Zηλεύω την πνευματική του εγρήγορση. Ξαγρυπνάει για όλους εμάς.Ζηλεύω το ερευνητικό του πάθος για τον εντοπισμό και την καταγραφή της πιο ασήμαντης λεπτομέρειας που ,όμως, είναι απαραίτητη για τη συναρμολόγηση των μερών σε όλο.Οι "χειροποίητες ιδέες", η εκπληκτική άνεση και ευχέρεια της γλώσσας είναι αξιοζήλευτα στοιχεία που σφραγίζουν την πνευματική πορεία του λογοτέχνη Πάνου Θεοδωρίδη.Ταπεινά, του αφιερώνω το παρόν ιστολόγιο ως μια μικρή ένδειξη ευγνωμοσύνης.

Κυριακή 16 Φεβρουαρίου 2014

Ο ΧΡΟΝΟΣ ΠΟΥ ΜΙΚΡΑΙΝΕΙ

Είναι μια αντίληψη που την έχουν κάποιοι άνθρωποι.Σύμφωνα μ' αυτή, οι δουλειές μας γίνονται καλύτερα και γρηγορότερα όταν σηκωνόμαστε το πρωί. Το πρωί, ο χρόνος μοιάζει να ξετυλίγεται σε όλο το μάκρος της ημέρας. Το πρωί νιώθουμε ότι έχουμε το χρόνο με το μέρος μας. Για τα λάθη που πιθανόν κάνουμε, έχουμε το χρονικό περιθώριο να επανορθώσουμε. Στο βιβλίο του Μπασελάρ"Η εποπτεία της Στιγμής"(μετάφραση του Κωστή Παπαγιώργη) διαβάζω: "Ο Χώρος και ο Χρόνος μας φαίνονται άπειροι, όταν δεν υπάρχουν". Λογαριάστε τώρα τα προγραμματισμένα ραντεβού στη διάρκεια της ημέρα-αυτόν τον φριχτό τεμαχισμό του χρόνου- και αναρωτηθείτε γιατί ο χρόνος μάς φαίνεται τόσο φευγαλέος.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου