Θυμάμαι τότε που η ύλη της εφημερίδας συνοδευόταν από cd. Θυμάμαι καλά ότι πολύς κόσμος που ήθελε να προμηθευτεί τα cd, παρακαλούσε τους περιπτεράδες και ψιλικατζήδες να τους τα κρατήσουν. Αν ήσουν καλός πελάτης, μπορούσες να καταφέρεις να εξασφαλίσεις την εφημερίδα. Βεβαίως, κάτι τέτοιο δεν ήταν και απολύτως σίγουρο. Υπήρχαν πελάτες που δυσανασχετούσαν και ασκούσαν μια μορφή πίεσης στους περιπτεράδες. Τότε, οι εφημερίδες έκαναν φτερά και αναγκαζόμασταν να κάνουμε γύρες μέχρι να βρούμε να τις αγοράσουμε. Τα θυμήθηκα όλα αυτά, σήμερα που είναι μέρα με ποδοσφαιρικούς αγώνες.Στα καφέ, οι καρέκλες και τα τραπεζάκια που λογίζονται ως καλές θέσεις παρακολούθησης των αγώνων, καπαρώνονται από τα πριν. Να ,λοιπόν ,που έχουμε ρεζερβέ και επιλεκτικές στάσεις από το προσωπικό των μαγαζιών. Αλήθεια τώρα, γιατί δεν βγάζουν διαρκείας στις καφετερίες ώστε ο ποδοσφαιρόφιλος να κατέχει τη θέση του; Αν εφαρμοζόταν κάτι τέτοιο, θα γλυτώναμε τις παρεξηγήσεις...
Zηλεύω την πνευματική του εγρήγορση. Ξαγρυπνάει για όλους εμάς.Ζηλεύω το ερευνητικό του πάθος για τον εντοπισμό και την καταγραφή της πιο ασήμαντης λεπτομέρειας που ,όμως, είναι απαραίτητη για τη συναρμολόγηση των μερών σε όλο.Οι "χειροποίητες ιδέες", η εκπληκτική άνεση και ευχέρεια της γλώσσας είναι αξιοζήλευτα στοιχεία που σφραγίζουν την πνευματική πορεία του λογοτέχνη Πάνου Θεοδωρίδη.Ταπεινά, του αφιερώνω το παρόν ιστολόγιο ως μια μικρή ένδειξη ευγνωμοσύνης.
Κυριακή 23 Φεβρουαρίου 2014
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου