Zηλεύω την πνευματική του εγρήγορση. Ξαγρυπνάει για όλους εμάς.Ζηλεύω το ερευνητικό του πάθος για τον εντοπισμό και την καταγραφή της πιο ασήμαντης λεπτομέρειας που ,όμως, είναι απαραίτητη για τη συναρμολόγηση των μερών σε όλο.Οι "χειροποίητες ιδέες", η εκπληκτική άνεση και ευχέρεια της γλώσσας είναι αξιοζήλευτα στοιχεία που σφραγίζουν την πνευματική πορεία του λογοτέχνη Πάνου Θεοδωρίδη.Ταπεινά, του αφιερώνω το παρόν ιστολόγιο ως μια μικρή ένδειξη ευγνωμοσύνης.

Πέμπτη 6 Σεπτεμβρίου 2012

ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΑ

Ένας δρόμος τις χωρίζει. Οι δύο γυναίκες βρίσκονται σε αντικριστά μαγαζιά. Περνώντας, τις βλέπω να "μιλάνε" μεταξύ τους. Μιλάνε, τρόπος του λέγειν! Η μια υπάλληλος είναι μέσα από την βιτρίνα ενώ η άλλη έχει περισσότερο θάρρος και μιλάει απ' έξω από το μαγαζί. Με κινήσεις και νοήματα προσπαθούν να δώσουν η μία στην άλλη να καταλάβει. Το γεγονός αυτό μού φέρνει στο νου, την γνώριμη σε όλους, εικόνα κάποιου που βρίσκεται μέσα σε ένα λεωφορείο και με κλειστά παράθυρα προσπαθεί να χαιρετήσει ένα φίλο που βλέπει έξω από το λεωφορείο! Συνήθως, αυτός που κάνει νεύματα τα συνοδεύει και με φωνή γνωρίζοντας πως ο άλλος δεν υπάρχει περίπτωση να τον ακούσει! Αυτό τα στιγμιότυπα τα παραλληρίζω με την επικοινωνία των ανθρώπων. Μιλάμε αλλά δεν μας ακούνε! Τουλάχιστον να μάντευαν τις κινήσεις των χειλιών μας...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου