Zηλεύω την πνευματική του εγρήγορση. Ξαγρυπνάει για όλους εμάς.Ζηλεύω το ερευνητικό του πάθος για τον εντοπισμό και την καταγραφή της πιο ασήμαντης λεπτομέρειας που ,όμως, είναι απαραίτητη για τη συναρμολόγηση των μερών σε όλο.Οι "χειροποίητες ιδέες", η εκπληκτική άνεση και ευχέρεια της γλώσσας είναι αξιοζήλευτα στοιχεία που σφραγίζουν την πνευματική πορεία του λογοτέχνη Πάνου Θεοδωρίδη.Ταπεινά, του αφιερώνω το παρόν ιστολόγιο ως μια μικρή ένδειξη ευγνωμοσύνης.

Κυριακή 13 Ιανουαρίου 2013

H AYΛΑΙΑ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ

Ο στίχος του Χριστόφορου Μαρίνου που είδα στο περιοδικό "Δυτικές Ινδίες"(2002) λέει τα εξής: H Ποίηση συνδιαλέγεται με την Πολιτική όπως ο Κώλος με το Βρακί. Άναυδος και έκπληκτος από τη διατύπωση και επειδή ο  στίχος δεν ήταν και τόσο κατατοπιστικός, κατέφυγα στον έγκυρο ποιητή Κάμμινγκς για να μπορέσω να προσδιορίσω ποιός είναι ο κώλος και ποιό το βρακί -άφησα κατά μέρος το σπουδαίο πόνημα του Θεόδωρου Ιωαννίδη γιατί επιζητούσα γρήγορη και άμεση απάντηση στο μέγα ερώτημα που είχε ενσκήψει. Λίαν συντόμως, η αναζήτησή μου θα είχε το αποτέλεσμα που προσδοκούσα! Σε κάποιους από τους στίχους του ο Κάμμινγκς μου έδωσε την απάντηση και με λύτρωσε από το βασανιστικό ερώτημα: "πολιτικος είν ενας πισινος που πανω του ο καθενας εχει κάτσει εκτός από άνθρωπος"(e.e cummings-115 ποιήματα, μετάφραση σωκρατης λ. σκαρτσης, εκδ. Οδυσσέας). Μέσα από αυτόν τον στίχο κατανόησα ότι η πολιτική ταυτίζεται με τον  κώλο και το βρακί -για τους κομψευόμενους, εσώρουχο- με την ποίηση. Συμπέρασμα; Τα μεταξωτά ποιήματα θέλουν και επιδέξιους πολιτικούς! Μετά; Μετά η αυλαία της Μεταπολίτευσης έπεσε συνοδευόμενη τόσο από τον μελωδικό στίχο "χίλιοι κώλοι όλοι και όλοι μας ρημάξανε την πόλη"(Άγαμοι Θύται) όσο και από τα άσπρα εσώρουχα που υψώνονταν ψηλά και δήλωναν ανακωχή και συμβιβασμό...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου