ΦΤΟΥ ΚΑΙ ΒΓΑΙΝΩ!

Περπατώντας με ορθάνοιχτα μάτια, έχουμε τις καλύτερες προσλαμβάνουσες. Το μεσημεράκι, ώρα κατάνυξης στα μεζεδοπωλεία, τέσσερα-πέντε παιδιά διψάνε για δράση. Μέσα στο μαγαζί οι γονείς τους ντερλικώνουν και τα παιδιά απ'έξω παίζουν κρυφτό. Στην πρόσοψη του μαγαζιού στέκεται όρθιος και καμαρωτός ένας άσαρκος και μηχανικός Αγιος Βασίλης.Τα παιδιά τον προτιμούν για το μέρος της φύλαξης. Πάνω σε αυτόν θα κλείνουν τα μάτια τους, εκεί θα μετρούν μέχρι το εκατό και εκεί θα σαλιώνουν. Μου άρεσε πολύ η επιλογή τους! Τώρα στο ξέπνοο των γιορτινών ημερών, τώρα που τα καλλικαντζαράκια μάς αποχαιρετούν ξαναγυρνώντας στο κέντρο της γης, τα παιδιά επιλέγουν την καταναλωτική εκδοχή του Άγιου Βασίλη για να του πουν "ό, τι είχες να μας δώσεις, μας το έδωσες.Άντε τώρα στο καλό και να μας ξανάρθεις του χρόνου με περισσότερα δώρα". Δεν ξέρω, αλλά η επιλογή να διαλέξουν το συγκεκριμένο είδωλο πιθανόν να σχετιζόταν με την εκπλήρωση των προσδοκιών τους. Θυμήθηκα, παρεμπιπτόντως, και το πείραμα με τα παιδιά που ζωγράφιζαν διαφορετικά τον Άγιο Βασίλη πριν, κατά την διάρκεια και μετά το τέλος των γιορτών. Αν ήταν παραμονή Πρωτοχρονιάς, λέτε να γλίτωνε την ψιχάλα;