Zηλεύω την πνευματική του εγρήγορση. Ξαγρυπνάει για όλους εμάς.Ζηλεύω το ερευνητικό του πάθος για τον εντοπισμό και την καταγραφή της πιο ασήμαντης λεπτομέρειας που ,όμως, είναι απαραίτητη για τη συναρμολόγηση των μερών σε όλο.Οι "χειροποίητες ιδέες", η εκπληκτική άνεση και ευχέρεια της γλώσσας είναι αξιοζήλευτα στοιχεία που σφραγίζουν την πνευματική πορεία του λογοτέχνη Πάνου Θεοδωρίδη.Ταπεινά, του αφιερώνω το παρόν ιστολόγιο ως μια μικρή ένδειξη ευγνωμοσύνης.

Παρασκευή 7 Δεκεμβρίου 2012

Η ΑΠΟΣΤΑΣΗ

Τις προηγούμενες μέρες στο καφέ, μπήκε ένα ζευγάρι. Η γυναίκα που ήταν αλλοδαπή κουβαλούσε ένα κουταβάκι που το είχε τοποθετημένο μέσα σε μια χαρτόκουτα. Η γυναίκα πρέπει να ήταν Αγγλίδα και ο άντρας Έλληνας. Η γυναίκα όταν μπήκε στο καφέ πήγε στην τουαλέτα. Ευελπιστώ πως αυτό το έκανε γιατί ήθελε να πλύνει τα χέρια της! Ο άντρας χάϊδευε για αρκετή ώρα το συμπαθητικό σκυλάκι και μετά το άφησε να ρίξει ένα σουλάτσο μέσα στο συνοικιακό καφέ. Ο ίδιος έστριψε ένα τσιγάρο και έπιασε το στόμα του αρκετές φορές με τα χέρια του. Στο μεταξύ, η ιδιοκτήτρια του μαγαζιού έπιασε κουβέντα με την γυναίκα. Αν και από απόσταση μπορούσα να καταλάβω ότι το θέμα συζήτησης ήταν τα σκυλάκια. Οι λιγοστοί θαμώνες του καφέ κοιτούσαν το σκυλάκι που περπατούσε με δυσκολία και το βλέμμα τους έσταζε μέλι-κάποιος μάλιστα το κάλεσε κοντά του λέγοντας "come on baby"! Από το μέλι του βλέμματος στο δηλητήριο του στόματος η απόσταση είναι μεγάλη;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου