"ΜΑΣ ΤΑ ΕΙΠΑΝ ΑΛΛΟΙ"

Σήμερα, παραμονή των Χριστουγέννων, τα κάλαντα τα είπαν λιγότερα παιδιά. Αυτά, υπήρξαν τα πιο θαρραλέα που αγνόησαν τις δυσμενείς οικονομικές συγκυρίες και τήρησαν το έθιμο-δεν μιλάμε βέβαια για τα πολύ μικρά παιδιά.

 

Ένα τέτοιο παιδί είδα σήμερα να μπαίνει στο καφέ. Διστακτικά κατευθύνθηκε προς τον υπάλληλο που ετοίμαζε τους καφέδες. Το παιδί ήταν μεγαλόσωμο και βρισκόταν στο μεταίχμιο παιδιού και εφήβου! Κοντοστάθηκε και ρώτησε αν μπορεί να πει τα κάλαντα. Ο υπάλληλος του απάντησε ψυχρά, «Μας τα είπαν άλλοι». Το παιδί έφυγε με σκυμμένο κεφάλι και ελαφρώς ταπεινωμένο που δέχτηκε μια τέτοια προσβλητική απάντηση. Στον δρόμο, υποπτεύομαι, θα ένιωσε άσχημα όχι τόσο για τα χρήματα που δεν πήρε και τα κάλαντα που δεν είπε, όσο γιατί τον ταύτισε ο υπάλληλος με τα παιδιά που προηγήθηκαν. Το παιδί δεν είχε να κομίσει τίποτα το καινούριο στον υπάλληλο  παρεκτός από τα κάλαντα με ένα μουσικό όργανο, την φλογέρα.

Το περιστατικό αυτό με έκανε να σκεφτώ πως τα πρόσωπα που κοινωνούν το ίδιο μήνυμα εκμηδενίζονται στην πληθωριστική τους παρουσία. Το παιδί σαν να διαισθάνθηκε πως αποτελούσε ένα ακόμη άτομο που θα τραγουδούσε τα ίδια κάλαντα και πολύ πιθανό να ήθελε να διαφοροποιηθεί κάνοντας χρήση της φλογέρας.