Zηλεύω την πνευματική του εγρήγορση. Ξαγρυπνάει για όλους εμάς.Ζηλεύω το ερευνητικό του πάθος για τον εντοπισμό και την καταγραφή της πιο ασήμαντης λεπτομέρειας που ,όμως, είναι απαραίτητη για τη συναρμολόγηση των μερών σε όλο.Οι "χειροποίητες ιδέες", η εκπληκτική άνεση και ευχέρεια της γλώσσας είναι αξιοζήλευτα στοιχεία που σφραγίζουν την πνευματική πορεία του λογοτέχνη Πάνου Θεοδωρίδη.Ταπεινά, του αφιερώνω το παρόν ιστολόγιο ως μια μικρή ένδειξη ευγνωμοσύνης.

Σάββατο 3 Ιουλίου 2010

ΕΝ ΑΡΧΗ ΕΙΝΑΙ Ο ΛΙΘΟΣ


Μια κοπέλα μιλάει δυνατά στο κινητό της τηλέφωνο .Το λεωφορείο είναι γεμάτο από επιβάτες που άθελά τους στήνουν αυτί σε αυτά τα οποία λέει η κοπέλα. Με μια πρώτη εντύπωση φαίνεται να είναι μπλεγμένη με ναρκωτικά. Μιλάει εξοργισμένη στον φίλο της για έναν Ρώσο κοντοστούπη που της έκλεψε 80 ευρώ μπροστά από το πλήρωμα ενός περιπολικού. Μέσα στο λεωφορείο φωνάζει και ωρύεται πως θα κάνει ζημιά στον Ρώσο. Κλείνοντας το τηλέφωνο συνεχίζει να βρίζει τις ελληνικές κυβερνήσεις και τους πρωθυπουργούς που επέτρεψαν στους ξένους να έρθουν στην Ελλάδα. Μερικές γυναίκες που την ακούν κουνάνε με νόημα το κεφάλι τους. Μία βρίσκει την ευκαιρία να παραπονεθεί για μια Αλβανίδα που πήρε την θέση εργασίας από την εγγονή της. Η ίδια το πηγαίνει λίγο παραπέρα και ζητάει να φύγουν οι ξένοι από την χώρα μας. Η χρήστης παίρνει θάρρος και συνεχίζει να βρίζει τους «πούστηδες τους Ρώσους και όλους τους ξένους».Ένας ηλικιωμένος με βροντερή φωνή της απευθύνεται και την ρωτάει αν παίρνει ναρκωτικά. Αυτή αποφεύγει να δώσει απάντηση και καθώς αποβιβάζεται από το λεωφορείο ορκίζεται πως θα ρίξει βιτριόλι στο αμάξι του Ρώσου, «αυτό που είχαν ρίξει και στην Κούνεβα». Ο ηλικιωμένος την ακούει και λέει «ρίξε και εσύ να δούμε τι θα καταλάβουμε». Το λεωφορείο ξεκινάει και επιβιβάζεται μια κοπέλα που πάει να ακυρώσει το εισιτήριο. Μόλις την βλέπει ο ηλικιωμένος την ρωτάει αν είναι η Πετρούλα .Η κοπέλα φαίνεται να το διασκεδάζει και την πιάνουν τα γέλια. Την ένταση των προηγούμενων στιγμών την διαδέχεται μια χαλαρότητα και θυμηδία. Το λεωφορείο μπλέκεται σε μποτιλιάρισμα και σκέφτομαι κάτι τέτοιες στιγμές  πως οι ναρκομανείς μπορεί να είναι μια κατηγορία ανθρώπων που αντιμετωπίζεται με ρατσιστική διάθεση από πλευράς των «υγιών» της κοινωνίας, αλλά αυτό δεν τους εμποδίζει καθόλου να υιοθετούν ανάλογες συμπεριφορές και στάσεις προς τους ξένους. Επίσης, σκέφτομαι πως οι αλλοδαποί είναι υπεύθυνοι για την ανεργία των συμπατριωτών μου και ,τέλος, οι άνθρωποι έχουν εκπαιδευτεί να διατηρούν στην μνήμη τους και να επαναφέρουν εντός του οπτικού τους πεδίου αναγνωρίσιμα πρόσωπα της τηλεόρασης…

Πετρούλα, τι καιρό θα κάνει όταν πεθαίνω;


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου