Zηλεύω την πνευματική του εγρήγορση. Ξαγρυπνάει για όλους εμάς.Ζηλεύω το ερευνητικό του πάθος για τον εντοπισμό και την καταγραφή της πιο ασήμαντης λεπτομέρειας που ,όμως, είναι απαραίτητη για τη συναρμολόγηση των μερών σε όλο.Οι "χειροποίητες ιδέες", η εκπληκτική άνεση και ευχέρεια της γλώσσας είναι αξιοζήλευτα στοιχεία που σφραγίζουν την πνευματική πορεία του λογοτέχνη Πάνου Θεοδωρίδη.Ταπεινά, του αφιερώνω το παρόν ιστολόγιο ως μια μικρή ένδειξη ευγνωμοσύνης.

Τετάρτη 6 Ιανουαρίου 2016

ΥΛΙΚΟ ΠΡΟΣ ΒΡΩΣΗ

Ένας γνωστός στέλνει το παιδί του να γυμνάζεται με μια ομάδα ποδοσφαίρου. Τα παιδιά της ομάδας πηγαίνουν δυο με τρεις φορές την εβδομάδα και προπονούνται κάτω από τις οδηγίες που τους δίνουν έμπειροι γυμναστές που έχουν εξειδικευτεί στη διδακτική του ποδοσφαίρου. Στη συζήτηση που κάνουμε, καταλαβαίνω ότι ο συγκεκριμένος πατέρας ενδιαφέρεται μόνο για την ψυχαγωγία και την εκγύμναση του παιδιού του. Μια φορά και κατά τη διάρκεια της προπόνησης,  έχασε την ψυχραιμία του και λογομάχησε με έναν άλλο πατέρα που προέτρεπε το παιδί του με ανθρωποφαγικές ιαχές και την  λέξη "φά'τον!" Ο συγκεκριμένος πατέρας, παρασυρμένος από έναν θλιβερό ανταγωνισμό που βλέπει μόνο στόχους προς εξόντωση, θέλει να διεγείρει το πάθος του γιου του με ένα τελείως λανθασμένο τρόπο. Να "φάει" ένα εντεκάχρονο παιδί τους συμπαίκτες με τους οποίους μοιράζεται την χαρά του παιχνιδιού, είναι το χειρότερο μήνυμα που θα μπορούσε να δώσει ένας πατέρας στο παιδί του! 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου