Zηλεύω την πνευματική του εγρήγορση. Ξαγρυπνάει για όλους εμάς.Ζηλεύω το ερευνητικό του πάθος για τον εντοπισμό και την καταγραφή της πιο ασήμαντης λεπτομέρειας που ,όμως, είναι απαραίτητη για τη συναρμολόγηση των μερών σε όλο.Οι "χειροποίητες ιδέες", η εκπληκτική άνεση και ευχέρεια της γλώσσας είναι αξιοζήλευτα στοιχεία που σφραγίζουν την πνευματική πορεία του λογοτέχνη Πάνου Θεοδωρίδη.Ταπεινά, του αφιερώνω το παρόν ιστολόγιο ως μια μικρή ένδειξη ευγνωμοσύνης.

Δευτέρα 13 Απριλίου 2015

Ω ΓΛΥΚΥ ΜΟΥ ΕΑΡ!

Οι δυο μαυροφορεμένες γυναίκες περιποιούνταν τον τάφο συγγενικού τους προσώπου• το έκαναν με μεγάλη ευλάβεια και σεβασμό.Οι κυρίες φαίνονταν να ανήκουν στην κατηγορία των πιστών που τηρούν κατά γράμμα την θρησκευτική μας παράδοση. Παραδίπλα από τον τάφο που φρόντιζαν, υπήρχε και ένας άλλος που τράβηξε την προσοχή μου. Εκεί ήταν ενταφιασμένη μια γυναίκα πάνω από τα εβδομήντα που πέθανε ξαφνικά. Μέσα στον τάφο η ανύπαντρη κόρη της είχε φυτέψει μια τριανταφυλλιά. Το όμορφο λουλούδι τρεφόταν και αναπτυσσόταν από την αποσύνθεση του σώματος της αγαπημένης της μητέρας.  Το μνήμα φαινόταν σαν ένας ζωντανός οργανισμός που απαιτούσε διαρκή φροντίδα και πολύ συχνές επισκέψεις από μέρους της κόρης.

Καθόμουν και κοίταζα το μνήμα. Περνώντας οι θεοσεβούσες κυρίες , κατάλαβαν ότι είχα εντυπωσιαστεί μ'αυτό που έβλεπα. Σαν κακόψυχες που στάζουν δηλητήριο, πρόλαβαν να δώσουν πληροφορίες για την οικογενειακή κατάσταση της κόρης:《Είναι ανύπαντρη , δεν έχει παιδιά και βρίσκει αρκετό χρόνο για να ασχοληθεί με το μνήμα》.Άχρηστες πληροφορίες από ανθρώπους που σταυροκοπιούνται ακόμη και στον ύπνο τους...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου