H μάνα μου πέρασε τη ζωή της μέσα από μια βελόνα. Μικρή δεν έκοβε άνθη στούς κήπους. Έβγαζε κάτι μακρόσυρτα τραγούδια από το στόμα της. Έμενε ακίνητη ώρες. Συχνά τις νύχτες ήταν δέκα χρονώ κι είχε πεθάνει η μάνα της. Δεν έκλαιγε. Οι συγγενείς τής έλεγαν να πάει κοντά της. Όχι, έλεγε. Την άλλη μέρα, όταν την κατεβάζανε, άκουγε το χώμα και το φτυάρι να ξηλώνει χώμα, άνοιξε το δρόμο και βγήκε μπροστά. Καθότανε και κοίταγε. Είδε τη μάνα της να κλαίει δίπλα της και να οδύρεται, κορίτσι μου, κοριτσάκι μου.
Θάνος Σταθόπουλος, Η ιστορία της Μουσικής, εκδ.Ίκαρος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου