Περπατάει η γιαγιά μαζί με τον εγγονό. Κάποια
στιγμή, το παιδάκι προσέχει ένα πλατύφυλλο κάτω στο πεζοδρόμιο. Με τα
πόδια του προσπαθεί να το πατήσει. θέλει να βιώσει και να
συνειδητοποιήσει το μέγεθος του φύλλου και έτσι να λάβει
ανατροφοδότηση πάνω στο γνωστικό σχήμα του σώματός του! Η πράξη του
είναι αθώα και κοστίζει μόλις λίγα δευτερόλεπτα διακοπή στην κίνηση της
γιαγιάς! Η γιαγιά, ωστόσο, τον τραβάει για να φύγουν! Από τις στιγμές που
παρατηρώ καθως περπατώ στους δρόμους της πόλης!
Zηλεύω την πνευματική του εγρήγορση. Ξαγρυπνάει για όλους εμάς.Ζηλεύω το ερευνητικό του πάθος για τον εντοπισμό και την καταγραφή της πιο ασήμαντης λεπτομέρειας που ,όμως, είναι απαραίτητη για τη συναρμολόγηση των μερών σε όλο.Οι "χειροποίητες ιδέες", η εκπληκτική άνεση και ευχέρεια της γλώσσας είναι αξιοζήλευτα στοιχεία που σφραγίζουν την πνευματική πορεία του λογοτέχνη Πάνου Θεοδωρίδη.Ταπεινά, του αφιερώνω το παρόν ιστολόγιο ως μια μικρή ένδειξη ευγνωμοσύνης.
Πέμπτη 6 Σεπτεμβρίου 2012
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου