Zηλεύω την πνευματική του εγρήγορση. Ξαγρυπνάει για όλους εμάς.Ζηλεύω το ερευνητικό του πάθος για τον εντοπισμό και την καταγραφή της πιο ασήμαντης λεπτομέρειας που ,όμως, είναι απαραίτητη για τη συναρμολόγηση των μερών σε όλο.Οι "χειροποίητες ιδέες", η εκπληκτική άνεση και ευχέρεια της γλώσσας είναι αξιοζήλευτα στοιχεία που σφραγίζουν την πνευματική πορεία του λογοτέχνη Πάνου Θεοδωρίδη.Ταπεινά, του αφιερώνω το παρόν ιστολόγιο ως μια μικρή ένδειξη ευγνωμοσύνης.

Παρασκευή 26 Οκτωβρίου 2012

"ΕΝΘΥΜΙΟΝ"

Φυτέψαμε κυπαρίσσια και μεγάλωσαν γρήγορα.

Το πένθος που μας βρήκε ξαφνικά
μας ξανάσμιξε όλους
τώρα θα πρέπει να βλεπόμαστε
ξεχασμένα ξαδέρφια μακρινές θείες
κάποτε τούς είχαμε δει ντυμένους νύφες και γαμπρούς
χρόνια περασμένα σε φωτογραφίες
το σημερινό πένθος μάς ξανάσμιξε
ο θάνατος
μάς ζωντάνεψε είμαστε όλοι μαζί.

Φυτέψαμε κυπαρίσσια και μεγάλωσαν γρήγορα.

Είναι πια πολλές οι φορές έρχονται και φεύγουν
δίπλα μας μέσα μας
πρόσωπα που δε γελούν ή γελούν ψεύτικα
δίκαιοι και αμαρτωλοί και πένητες
το πένθος είναι του καθενός και στρατιώτες
παρουσιάζουν όπλα σε ζωντανούς και πεθαμένους.
Μουσική  περνά σε κρυμμένους καθρέφτες.
Χρώματα φωνές πέτρες πουλιά.

Ουρανέ.

Νίκος Καρύδης, Ενθύμιον, εκδόσεις Ίκαρος, Μάρτιος 1972

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου