Έβλεπα την προηγούμενη φορά στην εκπομπή της
ΕΤ3 "Ελλήνων Δρώμενα" να υποστηρίζει κάποιος κύριος -αν δεν κάνω λάθος
ήταν δάσκαλος- πως η τσακωνική διάλεκτος ακολουθεί την μοίρα των γλωσσών
που ανοίγονται στην κοινωνία και φθίνουν. Σύμφωνα με την πεποίθηση
αυτή, η εσωστρέφεια και η περιχαράκωση της γλώσσας διασφαλίζει την
αυθεντική χρήση της αλλά αποκλείει -είναι αναμφισβήτητο αυτό- τον
εμπλουτισμό της με στοιχεία άλλων γλωσσών -υπάρχει άραγε γλώσσα που δεν
έχει υποστεί μετάλλαξη στο βάθος του χρόνου; Ευτυχώς ή δυστυχώς, οι
γλώσσες ακολουθούν την πορεία ενός ζωντανού οργανισμού που υπόκειται
στον νόμο της φθοράς και της αναγέννησης.
Zηλεύω την πνευματική του εγρήγορση. Ξαγρυπνάει για όλους εμάς.Ζηλεύω το ερευνητικό του πάθος για τον εντοπισμό και την καταγραφή της πιο ασήμαντης λεπτομέρειας που ,όμως, είναι απαραίτητη για τη συναρμολόγηση των μερών σε όλο.Οι "χειροποίητες ιδέες", η εκπληκτική άνεση και ευχέρεια της γλώσσας είναι αξιοζήλευτα στοιχεία που σφραγίζουν την πνευματική πορεία του λογοτέχνη Πάνου Θεοδωρίδη.Ταπεινά, του αφιερώνω το παρόν ιστολόγιο ως μια μικρή ένδειξη ευγνωμοσύνης.
Σάββατο 1 Σεπτεμβρίου 2012
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου