ΜΙΣΟΛΟΓΑ

Ο ήλιος βυθιζόταν στο βάθος του ορίζοντα και ένα παιδάκι της προσχολικής ηλικίας ένιωθε εντυπωσιασμένο από την εικόνα που αντίκριζε. Ήταν τόσος  ο θαυμασμός του γι' αυτό που έβλεπε  που ήθελε να μοιραστεί τον ενθουσιασμό με την γιαγιά που το ακολουθούσε. Η γιαγιά, ατυχώς, δεν εκμεταλλεύτηκε τη στιγμή για να διεγείρει περισσότερο την φαντασία του εγγονού της και προτίμησε να στρέψει την προσοχή της σε ένα παιχνιδιάρικο κουταβάκι που περνούσε από δίπλα της. Για να είμαστε δίκαιοι, η γιαγιά περιορίστηκε να απαντήσει: Ο ήλιος χάνεται και πηγαίνει στην μητέρα του"! Το ιδανικό για μια τέτοια απάντηση θα ήταν να προκύψει το συμπέρασμα ότι ο ήλιος έχει και αυτός μητέρα. Όταν, λοιπόν, χάνεται από τον ορίζοντα πηγαίνει στην μητέρα του και όταν την ανατολή ξεπροβάλλει φεύγει απ' αυτή. Η ουράνια κάθοδος και άνοδος του ήλιου θα μπορούσε να αποτελεί μια πρόσκαιρη ιστορία αποχωρισμού που θα επιδρούσε ευεργετικά στον ψυχισμό του παιδιού. Γιαγιά, μισές δουλειές...