Zηλεύω την πνευματική του εγρήγορση. Ξαγρυπνάει για όλους εμάς.Ζηλεύω το ερευνητικό του πάθος για τον εντοπισμό και την καταγραφή της πιο ασήμαντης λεπτομέρειας που ,όμως, είναι απαραίτητη για τη συναρμολόγηση των μερών σε όλο.Οι "χειροποίητες ιδέες", η εκπληκτική άνεση και ευχέρεια της γλώσσας είναι αξιοζήλευτα στοιχεία που σφραγίζουν την πνευματική πορεία του λογοτέχνη Πάνου Θεοδωρίδη.Ταπεινά, του αφιερώνω το παρόν ιστολόγιο ως μια μικρή ένδειξη ευγνωμοσύνης.

Τρίτη 31 Δεκεμβρίου 2013

ΟΜΑΔΙΚΕΣ ΕΞΟΡΜΗΣΕΙΣ


  1. Φέτος είδα λιγότερα παιδιά να λένε τα κάλαντα μεμονωμένα. Ένα παιδί που τριγυρνάει μόνο του δείχνει ότι διαθέτει περισσότερη αυτοπεποίθηση και θάρρος. Για τα παιδιά, τα κάλαντα είναι ασκήσεις θάρρους. Κι εμείς ως παιδιά νιώθαμε ντροπαλότητα μπροστά σε άγνωστους ενήλικες.Μπορεί να τηρούσαμε το έθιμο, ωστόσο νιώθαμε ότι ζητούσαμε εκβιαστικά τα λεφτά από τους μεγάλους. Ακόμη μπορώ να θυμάμαι τις βαθιές αναπνοές που παίρναμε μπαίνοντας σε καταστήματα. Πάντα μέσα μας υπήρχαν οι φυσικές συστολές ενός μικρού παιδιού που έχει σαν όραμά του να γεμίσει τον κουμπαρά.
  2. Φέτος είδα λιγότερα παιδιά να λένε τα κάλαντα μόνα τους. Είδα περισσότερα να βγαίνουν σε μικρές ομάδες. Ένα παιδί κρύβει καλύτερα την ντροπή του και νιώθει πιο απελευθερωμένο μέσα στην ομάδα. Επίσης, μέσα στην ομάδα νιώθουν περισσότερη ασφάλεια και έλλειψη φόβου. Τα παιδιά που τραγουδάνε τα κάλαντα μοιάζουν με χρηματαποστολές που αναμένουν κάθε στιγμή  τον αιφνιδιασμό από τα κλεφτρόνια που παραμονεύουν για  να βάλουν χέρι στα λιγοστά τους χρήματα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου