Έβλεπα προχτές την εκπομπή ΜΟΝΑ-ΖΥΓΑ. Η Φωτεινή Τσαλίκογλου μαζί με την σκηνοθέτρια Πένυ Παναγιωτοπούλου παρουσίαζαν την περίπτωση ενός ανθρώπου που είναι οροθετικός, τραβεστί και χρήστης ναρκωτικών. Η στάση αυτού του ανθρώπου που εξομολογείται δημοσίως την τραγική προσωπική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει, ήταν ομολογουμένως αξιοθαύμαστη! Για την κοινωνία μας αυτός ο άνθρωπος είναι πολλαπλώς στιγματισμένος. Κάποια στιγμή, καθώς μιλάει για τις εμπειρίες του, χάνει τα λόγια του! Η συγκίνηση είναι μεγάλη. Στην συνέντευξη διαλέγει ως φόντο το μισογκρεμισμένο πατρικό του σπίτι και χαίρεται που έχει απομείνει κάτι που να συντηρεί τις αναμνήσεις. Μιλάει στη συνέχεια για τους γιατρούς και νοσοκόμους που τον είχαν σε απόσταση και για τα σκεύη της μίας χρήσης με τα οποία τού έδιναν το φαγητό. Όταν, συνεχίζει, είχε διαμαρτυρηθεί για αυτό το γεγονός, ένας γιατρός του ανακοίνωνε ορθά κοφτά και χωρίς περιστροφές πως αυτό γινόταν επειδή ήταν φορέας του AIDS. Το σοκ από τις κουβέντες του γιατρού ήταν τόσο ισχυρό που εξομολογείται πως σκέφτηκε εκείνη τη στιγμή να πηδήξει από τον δέκατο όροφο του νοσοκομείου. Αλήθεια, ποιό σύστημα δίνει πτυχία και άδειες άσκησης του ιατρικού επαγγέλματος σε τέτοιους ανθρώπους; Ειλικρινά αναρωτιέμαι!
Zηλεύω την πνευματική του εγρήγορση. Ξαγρυπνάει για όλους εμάς.Ζηλεύω το ερευνητικό του πάθος για τον εντοπισμό και την καταγραφή της πιο ασήμαντης λεπτομέρειας που ,όμως, είναι απαραίτητη για τη συναρμολόγηση των μερών σε όλο.Οι "χειροποίητες ιδέες", η εκπληκτική άνεση και ευχέρεια της γλώσσας είναι αξιοζήλευτα στοιχεία που σφραγίζουν την πνευματική πορεία του λογοτέχνη Πάνου Θεοδωρίδη.Ταπεινά, του αφιερώνω το παρόν ιστολόγιο ως μια μικρή ένδειξη ευγνωμοσύνης.
Παρασκευή 7 Σεπτεμβρίου 2012
ΜΟΝΑ ΧΑΝΕΙΣ, ΖΥΓΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΧΑΝΕΙΣ!
Έβλεπα προχτές την εκπομπή ΜΟΝΑ-ΖΥΓΑ. Η Φωτεινή Τσαλίκογλου μαζί με την σκηνοθέτρια Πένυ Παναγιωτοπούλου παρουσίαζαν την περίπτωση ενός ανθρώπου που είναι οροθετικός, τραβεστί και χρήστης ναρκωτικών. Η στάση αυτού του ανθρώπου που εξομολογείται δημοσίως την τραγική προσωπική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει, ήταν ομολογουμένως αξιοθαύμαστη! Για την κοινωνία μας αυτός ο άνθρωπος είναι πολλαπλώς στιγματισμένος. Κάποια στιγμή, καθώς μιλάει για τις εμπειρίες του, χάνει τα λόγια του! Η συγκίνηση είναι μεγάλη. Στην συνέντευξη διαλέγει ως φόντο το μισογκρεμισμένο πατρικό του σπίτι και χαίρεται που έχει απομείνει κάτι που να συντηρεί τις αναμνήσεις. Μιλάει στη συνέχεια για τους γιατρούς και νοσοκόμους που τον είχαν σε απόσταση και για τα σκεύη της μίας χρήσης με τα οποία τού έδιναν το φαγητό. Όταν, συνεχίζει, είχε διαμαρτυρηθεί για αυτό το γεγονός, ένας γιατρός του ανακοίνωνε ορθά κοφτά και χωρίς περιστροφές πως αυτό γινόταν επειδή ήταν φορέας του AIDS. Το σοκ από τις κουβέντες του γιατρού ήταν τόσο ισχυρό που εξομολογείται πως σκέφτηκε εκείνη τη στιγμή να πηδήξει από τον δέκατο όροφο του νοσοκομείου. Αλήθεια, ποιό σύστημα δίνει πτυχία και άδειες άσκησης του ιατρικού επαγγέλματος σε τέτοιους ανθρώπους; Ειλικρινά αναρωτιέμαι!
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου