Zηλεύω την πνευματική του εγρήγορση. Ξαγρυπνάει για όλους εμάς.Ζηλεύω το ερευνητικό του πάθος για τον εντοπισμό και την καταγραφή της πιο ασήμαντης λεπτομέρειας που ,όμως, είναι απαραίτητη για τη συναρμολόγηση των μερών σε όλο.Οι "χειροποίητες ιδέες", η εκπληκτική άνεση και ευχέρεια της γλώσσας είναι αξιοζήλευτα στοιχεία που σφραγίζουν την πνευματική πορεία του λογοτέχνη Πάνου Θεοδωρίδη.Ταπεινά, του αφιερώνω το παρόν ιστολόγιο ως μια μικρή ένδειξη ευγνωμοσύνης.

Δευτέρα 6 Απριλίου 2015

ΣΤΗΝ ΠΙΑΤΣΑ...

Συνήθως, τα ταξί είναι παραταγμένα το ένα πίσω από το άλλο και αναμένουν στην πιάτσα τους πελάτες. Η σειρά που καταλαμβάνουν δεν είναι αυθαίρετη και βασίζεται στον χρόνο που επιστρέφει ένα ταξί από την μεταφορά του πελάτη. Υπάρχει ένα είδος δικαιοσύνης που δεν αμφισβητείται από κανέναν. Πιο μπροστά περνούσα από μια πιάτσα ταξί και είδα τα αυτοκίνητα να είναι αραγμένα σε δυάδες δίπλα δίπλα. Μια κοπέλα αμφιταλαντευόταν σε ποιό ταξί να επιβιβαστεί. Την παραλαβή της διεκδικούσαν οι δυο οδηγοί που είναι προφανές ότι δεν είχαν προσυμφωνήσει για τη σειρά προτεραιότητας στην παραλαβή του πελάτη. Τελικά, οι ταξιτζήδες από πίσω ζήτησαν να μην ταλαιπωρείται η κοπέλα και να μπει σε ένα ταξί. Ο ένας από τους οδηγούς υποχώρησε. Ωστόσο, επέκρινε τους συναδέλφους του που δεν πήραν ξακάθαρη θέση και δεν τον υποστήριξαν.
Παρατηρώ πάντα πώς επιλύονται οι διαφωνίες σε ζητήματα της καθημερινότητας. Είμαι σίγουρος ότι ο οδηγός που έχασε την κούρσα θα διασφαλίσει σε μια επόμενη φορά τη θέση του στη σειρά αναμονής. Το μεροκάματο είναι πάντα μια ζόρικη υπόθεση!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου