Βροντόφωνος και με εκπληκτική πνευματική διαύγεια. Μπορεί να θυμάται λεπτομέρειες της μακρόχρονης ζωής του και να μιλάει χωρίς διακοπή για αυτές. Θυμάται περισσότερο τα παλιά και λιγότερο τα καινούργια. Έχασε τον πατέρα του και την μητέρα του μέσα σε μια νύχτα. Κήδεψε τον γιο του και την γυναίκα του. Έχει καθετήρα και κυκλοφορεί μέσα στο σπίτι. Το μπαστουνάκι που είναι κρεμασμένο πίσω από την πόρτα δεν το χρησιμοποιεί γιατί είναι περήφανος χωρίς να το ομολογεί. Αναμένει το καλοκαίρι και τις ζεστές μέρες για να ξεμυτίσει στο μπαλκονάκι του σπιτιού του. Πότε γκρινιάζει και πότε ευθυμεί τραγουδώντας! Είναι ο θείος της μητέρας μου που ζει σε αυτόν τον κόσμο για 102 χρόνια. Προχτές συζητούσαμε και με διακόπτει λέγοντας:"Φτάνει τόση πολλή ζωή! Εγώ λέω τον θεό να με πάρει αλλά αυτός με κρατάει".
Zηλεύω την πνευματική του εγρήγορση. Ξαγρυπνάει για όλους εμάς.Ζηλεύω το ερευνητικό του πάθος για τον εντοπισμό και την καταγραφή της πιο ασήμαντης λεπτομέρειας που ,όμως, είναι απαραίτητη για τη συναρμολόγηση των μερών σε όλο.Οι "χειροποίητες ιδέες", η εκπληκτική άνεση και ευχέρεια της γλώσσας είναι αξιοζήλευτα στοιχεία που σφραγίζουν την πνευματική πορεία του λογοτέχνη Πάνου Θεοδωρίδη.Ταπεινά, του αφιερώνω το παρόν ιστολόγιο ως μια μικρή ένδειξη ευγνωμοσύνης.
Τετάρτη 9 Μαρτίου 2011
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου