Zηλεύω την πνευματική του εγρήγορση. Ξαγρυπνάει για όλους εμάς.Ζηλεύω το ερευνητικό του πάθος για τον εντοπισμό και την καταγραφή της πιο ασήμαντης λεπτομέρειας που ,όμως, είναι απαραίτητη για τη συναρμολόγηση των μερών σε όλο.Οι "χειροποίητες ιδέες", η εκπληκτική άνεση και ευχέρεια της γλώσσας είναι αξιοζήλευτα στοιχεία που σφραγίζουν την πνευματική πορεία του λογοτέχνη Πάνου Θεοδωρίδη.Ταπεινά, του αφιερώνω το παρόν ιστολόγιο ως μια μικρή ένδειξη ευγνωμοσύνης.

Κυριακή 16 Δεκεμβρίου 2012

ΟΙ ΣΦΑΙΡΕΣ ΜΕΤΡΗΘΗΚΑΝ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ 100!

Πως να μιλήσεις για τη σφαγή δεκάδων μικρών παιδιών; Αν είσαι ο πρόεδρος των ΗΠΑ χρειάζεται να υπολογίσεις τις αναπνοές σου, το ύφος, την λιτότητα και τη σαφήνεια του λόγου σου. Ξέρεις πολύ καλά ότι η εικόνα σου θα παίξει παγκοσμίως σε όλα τα μέσα ενημέρωσης. Σε παρακολουθώ από τον τηλεοπτικό δέκτη να έχεις μπροστα σου αυτό το τσαμπί με τα μικρόφωνα και να είσαι αμήχανος και να χάνεις τα λόγια σου δικαιολογημένα! Οι στιγμές ειναι συγκλονιστικές και δεν κρύβεις τη συγκίνηση. Δεν μπορείς να παρηγορήσεις μολονότι είσαι ο πρόεδρος των παντοδύναμων ΗΠΑ! Μιλάς όχι για τα αποτρόπαια εγκλήματα και τις αιτίες τους αλλά για τα δολοφονημένα παιδιά που δεν θα ζήσουν για να αποφοιτήσουν, να ερωτευτούν και να αφήσουν τους δικούς τους απογόνους. Άραγε  θα μπορούσες να μας μιλήσεις για τη συνεισφορά της πολεμικής βιομηχανίας στην ανόρθωση της αμερικανικής οικονομίας ή αυτό είναι ταμπού; Υπάρχει περίπτωση ένας πρόεδρος ή έστω κάποιος αξιωματούχος να επιβάλλει αφοπλισμό στις μάζες που συγκροτούν μια τέτοια φοβική και υστερική κοινωνία; Τέλος, πώς καθοδηγήθηκαν οι ανθρώπινες κοινωνίες σε τέτοιες πρωτόγονες καταστάσεις; 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου