Όταν παρακολουθώ παλιές ελληνικές ταινίες πάντα τις συσχετίζω με τον χρόνο της δικής μου ηλικίας. Πόσο χρονών ήμουν όταν γυριζόταν μια ταινία και πού βρισκόμουν όταν οι ηθοποιοί έδιναν τον καλύτερο εαυτό τους διεκδικώντας φήμη και δόξα; Επίσης, με ενδιαφέρουν πολύ οι άνθρωποι που ανυποψίαστοι συμμετέχουν στα πλάνα της ταινίας. Τι έκαναν και πού πήγαιναν την συγκεκριμένη στιγμή κατά την οποία γυριζόταν η ταινία; Τέλος, συσχετίζω τις ταινίες με αγαπημένα πρόσωπα που τότε ζούσαν ενώ σήμερα δεν ζουν. Από τον εαυτό μου, λοιπόν, φτάνω διαμέσου των ταινιών στους άλλους. Για τις ταινίες πριν τον Μάιο του 1968 απλά δεν υπάρχω…
Zηλεύω την πνευματική του εγρήγορση. Ξαγρυπνάει για όλους εμάς.Ζηλεύω το ερευνητικό του πάθος για τον εντοπισμό και την καταγραφή της πιο ασήμαντης λεπτομέρειας που ,όμως, είναι απαραίτητη για τη συναρμολόγηση των μερών σε όλο.Οι "χειροποίητες ιδέες", η εκπληκτική άνεση και ευχέρεια της γλώσσας είναι αξιοζήλευτα στοιχεία που σφραγίζουν την πνευματική πορεία του λογοτέχνη Πάνου Θεοδωρίδη.Ταπεινά, του αφιερώνω το παρόν ιστολόγιο ως μια μικρή ένδειξη ευγνωμοσύνης.
Σάββατο 31 Ιουλίου 2010
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου