H OYΡΑ ΤΟΥ ΑΧΛΑΔΙΟΥ

Αγαπώ τις διαφημίσεις γιατί στριμώχνουν τον λόγο και του ζητούν να είναι περιεκτικός και σαφής προς το καταναλωτικό κοινό. Υπάρχουν διαφημίσεις ποιήματα αλλά και διαφημίσεις αβάσταχτες. Παρατηρώ ότι κάποιες ξεκινούν με μεγαλύτερη διάρκεια που σταδιακά βαίνει μειούμενη. Η απλή εξήγηση είναι ότι ο διαφημιστικός χρόνος στα μέσα μαζικής ενημέρωσης κοστίζει. Ακόμη και η παραμικρή αφαίρεση χρόνου εξοικονομεί χρήμα σε αυτούς που διαφημίζουν. Η διαφήμιση που έχω στο μυαλό μου έχει να κάνει με ένα ζευγάρι που παρατηρεί μια ασυνήθιστη δραστηριότητα στο απέναντι σπίτι. Οι γείτονες τους φαίνεται να αδειάζουν τις τσέπες τους σε κάποιον άγνωστο και όλο αυτό μοιάζει με διάπραξη ληστείας. Το βιαστικό ζευγάρι παίρνει αμέσως τηλέφωνο την αστυνομία για να επέμβει. Ο αστυνομικός που τούς απαντάει φαίνεται ότι έχει αντιμετωπίσει και άλλες τέτοιες περιπτώσεις και γι' αυτό, προτού δώσει σήμα για επέμβαση, ρωτάει τον κύριο να τού διευκρινίσει μήπως τα "δίνουν όλα να πάρουν πετρέλαιο;". Πράγματι, δίπλα βρίσκεται ένα βυτιοφόρο που ετοιμάζεται να παραδώσει πετρέλαιο. Τότε, ο αυτόπτης μάρτυρας πιστοποιεί στον αστυνομικό πως κάτι τέτοιο συμβαίνει. Ξαναβλέποντας τη διαφήμιση, διαπιστώνω πως η κλήση στον αστυνομικό παραλείπεται. Το νόημα, λοιπόν, μπορεί να αναδυθεί και χωρίς αυτήν την κλήση. Ωστόσο, κάνοντας μια μικρή έρευνα στο διαδίκτυο διάβασα τα εξής:"Καταδικαστική για τη διαφήμιση της εταιρίας φυσικού αερίου Αττικής ήταν η απόφαση της Πρωτοβάθμιας Επιτροπής Ελέγχου Επικοινωνίας, που εμφάνιζε τους πωλητές πετρελαίου θέρμανσης ως… «ληστές». Πίσω από τις κολοβές διαφημίσεις,λοιπόν, έχει "η αχλάδα την ουρά της"...