Zηλεύω την πνευματική του εγρήγορση. Ξαγρυπνάει για όλους εμάς.Ζηλεύω το ερευνητικό του πάθος για τον εντοπισμό και την καταγραφή της πιο ασήμαντης λεπτομέρειας που ,όμως, είναι απαραίτητη για τη συναρμολόγηση των μερών σε όλο.Οι "χειροποίητες ιδέες", η εκπληκτική άνεση και ευχέρεια της γλώσσας είναι αξιοζήλευτα στοιχεία που σφραγίζουν την πνευματική πορεία του λογοτέχνη Πάνου Θεοδωρίδη.Ταπεινά, του αφιερώνω το παρόν ιστολόγιο ως μια μικρή ένδειξη ευγνωμοσύνης.

Κυριακή 18 Σεπτεμβρίου 2011

ΟΥΔΕΤΕΡΕΣ ΖΩΝΕΣ

Μια βιαστική κοπέλα περνάει και σκοντάφτει στην καρέκλα. Γυρίζει, κοιτάζει την καρέκλα και μου απευθύνεται λέγοντας "συγγνώμη". Η συγγνώμη της, όπως την αντιλαμβάνομαι εγώ, απευθύνεται σε μια ενδιάμεση ζώνη. Ο χωρικός προσδιορισμός όλου αυτού  που ονομάζω  "ουδέτερη ζώνη " καθορίζεται από εμένα και την καρέκλα. Προσφάτως, μιλούσα με την ξαδέρφη μου που ζει στην Αγγλία και μου είχε αναφέρει πως μέσα στο μετρό είχε σκουντήξει κατά λάθος έναν επιβάτη. Ο επιβάτης αυτός, όλως παραδόξως, ένιωσε πως έσφαλλε και της ζήτησε αμέσως συγγνώμη αποφεύγοντας την βλεμματική επαφή!
Όλη αυτή η παράδοση και η θυσία του προσωπικού μας χώρου προς όφελος μιας μηχανιστικής αναπαραγωγής ευγενικών τρόπων, ουδετεροποιεί τις επαφές και εντάσσει τις διαπροσωπικές μας επαφές σε ζώνες ανακωχής.Τουλάχιστον, ας κοιταζόμαστε στα μάτια...  

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου