Zηλεύω την πνευματική του εγρήγορση. Ξαγρυπνάει για όλους εμάς.Ζηλεύω το ερευνητικό του πάθος για τον εντοπισμό και την καταγραφή της πιο ασήμαντης λεπτομέρειας που ,όμως, είναι απαραίτητη για τη συναρμολόγηση των μερών σε όλο.Οι "χειροποίητες ιδέες", η εκπληκτική άνεση και ευχέρεια της γλώσσας είναι αξιοζήλευτα στοιχεία που σφραγίζουν την πνευματική πορεία του λογοτέχνη Πάνου Θεοδωρίδη.Ταπεινά, του αφιερώνω το παρόν ιστολόγιο ως μια μικρή ένδειξη ευγνωμοσύνης.

Πέμπτη 11 Σεπτεμβρίου 2014

ΚΑΦΕΣ ΒΑΡΥΣ ΠΙΚΡΟΣ

Με ενοχλούν γεγονότα που πηγάζουν από νοοτροπίες που πρέπει να στιγματίζονται. Πριν κάποια βράδια και σε ένα καφέ που δείχνει να σέβεται τους πελάτες, προσήλθε ένα ζευγάρι ηλικιωμένων. Ο παππούς είχε περισσότερες δυνάμεις και βοηθούσε την γυναίκα του που χρησιμοποιούσε μπαστουνάκι. Ήταν γύρω στις ένδεκα παρά τέταρτο όταν κάθισαν στις καρέκλες. Η σερβιτόρα πήγε να τους πάρει παραγγελία. Ήμουν κοντά και άκουσα τον παππού να ζητάει να πιει καφέ.Ακούγοντας την επιθυμία του, η σερβιτόρα τον ενημέρωσε ότι την συγκεκριμένη ώρα δεν σερβίρεται καφές. Ο ευγενέστατος παππούς προσπάθησε να καλύψει την πικρία του προσποιούμενος ότι ήθελε να μάθει για τις μπύρες που προσφέρει το μαγαζί και ποτέ δεν θα καταναλώσει.

Ένας παππούς και μια γιαγιά βγήκαν να ξεσκάσουν και ήθελαν να πιουν καφέ. Η πολιτική που εφαρμόζει ένα μαγαζί δεν το επέτρεψε. Το ζευγάρι των ηλικιωμένων σηκώθηκε από τις καρέκλες και με εμφανή τη δυσκολία στις κινήσεις τους, αποχώρησε. Λυπήθηκα πολύ, που στη δύση της ζωής τους βιώνουν μια τέτοια ρατσιστική μεταχείριση.Χάρηκα από την άλλη, για την περήφανη αντίδρασή τους.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου