《Άστο το ρημάδι!》.Η πασίγνωστη ρήση απευθύνεται από τους ενηλίκους στο παιδί , όταν οι ενήλικες διαισθάνονται ότι το αντικείμενο που κατέχει το παιδί θα καταλήξει λίαν συντόμως στο καλάθι των αχρήστων! Η φράση για την οποία μιλάμε, επιβεβαιώνει την τάση των παιδιών να επιλέγουν το αντικείμενο της προσκόλλησης με απώτερο στόχο να του αλλάξουν τα φώτα (αντικείμενο της προσκόλλησης, όλα ΕΔΩ πληρώνονται) ! Ο μπουχτισμένος ενήλικας, ωστόσο, βιάζεται να προλάβει το απευκταίο αποδίδοντας τον χαρακτηρισμό "ρημάδι" σε κάτι που εξακολουθεί να παραμένει άφθαρτο. Αν αγαπάς κάτι, διάβαζα παλιότερα, το φέρνεις στα όρια του! "Άστο το ρημάδι" ακούγεται , όταν τη στιγμή εκείνη το παιδί δοκιμάζει τις αντοχές του αντικειμένου αλλά και του ενηλίκου...
Zηλεύω την πνευματική του εγρήγορση. Ξαγρυπνάει για όλους εμάς.Ζηλεύω το ερευνητικό του πάθος για τον εντοπισμό και την καταγραφή της πιο ασήμαντης λεπτομέρειας που ,όμως, είναι απαραίτητη για τη συναρμολόγηση των μερών σε όλο.Οι "χειροποίητες ιδέες", η εκπληκτική άνεση και ευχέρεια της γλώσσας είναι αξιοζήλευτα στοιχεία που σφραγίζουν την πνευματική πορεία του λογοτέχνη Πάνου Θεοδωρίδη.Ταπεινά, του αφιερώνω το παρόν ιστολόγιο ως μια μικρή ένδειξη ευγνωμοσύνης.
Σάββατο 26 Δεκεμβρίου 2015
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου