Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ...

Τις χρονιές που χρησιμοποιούσαμε στις συναλλαγές μας την δραχμή, ένας καλός φίλος μου ανέφερε ένα περιστατικό που μου άρεσε πολύ. Ο φίλος μου στα τέλη της δεκαετίας του '90 εργαζόταν εκτός Θεσσαλονίκης και αναγκαζόταν κατά την μετακίνησή του, να μένει για λίγη ώρα έξω από το ψυχιατρικό ίδρυμα της Σταυρούπολης. Όπως καταλαβαίνει κανείς, τις πρώτες πρωινές ώρες ο φίλος μου γινόταν αυτόπτης μάρτυρας διαφόρων γεγονότων στα οποία εμπλέκονταν και τρόφιμοι του ψυχιατρείου. Εκείνο τον καιρό, υπήρχε ένας ψυχικά δισταραγμένος που ήταν νεαρής ηλικίας και τριγυρνούσε ανάμεσα στον κόσμο που περίμενε για να πάει στην εργασία του. Αρκετοί από τους εργαζομένους τον γνώριζαν και του έδιναν κάποια χρήματα για να αγοράσει τυρόπιτες ή κουλούρια. Τα μικροποσά δίνονταν σε κέρματα ή χαρτονομίσματα. Όταν ο νεαρός παραλάμβανε χαρτονομίσματα, τα τσαλάκωνε και θυμωμένος τα πετούσε κάτω. Εκεί που αληθινά ένιωθε ευτυχισμένος ήταν στα κέρματα. Όταν του πρόσφεραν κέρματα, η χούφτα του γέμιζε. Καθώς τα κρατούσε μέσα στις παλάμες του, τα ανεβοκατέβαζε σαν να ήθελε να διαπιστώσει το βάρος τους. Ένα χαρτονόμισμα μεγαλύτερης αξίας ήταν ανάλαφρο και δεν μετρούσε καθόλου μπροστά σε μια χούφτα  βαριά κέρματα μικρότερης αξίας.  Ο ψυχικά πάσχων άνθρωπος και οι προτιμήσεις του, μου έφεραν στο νου τις μεταρρυθμίσεις του Λυκούργου στην αρχαία Σπάρτη. Μια από αυτές, προέβλεπε και την χρήση σιδερένιων κερμάτων που εξαιτίας του βάρους τους  δυσκόλευαν τους Σπαρτιάτες στην μεταφορά τους! Σκέφτομαι ότι καλύτερα το βάρος να το έχουμε στην τσέπη μας παρά στην ψυχή μας...