Zηλεύω την πνευματική του εγρήγορση. Ξαγρυπνάει για όλους εμάς.Ζηλεύω το ερευνητικό του πάθος για τον εντοπισμό και την καταγραφή της πιο ασήμαντης λεπτομέρειας που ,όμως, είναι απαραίτητη για τη συναρμολόγηση των μερών σε όλο.Οι "χειροποίητες ιδέες", η εκπληκτική άνεση και ευχέρεια της γλώσσας είναι αξιοζήλευτα στοιχεία που σφραγίζουν την πνευματική πορεία του λογοτέχνη Πάνου Θεοδωρίδη.Ταπεινά, του αφιερώνω το παρόν ιστολόγιο ως μια μικρή ένδειξη ευγνωμοσύνης.

Κυριακή 23 Φεβρουαρίου 2014

Η ΑΝΘΙΣΜΕΝΗ ΑΜΥΓΔΑΛΙΑ

Η Αμυγδαλιά είναι το πρώτο δέντρο που με τα ανθισμένα του κλαδιά μεταβάλλει την όψη του χειμωνιάτικου φυσικού τοπίου. Το μεσημέρι, μια κυρία πάσχιζε να φτάσει τα κλαδιά μιας ανθισμένης αμυγδαλιάς. Μια άλλη κυρία που την παρατηρούσε, παρενέβει και της ζήτησε να μην τα κόψει. "Τι να τα κάνεις τα άνθη; Θα μαραθούν και θα γεμίσουν το σπίτι σου! Άφησέ τα έτσι όμορφα που είναι".Η άλλη κυρία την αγνόησε και συνέχισε τη δουλειά της.
Μου αρέσουν απίστευτα αυτοί οι στιγμιαίοι διάλογοι.Όλα πρέπει να γίνουν και να ειπωθούν μέσα σε ένα ελάχιστο χρονικό διάστημα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου