα τους, να προσπαθούσαν να ανακαλύψουν το φάντασμα ή το τέρας που κατοικούσε στο όμορφο τοπίο της Λίνδου.Για το ανθρώπινο πρόσωπο, οι έφηβοι θα χρειάζονταν περισσότερο χρόνο να το ανακαλύψουν...

Παρασκευή 12 Ιουνίου 2015

ΤΟ ΕΛΠΙΔΟΦΟΡΟ ΜΗΝΥΜΑ

Καθώς περπατούσα, βρέθηκα αντικριστά με ένα κορίτσι όχι παραπάνω από εφτά χρονών. Φαινόταν ότι μόλις επέστρεφε από την κοντινή παιδική χαρά. Στο χέρι της κρατούσε σφιχτά τον μικρότερο αδελφό της. Στο σημείο στο οποίο συναντηθήκαμε, υπήρχαν παρτέρια με λουλούδια που στένευαν το διάδρομο στο πλακόστρωτο. Κοντοστάθηκα για να περάσουν τα δυο παιδιά. Καθώς το κορίτσι πλησίασε προς το μέρος μου, είπε ένα μεγαλοπρεπέστατο 《 ευχαριστούμε!》.Η αλήθεια είναι ότι ξαφνιάστηκα ευχάριστα, καθώς δεν περίμενα από ένα μικρό κορίτσι να εκτιμήσει την πράξη μου και ούτε, φυσικά, να ανταποδώσει με τέτοια ταχύτητα και αβροφροσύνη.Συνήθως, τα παιδιά αυτής της ηλικίας ντρέπονται τους ενήλικες και λαμβάνουν συγκεκριμένες οδηγίες ώστε να αποφεύγουν τις κουβέντες με τους αγνώστους.Το μικρό κορίτσι αποτελεί για μένα το ελπιδοφόρο μήνυμα ότι κάποια παιδιά μεγαλώνουν με ευγένεια, ορθή κρίση και έλλειψη φόβου.Να το χαίρονται οι γονείς του!

ΟΙ ΣΥΝΤΑΓΕΣ ΤΗΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ

Τα τηλεοπτικά πλάνα ίπτανται αργά και νωχελικά πάνω από επώνυμα είδη των υλικών μαγειρικής που χρησιμοποιεί ο σεφ (ή αυτός που υποδύεται τον σεφ). Ο λογότυπος των υλικών θα πρέπει να εντυπωθεί στο μυαλό των τηεθεατών και εν δυνάμει καταναλωτών. Οι συνταγές που μας πλασάρουν κάθε φορά προκαθορίζονται από τις δυνάμεις της αγοράς. Ο σεφ προσαρμόζει τις συνταγές με βάση τους χορηγούς.της εκπομπής.Τα φαγητά, βεβαίως, παρασκευάζονται μέσα στον τηλεοπτικό χρόνο αλλά είναι μόνο το πρόσχημα. Στην πραγματικότητα, η σκέψη του καταναλωτή εθίζεται στη χρήση συγκεκριμένων υλικών για συγκεκριμένους σκοπούς.Ο βομβαρδισμός και η επανάληψη των επώνυμων υλικών παγιδεύει τον τηλεθεατή στην αίσθηση ότι τα φαγητά που παρασκευάζονται γίνονται ΜΟΝΟ ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΛΛΙΩΣ! Φανταστείτε, λοιπόν, την ενημέρωση που παρέχεται από τους τηλεοπτικούς σταθμούς σαν ένα πρόσχημα για να υπερασπίζονται τα δικά τους οικονομικά συμφέροντα.

Τετάρτη 10 Ιουνίου 2015

ΜΙΚΡΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ

Κάθε φορά που αποκαλύπτεται ένα τραγικό γεγονός( για παράδειγμα, ο προχθεσινός στραγγαλισμός του παιδιού από τον ίδιο τον πατέρα του) οι γείτονες, οι φίλοι και το συγγενικό περιβάλλον αδυνατούν να πιστέψουν το κακό που τους έχει βρει. Οι κακές ειδήσεις πέφτουν σαν τους κεραυνούς εν αιθρία. Δυστυχώς, τα μπουμπουνητά και το ξέσπασμα της καταιγίδας είναι αόρατα από ανθρώπους που μαθαίνουν να ασκούνται στην ρηχή και επιφανειακή παρατήρηση των συμπεριφορών και στάσεων ενός ανθρώπου. Όλοι τους δηλώνουν ότι ο δράστης του στυγερού εγκλήματος δεν είχε δώσει ποτέ του δικαιώματα για να αρχίσουν να σχολιάζουν αρνητικά και να ανησυχούν. Ώρες ώρες, αρχίζω να πιστεύω ότι οι άνθρωποι είναι προτιμότερο να δίνουν στο διάβα της ζωής και του χρόνου τους μικρά δικαιώματα παρά ένα μεγάλο και συγκλονιστικό. Με τα μικρά, οι συνέπειες των πράξεων τους είναι διαχειρίσιμες.Με ένα μεγάλο-φόνος-δεν μπορεί κανείς να επανορθώσει, ξαναφέροντας στη ζωή το δύστυχο εφτάχρονο παιδί.

Δευτέρα 1 Ιουνίου 2015

ΓΡΑΦΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΜΑΣ

Περνούσα προηγουμένως από ένα δρόμο της Τούμπας. Ένας άνθρωπος καθόταν σε ένα παγκάκι.Τα ρούχα ήταν αρκετά φθαρμένα και η γενική του εικόνα ταίριαζε με αυτήν ενός εξαθλιωμένου. Όταν πέρασα από κοντινή απόσταση, ήταν σκυμμένος και περιεργαζόταν κάτι στην περιοχή των γεννητικών οργάνων.Το πέρασμά μου ήταν φευγαλέο και δεν μπορούσα να διακρίνω αν ήταν νεαρός ή νεαρή κοπέλα.Είχε μακριά μαλλιά που σκέπαζαν ολόκληρο σχεδόν το πρόσωπο.Την ώρα που περιεργαζόταν αυτό που είχε στα χέρια του-σαν κάτι να έτριβε- έριχνε λοξές ματιές αν τον παρακολουθεί κανείς.

Εικόνες σαν και την παραπάνω μας δείχνουν ότι κάποιοι συμπολίτες μας είναι εντελώς παρατημένοι και παίζουν καθημερινά με τα όρια του εαυτού τους. Για αυτούς, λίγη σημασία έχει αν είναι σήμερα Δευτέρα και πρωτομηνιά. Η δική τους μέρα ξεκινάει από κει που τελειώνει η χθεσινή. Ο καθένας από αυτούς τους ανθρώπους δίνει τον δικό του προσωπικό αγώνα για να καταφέρει να επιβιώσει ως ύπαρξη, ζώντας απολύτως την δική του ψυχική πραγματικότητα ανεξαρτήτως του χρόνου και των συνθηκών. Αυτή η αυτονόμηση της ύπαρξης μέσα στην ασφάλεια της ομοιογένειας του συνόλου είναι συγκινητική!

Κυριακή 31 Μαΐου 2015

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΝΑ ΤΣΙΓΑΡΟ!

Στις αρχές της δεκαετίας του 1990 ήταν κοντά στα 75.Σήμερα που μιλάμε,  θα έχει πεθάνει.Ο γιατρός του είχε συστήσει να κόψει τη συνήθεια του καπνίσματος που επιβάρυνε την υγεία του. Ο ηλικιωμένος κύριος δεν ήθελε να διακόψει το κάπνισμα και αδιαφορούσε για τον απειλητικό τόνο που είχαν οι προτροπές του γιατρού.Βέβαια, η ζωή είναι γλυκιά και το ήξερε ο παππούς.Μπορεί να έδειχνε αμετάπειστος και ξεροκέφαλος, ωστόσο δεν έπαιρνε αψήφιστα τις ιατρικές οδηγίες. Ο γιος του τον είχε από κοντά και, κατά κάποιον τρόπο, είχε αναλάβει να τον επιτηρεί. Ο γιος ήξερε από πρώτο χέρι το πάθος του πατέρα του και έκανε αληθινό αγώνα για να του θέσει κάποιους κανόνες και ένα πρόγραμμα. Σύμφωνα με αυτό, ο παππούς θα μπορούσε να καπνίζει ένα τσιγάρο την ημέρα. Συνήθως,  προτιμούσε να καπνίζει τις μεσημεριανές ώρες. Την ώρα που κάπνιζε το υπερπολύτιμο τσιγάρο διαφαινόταν στο πρόσωπό του όλη η ευτυχία και η απόλαυση. Ο παππούς είχε εκπαιδευτεί να βάζει όρια στο πάθος του.Έτσι, μπορεί να μείωνε τον χρόνο της απόλαυσης αλλά επιμήκυνε τον χρόνο που θα μπορούσε να επαναλάβει την απόλαυσή του.Ο ηλικιωμένος κύριος με τον καιρό  είχε μάθει  να διακρίνει τα πολλά τσιγάρα από τα αρκετά τσιγάρα ...

Πέμπτη 7 Μαΐου 2015

ΝΤΟΡΤΙΑ ΣΤΟΝ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟ

Άκουγα αλλά δεν έβλεπα τους δυο θαμώνες του καφέ. Τους είχα ξαναδεί και ήξερα ότι έρχονται για να παίξουν τάβλι. Όσες φορές έτυχε να είμαι παρών, γίνομαι μάρτυρας εντάσεων και διαπληκτισμών. Για τους δυο συμπαίκτες, το παιχνίδι είναι μια καλή αφορμή για να εκτονώσουν όλη την ένταση των ανταγωνιστικών σχέσεων που βιώνουν σε άλλους χώρους και με άλλους ανθρώπους.
Πιστεύω ότι για να εκτονώσει κανείς τις εντάσεις του επιδιώκει καταστάσεις που οξύνουν παρά αμβλύνουν τον ανταγωνισμό. Τα δυο άτομα που προανέφερα ,αλληλοβρίζονται και εξαπολύουν κατηγορίες ο ένας στον άλλον• αρνούνται να ααποδεχτούν την ήττα τους και επικαλούνται πάντα την Τύχη και όχι τη δεξιοτεχνία του συμπαίκτη για να δικαιολογήσουν την χασούρα.Η διαμάχη ξεκινάει πριν την έναρξη του παιχνιδιού.Να, οι συμπαίκτες αρχίζουν να μαλώνουν σχετικά με την επιλογή του χρώματος στα πούλια του τάβλι...

Πέμπτη 16 Απριλίου 2015

ΔΗΜΗΤΡΟΣ!

Υπάρχουν πρόσωπα της παιδικής μας ηλικίας που παραμένουν ανεξίτηλα στις μνήμες μας. Με με το πέρασμα των χρόνων, διατηρούμε την εικόνα τους και , σχεδόν, την μυθική τους φιγούρα. 

Τα παιδικά μου χρόνια όπως έχω ξαναγράψει, τα έζησα σε μια γειτονιά κάτω από το γήπεδο του Άρη. Τότε η απουσία τηλεφωνικών συσκευών δεν αποτελούσε εμπόδιο στους φίλους  για  να μαζεύονται και να παίζουν  ολημερίς στις μεγάλες αλάνες. Με θυμάμαι πολλές φορές να βγάζω τις αγριοφωνάρες μου και να προσκαλώ κάτω από τις πολυκατοικίες τους φίλους μου • οι αποφάσεις για συγκέντρωση και παιχνίδι ήταν ακαριαίες. Οι παρέες γίνονταν πολυπληθείς σε χρόνο που δεν μπορούσαμε να αντιληφθούμε.

Έχω ξαναγράψει ότι τα αυτοκίνητα ήταν ελάχιστα και δεν αποτελούσαν πρόβλημα στο παιχνίδι μας. Παίζαμε πολύ ποδόσφαιρο, κρυφτό, κυνηγητό και μπουκάραμε σε ερειπωμένα σπίτια. Θυμάμαι καλά ότι αυτά τα σπίτια έτρεφαν τη φαντασία μας και μας προκαλούσαν απίστευτη περιέργεια για να ανακαλύψουμε τα κρυμμένα μυστικά τους. 

Εκείνη την περίοδο(αρχές της δεκαετίας του 1970) περνούσε από τον δρόμο μας ένας άνθρωπος γεμάτος μυστήριο. Συνήθως, φορούσε παντελόνι και χιτώνιο χακί. Ποτέ δεν τον είχα δει ασκεπή από πηλήκιο. Στην όψη ήταν λιπόσαρκος και μαυριδερός. Το μόνο που ξέραμε για αυτόν ήταν το όνομά του. Τον έλεγαν Δημητρό και τον φοβόμασταν πολύ. Μαζευόμασταν τσούρμο και τον ακολουθούσαμε από απόσταση. Εκ του ασφαλούς και ως παλιόπαιδα, τον κοροϊδεύαμε. Μας έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση η κίνησή του• ανά είκοσι με τριάντα μέτρα έκανε περιστροφές από τον εαυτό του. Για εμάς τα παιδιά, ήταν κάτι ανεξήγητο και παράξενο.

Το παιδικό βλέμμα υπήρξε και θα εξακολουθεί να είναι σκληρό απέναντι σε αυτόν που ξεχωρίζει ως παράξενος και αινιγματικός. Ο ιδιόρρυθμος Δημητρός γινόταν αντικείμενο χλευασμού, πέφτοντας  για τα καλά στα δίχτυα της παιδικής περιέργειας και φαντασίας...

Δευτέρα 13 Απριλίου 2015

Ω ΓΛΥΚΥ ΜΟΥ ΕΑΡ!

Οι δυο μαυροφορεμένες γυναίκες περιποιούνταν τον τάφο συγγενικού τους προσώπου• το έκαναν με μεγάλη ευλάβεια και σεβασμό.Οι κυρίες φαίνονταν να ανήκουν στην κατηγορία των πιστών που τηρούν κατά γράμμα την θρησκευτική μας παράδοση. Παραδίπλα από τον τάφο που φρόντιζαν, υπήρχε και ένας άλλος που τράβηξε την προσοχή μου. Εκεί ήταν ενταφιασμένη μια γυναίκα πάνω από τα εβδομήντα που πέθανε ξαφνικά. Μέσα στον τάφο η ανύπαντρη κόρη της είχε φυτέψει μια τριανταφυλλιά. Το όμορφο λουλούδι τρεφόταν και αναπτυσσόταν από την αποσύνθεση του σώματος της αγαπημένης της μητέρας.  Το μνήμα φαινόταν σαν ένας ζωντανός οργανισμός που απαιτούσε διαρκή φροντίδα και πολύ συχνές επισκέψεις από μέρους της κόρης.

Καθόμουν και κοίταζα το μνήμα. Περνώντας οι θεοσεβούσες κυρίες , κατάλαβαν ότι είχα εντυπωσιαστεί μ'αυτό που έβλεπα. Σαν κακόψυχες που στάζουν δηλητήριο, πρόλαβαν να δώσουν πληροφορίες για την οικογενειακή κατάσταση της κόρης:《Είναι ανύπαντρη , δεν έχει παιδιά και βρίσκει αρκετό χρόνο για να ασχοληθεί με το μνήμα》.Άχρηστες πληροφορίες από ανθρώπους που σταυροκοπιούνται ακόμη και στον ύπνο τους...

Κυριακή 12 Απριλίου 2015

ΕΞΩΤΕΡΙΚΑ ΚΑΙ ΕΣΩΤΕΡΙΚΑ ΤΟΠΙΑ

Στο βιβλίο του Daniel Goleman για τη Συναισθηματική Νοημοσύνη(σε μετάφραση της Άννας Παπασταύρου και σε βιβλίο διανεμημένο από την εφημερίδα Καθημερινή) ένα δεκατριάχρονο παιδί σε μια έκρηξη θυμού εγκαταλείπει το σπίτι του και ορκίζεται ότι δεν θα επιστρέψει ξανά. Η μέρα είναι ηλιόλουστη και καλοκαιρινή. Περιπλανιέται σε μονοπάτια ιδιαίτερης φυσικής ομορφιάς. Η περιήγησή του είναι ένα καλό μάθημα αρμονίας με την φύση. Μετά από κάποιο διάστημα πεζοπορίας, το παιδί νιώθει ότι οι αιτίες του θυμού και της οργής του έχουν εξαλειφθεί με έναν ανεπαίσθητο τρόπο. Ξαφνικά, έχει πλημμυρίσει με γλυκά συναισθήματα και εμφανίζεται μετανιωμένο για τις κακές σκέψεις που έχουν προηγηθεί.

Όπως διαβάζουμε, οι εξομολογήσεις του παιδιού αφορούσαν ένα άτομο που συμμετείχε σε μια από τις πρώτες μελέτες του θυμού που πραγματοποιήθηκε το 1899. Άραγε πόσα τοπία με αισθητική αξία θα μπορούσαμε να εντοπίσουμε στο κλεινόν άστυ;

《ΝΕΚΡΑ》

Οι θέσεις από τα πάρκινγκ των αυτοκινήτων αραιώνουν. Οι άνθρωποι που περπατούν στους δρόμους είναι ελάχιστοι σε σχέση με τις προηγούμενες ημέρες. Στη διάρκεια των γιορτών οι μεγάλες και πολύβουες πόλεις μοιάζουν με τόπους που κατοικούνται από ανθρώπους που αναμένουν βομβαρδισμούς και ταμπουρώνονται σε  καταφύγια για να γλιτώσουν τις ζωές τους. Τα περισσότερα μαγαζιά είναι κλειστά και η οικονομική δραστηριότητα παραλύει. 

Θέλοντας να μιλήσουν για την εικόνα της πόλης, οι άνθρωποι μιλούν για 《Νέκρα》. Για αυτούς, δεν νοείται ΖΩΗ χωρίς αδιάκοπη οικονομική συναλλαγή και χωρίς εργαζόμενους που θα διατηρούν ανοιχτά τα μαγαζιά και θα είναι πλήρως διαθέσιμοι στις καταναλωτικές ορέξεις του κόσμου. Επίσης, δεν νοείται ΖΩΗ χωρίς κόρνες, άγχη και εκνευρισμούς οδηγών. Η πόλη είναι νεκρή ζώνη άπαξ και εγκαταλειφθεί από το μεγάλο μέρος των κατοίκων της.

Για να αντιληφθούμε τη ΖΩΗ θα πρέπει να σκηθούμε στην 《ερημιά του πλήθους》και την σιωπή. Ίσως τότε, καταλάβουμε ότι η πόλη που ξεμένει από κόσμο δεν ξεμένει από ζωή...

Πέμπτη 9 Απριλίου 2015

ΩΣ ΠΟΤΕ;

Έτσι γινόταν και έτσι θα γίνεται από τότε που εξαπλώθηκαν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Όλοι και όλα κινούνται με απόλυτο σεβασμό στην παράδοση. Οι ψηφοφόροι εκλέγουν αυτούς που γνωρίζουν μέσα από την τηλεόραση και οι επίδοξοι πολιτευτές προτιμούν τις τηλεοπτικές εμφανίσεις για να διαφημιστούν και να καταστούν αναγνωρίσιμοι στο εκλογικό σώμα.

Ωστόσο, οι υποψήφιοι που εκλέγονται έχουν να ξεπληρώσουν γραμμάτια. Οφείλουν τις δέουσες τιμές στους δημοσιογράφους που τους βοηθάνε να αναδειχθούν. Οι εκλεγμένοι παίρνουν σβάρνα τα. κανάλια για να δείξουν ότι δεν είναι αγνώμονες προς όλους αυτούς που τους βοηθάνε να πετύχουν τους φιλόδοξους στόχους τους. Μια έμπρακτη ευχαριστήρια απόδειξη είναι η παροχή ειδήσεων κατ' αποκλειστικότητα στους εκλεκτούς δημοσιογράφους τους.

Είναι πολύ βαρετό να βλέπουμε πολιτικούς να ξημεροβραδιάζονται στα τηλεοπτικά στούντιο και να κινούνται σε τηλεοπτικούς ρυθμούς. Ο φυσικός τους χώρος είναι το κοινοβούλιο και εκεί πρέπει να δίνουν τις μάχες της ουσίας και όχι των εντυπώσεων.

Τετάρτη 8 Απριλίου 2015

ΣΥΚΩΤΑΚΙΑ ΑΠΟ ΚΟΤΟΠΟΥΛΟ*

Κατσικάκι έχω να γευτώ από την δεκαετία του 1990. Τότε, ο παππούς μας έβρισκε τις γιορτές του Πάσχα σαν μια καλή ευκαιρία για να τηρήσουμε το έθιμο του σουβλίσματος.Έκτοτε,  έχω ξαναφάει δυο με τρεις φορές. Είμαι κρεατοφάγος αλλά όχι μανιώδης. 

Κάθε χρόνο τέτοια εποχή, βλέπω τον κόσμο να διαμαρτύρεται επειδή η οικονομική ανέχεια τον εμποδίζει να αγοράσει αμνοερίφια. Έχω αρχίσει να ποστεύω ότι η γκρίνια για το κρέας των κατσικιών και αρνιών έχει θεσμοθετηθεί. Αυτό που μου κάνει ιδιαίτερη εντύπωση είναι ότι η γκρίνια προέρχεται κατά κανόνα από έναν κόσμο《 χορτάτο》από πασχαλινά εδέσματα. Δεν είναι ότι στερηθήκαμε για χρόνια τις γευστικές απολαύσεις των κατσικιών ή αρνιών•είναι ότι τιμήσαμε στο παρελθόν και υπέρ το δέον το έθιμο.

Κανονικά, μια έλλειψη κατσικίσιου ή αρνίσιου κρέατος από το πασχαλινό τραπέζι δεν θα έπρεπε να μας γεμίζει με τόση πικρία και στενοχώρια.Μια απλή εξήγηση για τον παραπονεμένο συμπολίτη μας, ίσως, να βρίσκεται στην ευχέρεια του διπλανού  να απολαύσει φέτος αυτό που δεν μπορεί εκείνος.

Τα πράγματα ,πιθανόν, να άλλαζαν από τη στιγμή που θα παύαμε να ασχολούμαστε με αυτό που κάνουν οι άλλοι. Ίσως τότε καταφέρναμε να διαχωρίσουμε τις κύριες  και πραγματικές ανάγκες  από τις τεχνητές και δευτερευούσης σημασίας  ανάγκες .

*Ένας κύριος στην τηλεόραση, μιλούσε με συγκίνηση για την αδυναμία του να αγοράσει κατσικίσιο κρέας. Θα αντικαθιστούσε την έλλειψη με συκωτάκια από κοτόπουλο.

Δευτέρα 6 Απριλίου 2015

ΣΤΗΝ ΠΙΑΤΣΑ...

Συνήθως, τα ταξί είναι παραταγμένα το ένα πίσω από το άλλο και αναμένουν στην πιάτσα τους πελάτες. Η σειρά που καταλαμβάνουν δεν είναι αυθαίρετη και βασίζεται στον χρόνο που επιστρέφει ένα ταξί από την μεταφορά του πελάτη. Υπάρχει ένα είδος δικαιοσύνης που δεν αμφισβητείται από κανέναν. Πιο μπροστά περνούσα από μια πιάτσα ταξί και είδα τα αυτοκίνητα να είναι αραγμένα σε δυάδες δίπλα δίπλα. Μια κοπέλα αμφιταλαντευόταν σε ποιό ταξί να επιβιβαστεί. Την παραλαβή της διεκδικούσαν οι δυο οδηγοί που είναι προφανές ότι δεν είχαν προσυμφωνήσει για τη σειρά προτεραιότητας στην παραλαβή του πελάτη. Τελικά, οι ταξιτζήδες από πίσω ζήτησαν να μην ταλαιπωρείται η κοπέλα και να μπει σε ένα ταξί. Ο ένας από τους οδηγούς υποχώρησε. Ωστόσο, επέκρινε τους συναδέλφους του που δεν πήραν ξακάθαρη θέση και δεν τον υποστήριξαν.
Παρατηρώ πάντα πώς επιλύονται οι διαφωνίες σε ζητήματα της καθημερινότητας. Είμαι σίγουρος ότι ο οδηγός που έχασε την κούρσα θα διασφαλίσει σε μια επόμενη φορά τη θέση του στη σειρά αναμονής. Το μεροκάματο είναι πάντα μια ζόρικη υπόθεση!

Κυριακή 15 Μαρτίου 2015

ΛΕΦΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΣΤΟΝ ΗΛΙΟ ΜΟΙΡΑ

Κάποτε και σε μια παραμεθόριο περιοχή της χώρας μας, ήταν ένας αξιωματικός του πυροβολικού που ζούσε και ανέπνεε για τη στιγμή που "ο ουρανός θα γεμίσει μολύβι".Όσοι από εμάς υπηρέτησαν τη στρατιωτική τους θητεία, γνώρισαν από κοντά διάφορους λεοντόκαρδους της στρατιωτικής ιεραρχίας που δεν έχαναν την ευκαιρία να διατυμπανίζουν πόσο ατρόμητοι και έτοιμοι είναι σε περίπτωση γενικευμένης πολεμικής σύρραξης. Βέβαια, ξέραμε καλά! Στην πρώτη μπαταριά θα ήταν οι πρώτοι που θα εγκατέλειπαν την εμπόλεμη ζώνη και το πεδίο της μάχης.
Η φυγάδευση χρηματικών κεφαλαίων στο εξωτερικό θα μπορούσε να αποτελεί τον προπομπό και μια καλή άσκηση ετοιμότητας για την διαφυγή όλων των συμπατριωτών μας που αγαπούν την χώρα μας, αρκεί αυτή να μην βρίσκεται σε συνθήκες κρίσης. Όλη αυτή η αγωνιώδη εκροή κεφαλαίων μου θυμίζει τους μεγιστάνες του πλούτου που αναζητούν κάποιο βιώσιμο περιβάλλον του γαλαξία μας σε περίπτωση που κάτι στραβώσει στην ταλαιπωρημένη γη μας.
Υπάρχουν συμπατριώτες μας που ζουν και αναπνέουν για τη μέρα που θα πουν το ΜΕΓΑΛΟ ΟΧΙ.Προτού το πουν, δεν ξεχνούν τα κλειδιά από τα σπίτια που διαθέτουν στο Λονδίνο, στο Παρίσι και τις Βρυξέλλες.Με καταχωνιασμένα τα λεφτά τους δέκα μέτρα μέσα στη γη και σε θυρίδες προστατευμένες από τα καλύτερα συστήματα ασφαλείας, μπορούν να λένε ό,τι θέλουν.
Ωστόσο, το αληθινό ΟΧΙ το έλεγαν πάντα αυτοί που δεν είχαν στον ήλιο μοίρα.Θυμηθείτε: Όσο πολλαπλασιάζονται οι απελπισμένοι, τόσο θα αυξάνονται και τα λεφτά που καταχωνιάζονται σε κρύπτες και δεν θα έχουν στον ήλιο μοίρα...

Σάββατο 10 Ιανουαρίου 2015

ΕΚΠΤΩΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ

Έβλεπα πιο μπροστά στην τηλεόραση  κάποιον κύριο να έχει κληθεί από τον παρουσιαστή της εκπομπής να μιλήσει για το κλίμα που επικρατεί  στο αχανές Παρίσι μετά το μακελειό. Ο προσκεκλημένος δεν ήταν αυτοπροσώπως στο στούντιο αλλά μας μιλούσε από το μακρινό Παρίσι με την 《βοήθεια της τεχνολογίας》(αγαπημένη έκφραση των παρουσιαστών). Ο συγκεκριμένος Έλληνας ,λοιπόν,  μας ενημέρωσε ότι αυτήν την περίοδο έχει εκπτώσεις και η κίνηση του κόσμου στα εμπορικά μαγαζιά είναι αυξημένη. Τώρα, λέει, υπάρχει μια διάχυτη ανησυχία στους καταναλωτές που ενδεχομένως ,λέω εγώ, φτάσει και στα όρια των πανικόβλητων αντιδράσεων.

 Μετά από το μακελειό με την εικοσάδα των νεκρών μαθαίνουμε για το 《μουδιασμένο καταναλωτικό κοινό》 που μπορεί να βρεθεί ανά πάσα στιγμή σε καθεστώς ομηρίας. Επίσης, προλαβαίνετε να επισκεφτείτε το Παρίσι και να κάνετε τα ψώνια σας μισοτιμής. 




Τρίτη 6 Ιανουαρίου 2015

ΣΤΡΑΠΑΤΣΟ!

Στα χρόνια της υλικής ευδαιμονίας η Αλαζονεία είχε προσδώσει στους ανθρώπους ένα συγκεκριμένο ύφος αλλά και μια ορισμένη κίνηση.Στην Φυσική,  η ιδιότητα των σωμάτων να αντιδρούν σε οποιαδήποτε μεταβολή της κινητικής τους κατάστασης ονομάζεται Αδράνεια.

Ας πούμε ότι η φτώχεια και η οικονομική κρίση υπήρξαν εκείνες οι δυνάμεις που ανεκοψαν την κίνηση αλλά δεν την σταμάτησαν. Στις μέρες που ζούμε, εξακολουθούν να υπάρχουν άνθρωποι που συμπεριφέρονται με υπεροπτικό τρόπο ένεκα του νόμου της αδράνειας. Για αυτούς, είναι θέμα χρόνου να βιώσουν το απόλυτο στραπάτσο και την απόλυτη ακινησία...

Κυριακή 4 Ιανουαρίου 2015

ΕΞΙ ΜΕΡΕΣ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΣΤΗΝ ΕΒΔΟΜΗ Η ΠΡΑΞΗ!

Διαβάζω στο άρθρο της Βάλιας Δημητρακοπούλου (Καθημερινή, 30/3/2014) για τον φωτογράφο  Ενρί Καρτιέ Μπρεσόν και για το μεγάλο του πάθος τη ζωγραφική. Όταν ήταν μικρό παιδί, ο φωτογράφος ζωγράφιζε ορισμένες ημέρες της εβδομάδας, τις Πέμπτες και τις  Κυριακές. Τις υπόλοιπες ημέρες ονειρευόταν ότι ζωγράφιζε.

Διαβάζοντας τα παραπάνω, σκέφτηκα ότι το πάθος έχει ανάγκη από τις πράξεις αλλά και τα όνειρα που συνοδεύουν αυτές τις πράξεις. Μια πράξη παραμένει κενή, όταν δεν έχουμε χρόνο να στοχαστούμε, να ονειροπολήσουμε και να ανασυνθέσουμε το ακριβές της περιεχόμενο.

Αφιερωμένο σε όλους αυτούς που πιστεύουν ότι πρέπει να παστώνουμε τον Χρόνο με πράξεις.

Παρασκευή 2 Ιανουαρίου 2015

ΣΕ ΖΩΝΤΑΝΗ ΜΕΤΑΔΟΣΗ Η ΑΛΗΘΟΦΑΝΕΙΑ

Την ημέρα που είχε ελαφρά χιονόπτωση, ένα τηλεοπτικό κανάλι συνδέθηκε σε ζωντανή μετάδοση με τη πόλη της Θεσσαλονίκης. Σε μια τέτοια σύνδεση, οι τηλεθεατές του καναλιού είχαν την ευκαιρία  να διαπιστώσουν την ετοιμότητα του μηχανισμού αντιμετώπισης τέτοιων καταστάσεων. Τέσσερις υπάλληλοι του δήμου  βρισκόταν ,όλως τυχαίως, στο σημείο που υπήρχε η κάμερα και σκορπούσαν αλάτι στο δρόμο και το πεζοδρόμιο. Οι υπάλληλοι ήταν παραταγμένοι ο ένας δίπλα στον άλλον και προχωρούσαν συντεταγμένα. Η εικόνα ήταν τόσο αστεία και κραυγαλέα σκηνοθετημένη  που ακόμη και οι παρουσιαστές της εκπομπής δεν απέφυγαν τα σκωπτικά σχόλια.
Σε μια επόμενη σύνδεση, η δημοσιογράφος προσπάθησε να διασκεδάσει τις εντυπώσεις λέγοντας ότι τυχαία βρέθηκαν οι υπάλληλοι στο σημείο του ρεπορτάζ. Ωστόσο, τα μάτια μας είναι χορτάτα από γεγονότα που για χάρη της τηλεόρασης πρέπει να τα προσλαμβάνουμε ως αληθοφανή.
Η αλήθεια είναι ότι αρχίσαμε να γινόμαστε δύσπιστοι. Δεν θέλουμε δημοσιογράφους στην 《καρδιά των γεγονότων》αλλά στην ψυχή αυτών των γεγονότων...

Πέμπτη 1 Ιανουαρίου 2015

ΤΟΠΟΣ ΚΑΙ ΚΑΙΡΟΣ

Διαφορά: Έλλειψη ομοιότητας(Λεξικό Κριαρά)

Μέρες γιορτινές και οι τηλεφωνικές συνδιαλέξεις βρίσκονται στο απόγειό τους! Η πρώτη λήψη πληροφορίας ανάμεσα στους συνομιλητές σχετίζεται με το μέρος στο οποίο βρίσκονται. Μια δεύτερη πληροφορία έχει να κάνει με τις καιρικές συνθήκες που επικρατούν στα μέρη των δυο συνομιλητών. Ερμηνεύοντας αυτή τη τάση,  ο  καιρός και ο τόπος είναι από τα πρώτα στοιχεία που διαφοροποιούν δυο ανθρώπους. Πρωτίστως ο τόπος δευτερευόντως ο  καιρός, αποτελούν τις εγγυήσεις που απαιτούνται για να είναι οι δυο άνθρωποι διαφορετικοί μεταξύ τους.Αν δεν υπάρχει διαφορά δεν υπάρχει και νόημα...